Συνέντευξη Visigoth (Jake Rogers)

Δεν ξέρω τι με εντυπωσίασε περισσότερο, το καταπληκτικό ντεμπούτο των Visigoth, "The Revenant King", που κυκλοφόρησε πριν λίγες μέρες ή το πόσο τίμιο παλικάρι φαίνεται να είναι ο τραγουδιστής τους, Jake Rogers. Στον απόηχο της ανακοίνωσης πως οι Αμερικάνοι από το Salt Lake City της Utah θα εμφανιστούν το 2016 στο Up The Hammers Festival πιο το καλύτερο timing να διαβάσετε τα όσα με περίσσιο νεανικό ενθουσιασμό μας απάντησε σε ερωτήσει σχετικές με το συγκρότημά τους, τα όνειρα που κάνουν, αλλά και για το επικό heavy metal. «Χειμαρρώδης» και «παθιασμένος» είναι περιοριστικά επίθετα για να περιγράψουν τον τρόπο με τον οποίο εκφράζεται για τις αγαπημένες του μπάντες και γενικότερα το heavy metal. Οι παλιακοί μεταλλάδες θα νιώσουν την ανάγκη να τον κεράσουν μια μπύρα όταν τον συναντήσουν...

Καταρχάς θέλω να σου δώσω συγχαρητήρια για το "The Revenant King". Είναι ένα έξοχο δείγμα του πως πρέπει να ακούγεται ένας επικός heavy metal δίσκος εν έτει 2015. Θα ήθελα αρχικά να μας συστήσεις το συγκρότημα.
Σε ευχαριστώ Κώστα. Είμαι πολύ χαρούμενος που σου αρέσει ο δίσκος. Εκτός από εμένα που είμαι ο τραγουδιστής, έχουμε τους Lee Campana και Jamison Palmer στις κιθάρες, τον Matt Brotherton στο μπάσο και ο Mikey Tee είναι ο ντράμερ μας.

Από όσο γνωρίζω κυκλοφορήσατε ένα EP το 2012, οπότε θες να μοιραστείς μαζί μας κάποιες λεπτομέρειες του τι συνέβη όλο αυτό το διάστημα από τη μέρα που φτιάξατε το συγκρότημα; Γιατί τελικά σας πήρε τόσο χρόνο να κυκλοφορήσετε το ντεμπούτο σας;
Αρχικά περάσαμε το μεγαλύτερο διάστημα στο να φτιάξουμε την μπάντα και να δώσουμε κάποια σκόρπια live εδώ και εκεί στην πόλη μας, που είναι το Salt Lake City της Utah. Από την ώρα που κυκλοφορήσαμε το EP, απλά προσπαθούσαμε να βρούμε έναν τρόπο να χρηματοδοτήσουμε την ηχογράφηση του δίσκου. Ευτυχώς η Metal Blade αποφάσισε να μας υπογράψει και έτσι λύσαμε το πρόβλημά μας!

Πολεμάτε κάτω από το λάβαρο μιας ιστορικής δισκογραφικής εταιρεία όπως είναι η Metal Blade. Πώς κλείσατε μια τέτοια συμφωνία και πώς αισθάνεσαι για αυτό;
Τα πράγματα έχουν ως εξής: Αρχικά η Swords & Chains Records κυκλοφόρησε το demo μας σε κασέτα (σ.σ.: πιο true πεθαίνεις) και η οποία κατέληξε στα χέρια των Sarlacc Productions και Cruz Del Sur, με την οποία συνεργάστηκαν και κυκλοφόρησαν το EP μας σε βινύλιο. Οι ιδιοκτήτες της Sarlacc έστειλαν την μουσική μας στον Alan Averill, που είναι ο τραγουδιστής των Primordial, οι οποίοι έχουν συμβόλαιο με την Metal Blade. Στον Alan άρεσε αυτό που άκουσε και τους έστειλε την μουσική μας στην εταιρεία του και τελικά εκείνοι κατέληξαν στο να επικοινωνήσουν μαζί μας για να μας εκφράσουν την επιθυμία τους να συνεργαστούμε μαζί τους.

Πώς θα περιέγραφες ακριβώς την μουσική των Visigoth; Και όταν λέω ακριβώς δεν θέλω να μου πεις «heavy fuckin' metal» ε…
Είμαστε μια heavy metal μπάντα και οι επιρροές μας προέρχονται από το παραδοσιακό metal, το επικό metal, το N.W.O.B.H.M., το speed metal και λίγο από το παραδοσιακό doom metal (σ.σ.: κοινώς... πιο metal δεν γίνεται) και φυσικά από το rock 'n' roll. Προσπαθούμε να βρούμε την ισορροπία μεταξύ τραγουδιών με επικό χαρακτήρα και τραγουδιών με περισσότερο headbanging / rockin' χαρακτήρα.

