Caligula's Horse: «Είναι τιμή να προσφέρουμε μουσική αυτήν τη δύσκολη περίοδο»

Φτάνοντας αισίως στην πέμπτη στούντιο δουλειά τους, οι Caligula's Horse έχουν αναρριχηθεί βήμα-βήμα στα υψηλότερα κλιμάκια του progressive metal ιδιώματος και το "Rise Radiant" έρχεται να τους εδραιώσει σε αυτά, όντας μια από τις καλύτερες κυκλοφορίες της χρονιάς ως τώρα. Ως εκ τούτου, ήταν λογικό να θέλουμε να μάθουμε όσα δυνατόν μπορούσαμε γύρω από αυτό και δεν αφήσαμε την ευκαιρία να «ανακρίνουμε» το πιο νέο μέλος της μπάντας, τον μπασίστα Dale Prinsse, ο οποίος απάντησε πολύ όμορφα και στοχευμένα σε όλες τις ερωτήσεις μας, προσφέροντάς μας το κατάλληλο συνοδευτικό για την ακρόαση του νέου άλμπουμ.

Γεια σου Dale! Πρώτα από όλα ελπίζω να είστε εσύ και οι δικοί σου καλά και ασφαλείς με όλη αυτή την κατάσταση του covid-19 που βιώνουμε σε όλο τον κόσμο. Πως τα πάτε στην Αυστραλία;

Γεια σου Χρήστο και σε ευχαριστώ πολύ για αυτή τη συνέντευξη. Ευτυχώς, είμαστε όλοι καλά και ασφαλείς. Θα έλεγα πως η Αυστραλία τα πάει καλά, συγκριτικά με κάποιες άλλες φρικτές καταστάσεις που βλέπουμε στον κόσμο. Το μόνο που θα ήθελα θα ήταν να μπορώ να βγω έξω και να κάνω κάποιες ευχάριστες δραστηριότητες ξανά.

Παρόλο που οι συνέπειες της όλης κατάστασης θα είναι αναπόφευκτες για τους πάντες, αναρωτιόμουν αν με κάποιο τρόπο η εν λόγω περίοδος θα μπορούσε να αποτελέσει πηγή έμπνευσης για εσάς, καθότι συχνά οι καλλιτέχνες αντλούν έμπνευση από δύσκολες περιόδους. Ποια είναι η κατάσταση για εσάς;

Υπάρχουν πολλοί καλλιτέχνες που εκμεταλλεύονται όσο περισσότερο μπορούν τον χρόνο που τους παρέχει η καραντίνα. Ο Devin Townsend για παράδειγμα κυκλοφορεί νέες μουσικές διαρκώς και μόλις ξεκίνησε και μια φοβερή σειρά από podcast. Εντελώς κατά σύμπτωση όλο αυτό μας βρήκε στο τέλος της ηχογράφησης του άλμπουμ και σε ένα κενό μεταξύ του να είμαστε στο στούντιο και να περιοδεύουμε. Βέβαια, η σύνθεση νέας μουσικής για τους Caligula's Horse μπορεί να ξεκινήσει οποιαδήποτε στιγμή και αρκετές φορές έχει συμβεί να ξεκινήσει με αργούς ρυθμούς πριν ή μετά την κυκλοφορία κάποιου άλμπουμ.

Περίοδοι σαν αυτή που βιώνουμε «απαιτούν» από τους καλλιτέχνες να προσφέρουν κάποιου είδους ηρεμία και μια ανακούφιση

Πως είναι λοιπόν να κυκλοφορείτε το νέο άλμπουμ σας εν μέσω μιας πανδημίας; Είμαι σίγουρος – ή μάλλον εύχομαι – πως θα είναι μια μοναδική εμπειρία ζωής. Σκεφτόμουν ότι πολλές μπάντες αναβάλλουν την κυκλοφορία των νέων τους δουλειών. Σκεφτήκατε κι εσείς κάτι ανάλογο;

