Misery Index: «Σήμερα η προσοχή του κόσμου είναι το πιο δύσκολο να κατακτηθεί»

You can read the english version of the interview here.

 Η ανακοίνωση της εμφάνισης των Misery Index στην Αθήνα έσκασε σαν κεραυνός εν αιθρία. Οι death/grind τιτάνες από τη Βαλτιμόρη επιστρέφουν την Πέμπτη 16 Μαΐου στην Αθήνα, έπειτα από σχεδόν 20 χρόνια, και εμείς δεν μπορούμε να περιμένουμε. Το extreme metal σχήμα εδώ και δυομιση δεκαετίες, έχει αναδειχθεί σε πυλώνα της σκηνής του, κυκλοφορώντας σταθερά ποιοτικούς δίσκους, με πιο πρόσφατο το χειμαρρώδες "Complete Control" του 2022. Έτσι, μια επικοινωνία μαζί τους, φάνταζε μονόδρομος.  

Ο frontman και εκ των βασικών συνθετών της μπάντας, Jason Netherton, απάντησε θερμά στο κάλεσμά μας. Η παρακάτω συνέντευξη, καλύπτοντας ένα ευρύ φάσμα θεματικών, μας εισάγει στον ξεχωριστό κόσμο ενός ασυμβίβαστου συγκροτήματος, που χάραξε την δική του πορεία. Ευφυής και εύγλωττος, ο Netherton μας εξέφρασε αναλυτικά τις απόψεις του δίχως δισταγμό, και μεταδίδοντας μια υπέροχη θετική ενέργεια. Από τα μυστικά του ήχου αλλά και της συνθετικής διαδικασίας, στις επιρροές και την εκκίνησή τους, και από τον περίφημα πολιτικοποιημένο στίχο στις οπτικές τους για τη σύγχρονη μουσική βιομηχανία, οι Misery Index μας αποκαλύπτονται.

Καλησπέρα, είμαι ο Αποστόλης και σε καλωσορίζω στο Rocking! Που σε βρίσκει αυτή η συνέντευξη;

Jason εδώ, χάρηκα για τη γνωριμία! Όλα καλά φίλε, εδώ στο σπίτι στο Ελσίνκι στην Φινλανδία (που μένω πλέον εδώ και επτά χρόνια) και δουλεύω πάνω σε νέα μουσική (γράφω κομμάτια για ένα νέο δίσκο για τους Misery Index, καθώς και για το παραδοσιακό heavy metal project μου Sulphur and Mercury), περιμένοντας το καλοκαίρι και προσπαθώντας να μείνω αισιόδοξος σε έναν άσχημο κόσμο.

Πρόκειται να επιστρέψετε στην Αθήνα σχεδόν 20 χρόνια μετά την προηγούμενη συναυλία σας εδώ και ανυπομονούμε. Γιατί αργήσατε τόσο;

Δεν έχω ιδέα γιατί! Είναι ένας συνδυασμός του να μην υπάρχει το σωστό timing, ο σωστός ατζέντης και ενός πολυάσχολου προγράμματος. Το θέμα είναι, πως μάλλον από το 2011, μειώσαμε αισθητά τις περιοδείες, μιας και τακτοποιήσαμε τις προσωπικές μας ζωές. Οπότε, θα είχαμε μόλις ένα παράθυρο λίγων εβδομάδων κάθε χρόνο για να προγραμματίσουμε οτιδήποτε. Όταν δεχθήκαμε την πρόταση να παίξουμε σε ένα φεστιβάλ στο Βέλγιο, αποφασίσαμε να παίξουμε και στην Αθήνα, μιας και θα ερχόμασταν όπως και να είχε, και να στήναμε ένα ταιριαστό σαββατοκύριακο. Δούλεψε!

Είμαστε μεγαλύτεροι πλέον,, αλλά grind-άρουμε και κοπανάμε όσο σκληρά το κάναμε στην πρώτη μας επίσκεψη εκεί

Τι να περιμένουμε από την εμφάνισή σας; Κανά μυστικό που θα ήθελες να μοιραστείς;

Θα χτυπήσουμε δυνατά, με ορμή, αμείλικτα και θόρυβο - είμαστε μεγαλύτεροι πλέον φυσικά, αλλά grind-άρουμε και κοπανάμε (σ.σ. "we grind and slam") όσο σκληρά το κάναμε στην πρώτη μας επίσκεψη εκεί, και τώρα έχουμε επιπλέον έναν κατάλογο από 7+ δίσκους για να επιλέξουμε και να προσδόσουμε στη συναυλία πραγματική δυναμική και φλόγα. Δεν υπάρχουν μεγάλα μυστικά, μόνο riffs και πάθος.

