Michael Schenker: «Ο αδερφός μου δεν ξέρει να παίζει κιθάρα»

Ο σπουδαίος κιθαρίστας μιλάει για το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον σε μια συνέντευξη που θα συζητηθεί

Από τον Κώστα Πολύζο, 14/03/2018 @ 11:12

Είμαι από αυτούς που πιστεύουν πως το παικτικό μεγαλείο του σπουδαίου Michael Schenker γκελάρει πολύ περισσότερο στους μουσικούς παρά στους οπαδούς. Από την άλλη, αν αναλογιστούμε τη συμμετοχή του σε δίσκους των Scorpions, των UFO, αλλά και  τη σημαντική καριέρα που έκανε στα '80s, είναι ένα όνομα που δεν μπορεί να αφήσει κάποιον αδιάφορο. Διαβάζοντας κάποιος την παρακάτω συνέντευξη, πιθανόν να προβληματιστεί για τον χαρακτήρα του Schenker. Πόσο μάλλον όταν μιλάει για τον εαυτό του σε τρίτο πρόσωπο και υποστηρίζει με επιμονή πως έφτιαξε την καριέρα των Scorpions γράφοντας δυο τραγούδια (και αυτά όχι ολόκληρα). Τα λεγόμενά του στους «σκορπιούς» και κυρίως προς τον αδερφό του προκαλούν εντύπωση, αλλά ταυτόχρονα η αγάπη του για την κιθάρα και τη μουσική μοιάζει αγνή. Τελικά τι σόι άνθρωπος είναι ο Michael Schenker; Τα συμπεράσματα δικά σας.

Ξεκίνησα να παίζω όταν ήμουν 9 χρονών, αλλά στα 17 μου σταμάτησα να ακούω μουσική και να αντιγράφω άλλους ανθρώπους γιατί ήθελα να έχω τον δικό μου τρόπο έκφρασης

Ποια η ιστορία λοιπόν πίσω από το Michael Schenker Fest;

Το Michel Schenker Fest βασικά είναι το τρίτο μέρος της ζωής μου και είναι μια εποχή εορτασμού. Η ζωή μου χωρίζεται σε τρία μέρη. Το πρώτο, μέχρι το "Strangers In The Night" όπου ήμουν 23 χρονών. Στο πρώτο μέρος της ζωής μου έκανα την μουσική μου συνεισφορά στον κόσμο για τα '70s και επηρέασα πολλούς μουσικούς. Βασικά, όταν ήμουν 23 χρονών, το 1978, είχα ζήσει τη δόξα και τη φήμη στο έπακρο και είχα τη δυνατότητα να αποφασίσω αν ήθελα απλά να μείνω σε αυτό ή αν θα ξεκινούσα ένα νέο κεφάλαιο και να πειραματιστώ με τη μουσική. Οπότε, αφού βοήθησα τους Scorpions με το "Lovedrive" που τους άνοιξε τις πόρτες για την Αμερική, αποφάσισα να ξεκινήσω το καινούριο κεφάλαιο με την ασπρόμαυρη κιθάρα μου και έφτιαξα τους Michael Schenker Group για να κάνω τα πράγματα με τους δικούς μου ρυθμούς, όποτε ήθελα και με τον τρόπο που ήθελα κλπ. Τότε ουσιαστικά ξεκίνησε και το δεύτερο μέρος της ζωής μου, τα μεσαία χρόνια. Από το 1990 μέχρι και το 2005 βγήκα εντελώς εκτός της σκηνής, μετακόμισα στην Αριζόνα και έφτιαξα εκεί το studio μου. Είχα σε όλη μου τη ζωή άγχος όταν έβγαινα στη σκηνή και το 2008 ξαφνικά σταμάτησα να έχω άγχος και ήθελα να βγω να παίξω ξανά. Αυτό το εξέλαβα σαν σημάδι για να επιστρέψω στο κύκλωμα του rock and roll και βασικά τότε ήταν που ξαναέβαλα το ένα μου πόδι μέσα. Συνεργάστηκα με μια δικτυακή εταιρεία η οποία πουλούσε τα CD μου μέσω της ιστοσελίδας τους για σχεδόν 10 χρόνια. Ουσιαστικά, από το 2008 που ξεκίνησα να ξαναπαίζω, συνέχισα κατά κάποιο τρόπο από εκεί που σταμάτησα το 1978 και τώρα μπορώ να γιορτάσω.

