Verbal Delirium: «Θέλουμε να απαλλαγούμε από οποιοδήποτε ηχητικό όριο»

Με ιδιαίτερο ενθουσιασμό για το "Conundrum", το Rocking.gr ανακρίνει τον Jargon για το νέο πόνημα των Αθηναίων progsters

Από τους Αντώνη Καλαμούτσο, Σπύρο Κούκα, 05/12/2022 @ 14:18

Με τον Γιάννη Κοσμίδη - aka Jargon - είχαμε τη χαρά να ξαναμιλήσουμε πρόσφατα, στην καρδιά των lockdown, με αφορμή τον εξαιρετικό προσωπικό του δίσκο "The Fading Thought". Η επιστροφή των Verbal Delirium, ενός από των αξιολογότερων prog rock γκρουπ σε διεθνές πια επίπεδο, είναι ένα γεγονός με τη δική του ξεχωριστή βαρύτητα, κλείνοντας μια σιωπή αρκετών χρόνων, η ποιότητα όμως του "Conundrum" είναι τέτοια που αύξησε τον ενθουσιασμό και την ανάγκη μας για μια νέα συνομιλία!

Σκύβουμε λοιπόν μαζί με τον Γιάννη με προσοχή πάνω από το υλικό του τέταρτου Verbal Delirium δίσκου κι αρχίζουμε να ξεδιπλώνουμε τις ιστορίες που το περιβάλλουν: τις καλλιτεχνικές του ανησυχίες, τη στρατηγική ανάγκη για μεγαλύτερη μουσική ελευθερία, τα μυστικά και τις επιρροές του, καθώς και τους σκοτεινούς ήρωες που κυκλοφορούν μέσα στα τραγούδια του. Ο Γιάννης, ευγενής και βαθύς όπως πάντα, μας ξεναγεί σε έναν prog κόσμο που έχει άπλετο χώρο για περισσότερο φως!

Verbal Delirium

Γιάννη σε καλωσορίζουμε ξανά στο Rocking.gr και σε συγχαίρουμε για έναν πραγματικά υπέροχο δίσκο! Η πρώτη ερώτηση είναι μάλλον αναμενόμενη: τί συνέβη με τους χρόνους σας και πήρε έξι ολόκληρα χρόνια από το προηγούμενο άλμπουμ και εννιά χρόνια από τότε που ακούσαμε ολοκαίνουριο υλικό;

Χαίρομαι πολύ που τα ξαναλέμε και σας ευχαριστώ πολύ!!

Η αλήθεια είναι πως δεν είχαμε στο μυαλό μας να κυκλοφορήσει τόσο αργοπορημένα ο δίσκος, δεδομένου ότι είχαμε αρχίσει να δουλεύουμε κάποια κομμάτια από το 2018 περίπου. Μετά την κυκλοφορία του "Imprisoned" επικεντρωθήκαμε αρκετά στα live και κυρίως στα φεστιβάλ του εξωτερικού. Κάποια στιγμή έγιναν και κάποιες αλλαγές στο line-up, και όταν πια αποφασίσαμε να ηχογραφήσουμε, εμφανίστηκε ο Covid, οπότε τα πράγματα καθυστέρησαν.

Θα ήθελες να μας πεις πρώτα για το τεχνικό μέρος του "Conundrum"; Πότε έγινε η σύνθεση και η παραγωγή του, καθώς και να μας παρουσιάσεις εν συντομία ποιοι είναι οι υπέροχοι συνεργάτες σου αυτήν τη φορά;

Κάποια κομμάτια είναι πιο πρόσφατα ("Neon Eye Cage", "Falling"), κάποια γράφτηκαν λίγο παλιότερα ("Children Of Water", "In Pieces", "Fall From Grace", "Intruders") και κάποια μετράνε πολλά χρόνια πίσω ("Conundrum", "The Watcher". Αυτά τα δυο συγκεκριμένα ξεκίνησαν αρχικά σαν κομμάτια για πιάνο!). Ηχογραφήθηκε μέσα στο 2020 - 2021, τη μίξη και την παραγωγή έκανε για ακόμη μια φορά ο Λεωνίδας Πετρόπουλος. Εκτός απο εμένα που τραγουδάω και παίζω κάποια έξτρα πλήκτρα, στην κιθάρα είναι ο Γιώργος Κυριακίδης, στο μπάσο ο Γιώργος Παγίδας, στα πλήκτρα ο Στράτος Μοριανός και στα τύμπανα ο Βασίλης Αρμάος.