Όλα όσα είχαμε προγραμματίσει σχετικά με την κυκλοφορία του "Rise Radiant" ήταν ήδη έτοιμα (σε ένα βαθμό) πριν την πανδημία, οπότε ήταν μια από εκείνες τις περιπτώσεις που απλά ακολουθείς τις εξελίξεις. Αυτό που ανακάλυψα – και είναι κάτι που θα έπρεπε να ξέρω εκ των προτέρων – είναι πως τέτοιες περίοδοι «απαιτούν» από τους καλλιτέχνες να προσφέρουν κάποιου είδους ηρεμία και μια ανακούφιση από τις δυσκολίες που προκαλεί μια τέτοια κρίση. Δεν είναι μόνο το ότι ανταπόκριση που είχαμε ως τώρα για το "Tempest" και το "Slow Violence" έχει ξεπεράσει τις προσδοκίες μας, αλλά η ικανοποίηση που νιώθουμε σε προσωπικό επίπεδο του να προσφέρουμε μουσική στον κόσμο σε μια τόσο δύσκολη περίοδο μας κάνει να νιώθουμε ότι είναι τιμή μας.

Το άλμπουμ βγήκε καλύτερο από ότι θα μπορούσαμε να είχαμε φανταστεί

Θα ήθελα εδώ να σου δώσω τα συγχαρητήριά μου για το νέο άλμπουμ. Είναι δίχως αμφιβολία μια υπέροχη δουλειά κι αν δεν είχατε τόσο δυνατά άλμπουμ ήδη θα έλεγα πως είναι η καλύτερη δουλειά που έχετε κυκλοφορήσει... Βασικά, θα το πω όπως και να έχει! Πως νιώθετε για αυτό; Τι καινούργιο θεωρείς ότι φέρνει μαζί του το άλμπουμ ν.5;

Σε ευχαριστώ τόσο πολύ! Όπως πάντα, το άλμπουμ βγήκε καλύτερο από ότι θα μπορούσαμε να είχαμε φανταστεί. Έχοντας τόσο δυνατά demo για τα τραγούδια είναι πάντα μια πρόκληση που μας φοβίζει και μας ενθουσιάζει ταυτόχρονα το πιάσουμε ένα ηχητικό στάνταρ το οποίο να ταιριάζει με την γενικότερη φιλοσοφία μας: μια φυσική, οργανική rock/metal παραγωγή.

Το βήμα παραπάνω που έγινε σε θέμα παραγωγής επιτεύχθηκε σε ένα μεγάλο βαθμό – και με θαυμάσιο αποτέλεσμα – από τον μηχανικό που είχαμε για την μίξη και το mastering, τον Jens Borgen (Devin Townsend, Opeth, Katatonia). Οι δουλειές που έχει κάνει στο παρελθόν μιλάνε από μόνες τους και η προσέγγιση του ευθυγραμμίζεται τόσο πολύ με την δική μας που έμοιαζε ως προφανής επιλογή το να συνεργατούμε. Παράλληλα, είχαμε την ευκαιρία να συνεργαστούμε με τον παλιό φίλο και ταλαντούχο μηχανικό ήχου Jared Adam, ο οποίος ήρθε και μας βοήθησε να επιτύχουμε τον ήχο που επιδιώκαμε.

Ένα τραγούδι όπως το "Slow Violence", για παράδειγμα, κινείται σε αρκετά αχαρτογράφητα νερά για τη μπάντα, αφαιρώντας πολλά από τα επίπεδα που περιβάλλουν και καθορίζουν τον ήχο των Caligula's Horse, αλλά και πάλι αποδεικνύοντας πόσο αναγνωρίσιμή και ξεχωριστή μπορεί να είναι η μουσική μας χωρίς αυτά.

