Συνέντευξη: Dirty Granny Tales

Από τον Μανώλη Γεωργακάκη, 13/05/2010 @ 15:15
Μια από τις αξιολογότερες ελληνικές καλλιτεχνικές ομάδες, οι Dirty Granny Tales έχουν καταφέρει να ταρακουνήσουν το χώρο του ελληνικού underground, με τις μοναδικές μουσικοθεατρικές τους παραστάσεις. Οι σκοτεινοί παραμυθάδες αφομοιώνουν στοιχεία από το χώρο του metal και τα μετατρέπουν στους πιο εντυπωσιακούς ακουστικούς εφιάλτες. Σηκώνοντας την κουρτίνα της μυστήριας αυλαίας, το Rocking.gr μίλησε με τον ιθύνοντα νου, Mouldbreath. Τον είδαμε χωρίς μακιγιάζ και μας μίλησε χωρίς τσιρίδες.

Το καλλιτεχνικό σου ψευδώνυμο είναι «Mouldbreath». Τουλάχιστον από εδώ που στέκομαι, δε θα διαμαρτυρόμουν για την αναπνοή σου. Τι σε έκανε να επινοήσεις αυτό το ψευδώνυμο;
(Γελώντας) Αν το προσέξεις, στα ψευδώνυμα των Dirty Granny Tales υπάρχει κάποιο μέλος του σώματος, συνήθως. Ουσιαστικά, η ομάδα απαρτίζεται από τα μέλη της «βρώμικης γριάς». Το ψευδώνυμο του καθενός ταιριάζει και με τη δράση του. Δηλαδή, εγώ, ως τραγουδιστής, το έχω συνδυάσει με την ανάσα.

Είσαι, λοιπόν, ο μπροστάρης, ο συνθέτης, ο εμπνευστής των Dirty Granny Tales. Πώς θα περιέγραφες την καλλιτεχνική σας δραστηριότητα σε κάποιον που δεν γνωρίζει τίποτα για τους Dirty Granny Tales;
Είμαστε μια ομάδα που προτείνει μια μουσικοθεατρική παράσταση με ακουστικά όργανα. Περιγράφουμε δικά μας σκοτεινά παραμύθια, συνδυάζοντάς τα εικαστικά με performance, χορευτικό, κουκλοθέατρο και animation.

Η φωνητική σου ερμηνεία περνά από διάφορα άκρα. Από το falsetto του castrato, μέχρι black metal σπαραγμούς. Ποιές φωνές σε επηρέασαν και ποιές είναι οι επιρροές σας, για τη δημιουργία αυτής της μουσικής και αυτών των παραστάσεων;
Οι επιρροές μας λειτουργούν λίγο υποσυνείδητα. Σίγουρα, ανάμεσα στις επιρροές μας βρίσκεται το "The Nightmare Before Christmas" του Tim Burton, το black metal, ο Χατζιδάκις, οι Residents, ο King Diamond. Πολλοί μας παρομοιάζουν με τους Devil Doll, αλλά τους γνώρισα αφότου μας το είπαν. Ως προς τη φωνητική μου ερμηνεία, με επηρέασαν περισσότερο η Diamanda Galas, οι Dimmu Borgir και, φυσικά, ο Martyn Jacques των Tiger Lillies.

Συχνά, ο κόσμος σας παρομοιάζει γενικότερα με τους Tiger Lillies. Πώς σου ακούγεται αυτό;
Λογικό μου ακούγεται. Συνθετικά, βέβαια, μου φαίνεται τελείως παράλογο, αλλά πράγματι το ένα ηχόχρωμα από αυτά που κάνω ταιριάζει με τη φωνή του Martyn Jacques και, επειδή είναι λίγο ιδιαίτερο, ο κόσμος υποσυνείδητα αναγνωρίζει μια ομοιότητα και συγκρίνει με τους Tiger Lillies. Ως προς τις επιρροές, πρέπει να σου πω ότι δεν το σκεφτόμαστε. Κάνουμε αυτό που θέλουμε, φτιάχνουμε ένα χρώμα, μια αισθητική. Με τόσα ακούσματα, τόσα χρόνια, υπάρχουν επιρροές - θέλοντας και μη. Αν το κάναμε εσκεμμένα, αυτό θα φαινόταν, δε θα είχε αυθορμητισμό ούτε η σύνθεση ούτε η ερμηνεία στη φωνή. Απλώς, επειδή καταλαβαίνω και εγώ ποιοι με έχουν επηρεάσει, χωρίς αυτό να γίνεται εσκεμμένα, για αυτό μπορώ να σου απαντήσω.