Πόσο έχουν αλλάξει οι Misery Index αυτά τα χρόνια; Βρίσκετε ακόμα τους εαυτούς σας, καλλιτεχνικά, στο ίδιο μέρος από το οποίο ξεκινήσατε;

Νιώθω λες και είναι ένας στρόβιλος κίνησης μεταξύ των κόσμων του death metal, grind και hardcore, με μερικά στοιχεία να έρχονται στην επιφάνεια σε κάποια κομμάτια περισσότερο από άλλα. Είναι όπως η αλχημεία, διαρκώς αναμειγνύουμε τα υλικά με διαφορετικούς τρόπους και βλέπουμε που μας οδηγούν οι φόρμουλες που προκύπτουν. Αλλά όπως ανέφερα προηγουμένως, πάντα έχει να κάνει με το riff - τα βασικά riffs και τραγούδια που συνθέτουν το αίμα και τα εντόσθια της μουσικής. Δεν υπάρχουν gimmicks, μόνο αγνά rifs και μεταλλική φωτιά.

Το metal ακροατήριο τείνει να ενδιαφέρεται περισσότερο και να αφιερώνει χρόνο να μάθει τους καλλιτέχνες που εκτιμά

Πόσο δύσκολο είναι σήμερα για μια extreme metal μπάντα να ξεκινήσει, να προβάρει, ηχογραφήσει, περιοδεύσει, και να χτίσει ένα όνομα; Είναι τα προβλήματα στη βιομηχανία διαφορετικά από την εποχή που ξεκινήσατε;

Ήταν ανέκαθεν δύσκολο πιστεύω, είτε ήταν τα ‘80s και σκέφταμε αντιγραμμένες κασέτες τριγύρω προσπαθώντας να χτίσουμε υποθετικά ακολούθους δια αλληλογραφίας, είτε στέλνοντας CDRs και εν τέλει MP3s… Υπάρχουν χιλιάδες επί χιλιάδων μπαντών που στοχεύουν στο ίδιο πράγμα. Θέλει χρόνο, υπομονή και αφοσίωση, αλλά εάν γράφεις μουσική που είναι ειλικρινής και πιστή στο όραμά σου, θα συντονιστείς εν τέλει με τους άλλους. Το βασικό πρόβλημα είναι βέβαια σήμερα, πως, η προσοχή του κόσμου είναι με διαφορά το πιο δύσκολο να κατακτηθεί, ο περισσότερος κόσμος δεν έχει καθόλου χρόνο να κάτσει κάτω και να ακούσει ολόκληρους δίσκους ή ακόμη και τραγούδια μιας και είναι απασχολημένος από πολλά άλλα είδη μέσων. Τουλάχιστον το metal ακροατήριο τείνει να ενδιαφέρεται περισσότερο και να αφιερώνει χρόνο να μάθει τους καλλιτέχνες που εκτιμά, κάτι που κάνει τη σκηνή μας ξεχωριστή.

Ο πιο πρόσφατος δίσκος σας, το εξαιρετικό "Complete Control" του 2022, έλαβε θερμής αποδοχής από κοινό και κριτικούς ανά τον κόσμο. Τι σημαίνει αυτό το άλμπουμ για εσάς;

Ήταν το πανδημικό μας άλμπουμ, γράφτηκε και ηχογραφήθηκε χωρίς πολλή κατεύθυνση πέραν του ότι όλοι συνεισφέραμε διάφορα μέρη και σημεία και εν τέλει προέκυψε κάτι αρκετά καλό. Ήμασταν πλήρως ικανοποιημένοι με αυτό και ελπίζαμε να είχε προωθηθεί καλύτερα όταν κυκλοφόρησε. Υπήρχε κάποιου είδους καθυστέρηση με πολλά πράγματα και έπειτα είχαμε να ακυρώσουμε μερικές περιοδείες εξαιτίας του Covid. Οπότε είναι ένα ιδιαίτερο άλμπουμ από την άποψη ότι κυκλοφόρησε και δεν κάναμε πολλά για να το προωθήσουμε, τα τραγούδια όμως παραμένουν ακόμη πολύ δυνατά.