Υπάρχουν φυσικά και οι guest συμμετοχές των: Μάριος Ιβάν Παπούλιας: Βιολί / Νικόλας Νικολόπουλος: Σαξόφωνο, κλαρινέτο / Νικήτας Κίσσονας, Λεωνίδας Πετρόπουλος, Κωνσταντίνα Βρεττού και Εύα Μίλιου: Φωνητικά.

Με αυτόν τον δίσκο, κάνουμε πιο ξεκάθαρη απο ποτέ θεωρώ, την πρόθεσή μας να απαλλαγούμε από οποιοδήποτε ηχητικό όριο και περιορισμό μουσικού είδους

Κατά τη γνώμη μας, το "Conundrum" είναι μια δουλειά που επεκτείνει όλα τα ήδη υπάρχοντα στοιχεία των Verbal Delirium. Συμφωνείς; Πόσο δύσκολη είναι καλλιτεχνικά αυτή η συνεχής ηχητική διαστολή;

Συμφωνώ! Έχει όλα τα στοιχεία των Verbal και εισαγάγει και κάποια νέα. Είναι σίγουρα ο πιο ποικιλόμορφος δίσκος μας μέχρι στιγμής. Δεν υπάρχει παρόλα αυτά κάποια δυσκολία καλλιτεχνικά η από άποψη ισορροπίας. Συμβαίνει πολύ φυσικά και είναι κάτι που τόνιζα σε παλιότερες συνεντεύξεις ότι πρόκειται να συμβεί απλά δεν ήταν τόσο εμφανές ίσως σε εκείνη τη δεδομένη στιγμή. Με αυτόν τον δίσκο, κάνουμε πιο ξεκάθαρη απο ποτέ θεωρώ, την πρόθεσή μας να απαλλαγούμε από οποιοδήποτε ηχητικό όριο και περιορισμό μουσικού είδους.

Ένα στοιχείο που μας έκανε πολύ μεγάλη εντύπωση είναι τα εξαιρετικά φωνητικά/χορωδιακά μέρη που υπάρχουν διάσπαρτα στο άλμπουμ, μέρη που στα αυτιά μας πάνε αρκετά παραπέρα από τις προφανείς Beatles/Queen αναφορές. Θα θέλαμε να μας πεις ποιες είναι οι επιρροές και τα ακούσματα σου από φωνητική μουσική και πως αυτές χωνεύονται όταν συνθέτεις;

Η αλήθεια είναι πως δεν έχω ασχοληθεί με φωνητική μουσική. Τα στοιχεία που ακούς προέρχονται κυρίως από τις ήδη υπάρχουσες επιρροές μου. Προφανώς οι Beatles και οι Queen, και σίγουρα τα χορωδιακά φωνητικά του Hammill κυρίως στις πιο θεατρικές του στιγμές (βλέπε οι φωνές του σπιτιού στη rock opera The fall of the house of usher) καθώς και οι Gentle Giant και 10cc. Αυτό που συνέβη και βγήκε αυτό το αποτέλεσμα είναι ότι έδωσα πολύ περισσότερη βάση και ασχολήθηκα περισσότερο με τα δεύτερα φωνητικά απ’ ότι στους άλλους μας δίσκους. Και σε αυτό έπαιξε σημαντικό ρόλο η συμμετοχή μου στο "Forsaken Innocence" των Drifting Sun, καθώς συμμετείχα εκεί αποκλειστικά ως τραγουδιστής και δούλεψα πάρα πολύ τα δεύτερα φωνητικά με αποτέλεσμα να παίζουν έναν από τους βασικότερους ρόλους θεωρώ στο θετικό αποτέλεσμα. Οπότε νομίζω ότι απέκτησα μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση δοκιμάζοντας πράγματα που δεν είχα ξανακάνει και επεκτείνοντας τα όρια μου, και το εφάρμοσα και εδώ.

