Sumerlands: «Στην Ελλάδα μας κάνετε να νιώθουμε σαν τους Iron Maiden»

Ο Arthur Rizk μας μιλάει για το δεύτερο, εντυπωσιακό άλμπουμ των Sumerlands

Από τον Πάνο Ζαρκαδούλα, 08/11/2022 @ 12:58

Το όνομα του Arthur Rizk είναι από τα πιο ταχέως ανερχόμενα, αλλά και ήδη αναγνωρίσιμα, στο metal στερέωμα τα τελευταία χρόνια. Είτε μέσω του μουσικού του έργου με μπάντες όπως οι Eternal Champion και οι Sumerlands, είτε μέσω του ρόλου του παραγωγού, το όνομά του συνδέεται με ολοένα και περισσότερες νέες, στην πλειονότητά τους εξαιρετικές, δουλειές.

Sumerlands

Με αφορμή το καταπληκτικό "Dreamkiller", το δεύτερο στούντιο άλμπουμ των Sumerlands είχαμε την ευκαιρία να μιλήσουμε μιλήσαμε για μια σειρά από ενδιαφέροντα θέματα, συμπεριλαμβανομένων των όσων διαμόρφωσαν την νέα αυτή δουλειά, το ποια θεωρεί ως ιδανική διάρκεια για ένα δίσκο, το πως ισορροπεί τα πολλά project στα οποία συμμετέχει και φυσική τη σχέση που έχει αναπτύξει από την Ελλάδα μεταξύ άλλων. Επιβεβαιώσαμε ότι πρόκειται για έναν πραγματικό οπαδό τη μουσικής που πρεσβεύει και κυρίως έναν πολύ ωραίο τύπο σε όλα του. Και μάθαμε γιατί το κοινό στη χώρα μας τον κάνει να αισθάνεται σαν να παίζει στους Iron Maiden κάθε φορά που εμφανίζεται εδώ ζωντανά…

Περίμενα πως ο κόσμος θα ξεχνούσε την ύπαρξή μας

Πέρασαν κιόλας έξι χρόνια από το πολύ δυναμικό ντεμπούτο σας. Ανησύχησες καθόλου μήπως σας ξεχάσουν οι οπαδοί σας;

Δεν με απασχολούσε ιδιαίτερα αυτό, μιας και δεν είμαστε πολύ ενεργή μπάντα. Να σου πω την αλήθεια, περίμενα πως θα ξεχνούσαν την ύπαρξή μας, αλλά τους τη θυμίσαμε με την κυκλοφορία του "Dreamkiller"! Δείξαμε πως δεν αξίζαμε να πέσουμε στη λήθη.

Μετά την αποχώρησή του Phil σκέφτηκα να διαλύσω το γκρουπ

Ο ερχομός του Brendan Radigan στα φωνητικά, στη θέση του Phil Swanson, είχε να κάνει με το νέο υλικό ή με κάποιο άλλο λόγο;

Ο Phil δεν ήθελε να παραμείνει στη μπάντα, χρειαζόταν ένα διάλειμμα γενικά από τα μουσικά δρώμενα και μετά την αποχώρησή του σκέφτηκα να διαλύσω το γκρουπ. Ο ίδιος όμως με ενθάρρυνε να συνεχίσω, να βρω αντικαταστάτη του κι ο Brendan ήταν η πρώτη μου επιλογή, μιας και τον έχω δει αρκετές φορές με διάφορες μπάντες και είναι εκπληκτικός. Άσε που ήξερε ακριβώς τί να κάνει με το υλικό που είχαμε ήδη ηχογραφήσει!

Έχω καταλήξει στο συμπέρασμα πως πέραν των 40 λεπτών ο ακροατής γίνεται παθητικός στη μουσική

Στην παρουσίαση του δίσκου, αναφέρω πως όποτε υπάρχει στη μέση μέλος των Eternal Champion να περιμένουμε διάρκεια μικρότερη των 40 λεπτών. Πρέπει πάση θυσία να μην ξεπεράσετε το νούμερο αυτό ή είναι ιδέα μου;

Η ευθύνη γι’ αυτό είναι αποκλειστικά δική μου. Δεν υπάρχει κάποιος άγραφος κανόνας, απλά έπειτα από τόσα χρόνια στο χώρο της μουσικής και της παραγωγής, έχω καταλήξει στο συμπέρασμα πως πέραν των 40 λεπτών ο ακροατής γίνεται παθητικός στη μουσική και σαφώς προτιμάω να αδημονεί κάποιος να μας ακούσει. Υπάρχει και διαφορά μεταξύ Αμερικής κι Ευρώπης στο ζήτημα αυτό: Πολλά νούμερα και δεδομένα στην Ευρώπη, ο κόσμος έχει ψύχωση μ’ αυτά όσον αφορά τη διάρκεια ενός δίσκου, ενώ στην Αμερική βαριόμαστε πολύ εύκολα. Όταν πλέον έχεις εύκολη κι απεριόριστη πρόσβαση σε δίσκους, για ποιο λόγο να κάνω ένα μεγάλο και βαρετό δίσκο; Για ποιο λόγο να χωρέσω ντε και καλά ακόμα ένα τραγούδι, όταν δεν κολλάει με την καμία στην ατμόσφαιρα του δίσκου; Δεν βρίσκω κανένα λόγο.

