Pattern-Seeking Animals

Αναρωτιέμαι γιατί νιώθω την ανάγκη κάθε φορά να συστήνω τους Pattern-Seeking Animals στο κοινό του site μας. Φτάνοντας αισίως στην τέταρτη δισκογραφική δουλειά τους μέσα σε λιγότερο από πέντε χρόνια, θα έπρεπε όσοι ασχολούνται με τον progressive rock ήχο να τους ξέρουν, και μάλιστα καλά, για μια σειρά από λόγους:

Πρώτον, όλα τα άλμπουμ που έχουν κυκλοφορήσει είναι πολύ αξιόλογα και σίγουρα άνω του μέσου όρου των κυκλοφοριών του είδους. Δεύτερον, ανήκουν στο δυναμικό της Inside Out, δηλαδή της πρώτης εταιρείας που οφείλει να τσεκάρει οποιοσδήποτε αρέσκεται στον prog. Τρίτον, διότι το σχήμα απαρτίζεται από γνωστούς και κυρίως εξαιρετικούς μουσικούς, όπως ο Ted Leonard (φωνή, κιθάρα), ο Dave Meros (μπάσο), ο Jimmy Keegan (drums) κι ο John Boegehold, ο οποίος πέραν από των πλήκτρων που παίζει, είναι κι ο βασικός συνθέτης και παραγωγός του σχήματος. Στην πραγματικότητα οι Pattern-Seeking Animals αποτελούν ένα spin off project των Spock’s Beard κι αυτό θα έπρεπε να τα λέει όλα από μόνο του.

Δυστυχώς, τίποτα από τα παραπάνω δεν μοιάζει αρκετό, και είναι κρίμα να περνάνε απαρατήρητα τέτοια σχήματα, διότι οι P-SA έχουν όλο το πακέτο: Έχουν έναν πολύ ικανό βασικό συνθέτη, έχουν ένα από τα πιο στιβαρά rhythm section κι έναν από τους καλύτερους prog ερμηνευτές. Αν ακόμα δεν γνωρίζετε τα ως τώρα πεπραγμένα του Ted Leonard αξίζει να αναζητήσετε όσα έχει κάνει με τους Enchant, τους Thought Chamber, τους Affector και τους Spock’s Beard και νομίζω θα συμφωνήσετε μαζί μου. Κυρίως, όμως, τα μέλη της μπάντας διαθέτουν μια δοκιμασμένη χημεία η οποία λειτουργεί άψογα και μεταφράζεται σε ταυτόχρονη ποσότητα και ποιότητα όσον αφορά στη δημιουργικότητά τους.

Στο "Spooky Action At A Distance", μετά την μικρή στασιμότητα του - κατά τα άλλα πολύ καλού - "Only Passing Through", οι Pattern-Seeking Animals επιστρέφουν με μερικά από τα ωραιότερα τραγούδια που έχουν γράψει, κυκλοφορώντας ένα ακόμα υπέροχο άλμπουμ, το οποίο μπορεί μπαίνει στην κουβέντα ως υποψήφια καλύτερη δουλειά τους. Με πολλά φρέσκα στοιχεία σε συνθετικό επίπεδο, με ετερόκλητες επιρροές προσαρμοσμένες τοποθετημένες σε ένα γενικότερο prog πλαίσιο, με ευφάνταστα μουσικά μέρη και κυρίως γεμάτο μελωδίες που αφήνουν τον ακροατή χορτάτο στη μια ώρα της διάρκειάς του.

Από τις (πάντα καλοδεχούμενες) Rush επιρροές του "Window To The World" και τα παιχνιδιάρικα proggy "Clouds That Never Rain" και "Somewhere North Of Nowhere" ως τις εξαιρετικές power ballads των "Underneath The Orphan Moon" και "Love Is Still The Light" υπάρχει ποικιλία σε όλα τα επίπεδα και κυρίως μια αδιαμφισβήτητη συνθετική οξυδέρκεια. Ο Jim Steinman, ο Paul O’ Neil, ο Elton John, οι Yes, οι Kansas και οι Deep Purple και αρκετοί ακόμα, όλοι μοιάζουν να αποτελούν μέρος ενός μωσαϊκού που οδηγεί στον ήχο των Pattern-Seeking Animals.

Ακόμα και η επιλογή της επανεκτέλεσης/επαναχρησιμοποίησης του "Bulletproof", το οποίο είχε μπει ως b-side στην ειδική έκδοση του τελευταίου άλμπουμ των Spock’s Beard ("Noise Floor") είναι απόλυτα ταιριαστή. Πέραν του ότι είναι τραγουδάρα και ήταν κρίμα να μείνει κάπως χαμένο, περιλαμβάνει τον στίχο από τον οποίο πήρε το όνομά του το συγκρότημα, οπότε μάλλον δικαιωματικά βρίσκεται κι εδώ! Όμως, ένα σκαλί πάνω από όλα τα υπόλοιπα στέκεται το 12λεπτο "He Once Was" με τις καταπληκτικές μελωδίες του, το τρομερό instrumental μέρος που ο Boegehold βγάζει τον Jon Lord από μέσα του, το πομπώδες climax, μέχρι και το σόλο σαξόφωνο προς το τέλος του να ξεχωρίζει, μεταξύ άλλων!

Ακούγοντας το άλμπουμ, αξίζει κάποιος να δώσει σημασία σε λεπτομέρειες, όπως στο πόσο ενδιαφέρουσες είναι οι μπασογραμμές του Meros ή στο πόση δουλειά έχει γίνει στα backing vocals ή στο πως έχουν χωρέσει ακόμα και pop στοιχεία δίπλα σε περίεργα proggy μέτρα. Πρόκειται για μικρά πράγματα που εν τέλει όμως λειτουργούν σαν τα μπαχάρια και συντελούν σημαντικά στη νοστιμιά του τελικού αποτελέσματος.

Με την τέταρτη δισκογραφική δουλειά τους, οι Pattern-Seeking Animals τολμώ να πω ότι κατάφεραν να με εκπλήξουν ευχάριστα, υπό την έννοια ότι ξεπέρασαν τις ήδη υψηλές προσδοκίες που είχα από αυτούς. Το "Spooky Action At A Distance" είναι από εκείνα τα progressive rock άλμπουμ που νιώθεις ότι σε αφήνουν γεμάτο από ενδιαφέρουσες ιδέες κι ωραία παιξίματα, χωρίς όμως να χάνεται ποτέ η εστίαση από τα ίδια τα τραγούδια. Πρόκειται για μια μουσική πρόταση που δεν είναι προσκολλημένη στο παρελθόν, ούτε όμως κατ’ ανάγκη μοντέρνα, συνδυάζοντας στοιχεία από το χτες και το σήμερα με πολύ έξυπνο κι όμορφα δουλεμένο τρόπο. Θα άξιζαν κατ’ ελάχιστο να αναγνωριστεί η συνέπειά τους, ώστε την επόμενη φορά να μην νιώσω την ίδια ανάγκη για συστάσεις.