Ξεκινώντας να μιλάμε για τα τραγούδια, αυτό που κάποιος δύσκολα δεν θα παρατηρήσει είναι η μεγάλη τους διάρκεια. Αυτό κατά τη γνώμη σου έχει να κάνει με το γεγονός πως ένα επικό τραγούδι θα πρέπει κατά κάποιο τρόπο να σε «ταξιδεύει» μέσα από πολλά επίπεδα έτσι ώστε να αναδειχτεί το αληθινό του πνεύμα και να δημιουργήσει την κατάλληλη ατμόσφαιρα;
Απολύτως! Προσωπικά, τα αγαπημένα μου metal τραγούδια είναι αυτά που με κάνουν να αισθάνομαι πως με ταξιδεύουν. Έχουμε την τάση να γράφουμε μεγάλης διάρκειας τραγούδια γιατί έτσι μας βγαίνει η δόμησή τους. Δεν γίνεται απαραίτητα σκόπιμα, απλά συμβαίνει κατ' αυτόν τον τρόπο. (γέλια)



Η δουλειά που έχει γίνει στα riff είναι αρκετά εντυπωσιακή, αλλά νομίζω πως το έχετε προσεγγίσει από μια περισσότερο κλασικομεταλλική και «in your face» οπτική. Συμφωνείς;
Σίγουρα κάποια από αυτά έχουν μια περισσότερο ροκάδικη προσέγγιση, αλλά όπως είπα και πιο πριν θέλουμε να υπάρχει μια ισορροπία μεταξύ τέτοιου είδους, «in your face» που είπες και εσύ, τραγουδιών με εκείνα που έχουν ένα περισσότερο epic metal συναίσθημα. Κάποια έχουν αυτόν τον παλιακό riff χαρακτήρα, ενώ κάποια είναι περισσότερο εμπνευσμένα από epic metal συγκροτήματα.

Νομίζω πως υπάρχουν και κάποια doom στοιχεία όπως για παράδειγμα στο "Mammoth Rider", έτσι δεν είναι;
Φυσικά! Λατρεύω μπάντες όπως τους Candlemass και τους Solstice, οπότε αυτές οι επιρροές βρίσκουν τον τρόπο να μπουν στα τραγούδια μας κάποιες φορές.

Ποιά είναι η ιστορία πίσω από το "Arcane Mists Of Prophecy"; Μάλλον μιλάμε για την πιο επική στιγμή του δίσκου…
Σίγουρα είναι η πιο μακροσκελής σύνδεση. Στην πραγματικότητα ήταν το τελευταίο τραγούδι που γράψαμε πριν μπούμε στο στούντιο. Δεν το σχεδιάσαμε να βγει τόσο μεγάλο. Βασικά με το που τελειώσαμε καθίσαμε και το χρονομετρήσαμε και μείναμε αρκετά έκπληκτοι με το πόσο μεγάλο βγήκε. (γέλια) Αποφασίσαμε όμως να το αφήσουμε όπως είχε και να γίνει έτσι το πιο «φιλόδοξο» τραγούδι του δίσκου, κατά μια έννοια.

Το εξώφυλλο του δίσκου είναι καταπληκτικό και πραγματικά σε βάζει στο κλίμα για το τι πρόκειται να ακούσεις. Είναι πρωτότυπο ή κάτι που προϋπήρχε και απλά σας άρεσε και το επιλέξατε;  
Δημιουργήθηκε κατά παραγγελία από τον θρυλικό Kris Verwimp! Θα το ξέρεις από την δουλειά που έχει κάνει για εξώφυλλα δίσκων των Absu, Sear Bliss, Desaster, Skullview, Nocturnal, Dark Fortress, Deviser, Lord Belial, Moonsorrow και πολλών άλλων γνωστών συγκροτημάτων. Είναι πολύ μεγάλη μας τιμή να έχουμε ένα δικό του φοβερό έργο τέχνης να κοσμεί το εξώφυλλο του δίσκου μας.

Το γιατί διαλέξατε να συμπεριλάβετε μια διασκευή των Manilla Road είναι προφανές σε κάποιον που θα ακούσει τον δίσκο. Οπότε αυτό που θα ρωτήσω είναι γιατί επιλέξατε το "Necropoilis";
Διαλέξαμε το συγκεκριμένο τραγούδι γιατί είναι ένα πολύ γνωστό τους τραγούδι και με το οποίο οι περισσότεροι «ξεφεύγουν» όταν το ακούνε live! (σ.σ.: μα πώς θα γινόταν διαφορετικά;) Σκεφτήκαμε και κάποια περισσότερο σκοτεινά τραγούδια των Manilla Road, αλλά τελικά καταλήξαμε στο "Necropolis" επειδή είναι ένα καταπληκτικό sing-along τραγούδι για να το παίζεις ζωντανά σε κάποια συναυλία.

Και ποιός κατά την γνώμη σου είναι ο «σωστός» τρόπος να κάνεις μια διασκευή; Το βλέπεις να συνεχίζετε να ηχογραφείτε διασκευές και στα άλμπουμ που θα ακολουθήσουν;
Στα πλάνα μας είναι να συμπεριλαμβάνουμε διασκευές σε κάθε μας δίσκο, τιμώντας κατ' αυτόν τον τρόπο μπάντες που θεωρούμε σημαντικές και οι οποίες έχουν επηρεάσει τη μουσική μας. Ο σωστός τρόπος είναι να διασκευάζεις τραγούδια με τα οποία είσαι παθιασμένος! Θα πρέπει να είναι αναγνωρίσιμη σε σχέση με το πρωτότυπο, αλλά να του δίνεις και κάτι από τον δικό σου χαρακτήρα. Οι διασκευές πάντως θα πρέπει πάντα να προσεγγίζονται με βαθύτατο σεβασμό.

