Συνέντευξη Monovine

«Θεωρώ ότι οι άνθρωποι που μας ακούνε αντιλαμβάνονται οτι αυτό που κάνουμε είναι αληθινό, πέρα από μουσικές ταμπέλες»

Από την Εριφύλη Παναγούλια, 25/05/2012 @ 11:59
Πολλά συγκροτήματα έχουν ξεπηδήσει τον τελευταίο καιρό από την πόλη της Πάτρας. Σε ποσότητα τέτοια που πολλοί χαριτολογώντας την ονομάζουν και «νέο Seattle». Τους Monovine τους είδαμε στο περσινό Ejekt, πρόσφατα ως support των Subways και θα τους απολαύσουμε και στο φετινό Rockwave Festival. Το Rocking.gr βρέθηκε και συνομίλησε με τον Στράτο, την «φωνή» των Monovine, ένα συγκρότημα που σιγά-σιγά ξεφεύγει από τα στενά όρια της τοπικής underground σκηνής και υπό την υπόκρουση των grunge ήχων τους να κερδίζει συνέχεια νέους οπαδούς.

Πες μου πώς γνωριστήκατε και πώς δημιουργήθηκε αρχικά η μπάντα.
Με τον Φώντα γνωριστήκαμε το 2000, σε ηλικία 18-19 χρονών στην Πάτρα. Όποτε μας ρωτάνε αυτό λέω συνέχεια. Ότι είναι μια μικρή σχετικά πόλη και είναι λίγο σπάνιο να βρεις ανθρώπους με ενδιαφέροντα ίδια με τα δικά σου. Οπότε βρεθήκαμε, ακούγαμε μουσικές, είχαμε πολλά κοινά ακούσματα. Ο Φώντας τότε έπαιζε πλήκτρα και ξεκινήσαμε να παίζουμε σκόρπιες ιδέες και τα πρώτα μας κομμάτια. Εγώ τραγουδούσα. Κάποια πράγματα δεν έβγαιναν ακριβώς όπως τα θέλαμε, κι πρότεινα να αλλάξουμε λίγο την δομή μας. Έτσι άρχισε να παίζει εκείνος μπάσο κι εγώ κιθάρα, που έμαθα μόνος μου, και μετά ηλεκτρική κιθάρα.

Δηλαδή είσαι αυτοδίδακτος;
Ναι, πιστεύω οτι κάποια πράγματα βγαίνουν πιο αληθινά όταν δεν ξέρεις το όργανο 100%, κι όσο το ψάχνεις τόσο σου γεννιούνται ιδέες. Να φανταστείς ο Φώντας στα πλήκτρα είναι διάνοια. Παίζει μία συγχορδία και στο μυαλό του έχει φτιάξει τις υπόλοιπες είκοσι. Αφού εκείνα τα χρόνια, τον ήθελαν όλες οι τοπικές μπάντες. Στο μπάσο όμως, δεν ισχύει το ίδιο. Αλλά αυτό κάνει και την διαφορά πιστεύω, γιατί δεν σκέφτεται σαν μπασίστας κι έτσι φτιάχνει πιο μελωδικά μέρη. Έχει μελετήσει και κλασσική μουσική οπότε καταλαβαίνεις, οτι βγαίνει κάπως διαφορετικός ο ήχος μας.

MonovineΑπό μουσικές επιρροές λοιπόν; Ποιοί είναι οι καλλιτέχνες που πιστεύετε οτι επηρέασαν την μουσική σας;
Στην εφηβεία μου τα πρώτα μου ακούσματα ήταν περισσότερο punk. Exploited, Αντίδραση κλπ. Στην συνέχεια, εντάξει, το έχεις καταλάβει (γέλια) ...Nirvana, Green River και Mudhoney και λοιπά. Grunge μεν, αλλά περισσότερο από την punk πλευρά του, και όχι τόσο από την hard rock. Προτιμώ αυτήν την πλευρά. Στον καθέναν μας πάντως αρέσουν πολύ διαφορετικά ακούσματα. Ο Φώντας για παράδειγμα είναι πιο κλασσικός, λόγω των πλήκτρων που σου είπα πιο πριν. Ο Σωτήρης , ο drummer μας, τώρα... τι να κάνουμε. Γουστάρει περισσότερο την jazz, την οποία εγώ για παράδειγμα δεν μπορώ να ακούσω. Μάλλον, όχι όλη την jazz, είναι υπερβολικό να το πω αυτό. Απλά μου αρέσει η πρώιμη εποχή της, του '20-'30. Γενικώς μου αρέσει να ακούω πιο απλά, στρωτά πράγματα στην μουσική. Μου αρέσει να είναι κάτι ευκολοχώνευτο και να μπορεί κανείς να επικεντρωθεί στους στοίχους. Μου αρέσουν φυσικά και πιο μελωδικά πράγματα. Για παράδειγμα η pop, με την έννοια του «popular». Γενικώς προσπαθώ, όσο μπορώ πάντως, να μένω έξω από ταμπέλες και στην μουσική και στους ανθρώπους γενικότερα. Θεωρώ οτι αυτό που κάνουν όλοι στην μουσικοί, πηγάζει από μέσα τους. Εμείς παίζουμε αυτήν την μουσική που παίζουμε, επηρεασμένη από grunge, από τις εμπειρίες μας και τα πιστεύω μας, αλλά θεωρώ οτι οι άνθρωποι που μας ακούνε αντιλαμβάνονται οτι αυτό που κάνουμε είναι αληθινό πέρα από μουσικές ταμπέλες.

