Χρήστος Καραδημήτρης: Τα καλύτερα άλμπουμ του 2023
Οι συντάκτες του Rocking.gr καταθέτουν τις προσωπικές τους λίστες με τα καλύτερα της χρονιάς
Από τον Χρήστο Καραδημήτρη, 15/12/2023 @ 20:25
Μετά την παρουσίαση της συγκεντρωτικής λίστας του Rocking.gr με τις 30 καλύτερες κυκλοφορίες του 2023, σειρά έχουν οι προσωπικές επιλογές του κάθε συντάκτη.
(click στο εξώφυλλο κάθε κυκλοφορίας για να διαβάσετε την κριτική του Rocking.gr)
1
Περικλείοντας σχεδόν όλα όσα πρεσβεύουν με την ως τώρα καταπληκτική πορεία τους, οι Haken προσφέρουν ένα αριστουργηματικό progressive metal άλμπουμ, από εκείνα που όσο τα ανακαλύπτεις τα απολαμβάνεις κι όσο τα απολαμβάνεις συνεχίζεις να τα ανακαλύπτεις.
2
Ο κόσμος του ασυνείδητου και των ονείρων βρίσκουν στην καθηλωτική φωνή του Vessel τον ιδεατό τρόπο να εκφραστούν κι οι Sleep Token μοιάζουν περισσότερο από ποτέ με ενός είδους μουσική αίρεσης, για την οποία συνεχίζουμε να γνωρίζουμε μόνο όσα χρειάζεται. Στην πραγματικότητα το μόνο που μπορούμε να κάνουμε είναι να παραδοθούμε και να απολαύσουμε/βιώσουμε ο καθένας με τον τρόπο του τα τραγούδια του τρίτου - και καλύτερου ως τώρα - έργου τους, όσο αυτοί κατακτούν νέες κορυφές.
3
Οι Avenged Sevenfold ποτέ δεν ήταν συμφιλιωμένοι με την στασιμότητα και την επανάληψη, αλλά με το "Life Is But A Dream…" ξεπέρασαν κάθε προηγούμενο, φέρνοντας προ εκπλήξεως ακόμα και τους πιο πιστούς οπαδούς τους. Στο καλλιτεχνικό τους όραμα συνυπάρχουν οι Daft Punk, οι Mr. Bungle, οι Alice In Chains, o Frank Zappa, ο Frank Sinatra, ακόμα κι ο Debussy, ενώ κομβική είναι η επιρροή των έργων Albert Camus στην συνολική αισθητική του άλμπουμ. Με κάποιο τρόπο, όλα τα παραπάνω λειτουργούν εξαιρετικά και οδηγούν σε ένα πραγματικά σπουδαίο δημιούργημα.
4
Πλέον, κάθε φορά που ακούτε κάποιον να μιλάει υποτιμητικά για συγκροτήματα που παίζουν "djent", μπορείτε πλέον να του τρίβετε στη μούρη το "War Of Being", παρόλο που το djent είναι περιοριστικός όρος για να περιγράψει τον μουσικό πλούτο αυτού του άλμπουμ. Εδώ, οι Tesseract ξεπερνάνε τα όποια (υπό)ιδιώματα, ρίχνοντας τόνους δουλειάς σε ένα σωρό τομείς, και κυκλoφορούν ένα άλμπουμ που πιθανότατα θα μνημονεύεται ως benchmark για τον σύγχρονο σκληρό ήχο τα επόμενα χρόνια.
5
Οι Rival Sons αποτελούν την καλύτερη αμιγώς rock μπάντα εδώ και πολλά χρόνια. Το πρώτο από τα δυο άλμπουμ που κυκλοφόρησαν μέσα στη χρονιά έρχεται να επιβεβαιώσει του λόγου το αληθές, καθώς το "Darkfighter" περιλαμβάνει τα μεγάλα τραγούδια, έχει τον σπουδαίο ερμηνευτή και εν τέλει έχει αυτό το "Darkside" για κλείσιμο, το οποίο καμία άλλη σύγχονη rock μπάντα δεν θα μπορούσε να γράψει και κανένας άλλος τραγουδιστής δεν θα μπορούσε να ερμηνεύσει με αυτό τον τρόπο.
6
Η καλύτερη πρωτοεμφανιζόμενη μπάντα της χρονιάς έρχεται από την σύμπραξη τεσσάρων σπουδαίων μουσικών, οι οποίοι βρίσκονται στο απόγειο της δημιουργικότητάς τους. Στην πρώτη μετά-Haken δουλειά του, ο Diego Tejeida συνεργάζεται με τον guitar hero Eric Gillette και στην εξίσωση μπαίνουν δυο τρομεροί Νορβηγοί, ο Fredrik Klemp κι ο Simen Sandnes. Το αποτέλεσμα είναι progressive metal πρώτης κατηγορίας, μέσα από το οποίο καταφέρνουν να αποτυπώσουν τον δικό τους προσωπικό χαρακτήρα και να δείξουν την απίστευτη δυναμική που έχουν ως συγκρότημα.
7
Ομολογώ πως περίμενα ότι ο Dave Grohl θα λυγίσει, έχοντας να αντιμετωπίσει ταυτόχρονα τον χαμό τόσο του κολλητού του Taylor Hawkins, όσο και της μητέρας του, η οποία υπήρξε role model καθ' όλη τη διάρκεια της ζωής του. Αλλά, ο Dave δεν θα άφηνε ποτέ το σκοτάδι να κερδίσει έτσι εύκολα. Στο "Here We Are" επιλέγει να παλέψει, συνεχίζοντας να κάνει αυτό που ξέρει καλύτερα από κάθε τι άλλο, και να αντισταθεί μέσα από τα τραγούδια και τους στίχους του... Και φυσικά θριαμβεύει...