Τα μεσαία χρόνια ήταν αυτά που μου πρόσφεραν τα περισσότερα, καθώς είχα τη δυνατότητα να βγάλω τα πάντα από μέσα μου και να πειραματιστώ με τη μουσική σε όλους τους τομείς. Βασικά έκανα τα πάντα και πλέον με καθαρό μυαλό, έχω την ελευθερία να κάνω ό,τι θέλω. Οπότε αυτό είναι τώρα το τρίτο κομμάτι της ζωής μου και θέλω να γιορτάσω πολλά πράγματα. Όχι μόνο τη ζωή, αλλά και την εποχή του rock που ξεκίνησε για εμένα με μπάντες όπως οι Led Zeppelin, Black Sabbath και Deep Purple. Θέλω να γιορτάσω το γεγονός πως το rock υπάρχει και πως μπόρεσα να ευχαριστηθώ τη ζωή μου και τη γοητεία της εξάχορδης. Το πάθος μου είναι η προσήλωση στην τέχνη της lead κιθάρας με έναν ανόθευτο προσωπικό τρόπο έκφρασης. Ξεκίνησα να παίζω όταν ήμουν 9 χρονών, αλλά στα 17 μου σταμάτησα να ακούω μουσική και να αντιγράφω άλλους ανθρώπους γιατί ήθελα να έχω τον δικό μου τρόπο έκφρασης, κάτι το οποίο έκανα για τα επόμενα 43 χρόνια. Οπότε, πλέον μπορώ να γιορτάσω όλα αυτά τα πράγματα και από το 2008 ξεκίνησα να παίζω την πιο δημοφιλή μουσική του Michael Schenker. Μπορεί οι τραγουδιστές να μην ήταν οι αυθεντικοί, αλλά ήταν μια αρχή.  Στη συνέχεια, με τους Michael Schenker Fest, ήταν ουσιαστικά η επιστροφή μου στην ερμηνεία της πιο δημοφιλούς μουσικής του Michael Schenker, Των πιο σημαντικών πραγμάτων που έκανα στα ‘80s με τραγουδιστές τους  Robin McAuley, Gary Barden και Graham Bonnet, αλλά και τον Doogie White που λόγω της εμπλοκής του στους Michael Schenker Temlpe Of Rock τον συμπεριέλαβα και αυτόν στο άλμπουμ.

Michael Schenker

Ουσιαστικά οι MSF ξεκίνησαν με τρεις τραγουδιστές, μετά κάναμε το DVD το οποίο οδήγησε στο ενδιαφέρον των δισκογραφικών να μας υπογράψουν γιατί είδαν πως υπάρχει δυναμική σε αυτό καθώς πριν όλα ήταν διαθέσιμα μόνο μέσω itunes και του Youtube. Στη συνέχεια είχα την ιδέα για τον επόμενο δίσκο και να ηχογραφήσουμε καινούρια τραγούδια στο studio και δέχτηκα την πρόταση από την Nuclear Blast η οποία ήταν η πιο ελκυστική και... εδώ είμαστε.

Επρόκειτο να ονομαστεί αρχικά "Michael Schenker Fest In The Studio" και είχα την ιδέα να κάνω κάποιου είδους πάρτι στο studio, καταλαβαίνεις, σαν να έχω ένα μεγάλο τραπέζι, ένα μεγάλο γλέντι. Απλά να κάνω ένα μεγάλο πάρτι, αλλά αυτό τελικά κατέληξε να εξελίσσεται σε κάτι διαφορετικό με τον Doogie να έρχεται με το "Take Me To The Church" και ξαφνικά όλη η φάση έμοιαζε με το Μεγάλο Δείπνο, με τον Χριστό και τις διδαχές του και ο Michael Voss έγραψε τους στίχους και τη μελωδία για το ομώνυμο τραγούδι (σ.σ.: "The Last Supper") και ξεκίνησα να σκέφτομαι πως ο αρχικός τίτλος δεν ταίριαζε στον δίσκο. Προσπάθησα να σκεφτώ έναν πιο ταιριαστό τίτλο και τότε ήταν που συνειδητοποίησα πως έλειπα από τη σκηνή για πολύ μεγάλο διάστημα και πως επρόκειτο για κάποιου είδους επιστροφή που συμπεριλάμβανε τους παλιούς τραγουδιστές και μουσικούς και έτσι σκέφτηκα πως το "Resurrection" θα ήταν ένας καλός τίτλος. Έχω και το ορχηστρικό "Salvation" στο άλμπουμ οπότε είναι σαν να έχουμε μια μικρή ιστορία για τον Χριστό [γελάει]... υπό μια μουσική έννοια.

Είμαι κάτι σαν τον Άγιο Βασίλη για τον Kirk Hammett

Ας μιλήσουμε λίγο περισσότερο για τον δίσκο. Πόσο χρόνο σου πήρε να τον ολοκληρώσετε; Δούλεψες μόνος σου τα τραγούδια ή συνεργάστηκες με κάποιους;