Sumerlands - Dreamkiller

Συμμετείχατε στο tribute album για τον Bill Tsamis, με μια υπέροχη διασκευή στο "Lost & Lonely Days" κι ακούω στο δίσκο σας πλήκτρα που παραπέμπουν στους Warlord. Ποιες είναι οι σκέψεις σου για τη μπάντα και τον τέως ηγέτη της;

Είναι από τις αγαπημένες μου μπάντες όλων των εποχών! Κι ο Bill ένας από τους μουσικούς μου ήρωες που με τα projects του διεύρυνε τα όρια της metal μουσικής. Μου αρέσει ακόμα ο τρόπος που προσέγγισε την ελληνική του καταγωγή, τις ρίζες του, με το να συνθέσει μερικές κλασικές μελωδίες. Αποτελεί για μένα μια μεγάλη πηγή έμπνευσης. Και για να το καταλάβεις ακόμα καλύτερα, έχω ακριβώς το ίδιο keyboard που χρησιμοποίησε στο "Sea of Tranquility" και προφανώς το ακούτε στον δίσκο μας, το ESQ-1.

Μακάρι να μπορούσα να με χωρίσω σε 3-4 διαφορετικούς ανθρώπους, ώστε να βρίσκομαι εκεί που θέλω

Έχω την αίσθηση πως υπάρχει ένας άτυπος, μικρός κύκλος από μπάντες που βρίσκουμε κοινούς μουσικούς όπως π.χ οι Eternal Champion, Sumerlands, Magic Circle, Vestal Claret & Solemn Lament και η συνεργασία αυτών έχει ως αποτέλεσμα εξαιρετικές κυκλοφορίες. Πιστεύεις πως ο θεμέλιος λίθος της συνεργασίας αυτής, έχει τις βάσεις του στη συντροφικότητα και στη φιλία;

Ναι, είναι αλήθεια αυτό. Το μόνο που έχει ξεχαστεί στο πέρασμα του χρόνου είναι η διαφορετική περίοδος που ξεκίνησε η κάθε μπάντα. Χρονολογικά πάντως η παλαιότερη είναι οι Vestal Claret και οι Solemn Lament η πιο πρόσφατη, ξεκινώντας από το 2000 και φτάνοντας μέχρι την τρέχουσα δεκαετία. Υπάρχει λόγος για τα κοινά μέλη σ’ αυτές. Όταν ξεκινήσαμε και παίζαμε, το classic heavy metal δεν ήταν καθόλου δημοφιλές στις ΗΠΑ. Και μόνο που υπήρξαν οι Vestal Claret είναι άξιο θαυμασμού. Όταν εμφανίστηκαν οι Magic Circle, δεν υπήρχαν γνωστά doom metal συγκροτήματα στις ΗΠΑ με καθαρά φωνητικά. Κάπως έτσι βρεθήκαμε μεταξύ μας, με τη συνύπαρξη άλλων σκηνών και την ανάγκη μουσικών για τα είδη αυτά. Και μιας και δεν υπήρχε τότε κόσμος που ν’ ασχολείται μ’ αυτά, καλύψαμε μόνοι μας ο ένας τις ανάγκες του άλλου. Είμαστε φίλοι και fans μεταξύ μας.

Συναντάμε πληθώρα hooks στον δίσκο και είναι πιο ισχυρά από ποτέ. Σχεδόν σε κάθε τραγούδι μπορείς να σφυρίξεις τον ρυθμό του. Στοχεύατε σε κάτι τέτοιο εξαρχής;

Ναι, ήθελα πολύ να υπάρχουν πολλά τέτοια hooks ώστε ο κόσμος να μπορεί να τραγουδάει παράλληλα, χωρίς αυτό να αποτελεί αυτοσκοπό. Βασικά επεδίωξα η συνθετική προσέγγιση να είναι σε σημεία πιο απλή, και σε άλλα πιο περίπλοκη χωρίς ο μέσος ακροατής να το αντιληφθεί.