Το "Rise Radiant" μοιάζει σαν φυσική εξέλιξη του "In Contact", ίσως η πιο ομαλή μετάβαση που είχατε από άλμπουμ σε άλμπουμ. Συμφωνείς με αυτό ή είναι απλά ιδέα μου; Αν ισχύει, αυτό οφείλεται στο ότι με το "In Contact" βρεθήκατε κοντύτερα σε αυτό που θέλετε να κάνετε και στο πως θέλετε να ακούγεστε;

Είναι αστείο που το επισημαίνεις. Αυτό που παρατήρησα κατή τη διάρκεια της παραγωγής και της ενορχήστρωσης των τραγουδιών του "Rise Radiant" είναι κάποιες ομοιότητες στην προσέγγιση του Sam που έγιναν πολύ εμφανείς από το "In Contact", όπως η ιδιοσυγκρασία του στην ανάπτυξη των θεμάτων και οι συνθετικές του στρατηγικές για παράδειγμα. Αλλά έχεις απόλυτο δίκιο! Όταν έρχεται η ώρα κάθε άλμπουμ υπερηφανευόμαστε ότι είμαστε απόλυτα αληθινοί όσον αφορά στο μουσικό μας γούστο.

Λόγω του ότι το "In Contact" ήταν πάρα πολύ απαιτητικό στην ακρόασή του, λόγω του concept του, αποφασίσαμε συνειδητά στην αρχή της συνθετικής διαδικασίας να έχουμε πιο ανεξάρτητα θέματα μεταξύ των τραγουδιών, παρά μια πολύ συγκεκριμένη ιστορία σε όλο το άλμπουμ.

Ακόμα και το – πάλι υπέροχο – artwork φέρνει κάπως (ίσως χρωματικά) στην προηγούμενη δουλειά σας. Πως καταλήξατε σε αυτό και πως συνδέεται με την μουσική του άλμπουμ;

Η αστεία λεπτομέρεια εδώ είναι πως επιστρατεύσαμε τον καλλιτέχνη που επιμελήθηκε το artwork του "Bloom", καθώς λατρεύουμε τη δουλειά του. Η ικανότητά του να καταλαβαίνει τη μουσική μας και του να βρίσκουμε κοινό έδαφος ανάμεσα στα οράματα που έχουμε είναι χωρίς προηγούμενο.

Όσον αφορά στην σύνδεση της εικόνας του εξωφύλλου με το άλμπουμ, αυτή έχει να κάνει με γενικά θέματα που πραγματεύεται το άλμπουμ όπως η επιμονή, η φιλοδοξία, η πνευματική θέληση, ακόμα και η εμπιστοσύνη και η υπομονή. Η τοποθέτηση του ελαφιού εκφράζει την αθωότητα και το εύθραυστο, την ίδια στιγμή όμως η στάση του σώματός του είναι τόσο υπερήφανη μπροστά στην αντιξοότητα που αποτυπώνεται στο βουνό, το οποίο εξ ορισμού συμβολίζει τον δύσκολο ανηφορικό δρόμο που οι άνθρωποι καλούνται να ανέβουν.

Ένα ακόμα στοιχείο που λατρεύω στη μουσική σας – και έχουμε μιλήσει με τον Jim για αυτό στο παρελθόν – είναι η προσοχή που δίνετε στους στίχους. Μοιάζουν καλογραμμένοι και να έχουν πάντα ένα μήνυμα από πίσω, κάτι ενδιαφέρον ή σημαντικό να πουν. Αν και ανέφερες ότι δεν θέλατε μια ιστορία με συγκεκριμένη συνοχή θα ήθελα να ξέρω περισσότερα στοιχεία για τα θέματα που πραγματεύονται και αν με κάποιο τρόπο συνδέονται.

Υπάρχουν κάποια όμορφα καλυμμένα συνδεδεμένα θέματα ανάμεσα στα τραγούδια. Τραγούδια όπως το "Salt", το "Resonate", το "Autumn" και το "Oceanrise" από πολλές διαφορετικές οπτικές γωνίες σχετίζονται με την ζωή και τον θάνατο. Ενδεικτικά, το "Salt" καταπιάνεται με την αυτοκτονία και το να ξαναβρίσκεις δύναμη στον εαυτό σου για να συνεχίζεις, κατά αντιστοιχία με τον τρόπο που το "The Tempest" είναι ένα κάλεσμα να βρούμε τη δύναμη μέσα μας.