Η έκφραση των Dirty Granny Tales περνά από πολλές μορφές τέχνης: το στίχο, τη μουσική, το χορό, το κουκλοθέατρο, τα κόμικς... Δεδομένου ότι το κέντρο της καλλιτεχνικής σας πρότασης είναι τα τραγούδια, που έχουν μια συγκεκριμένη αισθητική, η οποία μάλλον οφείλει να διαπερνά όλα τα άλλα, πόσο κεντρικός είναι ο δικός σου ρόλος σε όλα αυτά και κατά πόσο αλληλεπιδράς με την υπόλοιπη ομάδα;
Καλύτερα να σου πω πώς γίνονται τα πράγματα με τη σειρά. Γράφω τη μουσική και η μουσική μού δίνει την εικόνα που θα γεννήσει την ιδέα για την ιστορία. Τους στίχους δεν τους γράφω εγώ, αλλά ο Χάρης Λόξας, που δεν είναι μέλος του συγκροτήματος. Του περιγράφω, λοιπόν, την ιστορία, του δίνω τα κομμάτια και την τοποθέτηση της φωνής και του λέω -χωρίς πολλή λεπτομέρεια- τι θέλω να πει το τραγούδι. Πέρα από αυτό, σχεδιάζω τα πάντα, δηλαδή κούκλες, animation, κόμικς, artwork, αφίσες, ό,τι έχει σχέση με εικαστικό. Από εκεί και πέρα, οι μουσικοί βάζουν και αυτοί τη δική τους νότα στη σύνθεση, ο κουκλοπαίχτης κατασκευάζει κούκλες και, σε συνεργασία με τη χορεύτρια, φτιάχνουν δικές τους χορογραφίες και πραγματοποιούν τα performance. Εγώ τους δίνω μόνο μια γενική κατεύθυνση.

Έχει συμβεί ποτέ να βρεθείς αντιμέτωπος με πρόταση συνεργάτη σου, η οποία να μην ταιριάζει με αυτό που είχες στο μυαλό σου για την παράσταση;
Αυτό έχει συμβεί πάρα πολλές φορές, επειδή κάνουμε κάτι πολύ ιδιαίτερο. Τώρα που έχει περάσει καιρός, είναι σπανιότερο, γιατί αυτό που κάνουμε έχει πάρει ένα δρόμο. Στην αρχή, ήταν σχεδόν δεδομένο ότι κανένας δε θα καταλάβει αμέσως αυτό που θα θέλαμε να δείξουμε. Υπήρχαν πολλά προβλήματα και έχουμε αλλάξει πάρα πολλούς συνεργάτες. Ο μπασίστας (σ.σ.: Warm Eaten Vagus), η χορεύτρια και εγώ είμαστε οι μόνοι τρεις που έμειναν σταθεροί από την αρχή.

Μετά από ένα εντυπωσιακό –αν και «υπόγειο»- ντεμπούτο με τίτλο “Inversed World”, φέτος κυκλοφορήσατε το δεύτερο άλμπουμ σας, που λέγεται “Didi’s Son”, και έχετε παρουσιάσει τα προηγούμενα χρόνια τις αντίστοιχες παραστάσεις. Η δε φετινή σας παράσταση λέγεται “Jealous”. Σου ομολογώ ότι τα έχω κάνει μπάχαλο και έχω μπερδέψει τα επεισόδια του παραμυθιού. Μπορείς να τα βάλεις σε μία σειρά;
Βεβαίως. Κατ αρχήν, να διευκρινίσω ότι το "Jealous" δεν είναι μια τελείως καινούρια παράσταση. Πρόκειται στην πραγματικότητα για την παράσταση "Didi's Son", που παρουσιάσαμε πέρσι, αλλά διηγημένη από μια άλλη οπτική γωνία. Για να καταλάβεις το παραμύθι, ας ξεκινήσουμε από το "Inversed World", που περιγράφει έναν αντίστροφο κόσμο. Ένα παραμύθι στο οποίο τα αντικείμενα κυριαρχούν και τα ζωντανά πλάσματα έχουν το ρόλο των αντικειμένων. Το "Inversed World", λοιπόν, μας σύστησε κάποιους χαρακτήρες εκείνου του κόσμου και μας διηγήθηκε τις ιστορίες τους. Ένας από αυτούς τους χαρακτήρες, η κούκλα που λέγεται Didi, στο "Didi's Son", ερωτεύεται τον παραμυθά της, την ερωτεύεται και εκείνος, και αποκτούν έναν απόγονο, ο οποίος δεν ξέρει σε ποιόν κόσμο ανήκει. Η τρίτη ιστορία, το "Jealous", είναι στην ουσία το "Didi's Son" με κεντρικό άξονα έναν άλλο χαρακτήρα από το "Inversed World", ο οποίος ποθεί την Didi και τον οποίο ο παραμυθάς τον έχει φτιάξει πολύ μίζερο, πολύ «loser». Καταλαβαίνεις τώρα, να σε έχω φτιάξει «loser», να σου παίρνω και τη γκόμενα! Θέλει λοιπόν να εκδικηθεί τον παραμυθά. Πράγμα αδύνατον, βέβαια, γιατί ο παραμυθάς κάνει κουμάντο, ως προς την εξέλιξη της ιστορίας. (Γέλια) Υπάρχει λοιπόν μια αλυσίδα μεταξύ όλων των επεισοδίων του παραμυθιού που εξελίσσεται στις παραστάσεις και στα άλμπουμ.

