Savage Oath

Συμπτώσεις, συγκυρίες, συγχρονισμοί, τέτοιας λογικής καταστάσεις πάντως: σχεδόν ταυτόχρονα καταφθάνουν στα ακουστικά μουσικές παρόμοιας αισθητικής, που χωρίζονται μεταξύ τους από χαοτικό μουσικό χάσμα. Η ακραία επικούρα της πρόσφατης δισκάρας των Dodsrit με τον εξαντλημένο πολεμιστή στο εξώφυλλο, συναντά έναν πιθανό συναγωνιστή στο εξώφυλλο μιας άκρως αναμενόμενης κυκλοφορίας για φέτος. Προσδοκίες στα ύψη μετά από μόλις δύο περσινές συνθέσεις, τις οποίες οι Savage Oath προς τιμήν τους δε συμπεριλαμβάνουν στην πρώτη ολοκληρωμένη δουλειά τους. Συνέχισε Brendan Radigan, αντέχω τα απανωτά σου χτυπήματα, δώσε κι άλλα (Magic Circle, Stone Dagger, Sumerlands).

Η ανωτέρω τριάδα έχει προσφέρει συγκινητικές και συναισθηματικές στιγμές και πλέον εξελίσσεται σε τετράδα, με τον γνωστό κοινό παρονομαστή. Δε γνωρίζω αν η χερούκλα του Arthur Rizk έφτασε κι εδώ (η διάρκεια του δίσκου έστω και οριακά δείχνει την απουσία του), τα λεγόμενά του πάντως περί ενός ιδιαίτερου φιλικού κύκλου που δημιουργεί υψηλής ποιότητας metal, ισχύουν μέχρι τελείας εδώ: μέλη από Sentry, Visigoth, Eternal Champion συμβάλλουν και εν τέλει αποδίδουν US metal τίγκα στη δύναμη, με ορμή και λύσσα που γυροφέρνει το επικό στοιχείο με θαυμαστά αποτελέσματα. Blood For The King, και σα να ακούω παρατεταμένα oh oh oh από το κοινό.

Χρειάστηκαν λέει πέντε ολάκερα χρόνια για το συγκεκριμένο αποτέλεσμα, εν μέσω δυσκολιών, κακοτυχιών και απωλειών. Στις τελευταίες αφιερώνεται τούτος ο δίσκος, ικανός να δημιουργήσει υπέρμετρο ενθουσιασμό από τα μεταλλικά πλήθη. Δικαιολογημένος θα πω, καθώς η μπάντα εξιτάρει σε όποια ταχύτητα και αν αποφασίσει, ή σε όποια μορφή, να αποδώσει τις ιδέες της. Δίχως υπερβολή, καμία σύνθεση από τις επτά (γκουχ γκουχ, μήπως τελικά χώραγαν οι δύο από το EP;) δε μοιάζει με τις υπόλοιπες, καλύπτοντας με αυτόν τον τρόπο μπόλικα χιλιόμετρα από μια φανταστική heavy metal λεωφόρο, που τελειωμό δεν έχει. Ακόμα ακόμα, και το σχεδόν φουτουριστικό, άνευ στίχων, Smoke At Dawn μπορεί να σε συνεπάρει με τα αστραπόβροντά του.

Το ηχητικό σφυροκόπημα, κατά το οποίο όλο το παρεάκι δικαιολογεί εντελώς την πενταετή του προσπάθεια, δίνει μια δυο ανάσες στα χασομέρια του δίσκου και σαν γεροπαράξενος σηκώνω το χέρι για ένσταση: ένα ανακάτεμα των συνθέσεων, ένα shuffle ρε παιδιά, θα του έδινε έναν επιπλέον πόντο ευχαρίστησης. Ενδεχομένως, μιας απόλαυσης εξαιτίας της οποίας θα πρήζαμε, μέχρι τον Δεκέμβρη τουλάχιστον, φίλους και γνωστούς. Ας είναι, ακόμα κι έτσι οι Savage Oath καταφέρνουν να ακούγονται φρεσκότατοι σε ένα είδος μεσήλικο, που δε μνημονεύεται για τις εκπλήξεις και τις καινοτομίες του. Προσωπικά, και για να μεγιστοποιήσω την απόλαυση, λογίζω EP & full length ως ένα και έτσι τα ακούω.

Οι συγκυρίες και οι συμπτώσεις του προλόγου θα εμφανιστούν και στον επίλογο τούτου του κειμένου. Δε συνηθίζω να τα αφιερώνω (τα κείμενα) σε κάποιον και δεν ξέρω αν θα ξανασυμβεί. Ωθούμενος απο την αφιέρωση της μπάντας σε απώλειες, σε μία τέτοια αφιερώνονται τούτες οι γραμμές και το εκπληκτικό εξώφυλλο του Adam Burke. "My mortal trials are all done, I’ll be remembered when my song is sung. Though I have died, my soul fights on".

Bandcamp