Πολλοί φίλοι λένε ότι αυτός είναι ο πιο φωτεινός δίσκος των Verbal Delirium

Ψυχανεμιζόμαστε ότι δεν τρελαίνεσαι να μιλάς για τους στίχους σου, θα ήθελες όμως να μας μιλήσεις για τους στίχους και τις θεματικές του "Conundrum";

Βελτιώνομαι με τον καιρό σε αυτό! Οπότε πάμε!

Είναι ίσως η πρώτη φορά που δεν υπάρχει κάποιο κετρικό θέμα και στα περισσότερα -αν όχι σε όλα- τα κομμάτια του δίσκου οι στίχοι δεν είναι προσωπικοί. Το αντίθετο μάλιστα, τα περισσότερα από αυτά είναι κυρίως φανταστικές αυτοτελείς σκοτεινές ιστορίες.

Στο "Conundrum" λοιπόν υπάρχει:

- Η αρρώστια, που εμφανίζεται απο το πουθενά καταστρέφοντας κάθε τι ζωντανό και όμορφο που υπάρχει μέσα σου, και σε οδηγεί στο αναπόφευκτο τέλος ("Falling"),

- Ο παραληρηματικός μονόλογος ενός τύπου που σκότωσε την αγαπημένη του εν βρασμώ ψυχής και η προσπάθεια του να αιτιολογήσει την αποτρόπαια πράξη στο μυαλό του ("In Pieces"),

- Ο σουρεαλιστικός καταιγισμός σκέψεων ενός ανθρώπου oπου όλα καταρρέουν γύρω του και η απελπισμένη προσπάθεια να ξαναχτίσει ότι έχασε ("Intruders"),

- Δύο παιδιά που έχασαν τη μητέρα τους και ζουν σε ένα σκοτεινό σπίτι γεμάτο υγρασία και θλίψη (το οποίο συμβολίζει τον εσωτερικό τους κόσμο), εκεί ο χειμώνας δεν τελειώνει ποτέ και δεν μπορούν να ξεφύγουν παρά μόνο να μας παρατηρούν από το παράθυρο αναπολώντας μάταια τη χαρά και τον ήλιο ("Children Of Water"),

- Ο μοναχικός stalker που νιώθει κενός και βρίσκει νόημα στην άνιαρη ζωή του παρατηρώντας εμμονικά το θύμα του ("The Watcher"),

- Ο εθισμός της τεχνολογίας και η ανάγκη για επιβεβαίωση και προβολή μέσω των social media τα οποία ελέγχουν και καθοδηγούν πλέον απόλυτα τη ζωή μας ("Neon Eye Cage") και

- Ο άνθρωπος που αρνείται να γίνει αυτός που όλοι θα ήθελαν να είναι ή νόμιζαν πως είναι και αποφασίζει να πετάξει τη μάσκα και έτσι γνωρίζει την απαξίωση και την απόρριψη των αγαπημένων του ανθρώπων και της κοινωνίας ("Fall From Grace").

Βέβαια όλα αυτά συνοδεύονται για πρώτη ίσως φορά από μια μουσική που ενώ έχει τον σκοτεινό μας χαρακτήρα, σε σημεία γίνεται εύθυμη, ακόμη και διασκεδαστική, δημιουργώντας ένα contrast συναισθημάτων και δίνοντας και μια ίσως λίγο αυτοσαρκαστική, παιχνιδιάρικη διάθεση. Πολλοί φίλοι λένε οτι αυτός είναι ο πιο φωτεινός δίσκος των Verbal Delirium.

Ανέκαθεν, οι στίχοι σου είναι πολύ προσωπικοί και ποιοτικοί, αλλά στο νέο άλμπουμ αυτό φαίνεται ακόμη πιο έντονα. Ως στιχουργός, θα έλεγες ότι ακολουθείς μια συγκεκριμένη νόρμα δημιουργίας που έρχεται σε άμεση συνάρτηση των ερμηνειών σου; Και ποιες θα ξεχώριζες ως τις κυριότερες επιρροές σου; 

Δεν υπάρχει η αλήθεια είναι κάποια νόρμα. Συνήθως γράφω τη μουσική και περιμένω. Όταν νοιώσω την ανάγκη γράφω στίχους. Απλά όταν αυτό συμβαίνει,την ώρα που τους γράφω, συνήθως ταυτόχρονα δημιουργώ και τη φωνητική γραμμή, γι’ αυτό και ίσως δένουν απόλυτα ερμηνευτικά. Δεν ξέρω αν αποτελούν στιχουργική επιρροή για μένα αλλά σίγουρα με έχουν αγγίξει περισσότερο οι στίχοι κυρίως των Peter Gabriel, Peter Hammill καθώς και οι Daniel Gildenlow, Warrel Dane και Chris Corner.

