Συνέντευξη: Judas Priest

Δεν ξέρω τι έγινε, δεν είχα χρόνο να το πολυσκεφτώ και να το συνειδητοποιήσω, οπότε μάλλον σε αυτό οφείλεται το θράσος -στα όρια της αυθάδειας- να μιλάω με τον Rob Halford λες και είναι κανένας συνομήλικος μου ή κάποιος συνηθισμένος καλλιτέχνης. Καθώς κάλεσε λίγο νωρίτερα από το προγραμματισμένο, ο πρόλογος πήγε χαμένος, αφού από τη χαρά μου ξέχασα να πατήσω το rec. Μάλλον, πολλοί τραγουδιστές που κάνουν καριέρα προσπαθώντας να πατήσουν στο δρόμο που άνοιξε ο «Metal God» θα έπρεπε να πάρουν πρώτα μαθήματα τρόπων, από έναν άνθρωπο που ξέρει ότι πρώτα αποδίδεις και μετά εισπράττεις σεβασμό. Άρχισα πάλι τα δικά μου, αλλά συγχωρέστε με, με τον Rob Halford μίλησα...

(...Απαντώντας στην αποθέωση της μουσικής των Judas Priest στον πρόλογο που δεν ηχογραφήθηκε ποτέ...)

Είναι ένας αμοιβαίος σεβασμός που μας έχει φτάσει ως εδώ, τόσο με τους οπαδούς της μουσικής μας, όσο και με τους φίλους μας στα μέσα ενημέρωσης. Μόνο ενωμένοι καταφέρνουμε ότι κάνουμε στο heavy metal.

Όπως και να το κάνουμε όμως, το σεβασμό που απολαμβάνετε εσείς τον έχετε κερδίσει και τον αξίζετε με το παραπάνω, αλλά ας ξεκινήσουμε και το τυπικό μέρος της συνέντευξης, ε; (γέλια).
Σε ευχαριστώ και πάλι. Φυσικά.

Ωραία, λοιπόν, πώς πάνε τα πράγματα τόσο για εσένα προσωπικά, όσο και για τους Judas Priest το τελευταίο διάστημα;
Τα πράγματα πάνε εξαιρετικά, σε ευχαριστώ που ρωτάς. Είμαι στην Καλιφόρνια προς το παρόν (σ.σ.: η συνέντευξη έλαβε χώρα αρχές Μαΐου), ενώ ο Glenn, o Ian, ο Scott και ο Richard έχουν αρχίσει να δουλεύουν πάνω στα τραγούδια πίσω στην Αγγλία και, απ' ό,τι μαθαίνω από αυτά που μου λένε, βγαίνουν εξαιρετικά καλά, ειδικά κάποια από αυτά που έχουμε να παίξουμε πάρα πολύ καιρό, από το back catalogue της μπάντας. Οπότε, υπάρχει μια αίσθηση δυναμικής και ενέργειας, εγώ πετάω στο Λονδίνο το προσεχές Σαββατοκύριακο για να βρεθώ με τους υπόλοιπους από Δευτέρα. Πρέπει να πω πως είναι καλά τα πράγματα, η ατμόσφαιρα είναι δυνατή και υπάρχει πολύς ενθουσιασμός για να βγούμε στο δρόμο.