Το "Resonate" είναι μια αντανάκλαση του "Salt" δείχνοντας πως το να λαμβάνεις ενεργά μέτρα, αναζητώντας θεραπευτική ή ιατρική βοήθεια, μπορεί να παρέχει χώρο για να αγκαλιάσεις και να ευχαριστηθείς τη ζωή.

Η γιορτή της ζωής και του θανάτου του "Oceanrise" αντανακλάται με κάποιο τρόπο στο "Autumn" που αρχικά γράφτηκε για την χαρά του να φέρνεις παιδιά σε αυτό τον κόσμο, ενώ ταυτόχρονα σηματοδοτεί και μια περίοδο αλλαγής (όπως υποδεικνύει κι ο τίτλος) την οποία βιώσαμε ως συγκρότημα. Αυτό που περιγράφουμε ως σημείο καμπής (σ.σ.: watershed moment) για εμάς ως καλλιτέχνες. Το δε "Ascent" επίσης περιλαμβάνει αυτό το επαναλαμβανόμενο θέμα, την λέξη «μπροστά» (σ.σ.: forward) που εμφανίζεται και το "Autumn".

Όπως επεσήμανα και πιο πριν υπάρχουν λέξεις όπως: η επιμονή, η πνευματική θέληση και η φιλοδοξία. Είναι αρκετά αστείο, αλλά πολύ πρόσφατα συζητάγαμε με τον Sam τον ρόλο ενός video game που λέγεται "Celeste", το οποίο κατά κάποιο τρόπο μορφοποίησε την εικόνα και την έμπνευση γύρω από αυτά τα θέματα. Το παιχνίδι επικεντρώνεται γύρω από την επίλυση προβλημάτων και την μετέπειτα φυσική απομνημόνευση αυτών των κινήσεων για μια μακρά περίοδο ώστε να ανέβεις σε ένα βουνό, ενώ η κεντρική χαρακτήρας του έρχεται διαρκώς αντιμέτωπη με μια αντανάκλαση του άγχους της.

Το να δημιουργείς τέχνη ενώ είσαι υγιής παρέχει μια πιο σταθερή και παραγωγική ζωή

Ένας από τους αγαπημένους μου στίχους έρχεται μέσα από το "Resonate" και είναι ο εξής: "Did the music die in the quiet or did it give me room to resonate?". Θα μπορούσες να τον επεξηγήσεις; Πάντως, η ηρεμία αυτού του τραγουδιού λειτουργεί εξαιρετικά στη ροή του δίσκου...

Αυτή η ηρεμία στην οποία αναφέρεσαι αποτελεί αδιαμφισβήτητα ένα εκούσιο σημείο διαφοροποίησης σε σχέση με την απαιτητική πυκνότητα του "Salt", τόσο σε επίπεδο μουσικής όσο και σε επίπεδο στίχων.

Τον συγκεκριμένο στίχο θα τον ερμήνευα ως τον προβληματισμό κάποιου ότι η θεραπεία που ακολουθεί μπορεί να καταπνίξει τις καλλιτεχνικές του ανησυχίες.