Ξεκίνησα να δουλεύω τις ιδέες που είχα τον προηγούμενο Μάιο και στη συνέχεια μπήκα στο studio και έγραψα όλη τη μουσική. Δεν ήθελα να γράψω έναν δίσκο μόνο με ξεχωριστά τραγούδια για κάθε τραγουδιστή, αλλά ήθελα και κάποια που θα συνδυάζονταν οι φωνές. Έτσι ο Michael Voss βρήκε τη μελωδία και τους στίχους για το δεύτερο τραγούδι που έγραψα και ήμουν πολύ χαρούμενος γι’ αυτό, γιατί ήταν φανταστικές οι ιδέες του. Αυτό το τραγούδι κατέληξε να είναι το "Warrior", το οποίο είναι ένα πολύ καλό τραγούδι και ήταν ωραίο που είχαμε έτοιμο κάτι τόσο νωρίς στη διαδικασία της δημιουργίας του δίσκου και κατ’ αυτό τον τρόπο είχαμε ένα single για να παρουσιάσουμε την μπάντα, με όλους τους τραγουδιστές να τραγουδάνε σε αυτό.  Ήμουν πολύ χαρούμενος γι’ αυτό και το ίδιο συνέβη και με το "The Last Supper" [σ.σ.: να συμμετέχουν και οι τέσσερις τραγουδιστές] και κάπως έτσι καταλήξαμε με δυο κομμάτια για τον κάθε τραγουδιστή, εκτός από τον Doogie που λέει τρία.

Έγραψα όλες τις κιθάρες μόνος μου στο studio του Michael Voss στο Greven της Γερμανίας και νοικιάσαμε εκεί κοντά και ένα studio αποκλειστικά για να ηχογραφήσουμε τα τύμπανα. Κάναμε και κάποια πράγματα στη Στουτγάρδη. Εκεί ολοκληρώσαμε το "Warrior" και γράψαμε αρκετά από τα φωνητικά του Robin και του Graham. Όλα τα φωνητικά του Doogie και του Gary ηχογραφήθηκαν στο Greven και όλες οι υπόλοιπες εκκρεμότητες ολοκληρώθηκαν από τον Michael Voss στο Λος Άντζελες, όπως για παράδειγμα κάποια από τα φωνητικά του Graham Bonnet και του Robin McAuley. Επίσης ο Michael πέταξε μέχρι τη Χαβάη γιατί ο Kirk Hammett ήθελε να ηχογραφήσει εκεί τα μέρη του. Το management του Kirk πλήρωσε για το εισιτήριο του συμπαραγωγού μου, του Michael Voss, ώστε να πάει εκεί για να ετοιμάσουν το μέρος του solo του Kirk. Μου έστειλαν κάποιες φωτογραφίες στις οποίες ο Kirk φαίνεται πραγματικά χαρούμενος. Έμοιαζε με έναν ευτυχισμένο έφηβο με ένα τεράστιο χαμόγελο στο πρόσωπό του, οπότε συμπεραίνω πως όντως ήταν χαρούμενος. [γέλια]

Michael Schenker

Θέλαμε επίσης να έχουμε και τους Apocalyptica, οι οποίοι είχαν συμφωνήσει να παίξουν το intro του δίσκου και περιμένανε οδηγίες. Δυστυχώς ο Voss ήταν πολύ απασχολημένος και ξέχασε να ασχοληθεί με το θέμα και τρεις μήνες αργότερα όταν και το θυμηθήκαμε, οι Apocalyptica ήταν απασχολημένοι και δεν μπορούσαν να συμμετάσχουν. Είχα και ένα τραγούδι για τον Dee Snider και επικοινωνήσαμε με το management του αλλά δεν πήραμε ποτέ απάντηση. Το αστείο είναι πως την βραδιά που μου απονεμήθηκε το βραβείο μου, που παρεμπιπτόντως ήταν τη βραδιά που βραβεύτηκε και η Nuclear Blast -η εταιρεία με την οποία υπέγραψα- ως η πιο σημαντική δισκογραφική, συνάντησα τον Dee και όταν του είπα τι είχε φάνηκε απογοητευμένος και μου είπε πως θα ήταν τιμή του να συμμετείχε και να το δούμε μήπως συνεργαστούμε κάποια στιγμή στο μέλλον.

Τέλος πάντων, όπως μου αρέσει να λέω, χωρίς καλεσμένους δεν γίνεται γιορτή, οπότε είχαμε τουλάχιστον έναν καλεσμένο, τον Kirk Hammett. Πάντα μου έλεγε ο Peter Mensch ο οποίος με μανατζάριζε στους UFO και που αργότερα έγινε μάνατζερ των Metallica, πως είμαι κάτι σαν τον Άγιο Βασίλη για τον Kirk και αυτό γιατί ήμουν ο αγαπημένος του κιθαρίστας. Πάντα ήθελε να με συναντήσει και τελικά αυτό έγινε στην εκπομπή "That Metal Show" με τον Eddie Trunk, στην οποία κάναμε μια συνέντευξη και στη συνέχεια ο Kirk τζάμαρε μαζί μου. Μάλιστα είχε ανέβει στη σκηνή μαζί μας σε κάποιο show των Michale Schenker's Temple Of Rock. Οπότε κατά κάποιο τρόπο ο Kirk από οπαδός έγινε φίλος και όταν τον ρώτησα αν ήθελε να συμμετάσχει στον δίσκο συμφώνησε αμέσως και όλα εξελίχτηκαν μια χαρά.