Verbal Delirium

Έχουμε παρατηρήσει μια ιδιαίτερη χρήση ορισμένων εκφράσεων και εννοιών στις δουλειές σας, οι οποίες μας θυμίζουν τον τρόπο που χειριζόταν τις παρομοιώσεις ο Peter Hammill, ή τον αλληγορικό τρόπο έκφρασης του Peter Gabriel σε εκείνους τους πρώιμους, θρυλικούς Genesis των early '70s. Κατά πόσο υπάρχει όντως μια τέτοια επιδίωξη στις ερμηνείες και το εκφραστικό τους κομμάτι;

Δεν το επιδιώκω καθόλου αλλά το βρίσκω πολύ φυσιολογικό να συμβαίνει μιας και, όπως πιστεύω θα γνωρίζετε, αυτοί είναι οι αγαπημένοι μου καλλιτέχνες και σίγουρα οι πιο μεγάλες μου επιρροές, όπως ανέφερα και πριν. Πολύ τιμητικό για μένα αυτό που λέτε, αλλά θεωρώ ότι δύσκολα κάποιος θα μπορούσε να πιάσει τις κορυφές αυτών των δυο. Ακόμη κι εγώ που τους έχω ακούσει τόσο πολύ νομίζω δεν έχω κατανοήσει πλήρως τη στιχουργική τους ιδιοφυία!

Μπάντες όπως εσείς, οι Need και οι Poem φαντάζουν σαν να έχουν δημιουργήσει ένα μικρό prog γαλατικό χωριό εντός των εγχώριων συνόρων, κυκλοφορώντας σταθερά δουλειές που δεν έχουν να ζηλέψουν σε τίποτα εκείνες από φτασμένα ονόματα του εξωτερικού. Κρίνοντας την πορεία των ντόπιων prog δρώμενων, ξεκινώντας από τα τέλη των '90s και τις τότε εξαιρετικές προσπάθειες των Fragile Vastness και Horizon's End, και φτάνοντας στο σήμερα, θεωρείς πως πλέον οι συνθήκες έχουν ωριμάσει σε τέτοιο βαθμό που να μπορούμε να μιλήσουμε για την ύπαρξη μιας εγχώριας prog σκηνής;

Είναι ξεκάθαρο πλέον ότι έχουμε μια αρκετά μεγάλη και ποιοτική σκηνή στον χώρο. Και αυτό επιβεβαιώνεται συχνά όταν βλέπεις αναφορές και review για τη σκηνή μας παγκοσμίως. Όλο και πιο πολλές Ελληνικές μπάντες παίζουν πλέον στα φεστιβάλ και βλέπεις ότι υπάρχει ακόμη και κόσμος που έρχεται στην Ελλάδα για να τις δει! Το επίπεδο είναι πια πολύ υψηλό και όλο αυτό είναι σίγουρα ελπιδοφόρο.

Το "Fading Thought" είναι ότι καλύτερο έχω γράψει μέχρι σήμερα

Μέσα στην καρδιά της πανδημίας πριν δυο χρόνια, είχαμε το εξαιρετικό σου προσωπικό ντεμπούτο. Πως σου φαίνεται σήμερα από μια απόσταση αυτή δουλειά; Θεωρείς ότι κατά κάποιο τρόπο επηρεάζει, ίσως ακόμα και να απελευθερώνει αυτό που κάνετε ως Verbal Delirium;

Το αισθανόμουν και τότε αλλά εξακολουθώ και σήμερα να νιώθω ότι το "Fading Thought" είναι ότι καλύτερο έχω γράψει μέχρι σήμερα. Ακούγοντάς το νιώθω ακόμη ικανοποίηση και νομίζω πως δεν θα άλλαζα σχεδόν τίποτα! Είναι πιο ξεκάθαρο πλέον στο μυαλό μου νομίζω ότι στους Verbal θα πηγαίνει το πιο εναλλακτικό και περιπετειώδες υλικό που γράφω και οτι τα πιο μελαγχολικά και εσωτερικά κομμάτια θα καταλήγουν στις σόλο δουλειές μου.