Ήδη αναφέρθηκες σε τραγούδια που έχετε να παίξετε πολύ καιρό και, παρόλο που δε θέλω να χαλάσω την έκπληξη (σ.σ.: γελάει), δε μπορώ παρά να ρωτήσω κάποια πράγματα, τόσο για το setlist, όσο και για το show γενικότερα, καθώς διαβάζουμε διάφορα ωραία εδώ κι εκεί για το τι ετοιμάζετε και μπορώ να πω πως υπάρχει αγωνία. Αλήθεια, τι να περιμένουμε;
Είναι ένας εορτασμός, στην πραγματικότητα, της ιστορίας και της μουσικής των Judas Priest. Όλοι λοιπόν κάτσαμε και ακούσαμε ξανά όλα τα άλμπουμ που έχουμε δημιουργήσει μαζί και αποφασίσαμε να φέρει ο καθένας στο τραπέζι τα τραγούδια που θα ήθελε να παιχτούν live, οπότε καταλήξαμε να έχουμε περίπου 100 τραγούδια (σ.σ.: πολλά γέλια) και είπαμε «ok, αυτό είναι τρελό και δε μπορεί να λειτουργήσει». Έχουμε περιορισμένο χρόνο να παίξουμε στην περιοδεία και στα φεστιβάλ που συμμετέχουμε, αλλά μπορώ να σου πω ότι θα παίξουμε κάποια τραγούδια, π.χ. από το "Rocka Rolla", που ή δεν έχουμε παίξει ποτέ ή έχουμε πολλά χρόνια να παίξουμε, μέχρι και 1-2 τραγούδια από το επερχόμενο άλμπουμ που έχουμε έτοιμα και το οποίο θα κυκλοφορήσει το καλοκαίρι του 2012. Τα πάντα, από το ξεκίνημα, μέχρι το μεταλλικό μέλλον, Χρήστο. Είναι ενθουσιώδες, είναι μια κάποιου είδους δυναμική ισορροπία 40 χρόνων σπουδαίας μουσικής, με κάποια τραγούδια που δεν έχουμε παίξει ως τώρα, κάποια τραγούδια που δεν έχουμε ακουμπήσει εδώ και πάρα πολύ καιρό, καθώς και νέο υλικό.

Επειδή είναι ακόμα της μόδας, σκεφτήκατε μετά την περιοδεία για το "British Steel" να παίξετε κάποιο άλλο άλμπουμ ολόκληρο; Ξέρεις, σκεφτόμουν ότι είναι η 20η επέτειος από το "Painkiller" φέτος.  Σας πέρασε κάποια τέτοια σκέψη από το μυαλό;
Ναι, η αλήθεια είναι ότι πέρασε από το μυαλό μας και μάλιστα όταν ήμασταν στην περιοδεία για το "British Steel" κάποιος ήρθε και μας είπε «θα κάνετε το "Painkiller" ως επόμενο άλμπουμ» και εμείς αντιδράσαμε λέγοντας «ΤΙ; Πέρασαν κιόλας 20 χρόνια από το "Painkiller";». Είναι αλήθεια πως είναι μια επέτειος και μακάρι να μπορούσαμε να το κάνουμε αυτό, αλλά δυστυχώς δεν είναι πρακτικό κάτι τέτοιο και είναι δύσκολο να προσπαθήσεις να κάνεις όλα αυτά τα πράγματα σε τόσο λίγο χρονικό διάστημα, θα έπρεπε να είμαστε κάτι σα «heavy metal χταπόδι» (γέλια). Όπως και να έχει επιλέξαμε να παίξουμε ένα πιο ευρύ set, που θα στερήσει κάποια τραγούδια από το "Painkiller", αλλά γενικά προσπαθούμε να κρατήσουμε όσο το δυνατόν περισσότερους οπαδούς ικανοποιημένους με το show που θα παρουσιάσουμε.

