Οι προσωπικότητες των '10s: Steven Wilson

To Rocking.gr επέλεξε τις 10 σημαντικότερες προσωπικότητες της μουσικής των '10s και σας τις παρουσιάζει. Μπορείτε να βρείτε εδώ τα υπόλοιπα άρθρα του αφιερώματος σε μια λίστα που θα ανανεώνεται συνεχώς μέχρι να δημοσιευτούν όλα.

Είναι αλήθεια πως δεν υπάρχουν και πολλά που να μην έχουμε γράψει για τον Steven Wilson σε αυτό εδώ το μέσο. Ωστόσο σίγουρα κάτι που δεν περιμέναμε στο βαθμό που το βιώσαμε ήταν η επιτυχία του να γιγαντωθεί αφήνοντας στον πάγο τους αγαπημένους μας Porcupine Tree. Ίσως αυτό το πάγωμα και ο απεγκλωβισμός από τα πλαίσια του ήχου μιας καθιερωμένης μπάντας όμως να ήταν αυτό που χρειαζόταν, για να τολμήσει και να αψηφήσει κάθε προσδοκία, στη δεκαετία που μας πέρασε.

Μπορεί το "Insurgentes" να προηγείται της δεκαετίας του 2010, ωστόσο ένα πρώτο δείγμα γραφής για το διαρκώς πειραματικό και μεταλασσόμενο πρόσωπο του Wilson, όπως αυτό θα εκτυλισσόταν περίτεχνα με την αλληλουχία των εξαιρετικών "The Raven That Refused To Sing" και "Hand.Cannot.Erase", και τα δύο εκ των οποίων βρέθηκαν στην κορυφή της λίστας του Rocking για το 2013 και 2015 αντίστοιχα. Η επιρροή των κλασσικών prog ήχων του '70s που δηλωμένα λατρεύει ο καλλιτέχνης, φιλτράρονται από το πρίσμα ενός σύχρονου, δυσοίωνου και μελαγχολικού σήμερα, ενώ η μπάντα που τον πλαισιώνει εξυψώνει τις μουσικές ιδέες σε δυσθεώρητα επίπεδα. Συνθέσεις σαν τα "Ancestral", "The Watchmaker" και "Routine" μόνο ως κλασσικές μπορούν να χαρακτηρίζονται, ενώ η ηχητική ιδιοτροπία και τελειομανία του Wilson ήταν (και είναι) καταλυτική, σε μια εποχή που επικρατεί το "ψέμα" της ψηφιοποίησης και των τέλεια κβαντισμένων τυμπάνων.

Με έναν άνθρωπο που αναφέρει τον David Bowie ως πρότυπο φυσικά κανείς δεν περίμενε καλλιτεχνική επανάληψη και στασιμότητα. Ίσως το "To The Bone" να απογοήτευσε τους proggers, αλλά έδειξε και πάλι ότι ο Wilson δε θέλει και δε μπορεί να μείνει στάσιμος, φέρνοντας τα pop και ηλεκτρονικά στοιχεία στο προσκήνιο αυτή τη φορά, κάτι που δείχνει διατεθειμένος να επαναλάβει και στο μέλλον με το επερχόμενο "The Future Bites".

Σε επίπεδο live εμφανίσεων, το κοινό του πλήθυνε, οι παραγωγές ακρίβυναν, με τον ίδιο να δίνει μεγάλη έμφαση στην παρουσίαση των shows του, τόσο ηχητικά με dolby-like στησίματα, όσο και οπτικά, όπως άλλωστε αποτυπώθηκε και στο "Home Invasion - In Concert At The Royal Albert Hall". Η μοναδική ευκαιρία που είχαμε στη χώρα μας να δούμε ζωντανά ήταν το 2016 σε μια εξαιρετική εμφάνιση στο Badminton Theater, αφού το 2018 δυστυχώς η εθνική τραγωδία των φονικών πυρκαγιών οδήγησε σε ακύρωση της προγραμματισμένης συναυλίας.

Πέραν της μουσικής του συνεισφοράς στα '10s, όντας τόσο λάτρης του παραδοσιακού prog όσο και του ποιοτικού ήχου, ανέλαβε να κάνει remasters σε κάποια εκ των κλασσικότερων δίσκων, με μπάντες όπως οι King Crimson, Jethro Tull, YES, Rush, Gentle Giant να βρίσκονται σε αυτό τον κατάλογο. Ίσως όντως o δημιουργός να έχει ένα mastertape. Μπορεί εν τέλει ο ίδιος να υπέκυψε στην πίεση του εκμοντερνισμού και του streaming όντας χρόνια πολέμιός του, όμως η έντονη υπεράσπιση του δυναμικού ήχου και των ποιοτικών formats είναι κάτι που τον χαρακτηρίζει σε όλη την καριέρα του.

Βέβαια με το όνομά του να γίνεται όλο και ευρύτερα γνωστό αυτή τη δεκαετία, δεν παύει να κινείται κατά κανόνα σε λιγότερο mainstream μονοπάτια, κάτι που όπως μας είχε πει και ο ίδιος (2013, 2016, 2018) το γνωρίζει, αλλά εκφράζει και μια πικρία για το γεγονός ότι το rock γενικότερα δείχνει να έχει χάσει το εκτόπισμα που διέθετε στη διεθνή μουσική σκηνή. Στο ξεκίνημα της νέας δεκαετίας, ο Steven Wilson καλείται να μας εκπλήξει γι ακόμη μια φορά. Θα τα καταφέρει άραγε;