Tuomas Holopainen

Music Inspired By The Life And Times Of Scrooge

Nuclear Blast (2014)
Από τον Ιάσονα Τσιμπλάκο, 11/04/2014
Το έπος του Don Rosa βρίσκει το soundtrack που του αξίζει
Πώς βαθμολογείτε το δίσκο;
Η νοσταλγία είναι πολύπλοκο κόνσεπτ για μένα. Δεν μπορώ να προσδιορίσω επακριβώς της ιδιότητές της, ούτε να καθορίσω τι θα μπορούσε κάποιος να βρίσκει -ή τελικώς να βρει- νοσταλγικό. Αυτό που ξέρω είναι ότι τα συναισθήματα που απορρεόυν από κάτι που θεωρώ εγώ νοσταλγικό είναι καθηλωτικά. Με την καλή έννοια. Με κατακλύζει ευφορία και υπέροχες αναμνήσεις, δημιουργώντας ένα συναίσθημα οικειότητας και ασφάλειας, που λίγα πράγματα μπορούν, έστω και ελάχιστα, να συγκριθούν με αυτό. Το να διαβάζω το "Βίος Και Πολιτεία" του Don Rosa είναι μία από τις πιο αγαπημένες και πιο έντονες αναμνήσεις της παιδικής μου ηλικίας και αυτός ο δίσκος ήταν μία νοσταλγική γροθιά στο στομάχι, ασυγχώρητη.

Πρώτα απ' όλα, να δηλώσω πως δεν έχω ουδεμία σχέση με ατμοσφαιρικό metal. Κατά συνέπεια οι Nightwish δεν είναι ακριβώς το στιλ του συγκροτήματος που θα άκουγα, πράγμα που θεωρώ θετικό. Δεν την λέω σε κανέναν, απλά είμαι σίγουρος ότι η πλειοψηφία των κριτικών γι’ αυτόν τον δίσκο θα επιχειρήσει να κάνει κάποιου είδους σύγκριση με τη δουλειά του Holopainen στην προσωπική του μπάντα (που εγώ δεν μπορώ να κάνω), κάτι που εικάζω ότι ούτε ο ίδιος θα εκτιμούσε ιδιαίτερα, μιας και αυτό είναι ένα εντελώς διαφορετικό πόνημα και ως τέτοιο θα πρέπει να αντιμετωπίζεται.

Ο δίσκος ξεκινά με το "Glasgow 1877", όπου ο Σκρουτζ μας εισάγει στην ιστορία του, τοποθετώντας την -σωστά μαντέψατε- στη Γλασκώβη του 1877, την παραμονή των γενεθλίων του. Τότε ήταν που ο πατέρας του τον πήγε να δει για πρώτη φορά τα αρχέγονα εδάφη της οικογένειάς τους όπου και ευρίσκετο το κάστρο τους, πλέον σαθρό και εγκαταλελειμμένο. Το κινηματογραφικό ταξίδι στις περιπέτειες του Σκρουτζ αρχίζει εδώ, με τις ορχηστρικές μελωδίες του Holopainen να είναι το μέσο, καθώς αναπολούμε τις επικές ιστορίες του Don Rosa.

Δεν υπάρχει λόγος να αναλωθώ στην πλοκή της ιστορίας, αφού αμά δεν την γνωρίζεις, τι διάολο κάνεις εδώ; Έφυγες σούμπιτος να τη διαβάσεις. Ουστ, δρόμο, ξουτ, αλέ. Τώρα που το βγάλαμε αυτό απ’ τη μέση, ας πω πως είναι πανέμορφος ο τρόπος που οι συνθέσεις του Holopainen φιγουράρουν κάποια από τα παραδοσιακά όργανα των τόπων όπου ταξίδεψε ο Σκρουτζ. Το "Into The West", το οποίο αφορά τις πρώτες περιπέτειες του πρωταγωνιστή στις Η.Π.Α. εκεί γύρω στο 1883, περιλαμβάνει ένα αρρωστημένο μπάντζο και να με πάρει ο διάολος αν αυτή δεν είναι η πιο πιασάρικη μελωδία φυσαρμόνικας που έχω ακούσει ποτέ. Το "Dreamtime" αντιθέτως έχει ένα δυναμικό ίντρο με didgeridoo -ένα παραδοσιακό πνευστό όργανο της Αυστραλίας- που σε προδιαθέτει για τις μεγάλες περιπέτειες του Σκρουτζ στους Αντίποδες.