Αλλά κάτι που βρίσκω αρκετά προφανές είναι η σύγκρισή του με ένα τραγούδι όπως το "Hands Are The Hardest" (από το "In Contact") το οποίο πραγματεύεται την επίμονη πίεση του κοινού προς τους καλλιτέχνες να γράφουν διαρκώς μουσική, ενώ οι ίδιοι οι καλλιτέχνες αντιμετωπίζουν προβλήματα με ναρκωτικά ή θέματα ψυχικής υγείας. Και παρά το γεγονός ότι ο καλλιτέχνης είναι σαφώς επιβαρυμένος μέσα από αυτή τη διαδικασία, κανείς δεν σκέφτεται την ζωή του καλλιτέχνη. Το "Resonate" κι ο στίχος που αναφέρεις αποτελεί μια επιβεβαίωση του ότι το να δημιουργείς τέχνη ενώ είσαι υγιής μπορεί να σου παρέχει πιο σταθερή και παραγωγική ζωή, ελεύθερη από αυτούς τους εθισμούς. Αυτό είναι κάτι με το οποίο μπορούμε να ταυτιστούμε πολύ τόσο ο Jim όσο κι εγώ καθώς οι αγώνες που έχουμε δώσει σχετικά με την ψυχική μας υγεία και οι επιτυχίες που είχαν αυτοί οι αγώνες μας έχουν προσδώσει μια τελείως διαφορετική οπτική σχετικά με τη ζωή.

Μόλις σήμερα κυκλοφόρησε το video για το "Slow Violence" και μου άρεσε πολύ. Πως και επιλέξατε αυτό το τραγούδι ως πρώτο video; Να περιμένουμε κι άλλα video στο μέλλον μέσα από το άλμπουμ;

Το "Slow Violence" δίνει φωνή στους νέους που συχνά βρίσκουν τις φωνές τους να πνίγονται από μεγαλύτερες ομάδες. Αυτός ο εκνευρισμός απέναντι στην υποκρισία είναι κάτι που μπορεί να αντιμετωπίσουν όλες οι ηλικιακές ομάδες, αλλά στο συγκεκριμένο τραγούδι έχει να κάνει με το να σιωπάς τις νεανικές φωνές λες και δεν έχουν την δυνατότητα να διαχειριστούν σωστά τα συναισθήματά τους ή ακόμα και να έχουν άποψη για τον κόσμο.

Συχνά χρησιμοποιώ τον ωκεανό ως μια μεταφορά για το άγχος, νιώθοντας την παλίρροια που έρχεται σαν το συναίσθημα του άγχους που σε κατακλύζει

Το "Oceanrise" είναι μέσα στα τραγούδια που ξεχωρίζω και κυρίως τα φωνητικά, το ρεφραίν του και το σόλο. Πως προέκυψε αυτό το τραγούδι και με τι καταπιάνεται;

Η πρώτη ιδέα για αυτό το τραγούδι είναι πριν ακόμα κι από την Ευρωπαϊκή περιοδεία μας το 2018 και μεγάλο κομμάτι των στίχων και των ρυθμών στα drums γράφτηκαν ενώ ήμασταν σε αυτή την περιοδεία και είναι σημαντικά επηρεασμένο από το παίξιμο του Josh Griffin στα drums σε πολλά σημεία του. Στην πραγματικότητα, ήμουν εκεί όταν γραφόταν το "Oceanrise" παρόλο που δεν ήμουν μέλος της μπάντας μέχρι μερικούς μήνες μετά, καθώς ήμουν υπεύθυνος για τα φώτα σε εκείνη την περιοδεία.

Συχνά χρησιμοποιώ τον ωκεανό ως μια μεταφορά για το άγχος, νιώθοντας την παλίρροια που έρχεται σαν το συναίσθημα του άγχους που σε κατακλύζει. Συγκεκριμένα τον στίχο "be the flood, be the ocean» τον ερμηνεύω ως το εσωτερικό κάλεσμα να παλέψεις ενάντια σε αυτά τα συναισθήματα που σε κατακλύζουν. Το τραγούδι αυτό έχει να κάνει με το να απολαμβάνεις το ταξίδι της ζωής, όσο σύντομο κι αν είναι, έχοντας στο νου πάντα το αναπόφευκτη παρουσία του τέλους. Το αποδίδω σε μια φράση που φέρεται να είπε ο Βούδας: «Τα πάντα πεθαίνουν. Συνέχισε να προσπαθείς, ακούραστα».