Δημιούργησα το δικό μου στυλ και γι' αυτόν τον λόγο είχα πάρα πολλούς οπαδούς, κάτι το οποίο το συνειδητοποίησα αρκετά αργότερα στη ζωή μου. Ποτέ δεν ήθελα να γίνω διάσημος, απλά ήθελα να διασκεδάζω παίζοντας

Σχετικά με τη μουσική που έγραψες, υπήρχε κάποιου είδους όραμα από πίσω; Έχοντας τέσσερις τραγουδιστές στο στούντιο, πόσο δύσκολο ήταν να βρείτε ποιος θα τραγουδήσει τι;

Γράφω τη μουσική και εστιάζω στην ανόθευτή προσωπική έκφραση, Πάντα ήθελα να γράφω τη μουσική του Michael Schenker. Σταμάτησα να ακούω μουσική και να αντιγράφω κιθαρίστες στα δεκαεπτά μου. Οι αγαπημένοι μου κιθαρίστες ήταν αυτοί των ‘60s. Με αυτούς ξεκίνησα, αλλά στη συνέχεια χάραξα το δικό μου δρόμο. Έγινα trend maker καθώς στον κόσμο άρεσε αυτό που έπαιζα γιατί προερχόταν από μέσα μου. Δημιούργησα το δικό μου στυλ και γι’ αυτό το λόγο είχα πάρα πολλούς οπαδούς, κάτι το οποίο το συνειδητοποίησα αρκετά αργότερα στη ζωή μου. Ποτέ δεν ήθελα να γίνω διάσημος, απλά ήθελα να διασκεδάζω παίζοντας. Ήθελα να εξασφαλίσω πως θα ακουγόμουν όσο το δυνατόν πιο αυθεντικός. Ήθελα η μουσική μου να είναι πιασάρικη, ενεργητική, γρήγορη και μελωδική, με σπουδαία φωνητικά, φοβερό παίξιμο στην κιθάρα, πολύ καλό drumming και τα πάντα. Η προσωπικότητα των μουσικών ήταν επίσης πολύ σημαντική. Το ρυθμικό μέρος ήταν αυτό που είχα στους MSG. Ο Ted McKenna και ο Chris Glen είναι φανταστικοί παίχτες και επίσης είχαμε και την προσθήκη του Steve Mann στα πλήκτρα και την κιθάρα από τις παλιές μέρες. Οπότε, είχαμε μια πολύ καλή σύνθεση και βασικά αυτό που έκανα ήταν να τους βάλω όλους κάτω από το προσωπικό μου αποτύπωμα.

Αρχικά γράψαμε κάποιους οδηγούς στα τύμπανα και στο μπάσο ώστε να ξέρει ο καθένας που πάει το πράγμα και στείλαμε τα demo σε όλους. Ο Michael Voss είχε κάποιες ωραίες ιδέες και τελικά ο καθένας [σ.σ.: από τους τραγουδιστές] βρήκε τα τραγούδια που του άρεσαν και ήρθε με τις δικές του ιδέες γι’ αυτά. Ήταν σαν κάποιου είδους παζλ το οποίο όμως κανείς δεν ήξερε πως θα καταλήξει να μοιάζει, αλλά όλα πήγαν καλά. [γέλια]

Το "In Search Of Peace Of Mind" είναι δικό μου τραγούδι, άσχετα αν για κάποιο λόγο όλοι χρεώθηκαν τη δημιουργία του. Αλλά εγώ το έγραψα, στην κουζίνα της μητέρας μου και δεν ήταν κανείς άλλος εκεί, οπότε είμαι σίγουρος πως είναι δικό μου τραγούδι και όχι των Scorpions

Κατά τη γνώμη σου, ποιες είναι οι διαφορές μεταξύ του Michael Schenker Fest και των προηγούμενων δουλειών σου είτε ως solo καλλιτέχνης είτε με τους Temple Of Rock;

Το 2008 έχασα το άγχος να βρίσκομαι στη σκηνή. Ήθελα ξαφνικά να βρίσκομαι πάλι εκεί πάνω και αυτό το πήρα σαν σημάδι. Ήθελα να ασχοληθώ από την αρχή με το rock and roll, σαν εντεκάχρονος. Τελικά κατέληξα να πηγαίνω σιγά σιγά  στο studio και να συνεργάζομαι με τον Michael Voss και να γράφω δίσκους με όλους αυτούς τους σπουδαίους μουσικούς. Στη συνέχεια ήθελα να παίζω ζωντανά και αρχικά είχα τον Voss να τραγουδάει. Οπότε το 2008 ήταν που ξεκίνησα να παρουσιάζω ξανά την πιο δημοφιλή μουσική του Michael Schenker. Αυτό ξεκίνησε το 2008 και οδήγησε στο να θελω να προωθώ τους δίσκους μου. Ο Robin ήταν διαθέσιμος για την Αμερική, ο Michael Voss ήταν διαθέσιμος για την Ιαπωνία και ο Doogie για την Ευρώπη. Τότε ήταν όμως που ο Pete Way (σ.σ.: μάλλον κάπου έχει μπερδευτεί με τα τόσα ονόματα] αρρώστησε και ζήτησα από τον Herman Rarebell αν θα μπορούσε να με βοηθήσει και κάπως έτσι ξεκίνησαν οι Temple Of Rock. Περιοδεύσαμε και εξακολουθούσαμε να παίζουμε την πιο δημοφιλή μουσική του Michael Schenker η οποία περιλάμβανε τραγούδια των Scorpions και των UFO τραγουδημένα από τον Doogie.