Ποιός έχει σχεδιάσει τα κόμικς που βρίσκονται στο βιβλιαράκι του πρώτου άλμπουμ και τα κινούμενα σχέδια των παραστάσεων;
Εγώ. Αυτή είναι η δουλειά μου, βασικά. Έτσι βγάζουμε το ψωμί μας (γέλια).

Πόσο ενδιαφέρον υπάρχει για αυτό που κάνετε και πώς αντιδρά ο κόσμος στην τόσο ιδιαίτερη καλλιτεχνική σας πρόταση;
Είναι τόσο χρονοβόρο αυτό που κάνουμε που, αν δεν ένοιωθα ένα δέος και μια αποδοχή, θα το είχαμε σταματήσει. Είναι πολύ χρονοβόρο για να το κάνεις μόνο σα χόμπι.



Από όσο καταλαβαίνω, έχεις rock και metal καταβολές...
Σαφώς.

...Όμως ο κόσμος που έρχεται στις παραστάσεις σας δεν έχει απαραίτητα τις ίδιες καταβολές. Πιστεύεις ότι τα metal στοιχεία της παράστασης αφήνουν τον κόσμο με το στόμα ορθάνοιχτο;
Κατ αρχήν, το λέω, επιδεικτικά και προκλητικά, ότι έχουμε το heavy metal σα βασικό στοιχείο στη μουσική μας, γιατί τελικά φαίνεται ότι απευθυνόμαστε σε κοινό -ας το πούμε- «κουλτουριάρικο». Με εκνευρίζει πάρα πολύ ότι, στην Ελλάδα, όταν λες πως έχεις το στοιχείο του heavy metal, ο κόσμος τσινάει. Εγώ αναφέρω αυτή την επιρροή επιδεικτικά και προκλητικά, γιατί στη χώρα μας αυτοί που θεωρούνται οι πιο ανοιχτόμυαλοι είναι οι πιο «κλειστόμυαλοι» τελικά. Δυστυχώς, πολλοί από αυτούς έχουν και θέσεις σε περιοδικά και κρίνουνε και κάνουνε και δείχνουνε. Άλλα με ρώτησες, άλλα σου απαντάω, βέβαια, αλλά ήθελα πολύ να το πω. (Γέλια) Τώρα, ως προς την ερώτησή σου, που αφορά τον κόσμο που μένει με το στόμα ανοιχτό, πράγματι έχω ακούσει και μερικούς -λίγους- να λένε «όλα καλά, αλλά τι το θέλατε το στοιχείο του heavy metal;».

Νομίζω ότι το πιο ενδιαφέρον και το πιο προκλητικό πράγμα στην καλλιτεχνική σας πρόταση είναι ακριβώς αυτό το πάντρεμα.
Η έντονη χροιά της φωνής τοποθετείται όπου το ζητάει το κομμάτι. Αν χρειάζεται η φωνή να γίνει πιο brutal, θα γίνει, γιατί είναι θεατρική η μουσική μας. Υπάρχουν ρόλοι.

