Verbal Delirium

Έξι χρόνια φαντάζουν πολύς καιρός για το οτιδήποτε, πόσο μάλλον όταν αναφερόμαστε στον χρόνο μεταξύ δύο κυκλοφοριών ενός γενικότερα άκρατα δημιουργικού σχήματος όπως είναι οι Verbal Delirium. Το εγχώριο prog κουιντέτο μας έχει δώσει σπουδαία δείγματα γραφής ανά τα χρόνια, διαγράφοντας μια άκρως ενδιαφέρουσα πορεία που βασιζόταν στο συναίσθημα και την πρόοδο, τα δύο πιο σημαντικά στοιχεία για μια προοδευτική μπάντα που σέβεται τον εαυτό της. Καθώς η εξέλιξη τους ήθελε να μεταβαίνουν από το εσωστρεφές post-prog σε πιο heavy φόρμες στο εξαιρετικό "The Imprisoned Words Of Fear", η νέα τους ενσάρκωση, που περιλαμβάνει πλέον και τους Βασίλη Αρμάο και Στράτο Μοριάνο (σε τύμπανα και πλήκτρα, αντίστοιχα), τους θέλει πιο ποικιλόμορφους κι εξωστρεφείς από ποτέ, εξερευνώντας μια νέα πτυχή του καλλιτεχνικού εαυτού τους.

Ως εντυπωσιακό με την περίπτωση των Verbal Delirium στέκεται το γεγονός πως επιτυγχάνουν αρμονικά να εντάξουν νέα στοιχεία στη μουσική τους, την ίδια στιγμή που διατηρούν αναλλοίωτα τα κύρια χαρακτηριστικά της δημιουργικής τους προσωπικότητας. Έτσι, την ίδια στιγμή που κάθε τους άλμπουμ εμφανίζεται διαφορετικό από το προηγούμενο, η συνοχή και η ομοιογένεια, αλλά κι εκείνα τα γνωρίσματα που τους κάνουν αναγνωρίσιμους παραμένουν ως έχουν. Κι αν τα συναισθηματικό βάρος του υλικού τους διαφοροποιείται από κυκλοφορία σε κυκλοφορία, καθώς έχουμε μεταβεί από τα πιο συντριπτικά κι εσωστρεφή πρώτα άλμπουμ (και με το - σχεδόν πεσιμιστικό - άκρατα μινόρε προσωπικό άλμπουμ του Jargon να μεσολαβεί) σε ένα πόνημα εξωστρεφές και σχεδόν ευδιάθετο, ωσάν μια διαφορετική, ματζόρε έκφραση του εσωτερικού τους κόσμου.

Το "Conundrum" είναι ακριβώς αυτό · ένα άλμπουμ ποικιλόμορφο και τολμηρό, το οποίο διαθέτει τέτοια πληθώρα ιδεών και τόσες εναλλαγές συναισθημάτων που το κατατάσσουν ως ένα μοναδικό, απαιτητικό στη σύλληψη του άκουσμα. Την ίδια στιγμή που πολλές από τις δομές των συνθέσεων φαντάζουν πιο άμεσα εύληπτες, η ουσία τους και οι μικρές λεπτομέρειες που κρύβουν αποκαλύπτονται βραδέως, άκουσμα με το άκουσμα. Οι φωνητικές γραμμές μοιάζουν «μεγάλες», πιο πομπώδεις απ’ ότι συνήθως αλλά συγχρόνως πιο ώριμες και κατασταλαγμένες στο τι επιδιώκουν να πετύχουν, δημιουργώντας μια ιδανική διαστρωμάτωση με οτιδήποτε μουσικό συμβαίνει συγχρόνως και δρώντας ουσιαστικά ως ένα επιπλέον όργανο.

Αποκορύφωμα αυτών των τολμηρών αλλαγών, το υπέροχο "The Children Of Water" των έντονων θεατρικών στοιχείων, αλλά και το ξεχωριστό "Neon Eye Cage" των symphonic prog δομών και των εξεζητημένων lead οργανικών σημείων του. Μάλιστα, το trackist του δίσκου μοιάζει έτσι δομημένο ώστε το υλικό του να φαντάζει διμερές, διαχωριζόμενο από το ομότιτλο κομμάτι που ακολουθεί το peak (βλ. "Children Of Water") της «πρώτης πράξης» και καταλήγοντας σε ένα συναισθηματικό, μπαλαντοειδές κλείσιμο (βλ. "Fall From Grace") και ακόμη μια ιδιαίτερη ερμηνεία από τον Jargon.

Τέτοιες δουλειές έρχονται να πιστοποιήσουν πως η ελληνική prog σκηνή δεν έχει πλέον να ζηλέψει τίποτα από τον πιο γνωστό και φτασμένο περίγυρο της. Ένα άλμπουμ χρονιάς για το ευρύτερο prog rock στερέωμα και δεδομένα το πιο ολοκληρωμένο και συναρπαστικό πόνημα της μπάντας σε αυτά τα χρόνια που δραστηριοποιείται, το "Conundrum" απαιτεί και αξίζει την αμέριστη προσοχή κάθε prog ρέκτη.

Bandcamp