Ξέρεις, η αφορμή για αυτή τη σκέψη μου ήρθε λόγω μιας πρόσφατης συνέντευξης που παραχώρησε στο site μας ο παραγωγός του "Painkiller", ο Chris Tsangarides, οποίος συμπεριέλαβε το εν λόγω άλμπουμ στα 3-4 καλύτερα που έχει κάνει ποτέ, κάτι που για μένα είναι αυτονόητο, αλλά, όπως και να έχει, με τόσους εντυπωσιακούς δίσκους στο ενεργητικό του είναι ενδεικτικό της αξίας του. Αλήθεια, πιστεύεις πως είναι το πιο «σημαντικό» άλμπουμ για τους οπαδούς σας;
Σίγουρα ήταν ένα σημαντικό άλμπουμ. Ήταν ένα ιδιαίτερο άλμπουμ και -περιέργως- μπορώ πολύ έντονα να θυμηθώ ότι όταν πρωτοβγήκε το άλμπουμ υπήρχε αρκετός κόσμος που δεν του άρεσε, δεν ενέκρινε την πιο σκληρή του κατεύθυνση. Ξέρεις, το έχει αυτό μια μερίδα οπαδών του heavy metal, θέλουν το ίδιο πράγμα αναφορικά με το στυλ και τη μουσική κατεύθυνση ξανά και ξανά (σ.σ.: ΠΕΣ ΤΑ). Και πιστεύω πως αρκετοί δίσκοι των Judas Priest είναι αρκετά σημαντικοί, γιατί περιέχουν διάφορα είδη μουσικής, και αυτό οφείλεται στο ότι πάντα θέλαμε να είμαστε περιπετειώδεις, ίσως και λίγο επικίνδυνοι και στο κάτω κάτω αυτό είναι το rock 'n' roll. Το rock 'n' roll δεν είναι να παίζεις εκ του ασφαλούς και να είναι εύκολο. Ποτέ δε θέλαμε να είμαστε το συγκρότημα που θα έβγαζε τον ίδιο δίσκο και την ίδια μουσική ξανά και ξανά. Πάντα θέλαμε να έχουμε μια αίσθηση περιπέτειας...

...Και το "Nostradamus" είναι η καλύτερη απόδειξη αυτών που λες. Άλμπουμ που περιείχε αρκετή δόση ρίσκου...
Ω ναι, ήταν, ήταν! Αλλά και πάλι, νομίζω πως είναι ένα πολύ καλό άλμπουμ, που έχει τα ιδιαίτερα στοιχεία του, αλλά έτσι πρέπει να είναι ένα concept άλμπουμ. Θα πρέπει να έχει πολλές μουσικές πληροφορίες και έτσι κατέληξε. Και εν τέλει, ό,τι και να πει κάνεις για το "Nostradamus", είναι ένας heavy metal δίσκος. Άκου τα riff σε τραγούδια όπως το "Death". Πολλά από τα τραγούδια έχουν τα βασικά συστατικά του metal με τα riff και τα λοιπά. Οπότε και το επόμενο που ετοιμάζουμε θα είναι ένα ακόμα σπουδαίο Judas Priest άλμπουμ, με μερικά κλασσικά σημεία, αλλά και με νέες εμπειρίες. Θεωρώ πως είναι ένας καλός διάδοχος του "Nostradamus", είναι το σωστό βήμα...

Και η επόμενη ερώτηση έχει να κάνει εν μέρει με το νέο άλμπουμ, καθώς ξαφνικά ανακοινώνεται η Epitaph Tour, μετά από αυτή έχουμε ένα νέο άλμπουμ και τότε τι θα γίνει με τους Judas Priest;
Κάτι που πρέπει να έχουμε όλοι στο μυαλό είναι πως αυτή είναι μια «Farewell Tour», δεν είναι κάποιου είδους «αντίο». Είναι απλά μια «Farewell Tour», που έχει να κάνει με το ότι πιθανότατα δε θα μπορέσουμε να επισκεφτούμε στο μέλλον συγκεκριμένα μέρη του κόσμου ξανά μετά το τέλος αυτής της περιοδείας. Όπως και έχει, είμαι σίγουρος πως θα βρούμε αρκετές ευκαιρίες να έρθουμε στο μέλλον στην Ελλάδα, γιατί είναι ένας εύκολος προορισμός να πάει κάποιος και θεωρώ πως θα είναι λίγο πιο εύκολο όταν δε θα έχουμε να κάνουμε παγκόσμιες περιοδείες. Είναι γενικά πιο εύκολο να κάνεις φεστιβάλ στην Ευρώπη, οπότε δεν αλλάζει κάτι ιδιαίτερα για το μέλλον, απλά αυτή η περιοδεία, όπως είπα και πριν, είναι ένας εορτασμός που καλούμε όλους τους φίλους των Priest να έρθουν, γιατί θα είναι ένα αρκετά μοναδικό show από πολλές απόψεις. Το νέο άλμπουμ θα βγει κανονικά τον επόμενο χρόνο, όπως έχει προγραμματιστεί, αλλά για πιο μετά δεν έχουμε σκεφτεί τι θα κάνουμε. Ξέρεις, είμαστε πάντα πρακτικοί με αυτά τα θέματα. Ξέρουμε ότι έχουμε τις δεσμεύσεις να ολοκληρώσουμε αυτό τον κύκλο συναυλιών και έχουμε και τις δεσμεύσεις για την κυκλοφορία του νέου άλμπουμ, αλλά μετά θα είναι σα να κλείνει ένας κύκλος. Θα είναι το τέλος ενός κύκλου περιοδείας και ηχογραφήσεων, όμως μετά δεν έχουμε κάποιο πλάνο για το τι θα ακολουθήσει. Αυτό που μπορώ να σε διαβεβαιώσω είναι πως δε θα είναι το τέλος της μπάντας.