Συμμετείχες στο άλμπουμ "Aealo" των Rotting Christ. Τι αποκόμισες από αυτή τη συνεργασία και ποια είναι η σχέση σου με το συγκρότημα;
Με τα παιδιά γνωριζόμαστε από πολύ μικροί. Είχαμε παίξει μαζί στην πρώτη τους περιοδεία, το 1993. Και παλιότερα ίσως... Όσον αφορά την τελευταία μας συνεργασία, σίγουρα έβγαλαν ένα πολύ ωραίο άλμπουμ, αλλά έρχομαι σε δύσκολη θέση για να σχολιάσω τη συνεργασία μας, γιατί δεν έκανα και τίποτα σημαντικό ως προς αυτό. Τι να πω; Ένα «ααα» έκανα όλο κι όλο. Δε θέλω να φανεί «κάπως» αυτό που λέω, απλά εξηγώ πως ο ρόλος μου σε αυτό το άλμπουμ ήταν μάλλον ασήμαντος.

Ποιά ήταν η μουσική σου δραστηριότητα πριν τους Dirty Granny Tales;
Οι συνθέσεις των Dirty Granny Tales ξεκίνησαν πριν καν αποφασίσω ότι θα τους φτιάξω. Είχαμε μια metal μπάντα, τους Horrified, και πολλά από τα κομμάτια τους έχουν μεταλλαχτεί σε Dirty Granny Tales. Κάποιος που ακούει Horrified θα τα αναγνωρίσει.

Θα μπορούσες να φανταστείς τους Dirty Granny Tales να παίζουν ζωντανά σα μια «απλή» μπάντα, χωρίς χορευτές, χωρίς κούκλες, χωρίς μακιγιάζ;
Ναι, μπορώ να το φανταστώ, αλλά τα πράγματα θα είναι λίγο διαφορετικά. Θα έπρεπε να είναι διαφορετική η σκηνική παρουσία, δε θα μπορούσαμε να είμαστε καθιστοί. Ίσως να είχαμε και λίγο distortion - δεν ξέρω. Αν γίνει πάντως, κάπως έτσι θα γίνει.

Τι γνώμη έχεις για τη διαδικτυακή πειρατεία της μουσικής;
Έχει τα καλά της, έχει και τα κακά της.

Για εσένα, αυτή τη στιγμή;
Για εμένα αυτή τη στιγμή, μόνο καλά έχει (γέλια). Όσο πιο underground είσαι, τόσο περισσότερο καλό μπορεί να σου κάνει, γιατί είναι πιο εύκολο να προωθήσεις τη δουλειά σου. Η διαδικτυακή πειρατεία σού δίνει την ευκαιρία να αποκτήσει πολύς κόσμος τη μουσική σου, να γίνεις πιο γνωστός και μετά ίσως ανταμειφτείς στις ζωντανές εμφανίσεις σου. Το πρόβλημα είναι όμως ότι, αν έχεις φτάσει σε ένα επίπεδο που να μπορείς πραγματικά να πουλάς δίσκους, είναι δύσκολο να υπογράψεις με μια δισκογραφική εταιρία. Εγώ απορώ πλέον πώς φτιάχνουν οι άνθρωποι δισκογραφικές εταιρίες. Το θεωρώ σχεδόν αδύνατο να έχεις κέρδος από αυτό.

Θεωρείς ότι χάρη στο διαδίκτυο έχει έρθει κόσμος στις παραστάσεις σας;
Το διαδίκτυο μάς έχει βοηθήσει πάρα πολύ, αλλά αυτό δεν έχει να κάνει με τη διαδικτυακή πειρατεία. Εννοώ ότι στην πραγματικότητα μάς έχει βοηθήσει το myspace και όλα αυτά.

Στη χώρα μας, ένας μουσικός δύσκολα κερδίζει τα προς το ζην χάρη στην τέχνη του, πόσο μάλλον όταν δεν ανήκει και στο δημοφιλέστερο χώρο. Πιστεύω πως αυτό γίνεται συχνά άλλοθι για μετριότητα και προχειρότητα. Πώς καταφέρνετε να στηρίζετε οικονομικά μια τόσο σύνθετη παράσταση, με τόσα πολλά στοιχεία, τόσους καλλιτέχνες, τόση υποδομή;
Όπως σου είπα και προηγουμένως, αν δεν υπήρχε αποδοχή από τον κόσμο, θα το είχαμε διαλύσει. Δεν είναι οικονομικοί οι λόγοι, γιατί ούτως ή άλλως, μέχρι στιγμής, εγώ απόσβεση δεν έχω κάνει. Πιο πολλά έχω δώσει, παρά έχω πάρει. Αλλά... «Βλέπω ορίζοντα».