Θα ήθελες να μοιραστείς μαζί μας κάποιες λεπτομέρειες για τους στίχους; Θεωρείς πως είναι σημαντικοί αναφορικά με το είδος της μουσικής που παίζετε; Τι σε εμπνέει όταν γράφεις στίχους;
Η φανταστική θεματολογία είναι αναπόσπαστο κομμάτι των Visigoth για εμένα. Εμπνέομαι κυρίως από βιβλία, βιντεοπαιχνίδια και ταινίες. Μεγάλωσα διαβάζοντας βιβλία φανταστικής λογοτεχνίας και παίζοντας fantasy games και αυτής η αισθητικής και αφηγηματικές ιδέες είναι που βαθύτατα αγαπώ. Αυτές οι ιδέες περνάνε και στους στίχους που γράφω για τους Visigoth γιατί μου αρέσουν τα τραγούδια που σε ταξιδεύουν, όπως συζητήσαμε και πιο πριν. Οι στίχοι λοιπόν ακολουθούν αυτή την ιδέα.

Την παραγωγή την θεωρώ μοντέρνα αλλά με ένα παλιάς κοπής τρόπο. Ναι, ξέρω, παράδοξο… ποιός είναι υπεύθυνος για αυτή;
Ο υπεύθυνος για την παραγωγή είναι ο Andy Patterson στα Boar's Nest Studio και έκανε καταπληκτική δουλειά. Απλά του είπαμε πως θέλαμε ένα «γεμάτο» και heavy ήχο, αλλά χωρίς την χρήση χαζομοντέρνας τεχνολογίας όπως ψηφιακά τύμπανα ή αυτόματους φωνητικούς διορθωτές τονικότητας. Βρήκε την σωστή ισορροπία και είμαστε πολύ ικανοποιημένοι από την δουλειά που έκανε. Είναι ένα αγνό οργανικό άλμπουμ. Ακούς αληθινά τύμπανα, ακούς την αληθινή φωνή μου χωρίς καθόλου auto-tune, ακούς αληθινούς λαμπάτους ενισχυτές. Αυτό ήταν πολύ σημαντικό για εμάς και ο Andy ήταν προσεκτικός στην προσπάθειά του να διαμορφώσει τον ήχο όπως ακριβώς τον θέλαμε.

Ok, για την συνέχεια θα σου λέω κάποια ονόματα συγκροτημάτων που θεωρώ πως έχουν παίξει σημαντικό ρόλο στη διαμόρφωση του ήχου σας και εσύ θα μου λες τι νιώθεις για αυτά:

Manilla Road:
Οι Manilla Road είναι η αγαπημένη μου μπάντα. Τους έμαθα στη δευτέρα γυμνασίου. Ήταν το 2005 και το "Gates Of Fire" μόλις είχε κυκλοφορήσει. Απόκτησα τον δίσκο κυρίως βασισμένος στο πόσο μου άρεσε το εξώφυλλο καθώς δεν είχα ακούσει ποτέ κανένα τους τραγούδι, ενώ ούτε τους ήξερα σαν όνομα. Απλά να αναφέρω πως μεγάλωσα σε μια σχετικά μικρή πόλη όπου στην πραγματικότητα δεν είχε μεταλλάδες πέραν κάποιον λίγων φίλων μου, οπότε όπως καταλαβαίνεις έπρεπε να ψάχνουμε μόνοι μας να βρίσκουμε συγκροτήματα και να ανακαλύπτουμε πράγματα. Την στιγμή λοιπόν που πάτησα το «play» στο CD player στο σπίτι κατάλαβα πως μόλις είχα βρει κάτι πραγματικά ξεχωριστό. Πραγματικά μου «άνοιξε τις πύλες» στο αληθινό heavy metal (σ.σ.: κάνει λογοπαίγνιο με τo "Open The Gates"). Φυσικά μέχρι τότε ήμουν οπαδός κλασικών συγκροτημάτων όπως οι Iron Maiden, οι Manowar, οι Helloween και άλλες προφανείς μπάντες, αλλά οι Manilla Road με πήγαν σε ένα εντελώς άλλο επίπεδο. Η μουσική τους μου έγινε εμμονή. Ήταν το πρώτο συγκρότημα του οποίου απέκτησα ολόκληρη τη δισκογραφία. Το πρώτο metal jacket που έφτιαξα είχε ένα τεράστιο ραφτό του "Courts Of Chaos" και ταξίδεψα εκατοντάδες χιλιόμετρα για να τους δω live. (σ.σ.: Jake, είσαι ένας μικρός θεούλης!).