8
Τα κλισέ περί του δεύτερου μέρους που είναι πάντα κατώτερο του πρώτου δεν έχουν θέση εδώ, καθώς το "Lightbringer" είναι βγαλμένο από το ίδιο καλούπι με το "Darkfighter", οπότε διαθέτει αντίστοιχα ποιοτικά standard. Εκεί που το "Darkfighter" τελείωνε με το "Darkside", το "Lightbringer" ξεκινάει με το "Darkfighter" και σε κάνει να σκέφτεσαι πως το άθροισμα των δύο άλμπουμ θα μπορούσε να ξεπεράσει κάθε προσδοκία. Αλλά ακόμα κι ως αυτόφωτη κυκλοφορία στέκεται παραπάνω από εξαιρετικά.
9
Το καλλιτεχνικό ανάστημα του Steven Wilson έχει φτάσει σε δυσθεώρητα ύψη, σε σημείο που πλέον κάθε νέα δουλειά του έχει ως μόνο μέτρο σύγκρισης τους προκατόχους της. Στο "The Harmony Codex" επιλέγει να συνδυάσει διάφορα πρόσωπα που έχει ξανασυστήσει στο παρελθόν, με τρόπο όμως που διασφαλίζει την μοναδικότητα του. Από την πλευρά μου, απολαμβάνω όταν με βγάζει από την ηχητική ζώνη ασφαλείας μου (πχ "Economies Of Scale"), αλλά ακόμα περισσότερο απολαμβάνω το πως μεγαλουργεί εντός αυτής ("Impossible Tightrope"). Και συνεχίζω να του βγάζω το καπέλο.
10
Φτάσαμε στην εποχή που κάποιοι τολμούν να χαρακτηρίζουν τους Metallica ως ξεπερασμένους, ίσως γιατί δεν είναι πλέον το συγκρότημα που πάει τη (σκληρή) μουσική μπροστά, όπως έκανε κάποτε. Προσωπικά, δεν είχα ποτέ τέτοιους προβληματισμούς, καθώς η αυθεντικότητα της έκφρασης μου ήταν πάντα σημαντικότερη, κι ως εκ τούτου παραμένω πιστός στο πλευρό του James Hetfield. Πιστός στα riff, στους στίχους, στις ερμηνείες και στο attitude του. Και το "72 Seasons" είναι χορταστικά γεμάτο από όλα αυτά.
11
Μια ομάδα συνθετών που είναι εμφανές ότι προέρχεται από άλλους μουσικούς χώρους, στήνει τραγούδια που μοιάζουν φτιαγμένα με σκοπό να διευρύνουν τα όρια της rock/metal μουσικής, αλλά όχι επιτηδευμένα. Άλλοτε δίνοντας μια κινηματογραφική διάσταση κι άλλοτε επιστρατεύοντας ερμηνευτές από τελείως διαφορετικές μουσικές σχολές, παρουσιάζουν ένα μωσαϊκό ηχητικών εκφάνσεων που έχει να σου δώσει πολλά αν αποφασίσεις να εξερευνήσεις το βάθος του.
12
Παρόλο που διατηρούν κάποια σταθερά στοιχεία του ήχου τους, οι Riverside πραγματοποιούν μια αναντίρρητη ηχητική στροφή, καθώς ο Mariusz προσπαθεί να απομακρυνθεί από τα σκοτεινά τοπία του "Wasteland". Αν και προτιμώ τις πιο σκοτεινές εκφάνσεις τους, δεν μπορώ να μην τους απολαύσω και στο "ID.Entity", σε μια ακόμα - σχεδόν προβλεπόμενα πλέον - πολύ καλή δουλειά από τους Πολωνούς.
13
"Τα riff! Τα ρεφραίν! Οι Sabbath! Οι Ghost! Τα τόσο καλά τραγούδια!" Όσο ακούω το τρίτο άλμπουμ των Green Lung με πιάνει μια τάση να αρχίσω να φωνάζω όσα στοιχεία αγαπώ σε αυτό. Οι Βρετανοί εξελίσσονται γοργά, γίνονται όλο και καλύτεροι και σταθεροποιούνται μεταξύ των πιο αγαπημένων εκπροσώπων του heavy rock/metal της εποχής μας.
14
Ένας ερμηνευτής από το πάνω ράφι, ένας πολύ ταλαντούχος συνθέτης κι ένα από τα καλύτερα (μη ευρέως γνωστά) rhythm section συνθέτουν μια μπάντα που αγαπά μεν το παραδοσιακό progressive rock, το εκσυγχρονίζει δε με τον τρόπο της, έχοντας πάντα στο επίκεντρο τα καλά τραγούδια. Ταλέντο, ποιότητα και αξιοπιστία είναι οι τρεις λέξεις που χαρακτηρίζουν για μια ακόμα φορά τους Pattern-Seeking Animals.
15
Στην πιο μελωδική στιγμή της ως τώρα πορείας τους, οι The Ocean μας προσφέρουν ένα ακόμα πολυεπίπεδο, προοδευτικό στη σκέψη και εν τέλει εντυπωσιακό άλμπουμ. Με τις γνωστές τους στιχουργικές αλληγορίες, με σχεδόν ταξιδιάρικη ατμόσφαιρα και με περισσότερα ηλεκτρονικά στοιχεία να προστίθενται στην εξίσωση, το "Holocene" βρίσκει την μπάντα να εξελίσσεται, χωρίς να χάνει τον χαρακτήρα της.
ΣΧΕΤΙΚΑ
ΔΙΑΒΑΖΟΝΤΑΙ ΤΩΡΑ
ROCKING FEATURED