Πιστεύεις ότι αυτό που κάνετε μπορεί να ενδιαφέρει θεατές στο εξωτερικό;
Ναι, το πιστεύω. Αν κρίνω από την διαδικτυακή αντίδραση του κόσμου, υπάρχει ενδιαφέρον.

Γιατί επιλέξατε να εκφραστείτε στην αγγλική γλώσσα και όχι στα ελληνικά; Λόγω της αμεσότητας της γλώσσας, στα ελληνικά, θα ήταν πιο έντονη η εμπειρία για τον Έλληνα θεατή ή ακροατή, πόσο μάλλον όταν οι ιστορίες σας παίζουν τόσο σημαντικό ρόλο.
Γιατί δεν απευθυνόμαστε μόνο στο ελληνικό κοινό. Μας ενδιαφέρει να φύγουμε άμεσα και προς τα έξω. Ήδη έχουμε κλείσει μια εμφάνιση στη Ρουμανία. Ένας άλλος πολύ βασικός λόγος είναι ότι, αν τραγουδούσαμε στα ελληνικά, θα ήταν τελείως διαφορετική η σύνθεση. Πιστεύω ότι η μελωδία της ελληνικής γλώσσας ταιριάζει με άλλη μουσική και με άλλη χροιά. Θα μιλούσαμε για ένα άλλο σχήμα.

Τι σχεδιάζετε για το μέλλον των Dirty Granny Tales;
Σχεδιάζουμε να βρούμε μια δισκογραφική εταιρία, γιατί το άλμπουμ το έχουμε κυκλοφορήσει μόνοι μας, για να το δίνουμε στις παραστάσεις. Αυτό πρέπει να γίνει, για να μαθευτεί προς τα έξω, γιατί άλλος τρόπος δεν υπάρχει. Θέλουμε να παίξουμε και σε φεστιβάλ. Αυτό που θέλουν όλοι θέλουμε και εμείς. Να μαθευτεί.

Υπάρχουν σχέδια για παραστάσεις στο άμεσο μέλλον;
Ναι, θα είναι μάλλον οι τελευταίες φορές που θα παίξουμε την τριλογία του "Inversed World". Θα παίξουμε στο Bob Festival στο θέατρο «Χώρα», στις 15 Μαΐου, και αυτή θα είναι η τελευταία παράσταση στην Αθήνα. Έπειτα, ίσως γίνουν κάποιες εμφανίσεις στην Πάτρα, κατά τον Οκτώβρη. Πάντως, έχουμε ήδη κλείσει στις 10 Δεκεμβρίου, στο Βουκουρέστι, στη Ρουμανία.



Υπάρχει στα σκαριά νέο μουσικό υλικό;
Υλικό υπάρχει. Η μουσική των κομματιών, τουλάχιστον, έχει γραφτεί. Μάλλον θα το παρουσιάσουμε του χρόνου, αν ξαναπαίξουμε στην Αθήνα. Έχουμε ξεκινήσει να ετοιμάζουμε την επόμενη παράσταση.

Σε αυτές τις μελλοντικές παραστάσεις με το νέο υλικό, θα συνεχιστεί η ιστορία της Didi;
Δε θα βάλουμε πολλά στοιχεία από τις προηγούμενες ιστορίες, αλλά θα υπάρχει συνδετικός κρίκος.

Οι παραστάσεις σας έχουν μια πολύ ιδιαίτερη δομή και μια ενότητα που επιβάλλεται από την ιστορία. Θα ξανακούσουμε στις μελλοντικές παραστάσεις τα τραγούδια που παίζετε τώρα;
Αυτό μας προβληματίζει και εμάς πάρα πολύ, γιατί αν βάλεις «παλιά» τραγούδια μέσα στο concept, μπερδεύεται ο κόσμος ως προς την ιστορία. Είτε θα παίξουμε ολόκληρη τη νέα ιστορία και στη συνέχεια, σαν encore, τα παλιότερα κομμάτια, είτε δε θα τα παίξουμε καθόλου.

Ευχαριστώ πολύ για το χρόνο σου.
Και εγώ σε ευχαριστώ.

Μανώλης Γεωργακάκης
  • SHARE
  • TWEET