Verbal Delirium: «Η δημιουργία μουσικής είναι μια διαδικασία κάθαρσης και ψυχανάλυσης»

Μια από τις πλέον ποιοτικές εγχώριες progressive rock μπάντες, οι Verbal Delirium, ετοιμάζονται να ανέβουν στο σανίδι του Piraeus Club Academy, για να παρουσιάσουν κομμάτια από ολόκληρη τη μέχρι τώρα δισκογραφία τους - αλλά και συνθέσεις μέσα από το επερχόμενο, νέο τους άλμπουμ. Εν αναμονή αυτών, επικοινωνήσαμε με τον ιθύνοντα νου τους, Γιάννη Κοσμίδη (Jargon), για να μας μεταφέρει το κλίμα που επικρατεί στις τάξεις τους αυτήν την περίοδο, συζητώντας για τις καταστάσεις και τις επιλογές του παρελθόντος και τις προοπτικές του μέλλοντος.

Ο ήχος σας συνδυάζει prog rock, alternative και avant-garde στοιχεία, φέρνοντας εγγύτερα το παλιό με το νεότερο πρόσωπο του μουσικού προοδευτισμού. Πώς προέκυψε αυτός ο συνδυασμός;

Αυτή η μουσική ποικιλομορφία προκύπτει   από τα ακούσματά μας τα οποία καλύπτουν μεν όλο το φάσμα του progressive rock αλλά επεκτείνονται και σε όλα τα άλλα είδη μουσικής ανεξαρτήτως εποχής. Οπότε αυτό το στοιχείο περνάει όπως είναι λογικό και στο συνθετικό κομμάτι.

Τι σημαίνει για εσάς ο όρος progressive; Είναι μουσική προσέγγιση, ιδεολογία ή κάτι περισσότερο;

Γνωρίζουμε όλοι ότι progressive rock είναι το είδος της μουσικής που άνθισε στα ‘70s επειδή ήταν κάτι προοδευτικό και καινούργιο για την εποχή του.  Σήμερα ο όρος progressive συνήθως χρησιμοποιείται για όποιον παίζει τεχνικά και μεγάλα σε διάρκεια κομμάτια.

Σαν μπάντα, μπορεί να τον χρησιμοποιούμε για να δώσουμε σε κάποιον που δεν γνωρίζει μια περιγραφή για τον ήχο μας, αλλά προσωπικά προτιμώ να θεωρώ progressive στην μουσική ό,τι είναι πραγματικά προοδευτικό για την εποχή του. Οπότε, με αυτό το δεδομένο, ουσιαστικά τα περισσότερα από τα σημερινά "prog" σχήματα δεν θεωρώ οτι είναι πραγματικά progressive και αυτό συμπεριλαμβάνει και εμάς φυσικά. Δεν το λέω σαν κάτι αρνητικό αλλά πιο πολύ για να δώσω έμφαση στην λανθασμένη χρήση του όρου.

Κοιτώντας πίσω στη δισκογραφία σας, ποιο άλμπουμ θεωρείτε ότι ήταν το πιο καθοριστικό για την πορεία του σχήματος;

Νομίζω ότι θα πω το δεύτερο (“From The Small Hours Of Weakness”) γιατί ήταν ο δίσκος που μας σύστησε σε ένα πιο ευρύ κοινό, μας έδωσε την δυνατότητα να παίξουμε στο εξωτερικό και έδειξε την πρόθεση μας να διαφοροποιούμε τον ήχο μας σε κάθε δίσκο. Ακούγοντας κάποιος τον πρώτο δίσκο δεν του ήταν ξεκάθαρο αυτό. Ακούγοντας τον δεύτερο , που είναι τελείως διαφορετικός, αντιλαμβάνεται οτι τα πράγματα δεν είναι δεδομένα και ξέρει πως από εδώ και πέρα ο πειραματισμός θα είναι βασική σταθερά του ήχου μας.

Αντίστοιχα, υπάρχει κάποιο κομμάτι που συνοψίζει καλύτερα τη φιλοσοφία των Verbal Delirium;

Θα έλεγα το "In Memory" που το θεωρώ ίσως το πιο αδικημένο τραγούδι μας από άποψη δημοφιλίας. Έχει όλα τα βασικά στοιχεία του ήχου μας και δείχνει ξεκάθαρα την πρόθεση για πειραματισμό και ποικιλομορφία.