Ως οπαδοί της τεχνικής μας βγαίνει φυσικά το να την εισάγουμε στη μουσική μας, αλλά πάντα την περιορίζουμε μέσα σε μια σύνθεση που ρέει αβίαστα

Επίσης, το "Valkyrie" είναι από τα αγαπημένα μου τραγούδια στο άλμπουμ, και νιώθω πως περιλαμβάνει μερικά από τα καλύτερα στοιχεία του σύγχρονου progressive metal: δεν είναι υπερφίαλο και διατηρεί εξαιρετική ισορροπία μεταξύ τεχνικής, μελωδίας, διαφοροποίησης και συναισθήματος. Και θα έλεγα πως αυτά είναι στοιχεία καθιστούν την μουσικής ξεχωριστή, έτσι δεν είναι;

Το αποτύπωσες τέλεια! Ως οπαδοί της τεχνικής μας βγαίνει φυσικά το να την εισάγουμε στη μουσική μας, αλλά πάντα την περιορίζουμε μέσα σε μια σύνθεση που ρέει αβίαστα. Η φρασεολογία του Jim είναι συγκεκριμένα απαραίτητη στο να αποδοθεί αυτή, καθώς βρίσκει πάντα έναν τρόπο να συνδέει τα περίεργα μέτρα πολύ όμορφα.

Αυτό το συναίσθημα στο οποίο αναφέρεσαι για το "Valkyrie" είναι κάτι το οποίο νιώθω κι εγώ, ιδιαίτερα λόγω του ότι είμαι ακόμα σχετικά νέος σε ηλικία. Είναι ένα μήνυμα προς τους νέους ανθρώπους που λέει: «Πάρτε το χρόνο σας, μην βιαστείτε». Είναι μια επέκταση του μηνύματος του "Oceanrise" πως η ζωή είναι στην πραγματικότητα προσωρινή και θα έπρεπε να παλεύουμε να ζούμε την στιγμή.

Η ακουστική κιθάρα και η φωνητική μελωδία στο "Autumn" είναι τόσο υπέροχες, καθώς και το πώς χτίζεται η σύνθεση. Με κάποιο τρόπο αυτό το τραγούδι μοιάζει σαν μια σύνδεση με το παρελθόν και ταυτόχρονα κάτι νέο. Συμφωνείς πως ξεχωρίζει στο άλμπουμ; Επίσης, με κάποιο τρόπο ρέει στο "The Ascent" δίνοντας την αίσθηση ότι αυτά τα δυο τραγούδια συνδέονται με κάποιο τρόπο...

Έχεις απόλυτο δίκιο, τα τραγούδια αυτά είναι συνδεδεμένα. Το "Autumn" το "The Ascent" είναι τα αγαπημένα μου τραγούδια στο άλμπουμ. Είμαι ιδιαίτερα χαρούμενος με κάποιες από τις μελωδικές επιλογές που έκανα στις μπασογραμμές του "Autumn" συγκεκριμένα, ενώ υπάρχουν τόσες πολλές ωραίες στιγμές και στα δυο τραγούδια για τις οποίες είμαι υπερήφανος. Αρχικά, τέθηκε η ιδέα να ονομάσουμε το άλμπουμ "Autumn" στην πραγματικότητα. Έχει ενδιαφέρον πάντως το ότι βρίσκεις κάτι «νέο» σε αυτό, καθώς αυτό το τραγούδι είναι κατά βάση αφιερωμένο στο παιδί του Sam που γεννήθηκε κατά τα πρώτα συνθετικά στάδια του "Rise Radiant".