Ήταν αυτοί που άλλαξαν για πάντα τον τρόπο που βλέπω την heavy metal μουσική. Γενικά θεωρούνται μια από τις καλύτερες -αν όχι Η καλύτερη- αμερικάνικες metal μπάντες και παράλληλα οι βασιλικοί πρόγονοι του επικού metal και γενικά υποστηρίζω ολόψυχα αυτόν τον ισχυρισμό. Η μουσική τους είναι μοναδική με τέτοιο τρόπο που είναι ανέφικτο κάποιος να τους μιμηθεί. Τα φωνητικά του Mark -και κατ' επέκταση του Hellroadie- ακούγονται στα αφτιά μου ως η απόλυτη τελειότητα. Λατρεύω αυτή την περίεργη, ρινική, λαρυγγική ποιότητα! Ο Mark έχει μια μοναδική, απλή προσέγγιση στα riff, κάτι που τους δίνει μια εξωπραγματική διάσταση κάποιες φορές. Η στιχουργία του δε, είναι η επιτομή του επικού metal. Απλά δεν έχουν κυκλοφορήσει αδύναμο δίσκο. Πες με fanboy ή δεν ξέρω τι, δεν με νοιάζει. Είμαι ένας σκληροπυρηνικός οπαδός τους και θα είμαι μέχρι να πεθάνω!



Manowar:
Το "Battle Hymns" ήταν ακόμη ένα από τα πρώτα πραγματικά αληθινά heavy metal άλμπουμ που άκουσα ποτέ. Λάτρεψα την επικότητα του ομώνυμου και τα υψίφωνα και δυνατά φωνητικά του Eric Adams. Γενικά πάντως το "Sign Of The Hammer" είναι ο αγαπημένος μου δίσκος από αυτούς. Μου αρέσει πολύ η παραγωγή και το πώς ακούγεται το μπάσο στον δίσκο και τα "Thor (The Powerhead)", "Mountains" και "Guyana (Cult Of The Damned)", συγκαταλέγονται στα πολύ αγαπημένα μου τραγούδια των Manowar. Είναι πραγματικά, αληθινοί, δυνατοί heavy metal ύμνοι! Ξέρω πως ο Quorthon πάντα αρνούταν πως ήταν οπαδός των Manowar, αλλά υπάρχει μπόλικο "Sign Of The Hammer" στη μεσαία περίοδο των Bathory για να πιστέψω κάτι τέτοιο. (γέλια) Το αναφέρω αυτό γιατί οι Bathory είναι από τις πιο σημαντικές μπάντες για εμένα και τα στοιχεία που λατρεύω στο "Sign Of The Hammer" είναι παρόντα και στην μεσαία περίοδο τους.

Grand Magus:
Είμαι πραγματικά μεγάλος οπαδός των Grand Magus. Ξεκινώντας με το "Wolf's Return", έχουν κυκλοφορήσει κάποιους από τους πιο συμπαγείς heavy metal δίσκους της τελευταίας δεκαετίας. Τα φωνητικά του J.B. Chrisstofersson αποτελούν μεγάλη επιρροή για εμένα. Πέρασα αρκετό χρόνο τραγουδώντας τα τραγούδια του "Iron Will" στο αμάξι κατά τις μετακινήσεις μου προς το σχολείο και τη δουλειά και πραγματικά αυτό με προετοίμασε για να τραγουδήσω στους Visigoth! Λατρεύω πραγματικά αυτή την ικανότητα των Grand Magus να συνδυάζουν τον κλασικό heavy metal χαρακτήρα και αυτού του είδους riff με αυτή την καταπληκτική και μεγαλοπρεπή ανά σημεία ατμόσφαιρα. Κατέχουν απίστευτα την τέχνη των riff. Tο βασικό riff του "Iron Will" είναι η μονολιθική απόδειξη αυτού που λέω- τόσο γαμημένα καλό! Τα "Hammer Of The North" και "The Hunt" ήταν εντελώς υποτιμημένα άλμπουμ όταν κυκλοφόρησαν, τουλάχιστον εδώ στις Η.Π.Α. Μπορεί να είμαι η μειονότητα αυτής της άποψης αλλά πιστεύω πως δεν υπάρχει ούτε ένα άχρηστο τραγούδι στο "Hammer Of The North". Έχουν όλα φοβερά riff και σπουδαίες φωνητικές μελωδίες. Το τελευταίο τους άλμπουμ, "Triumph And Power", είναι εξίσου καταπληκτικό και κλίνει περισσότερο στα επικά θέματα τα οποία οι Grand Magus μπορούν και ταιριάζουν άψογα με τα κλασικά metal riff και φωνητικά. Σίγουρα πρόκειται για μια από τις αγαπημένες μου μπάντες και είναι μεγάλη επιρροή για τους Visigoth- κάτι που προφανώς έχεις καταλάβει για να με ρωτάς για αυτούς (γέλια).