Πολύ ωραία. Το πρώτο σοκ τo ξεπεράσαμε. Αλλά υπήρξε δεύτερο και ίσως μεγαλύτερο που έχει να κάνει με την αποχώρηση του K.K. Downing. Και εδώ έρχεται το τίμημα του να έχεις τόσο φανατικούς οπαδούς, όπως έχουν οι Judas Priest. Οι ίδιοι ίσως που έλεγαν πριν σχεδόν 20 χρόνια ότι οι Priest δε θα έπρεπε να συνεχίσουν χωρίς τον Rob Halford, μετά τη φυγή σου, είναι πιθανότατα οι ίδιοι που λένε πως δε θα έπρεπε να συνεχίσει η μπάντα χωρίς τον Κ.Κ.. Οπότε, αν υπάρχει ένα και μοναδικό άτομο που ξέρει την κατάσταση και μπορεί να πει κάτι σε αυτούς τους οπαδούς, αυτό είσαι εσύ...
Θα ήθελα οι fans να κατανοήσουν ότι ήμασταν και εμείς το ίδιο σοκαρισμένοι και στεναχωρημένοι ακούγοντας τα νέα ότι ο K.K. αποχωρεί, όσο και αυτοί, ενώ πιστεύω πως κάτι αντίστοιχο συνέβη και όταν είχα αποχωρήσει κι εγώ από τη μπάντα. Νομίζω πως το πραγματικά σημαντικό θέμα στο οποίο πρέπει να εστιάσουν -αν είναι δυνατόν- είναι πως η μουσική των Priest είναι πιο σημαντική από τα ίδια τα μέλη που απαρτίζουν το συγκρότημα. Δεν ξέρω αν είναι δύσκολο να το κατανοήσουν, αλλά είναι γεγονός. Τα τραγούδια και η μουσική των Priest πρέπει να συνεχίζουν να υπάρχουν και να μεταδίδουν την ενέργεια τους. Και σε αυτό στηριχτήκαμε όταν αποχώρησε ο Κ.Κ., γιατί σκεφτήκαμε ότι «εδώ ίσως είναι το τέλος, ίσως πρέπει να το τελειώσουμε». Αλλά βλέποντας πίσω και χωρίς το συναισθηματισμό της στιγμής πιστεύω πως θα ήταν η λάθος απόφαση αυτή. Δε μπορούμε να το κάνουμε τώρα, θα ήταν πολύ κακός τρόπος να το τελειώσουμε. Το να πούμε ότι δε θα μας ξαναδεί κανείς, δε θα ξαναδεί τους Priest και δε θα ξανακούσει ζωντανά κάποιο τραγούδι μας, θα ήταν πιο δύσκολο να το πιστέψουμε, από το ότι ο K.K. δε θα βρίσκεται στη σκηνή. Οπότε έπρεπε να συνεχίσουμε και να ξεκινήσουμε να αναζητάμε έναν νέο κιθαρίστα και ήμασταν πολύ τυχεροί που βρήκαμε τον Richard Faulkner, που είναι καταπληκτικός τύπος, φανταστικός κιθαρίστας και θα δεις ότι κάνει μερικά πολύ ωραία πράγματα στη σκηνή.