Τα τρία πρώτα κομμάτια, εξαιρουμένου του εισαγωγικού, καλύπτουν επί της ουσίας κάποια από τα ταξίδια του Σκρουτζ, ενώ ο υπόλοιπος δίσκος επικεντρώνεται σε δύο βασικές θεματολογίες. Η πρώτη περιστρέφεται γύρω από τα πρώτα του βήματα ως νεαρός χρυσοθήρας στο Γιούκον, στην προσπάθειά του να γίνει «το πλουσιότερο παπί του κόσμου». Η ενότητα αυτή πραγματεύεται τις περιπέτειές του ως μεταλλοδίφη που ψαχνεί για χρυσό στον Χείμαρρο της Αγωνίας και για τον θησαυρό που βρήκε εκεί, είτε αυτός αναφέρεται στον θρυλικό σβώλο χρυσού μεγάλο σαν αυγό χήνας, είτε στην παγωμένη καρδιά της Χρυσής Γκόλντυ, το Αστέρι του Βορρά.

Το δεύτερο μισό αφορά σε πιο αφηρημένες έννοιες όπως κατορθώματα, τη σημασία των αναμνήσεων και την έννοια της  κληρονομιάς, του αντίκτυπου. Ηard-hitting θεματολογίες που με τόση μαστοριά απεικονίζονται στο έργο του Rosa. Τα συγκεκριμένα κομμάτια του δίσκου είναι πλαισιωμένα με πολλά φωνητικά που φαίνονται να αποσπούν από το γενικότερο κινημαγραφικό ταξίδι στον κόσμο του Σκρουτζ.

Ενώ είναι αλήθεια πως μερικές φορές μπορούν και συνεισφέρουν στη συνολική επικότητα του δίσκου, δεν είμαι εντελώς πεπεισμένος ότι είναι εκατό τοις εκατό απαραίτητα για να μεταδώσουν τα ανάλογα συναισθήματα, καθώς πιστεύω ότι οι συνθέσεις του Ηolopainen είναι παραπάνω από αρκετές για τον σκοπό αυτό. Παρότι αυτή ήταν η πρώτη μου εντύπωση, ξανακούγοντας τον δίσκο μερικές φορές (και πολλές περισσοτέρες μετά) κατέληξαν να μου άρεσουν και να μην τα νιώθω τόσο άκυρα ή αχρείαστα όπως αρχικά νόμιζα. Παρά τα άνωθεν, εξακολουθώ και ανυπομονώ για την instrumental έκδοση του δίσκου.

Συνολικά οφείλω να παραδεχτώ ότι αυτός ο δίσκος με ταρακούνησε. Δεν είμαι εντελώς σίγουρος εάν αυτό οφείλεται στα δικά μου νοσταλγικά συναισθήματα ή αν είναι όντως ΤΟΣΟ καλός. Την πρώτη φορά που είδα το βίντεο κλιπ για το «χιτάκι» του δίσκου "Α Lifetime Of Adventure", με τον Don να σχεδιάζει το εκπληκτικό εξώφυλλό του, μ' έπιασαν ανατριχίλες και τα ζουμιά. Το ίδιο ισχύει και όταν ακούω τα ονόματα και τα τοπονύμια που συναντούνται διάσπαρτα στον δίσκο, τα οποία γνωρίζω μόνο από τις σελίδες του κόμικ.

Αυτό που ξέρω σίγουρα είναι πως είναι δυνατή υποψηφιότητα για τον αγαπημένο μου δίσκο της χρονιάς. Ο Tuomas έχει κάνει πανέμορφη δουλειά ενορχηστρώνοντας την καταπληκτική ιστορία του Don Rosa και αγαπώ τον τρόπο που χρησιμοποίησε το δικό του το φανμποϊλίκι με έναν τόσο δημιουργικό και εμπνευσμένο τρόπο.

Άντε τώρα εσύ να προσπαθήσεις να ξεπεράσεις σε φανμποϊσμό τον τύπο που έγραψε ολόκληρο σάουντρακ για τη σειρά κόμικ που και οι δύο λατρεύετε...
  • SHARE
  • TWEET