Ο κόσμος μας αναγνωρίζει σαν μια διακριτή φωνή στην progressive μουσική

Ξέρω καλά πως αυτό δύσκολα αποτυπώνεται σε νούμερα – μιλώντας είτε για πωλήσεις είτε για αριθμό ανθρώπων στις συναυλίες – αλλά οι Caligula's Horse μοιάζουν να έχουν κάνει σημαντικά βήματα μπροστά τα τελευταία χρόνια. Για παράδειγμα, στην παρουσίαση του "Bloom" μίλαγα για μια «υποσχόμενη μπάντα», στην παρουσίαση του "In Contact" για μια «ταλαντούχα και ενδιαφέρουσα μπάντα» και πλέον με το "Rise Radiant" έχουμε μια θα πρέπει να θεωρείται ως «καθιερωμένη ως μια από τις καλύτερες μπάντες στον prog χώρο». Οπότε η προσέγγιση έχει αλλάξει. Είναι κάτι που το βλέπετε και το αναγνωρίζετε κι εσείς; Νιώθετε πως έχουν αλλάξει τα πράγματα για εσάς;

Υπάρχουν ακόμα και τώρα διάφορα σχόλια που ακούμε και είναι φοβερά. Ως το νεότερο μέλος της μπάντας μπορώ να σου πω ότι τα όνειρά μου του να παίζω και να γράφω μουσική για ένα κοινό σε αυτό το επίπεδο, έχουν ήδη ξεπεραστεί κατά πολύ. Αυτό που όλοι εκτιμάμε είναι πως ο κόσμος μας αναγνωρίζει σαν μια διακριτή φωνή στην progressive μουσική, δεδομένου του ότι υπάρχουν τόσες φοβερές prog μπάντες εκεί έξω. Ελπίζω ο κόσμος να μπορεί να αναγνωρίσει ότι στεκόμαστε στα δυο πόδια μας. Μετά από πέντε άλμπουμ, θα ήλπιζα κάθε μπάντα να μπορούσε να είχε καθορίσει το δικό της ήχο με τον τρόπο που το έχουμε επιτύχει εμείς στην καριέρα μας.

Πόσο θεωρείς ότι η παρουσία σου στο μπάσο, αλλά και η παρουσία του Adrian στις κιθάρες επηρέασε το τελικό αποτέλεσμα του "Rise Radiant". Το ρωτάω γιατί γνωρίζω ότι ο Jim κι ο Sam είναι υπεύθυνοι για τα περισσότερα πράγματα, αλλά ενδεχομένως όσο η μπάντα μεγαλώνει να αλλάζουν και οι ισορροπίες σχετικά με το συνθετικό κομμάτι...

Η συνεργατική προσέγγιση που ακολουθήσαμε σε αυτό το άλμπουμ επέτρεψε σε όλους μας να συνεισφέρουμε ιδέες ή να δουλέψουμε μαζί με τον Sam, και για αυτό μπορείς να δεις την επιρροή του Josh στο "Oceanrise", του Adrian στο "Salt" ή τη δική μου στο "The Tempest".

Δεν σταμάτησε εκεί όμως, καθώς η όλη πορεία της ανάπτυξης του άλμπουμ πραγματοποιήθηκε μπροστά στα μάτια όλων μας, και συνεχώς συζητούσαμε γύρω από τα demo καθώς αυτά προχωρούσαν, όπως και κατά την διάρκεια της παραγωγής επίσης. Νιώθω πολύ περήφανος με αυτά που μπόρεσα να αποτυπώσω μέσα από το όργανό μου κατά τη διάρκεια του άλμπουμ. Κάθομαι και ακούω τραγούδια όπως το "The Tempest" ή το "Slow Violence" και σκέφτομαι πως ο τόνος ακούγεται τόσο ξεκάθαρα δικός μου ή το "Autumn" και το "The Ascent" στα οποία ακούω την ιδιοσυγκρασία στις μελωδικές επιλογές, οι οποίες είναι απλά... εγώ.