Πώς και γιατί τελικά όμως επιλέχτηκε να καλύψει αυτός το κενό του K.K.; Πώς προέκυψε;
Η όλη διαδικασία ήταν αρκετά κρυφή, καθώς μέχρι την τελευταία στιγμή επικοινωνούσαμε με τον K.K. ελπίζοντας ότι θα αλλάξει άποψη, αλλά το ρολόι έτρεχε και δεν έμενε χρόνος, οπότε ξέραμε ότι θα έπρεπε να αναζητήσουμε κάποιον άλλο. Έχουμε πολλούς οπαδούς και πολύ κόσμο τον οποίο εμπιστευόμαστε στο χώρο της μουσικής και ξεκινήσαμε να ψάχνουμε παντού για κιθαρίστα. Ξέρεις, πρέπει να έχει την καλή εμφάνιση και να είναι ενθουσιώδης, και πέσαμε πάνω στον Richard που είναι καταπληκτικός.

Εγώ πάλι σκέφτηκα στην αρχή τον Roy Z για προφανείς λόγους...
Όχι, δε νομίζω. Ήμασταν αρκετά ανοιχτόμυαλοι ως προς το με ποιόν θα δουλέψουμε μαζί και σκεφτήκαμε κάθε πιθανό κιθαρίστα που θα μπορούσαμε να συνεργαστούμε. Προφανώς υπάρχει μια σύνδεση του Roy Z με τους Priest, καθώς έκανε την παραγωγή για το "Angel Of Retribution" και είναι στην προσωπική μου μπάντα, είναι και τρομερός κιθαρίστας. Αλλά αυτό που αναζητούσαμε ήταν κάποιος που να μην είναι τόσο γνωστός και ταυτόχρονα να είναι εξαιρετικός παίκτης και νομίζω πως έτσι ήταν το σωστό να γίνει, ήταν πιο ασφαλές με αυτό τον τρόπο, ακούγεται καλύτερο και νιώθουμε καλύτερα έτσι.

Ok με αυτά τα θέματα. Όμως οι Judas Priest είναι ένας θρύλος της μουσικής και επίσης είσαι και εσύ ένας θρύλος στο heavy metal, καθώς άλλαξες μια και καλή τον τρόπο με τον οποίο ακούγονται οι τραγουδιστές σε αυτή τη μουσική. Όταν καμιά φορά κάνεις ένα βήμα πίσω, αναλογίζεσαι τι έχεις επιτύχει όλα αυτά τα χρόνια; Πώς νιώθεις για αυτό;
Ω, σε ευχαριστώ πολύ για αυτά τα ευγενικά λόγια. Ξέρεις, πάντα σκέφτομαι αυτά τα λόγια που λέει ο κόσμος, είναι πηγή έμπνευσης και με κάνουν να είμαι καλύτερος, να προσπαθώ περισσότερο και να είμαι πιο αποφασιστικός ως metal τραγουδιστής. Αλλά, με όλη την ειλικρίνεια, όπως και ο Glenn στην κιθάρα ή ο Scott και ο Ian, δεν τα σκέφτεσαι όλα αυτά, παρά μόνο προσπαθείς να κάνεις το καλύτερο που μπορείς. Και ξέρουμε τι μπορούμε να πετύχουμε ως metal μουσικοί. Θεωρώ τρομερό το να μπορείς να εισχωρείς στις ζωές άλλων ανθρώπων και λόγω των ταλέντων σου να δημιουργείς κάτι τόσο ξεχωριστό και μοναδικό, όπως είναι η μουσική των Priest. Εγώ κάνω αυτό που χρειάζεται να κάνω. Είμαι ακόμα εγώ, αλλά δε μπορώ να κάνω αυτά που έκανα 30 ή 40 χρόνια πριν (γελάει). Μακάρι να μπορούσα, προσπαθώ και προσπαθώ με όλη μου την καρδιά να καταφέρω το καλύτερο. Αγαπώ το τραγούδι, αγαπώ το ότι είμαι ένας metal τραγουδιστής, αγαπώ το γεγονός ότι είμαι μέρος του metal κόσμου και μπορώ να επικοινωνώ με τους οπαδούς. Ξέρεις, είναι όλα όσα γεννήθηκα για να κάνω και θέλω να το κρατήσω αυτό για όσο μπορώ.