Bathory:
Οι Bathory είναι απλά ένα εκ των κορυφαίων συγκροτημάτων όλων των εποχών και είναι κάτι που δεν το διαπραγματεύομαι. Πρόκειται για μια από τις πρώτες metal μπάντες στις οποίες πραγματικά εντρύφησα, οπότε υπάρχει μεγάλη δόση νοσταλγίας αναφορικά με τη μουσική του Quorthon, αλλά σίγουρα πάει πολύ πιο πέρα από αυτό. Φυσικά και η black metal εποχή τους ήταν ρηξικέλευθη και είναι απαραίτητη για την συλλογή κάθε φανατικού heavy metal οπαδού. Δεν μπορείς να παραγνωρίσεις τη φρενήρη δύναμη της δριμύτατης thrash επίθεσης του διαβόητου ομότιτλου δίσκου και του νοσηρού lo-fi γρυλίσματος του "...The Return", αλλά το "Under The Sign Of The Black Mark" πραγματικά οριοθέτησε την black metal περίοδο του Quorthon για εμένα. Έχει όλα εκείνα τα σήματα κατατεθέντα στοιχεία - τα απάνθρωπα φωνητικά, τον σαρωτικό ήχο των κιθάρων, αλλά παράλληλα αρχίζει να ενσωματώνει αυτό το μεγαλειώδες συναίσθημα που αργότερα θα καθορίσει την μεσαία περίοδο των Bathory, κυρίως με τραγούδια όπως τα "Call From The Grave", "13 Candles" και κυρίως στο "Enter The Eternal Fire". Υπό αυτή την έννοια το "Under The Sign Of The Black Mark" είναι η αποκορύφωση της black metal εποχής τους. Το "Blood Fire Death" το οποίο είναι από τα αγαπημένα μου άλμπουμ των Bathory δεν το προσμετρώ σε εκείνη την εποχή καθώς νομίζω πως αποτέλεσε την μετάβαση από το black metal στο epic / viking metal.

Κακά τα ψέματα όμως. Για εμένα η καλύτερη ενσάρκωση των Bathory είναι το υλικό της μεσαίας περιόδου. Τα "Hammerheart", "Twilight Of The Gods" και "Blood On Ice" είναι η τελειότητα η ίδια, μιλώντας για την ατμόσφαιρα και τον συνδυασμό του σαρωτικού και μεγαλειώδους ήχου με την metal βαρύτητα που σε προκαλεί να κάνεις headbanging. (σ.σ.: «headbanging metal heaviness» είπε ο ποιητής). Το στυλ των riff στο "Hammerheart" και ο τρόπος με τον οποίο τα τονίζουν τα τύμπανα είναι για εμένα από τα πιο σημαντικά υφολογικά στοιχεία στη μουσική. Ο τρόπος με τον οποίον νιώθεις να σε ξεπερνάνε τα τραγούδια καθώς τα ακούς, λες και είναι τόσο «μεγάλα» για να χωρέσουν στο CD ή το βινύλιο... αυτό το συναίσθημα είναι σημαντικό. Ο Quorthon πραγματικά συνέλαβε κάτι το μοναδικό, κάτι το οποίο αγγίζει την ψυχή και γεμίζει την καρδιά με δύναμη. Εκτιμώ αυτόν τον δίσκο για τον μαχητικό του χαρακτήρα. Αυτό που θέλω να πω είναι πως είναι ένας γαμημένα heavy δίσκος! Τα riff σε αυτό το άλμπουμ σε χτυπάνε λες και ένα σφυρί που καταστρέφει κόσμους χτυπάει ένα αμόνι σφυρηλατημένο από τους θεούς!

Το "Twilight Of The Gods" είναι επίσης ένα από τα αγαπημένα μου album των Bathory και το εκτιμώ για ελαφρώς διαφορετικούς λόγους. Σε αυτόν τον δίσκο θυσιάζεται η metal ευθύτητα του "Hammerheart" προκειμένου να δημιουργηθεί αυτή η μεγαλειώδης ατμόσφαιρα κάτι στο οποίο βοηθάει και ο συνδυασμός των ηλεκτρικών με τις ακουστικές κιθάρες και ο τρόπος με τον οποίο αλληλεπιδρούν, δημιουργώντας αυτό το φοβερό επικό συναίσθημα. Μου αρέσει και το γεγονός πως τα τραγούδια είναι μεγάλα σε διάρκεια και σου επιτρέπουν με αυτό τον τρόπο να βυθιστείς στην μουσική. Στο "Blood On Ice" θα δούμε έναν Quorthon να εισέρχεται σε περισσότερο κλασικά και straightforward heavy metal-ικα μονοπάτια και το αποτέλεσμα ήταν καταπληκτικό! Κάποια από τα πιο αγαπημένα μου τραγούδια των Bathory βρίσκονται σε αυτόν τον δίσκο όπως τα "Woodwoman / The Lake", "The Sword", "The Stallion", "Gods Of Thunder, Of Wind And Of Rain" και "The Revenge Of Blood On Ice". Τέτοιου είδους τραγούδια βοήθησαν ώστε να δημιουργηθούν οι βάσεις για το επικό heavy metal, όπως το γνωρίζουμε σήμερα.

Αυτά τα τρία άλμπουμ, δηλαδή τα "Hammerheart", "Twilight Of The Gods" και "Blood On Ice" αποτελούν απόλυτα σημαντικές επιρροές για το είδος του επικού metal. Απλά δεν θα ήταν όπως είναι χωρίς την συνδρομή του Quorthon. Δεν θέλω να με παρεξηγήσεις αλλά γουστάρω πολύ και τα "Nordland I & II", σχεδόν όσο και αυτά της μεσαίας περιόδου, ενώ και η black metal εποχή ήταν πάρα πολύ σημαντική και άλλαξε το τοπίο για πάντα. Ακόμη και το "Destroyer Of Worlds" έχει κάποια καλά κομμάτια μέσα. Όμως σε προσωπικό επίπεδο έχω συνδεθεί περισσότερο με την μεσαία περίοδο. Θεωρώ πως πολλές από τις καλύτερες ενεργές αυτή τη στιγμή epic / heavy metal μπάντες, όπως οι Atlantean Kodex, Doomsword, Solstice κλπ, αντλούνε πολλά από τους Bathory και νομίζω πως αυτή η απήχηση που έχει σε πολλά είδη είναι που κάνει την μουσική του Quorthon τόσο απίστευτα διαχρονική.