Οι στίχοι μας επικεντρώνονται στην πραγματικότητα και σχετίζονται με πραγματικά ζητήματα ανθρώπινης εκμετάλλευσης, ταλαιπωρίας και ανισοτήτων

Ξεκινήσατε ως μια κατά βάση death/grind μπάντα, αλλά στα τελευταία άλμπουμ φαίνεται πως στρέφεστε περισσότερο προς ένα πιο death metal ήχο. Συμφωνείς με αυτή την κατηγοριοποίηση και επιπρόσθετα, οι αλλαγές στον ήχο σας έρχονται φυσικά ή είναι προϊόν στρατηγικού σχεδιασμού;

Θεωρώ πως η αντίληψη του "grind" μέρους (του "death/grind") έχει μεγαλοποιηθεί ανά τα χρόνια, κυρίως επειδή οι στίχοι μας επικεντρώνονται στην πραγματικότητα και σχετίζονται με πραγματικά ζητήματα ανθρώπινης εκμετάλλευσης, ταλαιπωρίας και ανισοτήτων στην εξουσία, οπότε υποθέτω πως «μοιάζουμε» λίγο περισσότερο ως μια grind μπάντα. Θα έλεγα πως το μέρος της διστακτικότητας αλλά και του να τοποθετηθούμε περισσότερο στην grind περιοχή σε κάποια κομμάτια είναι αληθές, ειδικά στο ντεμπούτο μας, αλλά είχαμε ανέκαθεν έναν death metal πυρήνα όσον αφορά τον ήχο και τις συνθέσεις και έχουμε ΤΟΝΟΥΣ από αργά και mid-tempo κομμάτια, κάτι που είναι εμφανές στους δίσκους από το "Traitors" στο "The Killing Gods" και ειδικά στο "Rituals Of Power". Μας αρέσουν όλα τα είδη του metal, οπότε όλα καταλήγουν στις συνθέσεις.

Έχω μια αίσθηση πως το "Complete Control" παρουσιάζει ένα πιο παλαιομοδίτικο hardcore ήχο. Πέφτω μέσα; Υπήρχαν συγκεκριμένες επιρροές που διαμόρφωσαν τη δημιουργική διαδικασία στον εν λόγω δίσκο;

Νομίζω πως αυτό μπορεί να μαρτυράται σε κάποια κομμάτια περισσότερο από άλλα, ειδικά αυτά τα οποία συνηθίζω να γράφω που είναι πιο άμεσα (όπως το ομότιτλο) αλλά νομίζω πως ανέκαθεν είχαμε αυτή την επιρροή, με στοιχεία από Integrity, His Hero Is Gone και Disrupt για παράδειγμα ανακατεμένα. Είναι απλώς το απαύγασμα δεκαετιών ακροάσεων, σύνθεσης και παιξίματος αυτής της μουσικής, οι καπνοί αναπόφευκτα θα διασταυρωθούν και θα αναδυθούν στην επιφάνεια των κομματιών μας με διάφορους τρόπους.

Αναδυθήκατε από μια σκηνή και έναν ήχο που ποτέ δεν έκρυψαν τις πολιτικές τους πεποιθήσεις και πραγματικά εκτιμώ το πώς προσεγγίζετε διάφορα θέματα στους στίχους σας. Οπότε, τι έρχεται πρώτο όταν γράφετε ένα νέο δίσκο; Οι στίχοι ή τα riffs;

Ξεκάθαρα και πάντα είναι τα riffs… Όλοι γράφουμε, εγώ, ο Darin και ο Mark λίγο πολύ καταλήγουμε με τη βασική φόρμα του κομματιού και το παραδίδουμε στον Adam για να πάρει σάρκα και οστά. Οι στίχοι τότε θα προκύψουν μόλις το κομμάτι είναι ολοκληρωμένο, αλλά μπορούν να επηρεάσουν ένα τραγούδι αν νιώθουμε πως έχουμε ένα καλό ρεφραίν που μπορεί να καθοδηγήσει το riff κλπ. Επιπρόσθετα, οι στίχοι στην επιφάνεια μπορεί να φαίνονται ως «πολιτικοί», αλλά σχετίζονται περισσότερο με την ένταση και τον τρόμο της καθημερινής ζωής, είναι κάτι που μπορεί ο οποιοσδήποτε, που έχει να δουλέψει για να επιβιώσει, να συσχετιστεί, και χρειάζεται να επενδύσει και να απελευθερώσει την δυσφορία και τον θυμό τους μέσω της μουσικής.