MonovineΑληθινό σίγουρα, αλλά πολλοί μέχρι πριν λίγο καιρό θεωρούσαν οτι αυτό το είδος απεβίωσε μαζί με τον Cobain. Τώρα τελευταία όμως, φαίνεται να υπάρχει μία αναβίωση του ήχου. Όλα τα «μεγαθήρια» της σκηνής, οι Soundgarden, οι Alice In Chains επανέρχονται με καινούρια άλμπουμ. Για σας πόσο εύκολο ήταν να σας εμπιστευθεί μια εταιρία δισκογραφικά;
Επειδή το ανέφερες, οποιοδήποτε reunion, από οποιαδήποτε μπάντα μου κάνει λίγο περίεργο. Δεν ξέρω αν γίνεται μόνο για τα χρήματα, ή για οποιονδήποτε άλλο λόγο. Όταν ακούω για μπάντα που γούσταρα και διαλύθηκε και κάνει reunion και βγαίνει σε περιοδείες, πέφτει αρκετά στα μάτια μου. Σκέψου για παράδειγμα το reunion των Doors. Έβγαινε ο Ian Astbury «ντυμένος» Morrison, όπως θα ήταν ο Morrison, αν ζούσε, και προσπαθούσε να σε πείσει οτι τους έβλεπες στην αυθεντική τους σύνθεση. Εμείς όπως σου είπα προσπαθούμε να είμαστε πιο γνήσιοι, τόσο στις επιλογές μας, όσο και στην μουσική που βγάζουμε προς τα έξω. Καταλαβαίνω οτι λόγω επιρροών μπορεί να μας κατατάσσουν περισσότερο στο grunge, εμείς θέλουμε περισσότερο να  βγάζουμε ότι πιο αληθινό. Και η δισκογραφική μας εταιρία δεν νομίζω οτι άκουσε την μουσική μας είπαν «Α! Αυτοί παίζουν καλό grunge» κλπ. Τους άρεσε αυτό που άκουσαν κι έτσι κάπως προχωρήσαμε σε συνεργασία.

Η οποία εταιρία σας έκλεισε και μια θέση στo περσινό Ejekt Festival. Οι εμπειρία σας από ένα μεγάλο φεστιβάλ;
Απ' ότι θα θυμάσαι, παίζαμε πρώτοι, με αρκετή ζέστη. Τόση ζέστη που είχα αφήσει την κιθάρα μου πάνω στην σκηνή μετά το soundcheck, και μετά  έσπασαν οι χορδές! (γέλια). Ήταν μία καλή εμπειρία για εμάς και μας βοήθησε σε πολλά θέματα ώστε να γίνουμε καλύτεροι. Αρχικά μας έδειξε πόσο ανοργάνωτοι ήμασταν. Εγώ για παράδειγμα είχα πάει με μία κιθάρα και γενικότερα ίσως να μην ήμασταν έτοιμοι για ένα τόσο μεγάλο event, τουλάχιστον από θέμα εξοπλισμού. Από την άλλη όμως ήταν απίστευτη η εμπειρία του να είσαι σε μεγάλη σκηνή, με καλό ήχο. Γενικώς ήταν ένα πολύ καλό τεστ για μας, για να δούμε που βρισκόμαστε και πως μπορούμε να προετοιμαστούμε ακόμα καλύτερα για live «απαιτήσεων», αλλά και γενικότερα για τις δυνατότητές μας. Με όλα αυτά που έγιναν, θα μπορούσε κάποιος να πει οτι ήταν άσχημη εμπειρία, γιατί ότι μπορούσε να πάει στραβά πήγε: μου έσπασε η χορδή, μου έκλεισε η φωνή γιατί είχαμε και συνεχόμενα live τις τρεις προηγούμενες μέρες, και ήμασταν προσθήκη της τελευταίας στιγμής. ΑΣχετο με όλα αυτά, προσωπικά θεωρώ οτι μας έδωσε πάρα πολλά.