Cirith Ungol:
Μια από τις πρώτες epic heavy metal μπάντες! Οι Cirith Ungol είναι θεαματικά μοναδικοί. Την πρώτη φορά που άκουσα τα φωνητικά του Tim Baker, δεν μπορούσα να πιστέψω στα αφτιά μου. Τόσο παρανοϊκά, εντελώς άκυρα, αλλά ταυτόχρονα ταίριαζαν απόλυτα και δεν θα μπορούσαν να έχουν άλλον τραγουδιστή! Οι Cirith Ungol ήταν μια από τις μπάντες που με βάλανε στο πραγματικό heavy metal και αποτέλεσαν για εμένα μια από τις πιο σημαντικές μπάντες γενικότερα. Αρχικά έψαξα το συγκρότημα λόγω του ότι είμαι μεγάλος οπαδός των έργων τέχνης του Michael Whelan, οπότε «ευλογώντας» με την δουλειά του τα εξώφυλλα αποτέλεσε σημαντικό δέλεαρ για εμένα. (σ.σ.: και τα τέσσερα άλμπουμ των Cirith Ungol κυκλοφόρησαν έχοντας ως εξώφυλλο δουλειές του Whelan και με κεντρικό θέμα τον Elric, ήρωα των βιβλίων του Michael Moorcock) Στα τυφλά διάλεξα μια κόπια του "King Of The Dead" και κατευθείαν κατάλαβα πως είχα βρει κάτι ιδιαίτερο. Το εξώφυλλο σε συνδυασμό με την αδιανόητα μοναδική ατμόσφαιρα, το επικό συναίσθημα των riff, τα εξωπραγματικά και εξαιρετικά φωνητικά του Tim Baker ήταν απίστευτη εμπειρία για εμένα!

Όντας ένας νεαρός και εκκολαπτόμενος heavy metal οπαδός, Έπαιξαν πολύ σημαντικό ρόλο στο να εκτιμήσω τον αληθινό παλιό ήχο και είναι μια από τις αγαπημένες μου μπάντες ακόμα και σήμερα. Είναι από εκείνα τα συγκροτήματα που πραγματικά έχουν τα πάντα, έναν συνδυασμό φοβερών εξωφύλλων και αισθητικής, καταπληκτικής μουσικής και ένα πέπλο μυστικισμού να τους περιβάλει. Αυτή η μπάντα είναι όλα τα λεφτά και η οποία καθόρισε το πνεύμα της αληθινής heavy metal μουσικής και πραγματικά με βοήθησε να καταλάβω με τι έχει να κάνει αυτή η μουσική, όταν πρωτοξεκινούσα ταξίδι μου στο heavy metal.

Υπάρχει πιστεύεις κάποιο συγκρότημα η προσφορά του οποίου ήταν πολύ σημαντική στην διαμόρφωση του επικού ήχου, αλλά ποτέ δεν του αναγνωρίστηκε στον βαθμό που του άξιζε;
Αυτή είναι μια πολύ καλή ερώτηση νε επιχειρήσει να απαντήσει κάποιος στην ηλικία μου. Βασικά δεν είχα καν γεννηθεί όταν το επικό metal άρχισε να διαμορφώνεται, οπότε θα απαντήσω βάσει του τι μου λένε τα αυτιά μου και όχι βασισμένος σε συγκεκριμένες γνώσεις του ποιος επηρέασε ποιον. Για μένα λοιπόν, το συγκρότημα που μου έρχεται στο μυαλό είναι οι Legend από το New Haven του Connecticut. Ο δίσκος του 1979 "Fröm The Fjörds" έχει εκείνα τα στοιχεία τα οποία κατέληξαν να αποτελούν χαρακτηριστικά του επικού metal. Εικονογραφία φαντασίας, αφηγηματικοί στίχοι και μια γενικότερη περιρρέουσα ατμόσφαιρα αρχαιότητας. Το τραγούδι "The Golden Bell" είναι ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα αυτού, με τις φοβερές φωνητικές αρμονίες και τις θριαμβευτικές φωνητικές γραμμές, μαζί με στίχους περιπέτειας και κατάκτησης. Υπάρχει κάτι το ιδιαίτερο με αυτόν τον δίσκο που τον κάνει να μοιάζει μπροστά από την εποχή του και μου θυμίζει σε αρκετές περιπτώσεις εκκολαπτόμενους Manilla Road και δεν θα με εξέπληττε αν ήταν οπαδοί αυτού του συγκροτήματος!

Υπάρχουν πολλές σπουδαίες μπάντες που θα μπορούσαν να αναφερθούν και να απαντάνε την ερώτηση σου, οπότε θα μείνω σε αυτόν τον δίσκο. Ο πρωτότυπος δίσκος είναι πάρα πολύ σπάνιος και -αν και δεν μου αρέσει που θα το πω- μάλλον κάποιος θα πρέπει να αρκεστεί σε κάποια παράνομη κόπια. Σίγουρα όμως αξίζει κάποιος να ψάξει να τον βρει και να τον αγοράσει.