Αν πάρουμε σαν δεδομένο οτι πάντα εξελισσόμαστε, τότε σημαίνει πως ό,τι κάναμε στο παρελθόν, μπορούμε σίγουρα να το κάνουμε καλύτερα στο παρόν

Αν μπορούσατε να επαναπροσεγγίσετε κάποιον από τους παλιότερους δίσκους σας, ποιος θα ήταν; Είστε της λογικής πως ένα έργο από τη στιγμή που ολοκληρωθεί και δοθεί στο κοινό, δεν επιδέχεται αλλαγών;

Νομίζω πως πάντα όλοι όσοι γράφουμε και ηχογραφούμε μουσική θα θέλουμε να γυρίσουμε πίσω να αλλάξουμε κάτι. Παρόλα αυτά νομίζω ότι δεν είναι απαραίτητο.  Έχει μια όμορφη νοσταλγία,  ο τρόπος και το κάθε τι που κάνεις μια συγκεκριμένη στιγμή μέσα στον χρόνο, να το ακούς μετά από χρόνια,  και να σου θυμίζει το ποιος ήσουν και πως ένιωθες και λειτουργούσες τότε. Αν πάρουμε σαν δεδομένο οτι πάντα εξελισσόμαστε, τότε σημαίνει πως ό,τι κάναμε στο παρελθόν, μπορούμε σίγουρα να το κάνουμε καλύτερα στο παρόν, εφόσον έχουμε μεγαλύτερη εμπειρία και γνώση, άρα ποτέ δεν θα είμαστε ευχαριστημένοι και θα πρέπει πάντα να ξανά-ηχογραφούμε αυτά που κάναμε. Θα ήταν απλά ένας φαύλος κύκλος. Ωστόσο, για να απαντήσω στην ερώτηση, αν θα έπρεπε, ας πούμε, να το κάνω για έναν και μόνο δίσκο θα ήταν για τον πρώτο (“So Close & Yet So Far Away”). Θα ήθελα σίγουρα να το τραγουδήσω με την εμπειρία που έχω τώρα και να ηχογραφηθούν τα κομμάτια με την μορφή που τα παίζουμε τώρα στα Live.

Οι συνθέσεις σας έχουν έντονο συναισθηματικό και αφηγηματικό υπόβαθρο, με αναφορές στην ανθρώπινη ψυχολογία, τις κοινωνικές ανισότητες και την εσωτερική αναζήτηση. Από πού αντλείτε έμπνευση για τους στίχους σας;

Εμπνέομαι από ότι ζω και βλέπω στην καθημερινότητά μου και ότι «ταλαιπωρεί» το μυαλό και την ψυχή μου. Όπως έχω ξαναπεί, το να γράφω μουσική για μένα είναι μια διαδικασία κάθαρσης και ψυχανάλυσης. Με βοηθάει να νιώθω καλύτερα.

Έννοιες όπως αυτή της αποξένωσης ή της σύγκρουσης με το κατεστημένο είναι παρούσα στη στιχουργία σας. Είναι αυτός ένας τρόπος καλλιτεχνικής διαμαρτυρίας κι επισήμανσης των όποιων, κοινωνικών, πολιτικών ή άλλων, «κακώς κειμένων»;

Δεν έχω κάποια συγκεκριμένη πρόθεση να κάνω διαμαρτυρία ή να δηλώσω κάτι μέσα από τους στίχους μου. Δεν είναι αυτός ο σκοπός, θέλω να πω.  Απλά σε κάποιες περιπτώσεις συμβαίνει  και είναι πολύ λογικό καθώς, όπως είπα και προηγουμένως, γράφω για ό,τι με απασχολεί στην καθημερινότητά μου. Οπότε τα όποια κοινωνικά και πολιτικά προβλήματα που βιώνουμε όλοι μας, απασχολούν και εμένα και εκφράζονται στους στίχους μου.