Χαρακτηριστικό του τι είναι οι Priest για το metal είναι και οι κυριολεκτικά 100άδες διασκευές που έχουν γίνει σε τραγούδια σας. Αλήθεια, άκουσες ποτέ μια που να σου πήρε το μυαλό και να είπες «αυτό είναι όσο καλό είναι και το πρωτότυπο»;
Θα σου πω πώς νιώθω. Όταν κάποιοι μουσικοί βρίσκονται μαζί και παίζουν τραγούδια για να αποτίσουν φόρο τιμής στους Judas Priest, δε με ενδιαφέρει πόσο καλά το κάνουν ή πόσο κοντά θα ακουστούν στο πρωτότυπο. Αυτό δεν έχει σημασία. Είναι φοβερό και νιώθω πραγματικά ευγνώμων στις tribute bands, γιατί πραγματικά δείχνουν ένα από τα σημαντικότερα πλαίσια μέσα από τα οποία εκφράζουν την αφοσίωσή τους για τη μουσική που αγαπάνε, για το συγκρότημα που αγαπάνε. Οπότε, συνήθως προσπαθούν να είναι και όσο πιο κοντά στο πρωτότυπο, γιατί αυτό έχει τη σημασία του, αλλά όπως και να έχει θεωρώ τα tributes φανταστικά.

Ένας λόγος που σε ρώτησα είναι επειδή γνωρίζω πως είσαι και μεγάλος οπαδός της metal μουσικής γενικότερα. Τουλάχιστον, έχεις ξεχωρίσει κάποια σύγχρονη μπάντα που να σου έκανε εντύπωση;
Το γούστο μου στο metal είναι αλήθεια πως ήταν πάντα λίγο extreme ξέρεις (γέλια). Οπότε αυτή την εποχή ακούω το νέο το άλμπουμ των Amon Amarth, καθώς και το νέο άλμπουμ των Winds Of Plague. Μου αρέσουν και κάποια όχι τόσο συνηθισμένα ακούσματα και γενικά λατρεύω το extreme metal που αναμιγνύει διάφορα στοιχεία.

Να ευχαριστήσω τουλάχιστον τον Θεό του Metal που δεν τραγουδάς έτσι (γέλια). Και μια τελευταία ερώτηση για να μην σπαταλάω άλλο το χρόνο σου. Κλασικά. λοιπόν, στείλε το μήνυμα στους Έλληνες οπαδούς των Judas Priest.
Οι Έλληνες οπαδοί είναι πολύ σημαντικοί για εμάς. Κάθε φορά που ερχόμαστε στην Ελλάδα βλέπουμε το πάθος για το heavy metal ζωντανό στα μάτια των οπαδών μας και είναι πολύ σημαντικό για εμάς να το βιώνουμε ξανά και ξανά και ξανά. Οι Έλληνες οπαδοί είναι αυτοί που μας κρατάνε ζωντανούς και μας κάνουν να συνεχίζουμε, ως εκ τούτου δε μπορούμε να περιμένουμε να έρθουμε ξανά και να παίξουμε λίγο ακόμα metal.

Σε ευχαριστώ πολύ, ήταν πραγματικά τιμή μου να μιλήσω μαζί σου.
Εγώ σε ευχαριστώ για αυτή την πολύ καλή κουβέντα και εύχομαι ό,τι καλύτερο.

Χρήστος Καραδημήτρης