Tropical Fuck Storm

Το "Braindrops" του 2019 ήταν ένα εξαιρετικά καλό άλμπουμ, τόσο καλό ώστε να μετατρέψει το επόμενο δισκογραφικό βήμα των Tropical Fuck Storm σε μια πολυαναμενόμενη κυκλοφορία. Το "Deep States", τρίτο full length του πολύ ιδιαίτερου αυτού κουαρτέτου, μας βρίσκει πια υποψιασμένους και με ερεθισμένες προσδοκίες, η ακρόαση του όμως θα σε κάνει ξανά να αναρωτιέσαι αν υπάρχει κάτι παράξενο στο νερό της Μελβούρνης.

Μεγάλο μέρος της γοητείας που ασκούν οι Tropical Fuck Storm στον ακροατή, προέρχεται από το έντονα προσωπικό τους ύφος και τις ακαθόριστες επιρροές τους, στοιχεία που είναι παρόντα και στο "Deep States". Πάνω σε μια αισθητική πλατφόρμα που μοιάζει να έχει (αρκετά αφηρημένα) τις καταβολές της στο punk, η μπάντα απλώνει μια πληθώρα αναφορών, από το indie ως το experimental κι από τα blues ως το noise. Περισσότερο όμως από πειραματική, η μουσική τους μοιάζει παραισθησιογόνα, φέρνοντας τους αρκετά κοντά στο βασίλειο του acid rock, όσο αυθαίρετα αυτό κι αν ορίζεται. Αυτό είναι το στοιχείο που ξεχωρίζει στην μουσική τους, κάνοντας τα συστατικά τους να δένονται σε μια γεύση που φαντάζει φρέσκια.

Κι όμως, το "Deep States" είναι εξίσου πρωτοποριακό όσο και γέννημα των late '70s. Εξάλλου το παλιό και το νέο βρίσκονται σε ατέρμονο σφιχταγκάλιασμα και το σύγχρονο είναι συχνά ένα νέο βλέμμα σε πράγματα που έχουν ήδη διατυπωθεί. Οι Tropical Fuck Storm δεν αποτελούν εξαίρεση: σε μία χρονιά με πολύ δυνατές post punk κυκλοφορίες, έπιασα γι άλλη μια φορά τον εαυτό μου να αναφωνεί "Έι! Talking Heads!", όπως συνέβη αρκετές φορές ακόμα φέτος σε δίσκους που θεωρούνται «τωρινοί». Παρόλα αυτά, αυτό εδώ το γκρουπ δικαιούται να αναγνωρίζεται ως ίσως αυτό με τον πιο προσωπικό ήχο, απ' όλους τους post punk συναγωνιστές του.

Επιθυμώντας πρωτίστως να ηχεί παράξενη, η μπάντα κάνει ξανά θαύματα στο studio. Τα «καμμένα» πεταλάκια που θολώνουν τις τονικές νότες, το rhythm section που συχνά βρίσκεται στον αέρα, οι αλλοπρόσαλλες και πολύ εφευρετικές κιθάρες, είναι στοιχεία που υποδηλώνουν ότι οι τύποι πραγματικά αποδομούν τις ίδιες τους τις συνθέσεις. Από αυτή την άποψη, το υλικό του "Deep States" δεν μοιάζει αυθόρμητο αλλά ιδιαίτερα εγκεφαλικό, ειδικά αν μιλάμε για άκουσμα που έχει και το punk σαν ένα από τα συνθετικά του. Η παραγωγή του παρουσιάζει μεγάλο ενδιαφέρον: σε καλά ακουστικά ακούγεται εξερευνητική και ψαγμένη, μέσα από ηχεία έχει όμως κάτι το vintage.

Φτάνοντας όμως στο ουσιώδες, όλα τα «παράξενα» στοιχεία - επιτηδευμένα ή ιδιοφυή - είναι δευτερεύοντα μπροστά στις συνθέσεις. Με πολιορκητικό κριό τις τρομερές ερμηνείες του Gareth Gilliard αλλά και τις αρμονικές εναλλαγές με τα γυναικεία φωνητικά των Fiona Kitchin και Erica Dunn, στα τραγούδια ξεδιπλώνεται ένα πολύχρωμο μωσαϊκό ιδεών. Από τα αθυρόστομα φλερτ με το hip hop στο "G.A.F.F", τις electronica ματιές του "Suburbiopia", μέχρι τις υπόκωφες Zeppelin αναφορές του "The Donkey" υπάρχει μεγάλη απόσταση, η μπάντα όμως την διανύει με στυλ και άνεση. Ο Gilliard κρατάει τα αίματα αναμμένα, ακροβατώντας μονίμως ανάμεσα στον σαρκασμό και μια πολιτική οργή που δεν εκδηλώνεται ποτέ οριστικά. Όταν όμως έρχονται τα ρεφρέν, θα αισθανθείς ότι οι Tropical Fuck Storm δεν αρνούνται καθόλου την indie pop κουλτούρα. Ίσως μάλιστα σε tracks όπως το "Blue Beam Baby" και το "New Romeo Agent" να χτίζουν και γερές γέφυρες.

Η θεματολογία του "Deep States" είναι εξάλλου όσο παράξενη όσο κι ο ήχος του. Ο κοινωνικός σχολιασμός περιπλέκεται με paranormal ιστορίες για εξωγήινους, θεωρίες συνομωσίας και ξεχασμένες αιρέσεις. "There's too much information, I can't get an erection" φτύνει ο Gilliard στο "G.A.F.F", πριν ρομαντζάρει στο "Blue Beam Baby" ή το "Legal Ghost", κρατώντας μια έξυπνη απόσταση απ' όλα και όλους, σε ένα συμβολικό κι ελαφρώς μηδενιστικό πνεύμα που ταιριάζει γάντι με την εποχή. Οι Tropical Fuck Storm είναι μια μπάντα που δεν γουστάρει να περιχαρακωθεί και απευθύνεται σε ακροατές με αντίστοιχους μηχανισμούς.

Το μεγαλύτερο μέρος του "Deep States" ακούγεται εξαιρετικό και αρκετά ιντριγκαδόρικο για να σε καλέσει σε επαναλαμβανόμενες ακροάσεις. Παρά τα ελάχιστα (σχετικά) αδιάφορα κομμάτια, ακούγεται πιο συμπαγές από τον προκάτοχο του και πιο απλωμένο προς διάφορες κατευθύνσεις. Προς το φινάλε του, ακούγεται όμως κι ελαφρώς πιο εξημερωμένο, σαν γάτα που κρατάει τα νύχια της μαζεμένα. Δεν σκάμε όμως και πολύ γι αυτό και σηκώνουμε αντίχειρες στις πιο αρτιστίκ αναζητήσεις τους.

Αν θέλεις να ανακαλύψεις μία από τις φρεσκότερες προτάσεις στον σύγχρονο εναλλακτικό ήχο, το "Deep States" ενδείκνυται και προτείνεται. Από το μεταλλαγμένο blues του εκρηκτικού "The Greatest Story Ever Told" ως τις ψυχεδέλειες του "The Confinement Of The Quarks" , οι Tropical Fuck Storm απλώνουν όλα τους τα κόλπα για να σε ψυχαγωγήσουν και να σε μαγνητίσουν, διατηρώντας μια καλή ισορροπία ανάμεσα στον πειραματισμό και την ηχητική προσβασιμότητα. Το αποτέλεσμα δικαιώνει την ευφυΐα, την δημιουργικότητα και το ελεύθερο τους πνεύμα, διατηρώντας τους στην σφαίρα των πιο ενδιαφερόντων rock γκρουπ του παρόντος.

Spotify