Θα ήθελα να μείνω λίγο περισσότερο στην συνθετική διαδικασία. Τα τύμπανα του Adam Jarvis αποτελούν σημαντικό στοιχείο της καλλιτεχνικής σας ταυτότητας. Συζητάτε τι μοτίβα, ρυθμοί και γενικότερα τυμπανιστικές λεπτομέρειες ταιριάζουν σε κάθε κομμάτι ή έχει ο Adam απόλυτη ελευθερία σε αυτό τον τομέα;

Όπως ανέφερα πιο πάνω, όλοι μας γράφουμε τον σκελετό του κομματιού μόνοι μας, και τότε τον δίνουμε στον Jarvis για να προσθέσει τα τύμπανα και τα τελικά arrangements. Ο ρόλος του συνήθως είναι αρκετά επιδραστικός ώστε να λάβει credit για κάθε τραγούδι που δουλεύει. Οπότε είναι πολύ κριτικός και αρκετά τακτικός όσον αφορά το πώς να γράψουμε κάθε μέρος των τυμπάνων, έτσι ώστε να παίζονται ακριβώς όπως οόπωςτίζεται στο δίσκο.

Το metal έχει καταστεί βολικά απολίτικο, αλλά από τα ‘80s ανέκαθεν υπήρχαν μπάντες με πολιτικοποιημένο στίχο, και είμαστε μέρος αυτής της μακράς παράδοσης

Πόσο σημαντικό θεωρείς πως είναι για το extreme metal του σήμερα, να τοποθετούνται οι μπάντες πολιτικά; Είχατε αντιμετωπίσει ποτέ προβλήματα λόγω των πεποιθήσεών σας;

Δεν θεωρώ πως είναι κάποιο προαπαιτούμενο ή τίποτα τέτοιο, για πολλούς metal οπαδούς η μουσική είναι μια διέξοδος από την καθημερινότητα, οπότε μπορώ να καταλάβω την απήχηση περισσότερων θεματικών φαντασίας στο metal, και αυτό είναι κομπλέ. Για τους καλλιτέχνες επίσης, εάν είναι αυτό ο τρόπος με τον οποίο θέλουν να εκφραστούν, τότε σπουδαία. Το καλλιτεχνικό όραμα επαφίεται στον δημιουργό. Εάν θέλουν να επικοινωνήσουν επίσης τις απόψεις τους σε πολιτικά ζητήματα, περισσότερη δύναμη σε αυτούς. Είμαστε πρώτα και κύρια πολίτες και μοιραζόμαστε κοινό συμφέρον στην ευμάρεια μας αλλά και το πώς κυβερνιόμαστε, οπότε εάν οι καλλιτέχνες θέλουν να χρησιμοποιούν τη φωνή τους για πολιτικούς σκοπούς, έχουν κάθε δικαίωμα να το κάνουν όπως οι πυροσβέστες ή οι αεροσυνοδοί. Αναγνωρίζω πως το metal έχει καταστεί βολικά απολίτικο, αλλά από τα ‘80s ανέκαθεν υπήρχαν μπάντες με πολιτικοποιημένο στίχο, και είμαστε μέρος αυτής της μακράς παράδοσης. Δεν νιώσαμε ποτέ εξωστρακισμένοι και πάντα μας αποδέχονταν ανεξαρτήτως της περιοδείας που συμμετείχαμε. Δεν κάνουμε «κύρηγμα» ή οτιδήποτε, έχει να κάνει περισσότερο με τη συνέργεια των στίχων με το πώς θέλουμε να εκφράσουμε τους εαυτού μας και το είδος του death metal που παίζουμε.

Από το Bandcamp, Soundcloud, Instagram, Livenation, Google, όλα διοχετεύονται μέσω της εταιρικής μηχανής ενοικίασης/μίσθωσης

Η πανδημία και η παγκόσμια γεωπολιτική κατάσταση έχουν επηρεάσει την μουσική και συναυλιακή βιομηχανία, με τις συνέπειες εμφανείς φυσικά και στο underground. Από την εμπειρία σου, πως θα έπρεπε οι νεότερες μπάντες να προστατεύσουν και να προπαγανδίσουν την τέχνη τους δίχως να υποκύψουν στην (πολιτισμική) βιομηχανική αυτή μηχανή;

Είναι πιο δύσκολο από ποτέ μιας και τα βιομηχανικά (σ.σ. "corporate") πλοκάμια εκτείνονται βαθιά κάτω σε κάθε μικρή έκφανση του underground σήμερα. Κυριολεκτικά οτιδήποτε μπορεί να κάνει μια νέα μπάντα για να απευθυνθεί και να επικοινωνήσει με το κοινό είναι βουτηγμένο σε εταιρική συσσώρευση. Από το Bandcamp, Soundcloud, Instagram, Livenation, Google, όλα διοχετεύονται μέσω της εταιρικής μηχανής ενοικίασης/μίσθωσης. Οπότε, δεν φθονώ καθόλου τις νέες μπάντες, αντιθέτως, υπάρχει ακόμη η αγνότητα μιας D.I.Y. συναυλίας και της τοπικής σκηνής. Το να μπορεί να υπάρξει ακόμη η δυνατότητα ενός χώρου αυθεντικής, αδιαμεσολάβητης ανθρώπινης διάδρασης και κοινών εμπειριών δίχως την βιομηχανική διαμεσολάβιση, έξω από αυτή, είναι δύσκολο.