Να επιμείνουμε λίγο στο δίπολο Verbal-Jargon; Δεν είμαστε σίγουροι ότι καταλαβαίνουμε ακριβώς τον λόγο ύπαρξης δύο σχημάτων τη στιγμή που είσαι ο mainman και στα δύο. Μπορείς να μας βάλεις λίγο μέσα στο μυαλό σου;!

Βεβαίως να επιμείνουμε! Να ξεκαθαρίσουμε αρχικά πως το "The Fading Thought" γέννησε αυτήν την ανάγκη. Ήθελα η ενορχήστρωση να βασίζεται κυρίως σε ένα κουαρτέτο εγχόρδων και επίσης το υλικό στιχουργικά αλλά και σαν ολότητα μου έδινε την αίσθηση μιας τελείως προσωπικής υπόθεσης, οπότε θεώρησα καλύτερο να μην το κάνω με τους Verbal. Επίσης, όπως έχω αναφέρει και στο παρελθόν, θέλω να έχω τη δυνατότητα να συνεργάζομαι και με άλλους μουσικούς είτε σε δίσκους η ακόμη και σε κομμάτια, εξυπηρετώντας την εκάστοτε σύνθεση. Έχω ξεκινήσει να γράφω τον επόμενο σόλο δίσκο και λογικά θα ξεκινήσω να τον ηχογραφώ με τον νέο χρόνο. Όταν θα τον ακούσετε είμαι σίγουρος ότι θα σας λυθεί η απορία!

Θα μπορούσαμε ή θα έπρεπε να είμαστε γνωστότεροι; Σίγουρα ναι, ίσως και όχι!

Επιστρέφουμε στην πρώτη ερώτηση και στο θέμα των χρόνων: ποιο νιώθεις πως είναι σήμερα το momentum των Verbal Delirium στον prog χάρτη; Θεωρείς πως χάθηκε χρόνος/ευκαιρίες ή βαδίζετε καλλιτεχνικά ακριβώς με τον τρόπο που επιθυμείτε;

Θεωρώ πως είμαστε μια αρκετά γνωστή μπάντα με ένα -όχι τεράστιο- αλλά αφοσιωμένο κοινό, που έχει κερδίσει τον σεβασμό στον underground κύκλο του progressive rock. Θα μπορούσαμε ή θα έπρεπε να είμαστε γνωστότεροι; Σίγουρα ναι, ίσως και όχι!

Όλες οι απαντήσεις παίζουν.

Είναι τόσοι πολλοί οι παράγοντες που δεν νομίζω ότι μας φτάνει μια συνέντευξη να το αναλύσουμε. Σίγουρα έχω πίστη και νιώθω περήφανος για ότι έχουμε κάνει έως τώρα και συνεχίζουμε να κάνουμε. Για το αν χάθηκε χρόνος, σίγουρα δεν είμαστε στο ιδανικότερο σημείο ηλικιακά αλλά δεν μας πήραν και τα χρόνια!!

Θα μπορούσαν κάποια πράγματα να γίνουν νωρίτερα ίσως, αλλά από την άλλη, δεν είμασταν οι ίδιοι άνθρωποι εξ αρχής οπότε δεν μπορείς να ξέρεις πως θα πήγαινε αυτό.

Στο τέλος της μέρας, περνάμε καλά και αγαπάμε αυτό που κάνουμε και αυτό είναι το σημαντικότερο θεωρώ!

Δεύτερο άλμπουμ στην Bad Elephant. Τί αντίκτυπο έχει στη δουλειά σας η παρουσία ενός δυνατού label πίσω σας;

Δεν βρίσκεις εύκολα σήμερα ένα label που να ασχολείται και να προσφέρει ιδιαίτερα, η αλήθεια είναι. Αυτά μπορούν να σου τα προσφέρουν μόνο οι πολυεθνικές που και πάλι δεν είναι εγγυημένο. Η Bad Elephant είναι μια ανεξάρτητη εταιρία που αγαπά αυτήν τη μουσική και σου προσφέρει ότι μπορεί. Ίσως να μην είναι πολλά αλλά τουλάχιστον υπάρχει αμοιβαία ειλικρίνεια και σεβασμός.