Τελικά κάναμε ένα ζωντανά ηχογραφημένο CD και DVD και δυο studio δίσκους, οπότε είπα στην μπάντα πως χρειαζόμασταν ένα διάλλειμα, γιατί περιοδεύαμε συνέχεια και παίζαμε στις ίδιες πόλεις. Οι περισσότερες μπάντες συνήθως δεν γράφουν δίσκο για τρία χρόνια, οπότε χρειαζόμασταν ένα διάλλειμα ώστε να επιστρέψουμε φρέσκοι.  Όλοι συμφώνησαν με αυτό και συνέχισαν τις ζωές τους κάνοντας άλλα πράγματα, οπότε έπρεπε να σκεφτώ και εγώ τι θα κάνω. Τότε ήταν που συνειδητοποίησα πως αυτό ήταν το τρίτο μέρος της ζωής μου, η περίοδος των εορτασμών και πως αυτό θα έπρεπε να γίνει με τους αυθεντικούς τραγουδιστές. Ξεκινήσαμε από τη Σουηδία και καταλήξαμε να έχουμε πρόταση να είμαστε το πρώτο όνομα στο Loud Park Festival [σ.σ.: φεστιβάλ σε κλειστό χώρο στην Ιαπωνία] το 2016. Ρωτήσαμε ποιοι θα ήταν οι headliners της άλλης μέρας και μας ενημέρωσαν πως θα ήταν οι Scorpions οπότε τους απαντήσαμε σε φάση «Ουπς! Συγνώμη δεν μπορούμε να το κάνουμε. Ρωτήστε μας πάλι του χρόνου». Αυτό τελικά εξελίχτηκε σε κάτι καλό καθώς ο κανονικός μας promoter εκεί μας προσέφερε τρια show στην Ιαπωνία, όπου βρεθήκαμε να βιντεοσκοπούμε και το DVD που κατέληξε να είναι μια σωστή παρουσίαση του Michael Schenker Fest και λόγω αυτού αρχίσαμε να έχουμε προσφορές από δισκογραφικές, με αυτή της Nuclear Blast να είναι η πιο ελκυστική.

Michael Schenker

Αρχικά δεν ήθελα να υπογράψω κάποιο συμβόλαιο γιατί ήμουν ικανοποιημένος με την εταιρεία μου που πουλούσε τα CD μέσω της ιστοσελίδας. Τελικά όμως πήρα την απόφαση να το κάνω καθώς οι Michael Schenker Fest ήταν κάτι πολύ πιο μεγάλο και είχε έρθει η ώρα να βάλω και τα δυο πόδια στη μηχανή και να επιστρέψω στο κύκλωμα του rock and roll, από το οποίο είχα βγει στα 23 μου, μετά το "Strangers In The Night" και αφού το "Lovedrive" άνοιξε τις πόρτες της Αμερικής στους Scorpions. Στη συνέχεια ήρθε το δεύτερο μέρος της ζωής μου, τα πιο ικανοποιητικά μου χρόνια, κατά τη διάρκεια των οποίων κατάφερα να βγάλω τα πάντα από μέσα μου και να αντιμετωπίσω τη ζωή. Ήταν εκείνα τα χρόνια τα οποία με προετοίμασαν για την εποχή των εορτασμών. Οπότε αυτή είναι ουσιαστικά η διαφορά. Οι όσο το δυνατόν περισσότεροι τραγουδιστές με τους οποίους συνεργάστηκα στα '80s. 

Φέτος συμπληρώνονται 40 χρόνια από το "Strangers In The Night" και ποιος ξέρει... Ίσως ο Phil Mogg κάποια στιγμή ανέβει στη σκηνή μαζί μας και πούμε μερικά τραγούδια των UFO. Αυτό θα ήταν κάτι το φανταστικό. Το 2019 θα συμπληρωθούν 50 χρόνια από την πρώτη γνωριμία μου με τον Klaus Meine. 50 χρόνια από την πρώτη μας ηχογράφηση, όταν έγραψα το "In Search Of Peace Of Mind", το οποίο είναι δικό μου τραγούδι, άσχετα αν για κάποιο λόγο όλοι χρεώθηκαν τη δημιουργία του. Αλλά εγώ το έγραψα, στην κουζίνα της μητέρας μου και δεν ήταν κανείς άλλος εκεί, οπότε είμαι σίγουρος πως είναι δικό μου τραγούδι και όχι των Scorpions. [γέλια] Κάποιος βέβαια έγραψε τους στίχους, υποθέτω πως ήταν ο Klaus και βρήκε και τη βασική μελωδία... Τέλος πάντων, με αφορμή αυτή την επέτειο ίσως ο Klaus θα ήθελε να ανέβει στη σκηνή μαζί μας και να πούμε το τραγούδι και ίσως ένα-δυο ακόμα. Ποιος ξέρει τι άλλο θα είναι πιθανό; Το σίγουρο είναι πως πρόκειται για περίοδο εορτασμών για τον Michael Schenker.