MonovineΠιστεύεις οτι σας βοήθησε όλο αυτό στο να σας μάθει περισσότερο ο κόσμος και στην προώθηση του άλμπουμ σας;
Θεωρώ ότι σε μεγάλο βαθμό μία μπάντα «ψήνεται» με τα live. Θα πας, θα παίξεις, θα δείξεις ποιος είσαι και θα σε ακούσει ο κόσμος. Υπάρχουν μάλιστα αρκετοί που έρχονται και μας λένε οτι ζωντανά, ακουγόμαστε καλύτερα απ’ οτι το άλμπουμ και χαίρομαι πάρα πολύ. Πέρα από αυτό όμως έχουμε και ένα άλμπουμ, το οποίο πιστεύω ότι για τα δεδομένα, έχει πάει καλά και οφείλεται σε μεγάλο βαθμό και στην Inner Ear και στον τρόπο προώθησης, όχι μόνο των Monovine αλλά γενικότερα. Ίσως να είναι και η μοναδική δισκογραφική εταιρία στην Ελλάδα που κάνει κάποια πράγματα όπως αυτή. Εγώ όμως επιπλέον, θα ήθελα να υπάρχει και ανάλογη προώθηση της δουλειάς και μεταξύ άλλων μουσικών και άλλων συγκροτημάτων, να ανταλλάσουμε ιδέες, αλλά δυστυχώς αυτό είναι πολύ δύσκολο να γίνει. Και την  φορά που φτάσαμε πολύ κοντά να το κάνουμε, στο τέλος βρήκαμε μπροστά μας κλειστές πόρτες. Για να επανέλθω όμως, αυτόν τον καιρό κάνουμε πρόβες, γιατί το άλμπουμ θα κυκλοφορήσει και σε βινύλιο. Αργότερα θα βγάλουμε προς τα έξω κι ένα επταϊντσο με δύο καινούρια κομμάτια και θα γυριστεί το "Odd" σε video clip.

Άρα αυτόν τον καιρό προωθείτε μόνο το άλμπουμ σας μέσα από ζωντανές εμφανίσεις και περνάτε μία αρκετά δημιουργική φάση.
Ας πούμε πως ναι. Την «μετά του άλμπουμ» εποχή, γράφουμε κάποια κομμάτια και υπάρχει μία τάση να βάζουμε μέσα και πολλά νέα στοιχεία και διαφορετικές πινελιές από τα πράγματα που έχουμε ήδη γράψει. Παραμένει βέβαια το, ας το ονομάσω, στιβαρό στοιχείο των Monovine μέσα τους, αλλά επεξεργαζόμαστε ακόμα και ιδέες, που σε αρχικό στάδιο δείχνουν ότι δεν κολλάνε μεταξύ τους. Λέω πολλές φορές και στους υπόλοιπους, ότι μία μπάντα είναι σαν μία φυλή πολεμιστών. Προσπαθούν όλοι μαζί και παλεύουν όλοι σαν μία γροθιά. Εγώ για παράδειγμα, δεν μπορώ να παίξω σε άλλη μπάντα. Την ενέργειά μου θέλω να την δίνω αποκλειστικά σε αυτό που κάνουμε. Δεν κατακρίνω άλλους που ασχολούνται παράλληλα με side project και άλλες μπάντες, ή παίζουν για κάποιον άλλον μουσικό. Ίσως κι εγώ κάποια στιγμή κι εγώ να πρέπει να το κάνω, αλλά είμαι και λίγο ρομαντικός. Θέλω να αφιερώνομαι σε αυτό που κάνω και να βγάζω εκεί τον καλύτερο εαυτό μου.

MonovineΕκτός από τα δικά σας κομμάτια που, όπως λες, προσπαθείτε να βγάλετε τον καλύτερό σας εαυτό, στα live σας παίζετε και διασκευές;
H αλήθεια είναι οτι είμαι κατά των διασκευών, αλλά παίζουμε ένα που θα σου φανεί περίεργο. Παίζουμε το "Secret" της Madonna.

Σοβαρά;
Ναι, το παίζουμε σε μία πολύ διαφορετική εκτέλεση. Τολμώ να πω ότι είναι κι ένα από τα αγαπημένα μου κομμάτια κι έχει πολύ ωραίους στοίχους.

Ωραία λοιπόν, ας το πάμε διαφορετικά. Αν υποθέσουμε οτι ήσασταν παγκοσμίως αναγνωρισμένοι, ποιοί καλλιτέχνες θα ήθελες να διασκευάσουν τα κομμάτια σας;
Δεν θέλω να σε σοκάρω, αλλά έχει γίνει ήδη αυτό (γέλια). Μας είχε στείλει μήνυμα, μία μπάντα από Ρωσία, και μας ρώτησαν αν θα μπορούσαν να διασκευάσουν live ένα κομμάτι μας και μετά που μας το έστειλαν και το ακούσαμε και το είχαν απογειώσει! Κατά τα άλλα, και για να σου απαντήσω, αν ίσχυαν όλα αυτά που λες, σίγουρα ένας από αυτούς που θα ήθελα να μας διασκεύαζε είναι ο Jack White, για τον οποίο δεν χρειάζεται να πούμε περισσότερα και αν υπήρχαν οι Velvet (σσ. Velvet Underground). Ίσως και οι Queen Of The Stone Age.

Σε ευχαριστώ πολύ!
Κι εγώ.
  • SHARE
  • TWEET