Η κιθαριστική δουλειά (riffs, leads, solo) είναι εκπληκτική και θυμίζει τη δεκαετία του ’80, τότε που εμφανίστηκαν αρκετοί guitar heroes. Πώς καταφέρνεις να βάζεις τόση πληροφορία μέσα σε λίγο χρόνο;

Ήθελα να δυσκολέψω όσο μπορούσα τον Brendan να βρει πού να τοποθετήσει μερικούς στίχους (γέλια). Αστειεύομαι βεβαίως. Ειλικρινά, με τόσο σπουδαία φωνητικά είχα την ευκαιρία να προσθέσω ορισμένα στοιχεία σε συγκεκριμένες στιγμές και ταυτόχρονα λατρεύω να τιμώ όλους τους ήρωές μου στην κιθάρα. Κάτι αντίστοιχο έκανε και ο Randy Rhoads σε κάθε ευκαιρία που έβρισκε, χωρίς να παρεμποδίζει την ερμηνεία του Ozzy. Ένα τέτοιο παράδειγμα αποτελεί το ρεφρέν του "Heaven’s Above".

Sumerlands

Παρατηρώ ότι η συνολική ατμόσφαιρα στο ντεμπούτο ήταν κυρίως ζοφερή παρά την παρουσία «αισιόδοξων» μελωδικών στιγμών, και πως αυτή τη φορά συμβαίνει το αντίθετο.

Έχω την εντύπωση πως εξακολουθεί να υπάρχει αρκετό σκοτάδι στα κιθαριστικά μέρη, σίγουρα όμως όχι τόσο doom ύφους όσο στον προηγούμενο δίσκο. Πολλοί από τους στίχους εξακολουθούν να βασίζονται στη ματαιότητα της ζωής, η οποία μας κράτησε πιστούς στο μαύρο χιούμορ μας περί του πόσο σκατά μπορεί να γίνει η ζωή (γέλια). Η ομώνυμη σύνθεση είναι ίσως η πιο «αισιόδοξη» στιγμή του δίσκου, με μια φανερή euro power αισθητική.

Παραμένω ένας συνηθισμένος τύπος, αν με πετύχεις κάπου έλα να με χαιρετήσεις και θα αράξουμε με μια μπύρα ή λίγο μπάφο

Πώς τα καταφέρνεις και αντέχεις με όλες τις δραστηριότητες με τις οποίες καταπιάνεσαι; Μουσικός σε διάφορες μπάντες, πασίγνωστος παραγωγός, ενώ παράλληλα ανά διαστήματα περιοδεύεις ανά τον κόσμο;

Μακάρι να μπορούσα να με χωρίσω σε 3-4 διαφορετικούς ανθρώπους, ώστε να βρίσκομαι εκεί που θέλω. Αφού κάτι τέτοιο είναι αδύνατον, δουλεύω μία μέρα τη φορά, με αποτέλεσμα να γίνομαι ξεχασιάρης και παρορμητικός (γέλια). Δε θα αντάλλαζα αυτή τη ζωή για τίποτα και είμαι ευγνώμων στους ανθρώπους που με υποστήριξαν, κυρίως στους οπαδούς! Παραμένω ένας συνηθισμένος τύπος, αν με πετύχεις κάπου έλα να με χαιρετήσεις και θα αράξουμε με μια μπύρα ή λίγο μπάφο.

Η αγαπημένη μου στιγμή από τη συγκεκριμένη συναυλία ήταν η απόδοση τιμών προς τον Bill Tsamis, παίζοντας στο σανίδι το "Stygian Passage"

Πριν λίγο καιρό εμφανιστήκατε ζωντανά στην Αθήνα με τους Eternal Champion. Ποιες είναι οι αναμνήσεις σου από τη συναυλία και υπάρχει πιθανότητα να δούμε και τους Sumerlands σε κάποιο live;

Δύσκολο να απαντήσω χωρίς να γράψω μυθιστόρημα, θα προσπαθήσω πάντως (γέλια). Η Ελλάδα είναι από τα πιο αγαπημένα μου μέρη στον κόσμο. Πριν τη συναυλία πέρασα μια εβδομάδα με την κυρία μου ταξιδεύοντας στην νότια Πελοπόννησο, για να καθαρίσω το μυαλό μου εν όψει των συναυλιών και της περιοδείας. Η αγαπημένη μου στιγμή από τη συγκεκριμένη συναυλία ήταν η απόδοση τιμών προς τον Bill Tsamis, παίζοντας στο σανίδι το "Stygian Passage". Επίσης τρελαίνομαι όταν το κοινό τραγουδάει τα κιθαριστικά μας μέρη και σχεδόν με μπερδεύει, καθώς είναι κάτι το εξωπραγματικό για μένα. Αυτό μας κάνει να αισθανόμαστε πως είμαστε οι Iron Maiden ή κάπως έτσι! Σχετικά με τους Sumerlands, σκοπεύουμε να έρθουμε Ευρώπη και η Ελλάδα θα είναι στη λίστα μας. Δεν υπάρχει κάτι επίσημο ακόμα, έχετε πάντως τα αυτιά σας ανοιχτά!

  • SHARE
  • TWEET