Molly

Κάτω από το profile pic των MOLLY αναφέρεται το εξής, «Αστρικό shoegaze που αντανακλά την ομορφιά των παγωμένων Άλπεων», και ποιος είμαι εγώ που θα πω όχι. Είναι η δεύτερη προσπάθεια για το ντουέτο απο το Innsbruck της Αυστρίας να επικοινωνήσει την τέχνη του σε ένα ευρύτερο κοινό, μετά το επιτυχημένο "All That Ever Could Have Been" του 2019.

Το "Picturesque" είναι ακόμα πιο φιλόδοξο. Με το εναρκτήριο "Balarina" και τραγουδώντας σε άπταιστα αγγλικά, o βασικός συνθέτης Lars Andersson (φωνητικά/κιθάρα) δημιουργεί τον τέλειο αντιπερισπασμό ντύνοντας με ambient και ρομαντισμό έναν κατά φαντασίαν post-rock δίσκο. To "Metamorphosis" στα δώδεκα λεπτά του μεταμορφώνεται με την ίδια ευκολία από προοδευτική dream pop σε indie rock και απο ταξιδιάρικο post-rock σε ένα minimal ορχηστρικό κατασκεύασμα αγνώστου ταυτότητας. Μέχρι εδώ ονειροβατούμε στα μινόρε χωρίς κάποιο ιδιαίτερο κόστος και συχνά κατά τη διάρκεια της ακρόασης η όποια ανησυχία μετατρέπεται σε νέα ελπίδα.

Το "The Golden Age" βρίσκεται σε στρατηγική θέση στην οικονομία του δίσκου. Αποκρυσταλλώνει με κομψότητα και δύναμη το μεγάλο εκφραστικό εύρος του τραγουδιστή των MOLLY, ενώ η κιθάρα με το fuzz face κόβει σαν μαχαίρι την ηρεμία, ακριβώς την κατάλληλη στιγμή. Το "Sunday Kid" χωρίς να χαρίζει νέες ιδέες αλλά και χωρίς να απογοητεύει, υπηρετεί ένα συγκεκριμένο στόχο στο εννοιολογικό background, κρατώντας συγκεκριμένη πορεία και αποφεύγοντας τις μεγάλες συναισθηματικές συγκρούσεις. Αν και λείπει το δοξάρι, οι ματιές προς τις ασπρόμαυρες ακτές που καλύπτουν την σιωπή του πάγου και της φωτιάς γίνονται όλο και πιο συχνές.

Το εξαιρετικό artwork με την απόκοσμη λάμψη απαντάει ηθελημένα σε αρκετά ερωτήματα, γεννώντας όμως και ένα νέο ακόμα πιο σημαντικό. Είναι ένας αναγεννησιακός πίνακας αποδομημένος τυχαία ή έχει δημιουργηθεί από τεχνητή νοημοσύνη; Μια αλληγορία που στα δικά μου μάτια έχει απώτερο στόχο την αναδόμηση του ρομαντισμού ως βιολογική απάντηση στην τεχνο-ζωή που επηρεάζει την καθημερινότητας μας.

Η εισαγωγή του "So to Speak" έχει αέρα από Porcupine Tree. Αν και κάπως αφηρημένη αυτή η ιδέα, είναι εκεί να υποβόσκει στο αέρα, δίνοντας στους μυημένους έναν ακόμα λόγο για να χαμογελάσουν. Το "Τhe Lot" μεταφέρει τόση post-ίλα όση μπορεί να αντέξει το ευρύτερο κοινό, αν και ξυπνάει ένστικτα εκδιωγμένα απο τις καραντίνες. Για την ακρίβεια είναι η μπαλάντα της απομόνωσης και του εγκλεισμού, θυμίζοντας αρνητικές στιγμές όχι πολύ μακρινές στην μνήμη, ενώ το μαεστρικό χτίσιμο στο κομμάτι παραπέμπει σε μια υποθετική συνεργασία των Amenra με τους Αrchive εποχής Craig Walker!

Στο τέλος η ακρόαση ανάγεται σε μια ανέλπιστη μουσική εμπειρία, που συνιστάται με συνοδεία καλού κρασιού και καλών ακουστικών. Το "Picturesque" των MOLLY είναι ένα διαμάντι λαξευμένο από ρομαντισμό και άπειρο reverb. Φίλοι των Radiohead, των Slowdive, των Sigur Rós, των Electric Litany, κοπιάστε.

Spotify
Bandcamp