Έχεις επαφή με την extreme metal σκηνή του σήμερα; Υπάρχουν μπάντες που θα πρότεινες στο αναγνωστικό μας κοινό;

Ναι, διαρκώς τσεκάρω νέες μπάντες και κυκλοφορίες, και μπορώ να πω πως οι πρόσφατες κυκλοφορίες από τους Miasmatic Serum, Apparition, Cruel Force, Spectral Voice, 200 Stab Wounds και Ulthar είναι φοβερές, καθώς και μπάντες από την υιοθετημένη μου πατρίδα την Φιλανδία συγκεκριμένα. Τσεκάρετε τους Cryptic Hatred, Morbific, Convocation, Devenial Verdict και Unearthly Rites (σ.σ. ω ναι!)

Οι καλύτερες συνθέσεις μπορεί να προκύψουν από όταν δεν προσπαθείς ιδιαίτερα σκληρά να γράψεις κάτι συμπαγές

Ας επιστρέψουμε λίγο στο παρελθόν. Δίσκοι όπως τα "Traitors" και "Heirs To Thievery" ήταν καθοριστικά στην διεύρυνση και διαρκή μορφοποίηση της death/grind σκηνής. Κοιτώντας πίσω στις περιόδους των ηχογραφήσεων αυτών των δίσκων, στοχεύατε σε κάτι συγκεκριμένο καλλιτεχνικά; Πως βλέπεις αυτά τα άλμπουμ σήμερα, τόσο προσωπικά, όσο και ως μέρος της ιστορίας της μπάντας;

Ναι, κάναμε το άλμα μας και βρήκαμε τον ήχο μας με αυτά τα άλμπουμ. Μερικοί υποστηρίζουν πως ήταν η καλύτερη περίοδος, και μπορώ να καταλάβω γιατί, μιας και ήταν συνδεδεμένο με μια συγκεκριμένη στιγμή στην ιστορία, με το σημείο που βρισκόταν η σκηνή τότε, και βοήθησε πως περιοδεύαμε full time, με τύπου 175 συναυλίες το χρόνο, οπότε πήραν μεγάλη ώθηση. Δεν προσπαθούσαμε συνειδητά να κάνουμε τίποτα περισσότερο από όσα καταλήξαμε, και αυτό ήταν να βρούμε το σωστό μείγμα/αλχημεία του death metal με πινελιές από grind και hardcore, και μερικές φορές τα άστρα ευθυγραμμίζονται. Νομίζω πως μερικές φορές οι καλύτερες συνθέσεις μπορεί να προκύψουν από όταν δεν προσπαθείς ιδιαίτερα σκληρά να γράψεις κάτι συμπαγές, αλλά αυτό προκύπτει ως φυσική έκφραση. Είναι πολύ δύσκολο να το αιχμαλωτίσεις, μαγεία σε μπουκάλι δηλαδή. Νομίζω πως κάθε συνθέτης ελπίζει σε αυτό όποτε πιάνει το μουσικό του όργανο. Σήμερα, αγαπάμε αυτά τα άλμπουμ και ακόμα παίζουμε κάτι του τύπου 80% από αυτά τα κομμάτια, οπότε αποτελούν βασικό στοιχείο του ποιοι είμαστε ακόμη και σήμερα.

Τελευταίες ερωτήσεις και θα ήθελα να σε ευχαριστήσω για τον χρόνο σου. Πώς βλέπεις το μέλλον των Misery Index; Τι θα θέλατε να έχετε πετύχει σε δέκα χρόνια από τώρα; Ο επίλογος δικός σου!

Σε ευχαριστώ για τις ενδιαφέρουσες ερωτήσεις! Σε 10 χρόνια, υποθέτω θα είναι φανταστικό αν ακόμα το κάνουμε όλο αυτό ακόμα και ως μερική απασχόληση, κάθε χρόνο που περνά είμαστε ευγνώμονες που μπορούμε να ταξιδεύουμε και να φέρνουμε τη μουσική μας στον κόσμο. Εάν μπορούμε να έρθουμε ξανά στην Ελλάδα τα επόμενα χρόνια θα ήταν επίσης φανταστικό…