AFI, Sick Of It All, Dear And Departed @ Γλασκώβη, Σκωτία 8/4/10

Αν είσαι σαν και μένα φίλε αναγνώστη θα ξέρεις πως είναι αυτή η υπέρτατη αίσθηση του να «σβήνεις» μπάντες από τη λίστα των απωθημένων σου, και να βρίσκεσαι κάθε φορά ένα βήμα πιο κοντά στην ολοκλήρωση σου ως gig-goer. Βέβαια και πάλι, αν είσαι σαν και μένα, ξέρεις πολύ καλά πως ποτέ δεν θα γίνει αυτό.



Αφήνω τους σαχλούς συναισθηματισμούς και μπαίνω στο ψητό. AFI, μια μπάντα που με συντρόφευσε σε πολλά από τα εφηβικά μου χρόνια και έγινε κομμάτι της μουσικής μου παιδείας, να παίζει μπροστά στα μάτια μου και άλλα 1100 περίπου άτομα που είχαν γεμίσει το venue. Βέβαια έρχεται να αναρωτηθεί κανείς ποιος ψυχικά διαταραγμένος promoter έβαλε στο ίδιο billing τους Sick Of It All  και ποια σατανική δύναμη τον ώθησε σε μια τέτοια απόφαση, αλλά αυτά στην ώρα τους.



Εφτά ακριβώς άνοιξαν οι πόρτες για το ΑΒC (το venue με τη μεγαλύτερη ντισκόμπαλα στην Ευρώπη για όποιον ενδιαφέρεται) και ένα τέταρτο μετά βγήκε το πρώτο support οι καλόυτσικοι Dear And Departed, φιλαράκια των  ΑFI, οι οποίοι φαίνεται προσπαθούν να τους προωθήσουν όσο μπορούν. Ανάλαφρο ροκ, με καλοδουλέμενα leads, αλλά ακούγονται σαν όλες τις άλλες παρόμοιες μπάντες που μοιράζονται τη σκηνή του Warped Tour. Ευχάριστοι όμως.



Ύστερα από το εικοσιπεντάλεπτο, περίπου, σετ των Dear And Departed, ήρθε η ώρα για τους hardcore γερόλυκους, Sick Of It All. Δεν έχω λόγο να το αρνηθώ, δεν είμαι ιδιαίτερος φαν της hardcore σκηνής, άλλα κάποια ονόματα τα ξέρω και τα σέβομαι, γιατί έτσι πρέπει. Οι Sick Of It All είναι ένα από αυτά, και το show που κάνουν είναι άψογο. Αδυνατώ όμως να καταλάβω γιατί να παίζουν ως support μπάντα, και πόσο μάλλον κάτω από μία μπάντα που πλέον έχει τόσο σχέση με το hardcore, όσο έχω εγώ με το νορβηγικό black metal. Τελοσπάντων, εγώ αυτό που είδα είναι τέσσερα άτομα να τα δίνουν όλα στη σκηνή, και ένα κοινό από κάτω αρκετά μουδιασμένο να παρακολουθεί. Τα αδέρφια Koller είναι απλά απόλαυση, από τη μία ο τρελαμένος Pete να τρέχει με την κιθάρα του πέρα δώθε και να εξαπολύει τα power chords με μίσος, ενώ ο Lou, αν και δεν ακουγόταν ιδιαιτέρως καλά, μου φάνηκε άψογος. Βέβαια όποιον και να έβλεπα με τατουάζ Son Goku, άψογος θα μου φαινόταν.



Ένα τέταρτο μετά τις εννιά ήρθε η ώρα να βγει το headlining act, οι AFI. Άρχιζοντας με το πρώτο single της τελευταίας τους δουλειάς, "Medicate" ο Davey Havok και η παρέα του ξεκίνησαν το σετ. Φορώντας ένα ασημένιο σακάκι, και με μία κόμη που ευτυχώς δε θυμίζει τίποτα από τις προηγούμενες στυλιστικές του επιλογές, ο Havok φαινόταν από τα πρώτα δευτερόλεπτα της εμφάνισης πως θα κλέψει την παράσταση. Αεικίνητος, φωνή που λες και βγήκε κατευθείαν από το cd, και μία σχετικά θερμή επικοινωνία με το κοινό, τον καθιστούν πλέον ως έναν από τους καλύτερους ζωντανούς ερμηνευτές που είχα την τύχη να ακούσω.



Το setlist, φανερά επηρεασμένο από το περσινό "Crash Love", είχε κάποιες εκπλήξεις από το παρελθόν όπως το "Coin Return", από το "Shut Your Mouth And Open Your Eyes" του 1997, και το "Love Is A Many Splendored Thing" από το "Very Proud Of Ya" του 1996, ενώ πολλά κομμάτια τιμήθηκαν και από το, προσωπικό αγαπήμενο, "Sing The Sorrow". Μοιρασμένες οι ηλικίες στο κοινό, από νεότερους φαν με μυστήρια κουρέματα και τα ρέστα, έως και φαν της μπάντας από τα πρώτα τους, πιο σκληρά ομολογουμένως βήματα.



Σε γενικές γραμμές ήταν ένα live που τα είχε όλα. Έντονα ξεσπάσματα, συγκινήσεις (αχ αυτό το "Silver And Cold") και κάποιες απογοητεύσεις, όπως η μονάχα τριαντάλεπτη εμφάνιση των Sick Of It All, ή η έλλειψη κάποιων κομματιών «κλειδιά» στο setlist των AFI. Όπως και να 'χει, δεν παύει να ήταν μία άψογη εμφάνιση από μπάντες πρωτεργάτες στον χώρο τους, που ξέρουν πως πρέπει να είναι μία σωστή συναυλία.

Setlist:

Medicate
Girl's Not Grey
The Leaving Song Pt. II
I Am Trying Very Hard To Be Here
Kill Caustic
End Transmission
Coin Return
Beautiful Thieves
Dancing Through Sunday
Too Shy To Scream
Love Is A Many Splendored Thing
On the Arrow
Death Of Seasons
The Interview
--------------------------------------------
Miss Murder
Love Like Winter
Silver And Cold