Ποιές μπάντες σας εμπνέουν και ασκούν επιρροή στη μουσική σας περισσότερο;
Σαν συγκρότημα, όλοι μας φέρνουμε διάφορες επιρροές στο τραπέζι. Από την αρχή ήθελα να είμαι μέλος σε μια μπάντα που θα έχει παρεμφερές στυλ με τους Atlantean Kodex, Doomsword, Solstice, δηλαδή να παίζουμε επικό heavy metal με δυνατές επιρροές από Bathory. Ήθελα επίσης να συμπεριλάβω σημαντική δόση επιρροής από τους Twisted Tower Dire για τον γρήγορο ρυθμό του πράγματος, καθώς το "Crest Of The Martyrs" είναι ένα από τα αγαπημένα μου άλμπουμ όλων των εποχών. Τέλος ήθελα λίγο από το συναίσθημα των περισσότερο επικών N.W.O.B.H.M. συγκροτημάτων, όπως οι Elixir και οι Cloven Hoof της "A Sultan's Ransom" εποχής, καθώς και μια γενναία ποσότητα από γαμάτο metal του στυλ των Grand Magus, μια πινελιά από heavy metal μπάντες που έχουν στοιχεία doom όπως οι Argus και οι Old Season και φυσικά επιρροές από ελληνικό επικό metal και μπάντες όπως οι Battleroar και οι Holy Martyr. Προφανώς τελικά δεν ακουστήκαμε καθόλου έτσι, αλλά κάπως έτσι οραματιζόμουν τον ήχο του συγκροτήματος που ήθελα να φτιάξω όταν ξεκινούσα.

Όταν ήρθα σε επαφή με τους κιθαρίστες μας, τον Lee και τον Jamison σχετικά με το να φτιάξουμε τους Visigoth, φέρανε και αυτοί τις επιρροές τους. Ο Jamison, όπως και εγώ, γουστάρει πολύ τις N.W.O.B.H.M. μπάντες και δεθήκαμε πάνω σε πράγματα όπως Saxon, Demon, Grim Reaper, Saracen, Dragonslayer και το λοιπό σινάφι. Ο Lee από την άλλη πλευρά που γράφει και πολλά riff ήθελε να μπολιάσει στη μουσική μας τις δικές του επιρροές που είχαν να κάνουν με συγκροτήματα όπως οι Manowar, οι Helloween και οι Grave Digger, μπάντες που φυσικά αγαπάμε και οι υπόλοιποι, οπότε όπως καταλαβαίνεις όλες αυτές οι προοπτικές ήρθαν σε επαφή και άρχισαν να διαμορφώνουν τον ήχο μας. Εξακολουθώ να πιστεύω πως ακόμα ψάχνουμε να βρούμε τον χαρακτήρα μας σαν συγκρότημα. Ελπίζω καθώς θα γράφουμε καινούργια τραγούδια, θα αρχίσουμε να σχηματίζουμε ένα πιο προσωπικό και περιεκτικό στυλ.

Ποιό ήταν το άλμπουμ που σου άλλαξε τη ζωή και γιατί;
Βασικά έχω δύο απαντήσεις για αυτό. Το πρώτο ήταν το "Aqualung" των Jethro Tull. Ξεκίνησα να παίζω φλάουτο σε ένα σχολικό σχήμα στην πέμπτη δημοτικού. Ο πατέρας μου ο οποίος συνέχεια άκουγε classic rock στο σπίτι και με μεγάλωσε βάζοντας μου να ακούω Led Zeppelin, Creedence Clearwater Revival, Blue Oyster Cult, Buffalo Springfield, Boston ακόμα και Black Sabbath, αποφάσισε να με πάρει μαζί του να δω τους Jethro Tull, μιας και θα εμφανίζονταν στην πόλη μας μιας και το θεώρησε cool από την στιγμή που είχα αρχίσει να ασχολούμαι με το φλάουτο. Ήταν η πρώτη μου rock 'n' roll συναυλία - δεν είχα ξαναζήσει τέτοια εμπειρία, η μουσική δηλαδή να παίζεται με τέτοιον τρόπο ζωντανά, με τόσο πάθος και τόσο δυνατά. Στον γυρισμό μετά τη συναυλία ο πατέρας μού μου αγόρασε μια κόπια του "Aqualung", το οποίο από εκείνη τη στιγμή και για πολλές βδομάδες το άκουγα συνεχώς στο δωμάτιό μου. Ήταν ο πρώτος δίσκος τον οποίο μπορούσα να αποκαλέσω «δικό μου» και έφθειρα το booklet διαβάζοντας τους στίχους και τις υπόλοιπες σημειώσεις.