Αν μπορούσατε να δημιουργήσετε ένα άλμπουμ εμπνευσμένο αποκλειστικά από ένα λογοτεχνικό έργο, ποιο θα επιλέγατε;

Δεν είμαι σίγουρα ο κατάλληλος άνθρωπος να μιλήσεις για λογοτεχνία. Έχω διαβάσει αλλά σίγουρα όχι αρκετά. Ήμουν πάντα με τις ορέξεις μου. Μπορεί να διαβάζω για 3 μήνες ασταμάτητα και μετά μπορεί να ξαναδιαβάσω μετά από χρόνια. Αλλά υπάρχει ένα βιβλίο για αυτή την ερώτηση. "Ο Καθρέφτης Μέσα Στον Καθρέφτη" του Michael Ende. Για κάποιον λόγο που δεν μπορώ να εξηγήσω, νομίζω οτι όλες αυτές οι μικρές φανταστικές ιστορίες που περιγράφονται στο βιβλίο είναι ιδανικές για να «ντυθούν» μουσικά. Το σκεφτόμουν από την πρώτη στιγμή που το διάβασα. Ένιωθα σαν να δραπετεύω από την πραγματικότητα και νομίζω ότι αυτό είναι που με έκανε να το αγαπήσω.

Υπάρχουν άμεσα σχέδια για νέο άλμπουμ; Αν ναι, σε ποια κατάσταση σας βρίσκουμε;

Βεβαίως. Έχουμε ήδη ξεκινήσει να δουλεύουμε καινούργια κομμάτια. Σύντομα πιστεύω θα ξεκινήσουμε να ηχογραφούμε τον επόμενο δίσκο μας, που θα έχει τον τίτλο "A Resonance Of Heartbeat".

Πώς βλέπετε τη σύγχρονη ελληνική prog rock σκηνή; Υπάρχουν νέες μπάντες που σας έχουν τραβήξει την προσοχή;

Η rock και metal μουσική σκηνή στην Ελλάδα εδώ και πάρα πολλά χρόνια  είναι πολύ αξιόλογη και σε πολύ υψηλά στάνταρ. Το ίδιο ισχύει και για το prog rock με την μόνη διαφορά ότι, δυστυχώς, ενώ έχει κοινό, δεν υπάρχει στήριξη από αυτό το κοινό προς τα ελληνικά συγκροτήματα και αυτό το αποδεικνύει η πολύ χαμηλή προσέλευση του κόσμου στις συναυλίες, καθώς και οι σχεδόν μηδενικές πωλήσεις. Να τονίσω ότι μιλάω για το progressive rock και όχι για το progressive metal.

Ποια ήταν η πιο ξεχωριστή ζωντανή εμφάνισή σας μέχρι σήμερα; Τι να περιμένουμε από την επερχόμενη εμφάνιση σας;

Η εμφάνιση μας στο HRH Prog Fest στην Ουαλία. Επειδή παίξαμε δίπλα σε ιστορικά σχήματα με τα οποία μεγάλωσα ακούγοντας την μουσική τους (Gong, Barclay James Harvest, Hawkwind , Strawbs, Wishbone Ash). Αν θυμάμαι καλά βγήκαμε πρώτοι νωρίς το μεσημέρι. Και ενώ ξεκινήσαμε να παίζουμε μπροστά σε πολύ μικρό κοινό, μέσα σε λίγα λεπτά τους τραβήξαμε την προσοχή και σιγά σιγά ο κόσμος που έκανε βόλτα στους χώρους του φεστιβάλ ήρθε στην σκηνή και μετά από λίγο ο χώρος σχεδόν γέμισε! Ήταν μαγικό!

Και μια και μιλάμε για εμφανίσεις, να αναφέρω ότι στο επερχόμενο live μας, στις 16/02 στο Piraeus Club Academy θα παίξουμε υλικό από όλους μας τους δίσκους αλλά θα επικεντρωθούμε κυρίως στα νέα ακυκλοφόρητα τραγούδια που ετοιμάζουμε. Οπότε όποιος θέλει να πάρει μια γεύση του νέου μας υλικού νομίζω ότι θα είναι μια πολύ καλή ευκαιρία!