Έχεις δυο τρόπους να αντιμετωπίσεις τη μουσική. Είτε θα αντιγράφεις μια τάση ή θα εκφράζεσαι με τον τρόπο που εσύ προσωπικά βλέπεις το πράγμα

Πώς αισθάνεσαι όταν καλλιτέχνες όπως ο Kirk Hammett σε αναφέρουν ως μια από τις βασικές τους επιρροές; Γενικότερα, πως αντιμετωπίζεις το γεγονός πως θεωρείσαι ως ένα εμβληματικός κιθαρίστας, αυτό στο οποίο αναφερόμαστε πολλές φορές ως guitar hero;

Ποτέ δεν ήθελα να είμαι διάσημος, απλά ήθελα να διασκεδάζω με τη μουσική. Ήμουν γοητευμένος από την εξάχορδη και όταν ανακάλυψα την παραμόρφωση είχα εντυπωσιαστεί με το πόσα πράγματα μπορείς να κάνεις με αυτή. Είμαι προσηλωμένος στην τέχνη της lead κιθάρας και της ανόθευτης προσωπικής έκφρασης. Και επειδή όντως πρόκειται για προσωπική έκφραση, νομίζω πως γι’ αυτό επηρέασε τόσους μουσικούς. Επειδή ήταν κάτι φρέσκο.

Έχεις δυο τρόπους να αντιμετωπίσεις τη μουσική. Είτε θα αντιγράφεις μια τάση ή θα εκφράζεσαι με τον τρόπο που εσύ προσωπικά βλέπεις το πράγμα και αυτό που έκανα εγώ ήταν το δεύτερο. Αυτός είναι ο λόγος που πολλοί ήταν αυτοί που εντυπωσιάστηκαν από το παίξιμο μου. Επειδή ήταν κάτι καινούριο. Κάποιες φορές, επειδή είμαστε όλοι ξεχωριστοί σαν άτομα, αν ανοιχτείς μπορείς να παρουσιάσεις κάτι που κανείς δεν έχει ξαναδεί, γιατί έρχεται από μέσα σου. Η στιγμή που ανοίχτηκα πριν 43 χρόνια είχε ως αποτέλεσμα να δημιουργήσω το δικό μου στυλ και να καθορίσω μια τάση [σ.σ.:  trend maker] και αυτό ήταν κάτι που δεν το είχα αντιληφθεί για αρκετά χρόνια.  Εγώ απλά διασκέδαζα παίζοντας κιθάρα.

Michael Schenker

Οπότε αυτό που αναφέρεις στην ερώτηση σου σχετικά με το να γίνεσαι ο διάσημος lead κιθαρίστας που επηρέασε όλους αυτούς τους μεγάλους βραβευμένους καλλιτέχνες, όπως το βλέπω είναι κάτι που δεν το περίμενα. Φυσικά και είναι σπουδαίο! Θέλω να πω, πρόκειται για μια δόξα που δεν την περίμενες. Είναι σχεδόν ένα σοκ! Αλλά εμένα αυτό που μου δείχνει είναι πως αν απλά παίζεις αντί να κάνεις διαγωνισμό... Κοίτα, για εμένα η μουσική είναι για ψυχαγωγική. Δεν έχει να κάνει με το να σκοράρεις ή να αγωνίζεσαι για κάτι, δεν είναι διαγωνισμός, δεν έχει να κάνει με το να είσαι ο καλύτερος ή οτιδήποτε παρόμοιο. Έχει να κάνει με το να διασκεδάζεις. Είναι σαν να κλοτσάς ένα κουτί στο δρόμο, κάτι που κάνεις  χωρίς πίεση και χωρίς να το παρασκέφτεσαι  και απλά διασκεδάζεις τη στιγμή και τη γοητεία της εξάχορδης. Και γι’ αυτό ακριβώς όλα τα υπόλοιπα είναι απλά το κερασάκι στην τούρτα. Είναι μέσο ψυχαγωγίας και όχι διαγωνισμού και νιώθεις σοκαρισμένος όταν βραβεύεσαι επιπλέον.