Ο δεύτερος δίσκος που μου άλλαξε τη ζωή ήταν το "Gates Of Fire" των Manilla Road. Βγήκε όταν ήμουν στη δευτέρα γυμνασίου και ήταν ο πρώτος δίσκος που άκουσα από αυτούς. Θα το χαρακτήριζα ως τον δίσκο που ήταν υπεύθυνος στο να ανάψει το πάθος μου για τον αληθινό παλιό metal ήχο. Απέκτησα αμέσως εμμονή και άρχισα να ανακαλύπτω από εκεί και πέρα πολλούς κλασικούς και επικούς metal δίσκους λόγο εκείνης της κυκλοφορίας. Θα έχω πάντα μια ιδιαίτερη θέση στην καρδιά μου για αυτόν τον δίσκο, όπως και για την υπόλοιπη δισκογραφία των Manilla Road.

Ποιά είναι τα άμεσα σχέδιά σας για το μέλλον; Θα βγείτε σε περιοδεία;
Ναι, θα περιοδεύσουμε! Έχουμε μια περιοδεία στη δυτική ακτή που έρχεται και κάποια άλλα τα οποία δεν είναι ακόμη ανακοινώσιμα. (σ.σ.: η συνέντευξη πραγματοποιήθηκε πριν ανακοινωθούν στο line up του Up The Hammers ΧΙ). Σίγουρα όμως σχεδιάζουμε κάποια πολύ καλά πράγματα.

Πώς θα περιέγραφες σε κάποιον ένα live των Visigoth;
Ελπίζω κάποιος που παρακολουθεί ένα show μας να νιώθει πως υπάρχει παθιασμένη heavy metal ατμόσφαιρα και μια ενότητα μεταξύ αμετανόητων μεταλλάδων οι οποίοι ζούνε στη στιγμή και «κοπανιούνται» με τον ήχο! (σ.σ.: το "Iron Brotherhood" μάλλον το περιγράφει αυτό) Συνήθως παίρνουμε πολύ καλές αντιδράσεις από το κοινό μας στις συναυλίες. Το να δίνουμε live είναι νομίζω το δυνατό μας χαρτί και ήταν πάντα αυτό στο οποίο εστιάζουμε κυρίως σαν μπάντα.

Τι στόχους έχετε θέσει ως συγκρότημα; Τι θα θέλατε να πετύχετε με τους Visigoth;
Ο πρωταρχικός μας στόχος είναι απλά να συνεχίσουμε να γράφουμε, να κυκλοφορούμε και να παίζουμε heavy metal μουσική για όσο το δυνατόν περισσότερο χρονικό διάστημα γίνεται. Είναι το πάθος μας και είναι κάτι που ελπίζουμε να συνεχίσουμε να κάνουμε. Το να μπορούμε να περιοδεύουμε και να γνωρίζουμε άλλους αμετανόητους μεταλλάδες είναι αρκετό ως ανταμοιβή!  

Τι πιστεύεις για την U.S. metal σκηνή; Υπάρχουν μπάντες που ξεχωρίζεις και θα πρότεινες σε κάποιον να ψάξει;
Υπάρχουν τόσες πολλές φοβερές μπάντες που προέρχονται από τις Ηνωμένες Πολιτείες που θα κάνουν το μυαλό σου να φλιπάρει! Είναι μια πολύ καλή στιγμή να ακούς και να παίζεις heavy metal η σημερινή εποχή. Όσο έχει να κάνει με τις συστάσεις μου, θα ήταν πολλές, πάρα πολλές αν απαντούσα κυριολεκτικά στην ερώτηση σου οπότε θα περιοριστώ σε μια περιεκτική λίστα από τοπικές μπάντες της Utah, αλλά και κάποιες γενικά από τις H.Π.Α. που είτε έχω έρθει σε επαφή, είτε τις έχω δει live, είτε έχω παρατηρήσει πως αξίζουν αλλά δεν έχουν πάρει την προσοχή που ίσως τους αναλογούσε. Κάποια συγκροτήματα λοιπόν που είναι ενεργά επί του παρόντος και θα πρότεινα σε κάποιον να τσεκάρει είναι οι Eternal Champion (epic heavy metal), Argus (heavy / doom metal), Hyborian Steel (epic heavy metal), Chalice (heavy metal), Crypt Sermon (epic doom metal), Obsequiae (melodic black metal με μεσαιωνικές επιρροές), Night Demon (classic heavy metal), Sinister Realm (traditional heavy / doom metal), Winterlore (black metal), Ered Wethrin (epic black metal), Fiendlord (symphonic black metal), Deathblow (thrash metal), Odium Totus (black metal), Gravecode Nebula (death / black / funeral doom metal), The Obliterate Plague (death metal), Ifing (Viking metal), Spectral Voice (death / doom metal), καθώς και δεκάδες άλλες τις οποίες μάλλον ξεχνάω αυτή τη στιγμή. Αν πάντως προσπαθούσα να τις απαριθμήσω όλες θα μας έπαιρνε μέρες! (γέλια) Ο underground χώρος σφύζει από φοβερές μπάντες σήμερα. Είναι καταπληκτικό αυτό που συμβαίνει!

Σε ευχαριστώ πάρα πολύ για τον χρόνο που μας διέθεσες και ελπίζω να σας δούμε σύντομα στην Ελλάδα. Κλείσε όπως θες...
Σε ευχαριστώ πολύ για το ενδιαφέρον σου. In metal we trust, may your steel never rust! Up the hammers! (σ.σ.: αμετάφραστο προφανώς)