Το "Destrier" των Agent Fresco αποτελεί μια μοναδική εμπειρία στην progressive μουσική

Πρόσφατα, οι συντάκτες του site μας ψηφίσαμε και επιλέξαμε τα καλύτερα metal άλμπουμ της προηγούμενης δεκαετίας, που αποτυπώνονται σε αυτή τη λίστα. Με χαρά είδα το "In Contact" να συμπεριλαμβάνεται σε αυτά. Αρχικά, θα ήθελα να μου πεις πως νιώθεις για αυτό και δευτερευόντως να μου έλεγες τα δικά σου πέντε αγαπημένα άλμπουμ από την προηγούμενη δεκαετία ή αυτά που την καθόρισαν κατά την άποψή σου...

Κάθε φορά που ακούω καλά λόγια για το "In Contact" ενθουσιάζομαι, οπότε σε ευχαριστώ! Ήμουν στην πραγματικότητα εκεί κατά την ηχογράφηση κι αυτού του άλμπουμ.

Το "Destrier" των Agent Fresco αποτελεί μια μοναδική εμπειρία στην progressive μουσική και μεγάλη επιρροή για εμάς όσον αφορά στην μελωδικότητα, αλλά και καλλιτέχνες όπως ο Devin Townsend, οι Meshuggah, οι Frost*, οι Gojira ο καθένας από αυτούς κυκλοφόρησε φοβερά καθοριστικές μουσικές στην διαμόρφωση της μουσικής μας.

Ελπίζω ο κόσμος να κρατήσει την πίστη του στη δέσμευσή μας να φέρουμε την μουσική μας σε αυτόν

Προς το τέλος κάθε συνέντευξης συνήθως ρωτάω για τα πλάνα της περιοδείας και κυρίως για την πιθανότητα να περάσει αυτή από την Ελλάδα. Αλλά, αυτή τη στιγμή δεν μπορεί κανείς να ξέρει πότε θα ξεκινήσουν οι περιοδείες ξανά και τι κατάσταση θα επικρατεί όταν αυτό συμβεί (πχ πως θα αντιδράσει ο κόσμος). Οπότε, θα ρωτήσω απλώς για τις σκέψεις σου γύρω από αυτή την κατάσταση και πως βλέπεις να εξελίσσεται...

Είμαστε αρκετά αισιόδοξοι πως θα καταφέρουμε να περιοδεύσουμε κανονικά μόλις ο κόσμος επανέλθει από αυτή την κατάσταση. Ελπίζω ο κόσμος να κρατήσει την πίστη του στη δέσμευσή μας να φέρουμε την μουσική μας σε αυτόν. Είναι από τα πιο αγαπημένα μας πράγματα το να το κάνουμε αυτό...

Γνωρίζουμε καλά ότι έχουμε κοινό στην Ελλάδα

Όπως και να έχει, θα ρωτήσω αν υπάρχει κάποια πιθανότητα να σας δούμε στο μέλλον στην Ελλάδα. Πολύ πρόσφατα η ανταπόκριση που είχαν εδώ οι Leprous και οι Riverside ίσως υποδεικνύουν πως έχει ανοίξει ο δρόμος για να δούμε και τους Caligula's Horse, όταν με το καλό είναι εφικτό αυτό...

Ειλικρινά, θα λατρεύαμε το να έρθουμε στην Ελλάδα. Συχνά είναι δύσκολο να χωρέσουμε όλες τις περιοχές στο πρόγραμμα της περιοδείας λόγω των υποχρεώσεων που έχουμε πίσω στο σπίτι μας, αλλά γνωρίζουμε καλά το ότι έχουμε κοινό στην Ελλάδα.

Αυτά από εμένα. Συγχαρητήρια και πάλι για ένα ακόμα σπουδαίο άλμπουμ. Ελπίζω όλα να πάνε καλά και να συνεχίσετε να μεγαλώνετε και ίσως να μπορέσουμε να σας δούμε κι από κοντά σύντομα!

Θέλω να σε ευχαριστήσω για τα εύστοχα σχόλια και την προσοχή στη λεπτομέρεια των τραγουδιών! Ήταν πραγματική ευχαρίστηση το να απαντήσω στις ερωτήσεις σου.