Η λέξη κλειδί στη μουσική είναι το «παίζω». Παίζω σημαίνει ψυχαγωγία, δεν σκοράρεις, δεν διαγωνίζεσαι, δεν προσπαθείς να αποδείξεις πως είσαι καλύτερος από τους άλλους

Οπότε, από τη δική σου οπτική, ποιο είναι το πιο σημαντικό στοιχείο για κάποιον κιθαρίστα; Έχει να κάνει με το να είναι θεωρητικά καταρτισμένος; Έχει να κάνει με τον πειραματισμό; Έχει να κάνει με το να ξέρεις τα όριά σου; Ή τελικά όλα καταλήγουν στο ταλέντο και την εξάσκηση;

Που λες, δεν κάνω εξάσκηση. Παίζω και ανακαλύπτω. Είναι ένα κυνήγι θησαυρού. Η λέξη κλειδί εδώ είναι το «παίζω». Παίζω σημαίνει ψυχαγωγία, δεν σκοράρεις, δεν διαγωνίζεσαι, δεν προσπαθείς να αποδείξεις πως είσαι καλύτερος από τους άλλους. Δεν έχει να κάνει με αυτό. Αυτό είναι το βασικό στοιχείο. Κάτι άλλο εξίσου σημαντικό όμως είναι να ξέρει ο καθένας τι είναι αυτό που του αρέσει να κάνει. Κάποιοι πραγματικά απολαμβάνουν να κοπιάρουν άλλους κιθαρίστες και δεν υπάρχει τίποτα το μεμπτό σε αυτό. Το όλο νόημα είναι να περνάς καλά! Αν διασκεδάζεις κοπιάροντας κάποιον άλλον, τότε αυτό είναι που σε ευχαριστεί. Αν έχεις μια ιδέα του τι είναι αυτό που σε ευχαριστεί, τότε πρέπει να μείνεις σε αυτό γιατί από εκεί ξεκινάει η ευτυχία και από εκεί προέρχεται. Αν απολέσουμε αυτό το μέρος, αυτό δηλαδή που μας κάνει χαρούμενους, θα χάσουμε και την ευτυχία. Αν ξεπουληθούμε, αν κάνουμε οτιδήποτε βάζοντας πάνω από όλα τα χρήματα, τότε έχουμε είμαστε ήδη τελειωμένοι. Κάποιοι το χάνουν όμως και πολλές φορές ούτε καν θυμούνται ποιο ήταν το διασκεδαστικό μέρος, γιατί ίσως σε κάποιο σημείο πήραν τη λάθος στροφή -λόγω χρημάτων- και χάσανε τους εαυτούς τους. Κάποιοι ξαναβρίσκουν τους εαυτούς τους στην πορεία και είναι κάτι που με χαροποιεί. Άρα καταλήγουμε πως το βασικό στοιχείο είναι να περνάς καλά ανεξάρτητα του τι κάνεις.

Ο Rudolf βασικά δεν μπορεί να παίζει κιθάρα και αυτή είναι η αλήθεια […] κατά κάποιο τρόπο δημιούργησε μια ψευδαίσθηση και τους ξεγέλασε όλους πως μπορεί να παίξει, επειδή χρησιμοποίησε τη δική μου δημιουργικότητα και αντιγράφοντας αυτά που δημιούργησα

Δεν ξέρω αν τα παραφουσκώνουν τα διάφορα μέσα, αλλά πρόσφατα διάβασα κάποιες σκληρές σου δηλώσεις σχετικά με τον αδερφό σου. Από την άλλη όταν μου δόθηκε η δυνατότητα να του μιλήσω και τον ρώτησα σχετικά, μου απάντησε πως ήσουν ο καλύτερος κιθαρίστας που έχει συνεργαστεί και πως μαζί η φάση ήταν σαν κάποια πυρηνική σύντηξη...

Το παίξιμό μου δεν έχει να κάνει σε τίποτα με του αδερφού μου. Ο Rudolf δεν ξέρει να παίζει κιθάρα. Τέλος! Και ο λόγος που ο κόσμος νομίζει πως ξέρει είναι επειδή μου ζήτησε και του έδωσα το "Coast To Coast", το δικό μου μέρος της σύνθεσης, τη βασική μελωδία. Επίσης, ποτέ δεν ανέφεραν πως το "Holiday" γράφτηκε από εμένα, η εισαγωγή τουλάχιστον. Έτσι, ο Rudolf παίζει αυτά τα δυο τραγούδια για τριάντα χρόνια και τα παρουσιάζει ως δική του δουλειά. Γι' αυτό και ο κόσμος νομίζει πως ξέρει κιθάρα. Ακόμα και ο συμπαραγωγός μου, ο Michael Voss, δεν ήξερε πως είχα γράψει την εισαγωγή του "Holiday". Πολλοί ήταν αυτοί που ξεγελάστηκαν... «αν κάποιος μπορεί να γράψει μια μελωδία όπως αυτή του "Coast To Coast" και του "Holiday" τότε μάλλον θα είναι ικανός για κάποια πράγματα» θα σκέφτηκαν, αλλά δεν τα έγραψε ο Rudolf [γελάει]. Τα πήρε από εμένα.