Η μουσική για μένα στην παιδική μου ηλικία ήταν ένα καταφύγιο, ένας άλλος κόσμος στον οποίο έμπαινα και χανόμουν από την πραγματικότητα

Προσωπικά, βρίσκουμε στη μουσική σας αρκετές escapism αρετές, μας μεταφέρει σε έναν κόσμο με μεγαλύτερο ρομαντισμό, λυρισμό, φαντασία. Την ίδια στιγμή, ζούμε σε ένα ασφυκτικό κοινωνικό περιβάλλον με μεγάλα πολιτικά, οικονομικά και ηθικά προβλήματα. Παρεισφρύει η πραγματικότητα μέσα στη μουσική σας, κι αν ναι, με ποιον τρόπο;

Ναι σίγουρα, είμαστε άνθρωποι που βιώνουμε και παρακολουθούμε την καθημερινότητα και τις κοινωνικοπολιτικές αλλαγές όπως όλοι και είναι λογικό να μας απασχολούν και να μας προβληματίζουν τα γεγονότα γύρω μας. Παρ' όλα αυτά, δεν είναι στα βασικά χαρακτηριστικά μας ο κοινωνικοπολιτικός στίχος. Όχι από επιλογή. Απλά έτσι συμβαίνει.

Βέβαια υπάρχουν κομμάτια όπως τα "Ok" και "Disintegration", ακόμη και τα "Dancing Generation" και "Neon Eye Cage" που έχουν κοινωνικό χαρακτήρα αλλά σίγουρα δεν ισχύει για την πλειοψηφία των κομματιών μας. Αυτό που αναφέρετε για το escapism ισχύει. Η μουσική για μένα στην παιδική μου ηλικία ήταν ένα καταφύγιο, ένας άλλος κόσμος στον οποίο έμπαινα και χανόμουν από την πραγματικότητα. Οπότε κάπως έτσι υποθέτω συνεχίζει να λειτουργεί μέσα μου.

Θα λέγαμε ότι αυτήν τη στιγμή οι Verbal Delirium έχουν ένα απόλυτα προσωπικό ηχητικό αποτύπωμα μέσα στην παγκόσμια prog πραγματικότητα. Παρακολουθείς τί συμβαίνει στη μουσική; Συνάντησες πράγματα πρόσφατα που σε ενθουσίασαν;

Χαίρομαι πάρα πολύ για αυτό που λέτε και ευχαριστώ!! Ναι παρακολουθώ πάντα τις καινούργιες κυκλοφορίες και γενικά ψάχνομαι. Μου άρεσαν πολύ τα νέα άλμπουμ των Mars Volta, Maraton και Von Hertzen Brothers, το project των The Smile, έφαγα ένα μικρό κόλλημα το καλοκαίρι με gothic - new wave κλασσικά πράγματα και τον τελευταίο δίσκο των Stranglers καθώς και με τους Biffy Clyro. Πρόσφατα με εξέπληξαν ευχάριστα οι Mother Turtle με το MT V, και ο Freedom Candlemaker και φυσικά περιμένω τον καινούργιο δίσκο των Enslaved που είναι απο τις αγαπημένες μου Metal μπάντες!!

Σχέδια για ζωντανή παρουσίαση του δίσκου και λοιπά live;

Η παρουσίαση του "Conundrum" θα γίνει στις 12 Φεβρουαρίου στο Temple και λογικά θα ακολουθήσουν κάποια ακόμα Live και με τον νέο χρόνο σίγουρα ξεκινάμε να δουλεύουμε το υλικό του επόμενου δίσκου.

Γιάννη θέλουμε να σε ευχαριστήσουμε για τον χρόνο σου και να ευχηθούμε κάθε επιτυχία!

Ένα μεγάλο ευχαριστώ από εμένα και εκ μέρους όλων μας για την πολύ καλή δουλειά που κάνετε και την υποστήριξή σας στις μουσικές που αγαπάμε!!

  • SHARE
  • TWEET