Ο Rudolf βασικά δεν μπορεί να παίζει κιθάρα και αυτή είναι η αλήθεια. Τελεία και παύλα! Είναι πολύ εύκολο να το αποδείξεις αν του κάνεις κάποιο τεστ. Δεν μπορεί να παίξει lead κιθάρα. Παίζει απλά όλα αυτά τα ματζόρε ακόρντα τα οποία μπορεί να παίξει ο οποιοσδήποτε. Κατά κάποιο τρόπο δημιούργησε μια ψευδαίσθηση και τους ξεγέλασε όλους, πως μπορεί να παίξει επειδή χρησιμοποίησε τη δική μου δημιουργικότητα και αντιγράφοντας αυτά που δημιούργησα, κάτι το οποίο δεν είναι και τόσο δύσκολο. Υπάρχουν πολλές tribute μπάντες εκεί έξω που μπορούν να αντιγράφουν άλλους πολύ καλά, αλλά το θέμα είναι πως δεν μπορούν να δημιουργήσουν.

Michael Schenker

Είχες μια σπουδαία καριέρα... Έφυγες πολύ νωρίς από τους Scorpions, μπήκες στους UFO, έκανες οντισιόν για τους Aerosmith και τον Ozzy Osbourne, έκανες επιτυχία με τους MSG... μετανιώνεις για κάτι;

Ήταν ένα φανταστικό ταξίδι. Στο πρώτο μέρος της ζωής μου έδωσα τη μουσική μου συνεισφορά. Στα 23 μου ήμουν επιτυχημένος. Το 1978 άνοιξα τις πόρτες της Αμερικής στους Scorpions με το "Lovedrive". Στη συνέχεια στα μεσαία χρόνια μου επικεντρώθηκα στον πειραματισμό. Είχα τόση δημιουργικότητα μέσα μου την όποια έπρεπε να βγάλω από το σύστημά μου. Επικεντρώθηκα στη ζωή μου. Ολοκλήρωσα αυτά τα χρόνια τα οποία μου προσέφεραν ικανοποίηση και που με δίδαξαν τα περισσότερα που μπορούσα να μάθω. Και εξαιτίας αυτών των χρόνων, πλέον μπορώ να απολαμβάνω τη ζωή μου με τον τρόπο που το κάνω. Οπότε η δομή της ζωής μου είναι τέλεια και όλα όσα έγιναν, έπρεπε να συμβούν, βήμα-βήμα για να βρεθώ σήμερα εδώ που βρίσκομαι. Οπότε δεν θα ήθελα να αφήσω κάτι εκτός. Ακόμα και οι κρίσεις και οι προκλήσεις. Όλα είναι απαραίτητα προκειμένου να εξελιχτείς στη ζωή σου. Δεν θα μπορείς να εξελιχτείς αν δεν αποκτήσεις αντιστάσεις. Οπότε, για το πνεύμα, το μυαλό και τον αθέατο κόσμο της δημιουργικότητας πρέπει να έρθεις αντιμέτωπος με προκλήσεις οι οποίες θα δώσουν τα κατάλληλα ερεθίσματα στο μυαλό σου για να βρουν τον τρόπο να αντιμετωπίσουν τη ζωή. Αυτός είναι ο τρόπος για να μάθεις. Κάθε άτομο, κάθε οικία πρέπει να αντιμετωπίσει κρίσεις και προκλήσεις γιατί αυτοί είναι οι δάσκαλοί μας στη ζωή. Έχω τα καλύτερα μπροστά μου και πλέον μπορώ να απολαύσω τα πάντα.

Πάει κάποιος καιρός από την τελευταία επίσκεψή σου εδώ. Υπάρχουν πλάνα να επιστρέψεις στην Ελλάδα για κάποια συναυλία; Γενικότερα ποια είναι τα πλάνα σας για περιοδείες;

Είμαστε αυτήν τη στιγμή στα καλύτερά μας και ο δίσκος προωθείται και διανέμεται από μια σπουδαία εταιρεία. Προωθώ εδώ και δυο μήνες το άλμπουμ ταξιδεύοντας ανά την υφήλιο. Έχω πάει στις μεγαλύτερες ευρωπαϊκές πόλεις. Συνάντησα όλους τους ανθρώπους της Nuclear Blast, καθώς και τα παιδιά από το παράρτημα της Ιαπωνίας. Είναι όλοι φανταστικοί άνθρωποι και κάνουν καταπληκτική δουλειά. Οπότε είμαστε έτοιμοι να αρχίσουμε να κλείνουμε ημερομηνίες για περιοδεία το 2019. Θα περιοδέψουμε ανά τον κόσμο και θα έχουμε μια σπουδαία εταιρεία να μας υποστηρίζει.

Κύριε Schenker ήταν μεγάλη μου τιμή να συνομιλώ μαζί σου. Ελπίζω να σε δω σύντομα στην Ελλάδα να αποδίδεις τα τραγούδια σου.

Θα με δεις! [γελάει]

Σας ευχαριστώ για τον χρόνο σας.

Και εγώ σε ευχαριστώ, να 'σαι καλά.

  • SHARE
  • TWEET