Health, B'sst @ Temple Athens, 19/06/25

Αναμφίβολα θεωρούμε τους Health εδώ στα λημέρια μας μία από τις πιο δυναμικές παρουσίες στον εναλλακτικό ήχο που συνδυάζει την ηλεκτρονική και τη heavy μουσική, και τα νέα της επιστροφής τους στην Αθήνα μετά από μόλις ένα χρόνο από την πρώτη τους ζωντανή εμφάνιση εδώ, ήταν πολύ ευχάριστα. Για μένα προσωπικά ένα τσικ περισσότερο μιας που τότε κουβαλούσα και μια κάμερα ενώ φέτος, δεν θα ήταν αυτή η περίπτωση. Μετά από το καλύτερο βίντεο προώθησης συναυλίας στην ιστορία των social media, η μέρα για χορό είχε φτάσει και δεν μπορούσαμε παρά να είμαστε εκεί, για άλλη μια φορά (και κάθε άλλη φορά, θα πω πολύ ψύχραιμα).

Η μουσική ξεκίνησε με το άνοιγμα των θυρών στο χώρο, μιας που το άνοιγμα δεν είχε αναλάβει κάποιο live act, αλλά τη θέση του είχε πάρει ένα dj set. Θα πω σε αυτό το σημείο ότι, χωρίς αυτό να έχει καμία σχέση με το dj set που μας παρουσιάστηκε, προσωπικά και αποδείχθηκε και το βράδυ της Τετάρτης, δεν είναι ο αγαπημένος μου τρόπος να ανοίγει μια συναυλία, τουναντίον, είναι ο αγαπημένος για να κλείνει. Θα μου πει κανείς πως, «σιγά μωρέ, ποιος κάθεται για dj set μετά τη συναυλία» και ίσως να έχει δίκιο σε κάποιες περιπτώσεις, δεν είναι όμως αυτό το επίκεντρο, μιας που με προβλημάτισε το αν πραγματικά έμπαινα στο συναυλιακό κλίμα την ώρα που άκουγα μερικές επιλογές κομματιών από κάποιον άνθρωπο ασχέτως του αν έκανε αυτή τη δουλειά καλά ή όχι.

Μετά από αυτή την παρατήρηση βέβαια που ενέχει σε μεγάλο βαθμό προσωπική προτίμηση, η B’SST έκανε πάρα πολύ καλά τη δουλειά της. Από τη μία το γεγονός ότι φαινόταν ιδιαίτερα πρόσχαρη κι ευχάριστη και αφοσιωμένη, από την άλλη το εύρος των μουσικών επιλογών που παρουσίασε ήταν πολύ αναζωογονητικό. Σίγουρα δεν προτιμώ τα dj sets πριν από τις συναυλίες, μπορεί όμως να αποτελέσει το προσωπικό μου πουργκατόριο ένα set όπου ακούγονται κομμάτια κατηγορίας «τα ίδια και τα ίδια». Η B’SST κινήθηκε κατά βάση σε post-punk και darkwave ηχητικά τοπία, από τη Siouxie και τις Kaelan Mikla ως και βαθύ ευρωπαϊκό underground όπως οι European Ghost και οι Somos La Herencia. Γνωρίζω πως έχει ήδη βέβαια ξεκινήσει να κυκλοφορεί και δικές της δουλειές, κάτι που θα προτιμούσα πολύ περισσότερο να ακούσω στο μέλλον, καθώς το “Exit 8” ακούγεται ιδιαίτερα διασκεδαστικό.

Λίγο πριν τις δέκα, η B’SST αφήνει τη σκηνή η οποία στήνεται πλέον για τους Health. Στον ίδιο χώρο μα με αισθητές διαφορές, πάμε να ζήσουμε το έντονο κλίμα τους για άλλη μια φορά. Το πρώτο πράγμα που ήδη βγάζει μάτι, είναι η συμπληρωματική κονσόλα δίπλα από το μπαρ του Temple, που υπόσχεται ήδη μια αρκετά ανώτερη εμπειρία σε ηχητικό επίπεδο. Το δεύτερο που παρατηρεί κανείς με ευκολία, είναι η σύσταση του κόσμου, καθώς την προηγούμενη φορά είχαμε παντού γύρω μας μεταλλάδες, ενώ το βράδυ της Πέμπτης υπήρχε παρουσία με πολύ πλούσια σύσταση ανθρώπων, και με την προσέλευση ελαφρώς μεγαλύτερη από αυτήν της προηγούμενης φοράς. Μπορεί οι Health να μην είχαν πάρα πολλά νέα πράγματα να μας παρουσιάσουν, μιας που έπειτα από την κυκλοφορία του “Rat Wars”, μεσολάβησε μόνο το “Selected Works” που στην συντριπτική πλειοψηφία του περιείχε συνεργασίες με άλλους καλλιτέχνες οι οποίοι ήταν προφανώς απόντες, φάνηκε άλλωστε και στο σχεδόν πανομοιότυπο με την προηγούμενη φορά setlist, δεν νομίζω όμως πως το συγκεκριμένο γεγονός απασχόλησε κανέναν. Όλοι ήμασταν εκεί για αυτή την βροντερή, σεξουαλική, χορευτική ενέργεια των Health για να μπουστάρουμε το καλοκαίρι μας.

Ο Johnny βγαίνει στη σκηνή και πετά τα signature γατοαυτιά σε κάποιον τυχερό στο κοινό. Η τριάδα παίρνει τη θέση της και οι πρώτες νότες του “Identity” μας βάζουν όλους στη δική μας θέση. Μια θέση που συνεχώς αλλάζει από το χορό. Τα κομμάτια των Health σε μια σχεδόν ασταμάτητη σκυταλοδρομία απλώνουν ένα εκρηκτικό συναίσθημα στο χώρο, συναίσθημα που συνοδεύεται από αψεγάδιαστο ήχο και τα πάντοτε εντυπωσιακά τους φώτα. Οκ, μπορεί να τους είχαμε δει σε μία υπερπαραγωγή στο περσινό Roadburn Festival, όμως υπάρχει κάτι στα οικογενειακά club shows που του ταιριάζει με έναν πολύ διαφορετικό και όμορφο τρόπο. Τα κομμάτια του “Rat Wars” ως είναι λογικό κυριαρχούν, με τα αγαπημένα μου “Hateful, “Demigods” και “Ashamed” να κλέβουν την παράσταση, τουλάχιστον της δικής μου ματιάς και χορογραφίας. Η απαλή, αισθησιακή φωνή του Jake είναι κατά πάσα πιθανότητα αυτό που κάνει τους Health να ξεχωρίζουν. Όπως είπαν και οι φίλοι μου - «θέλω τόσο πολύ να του φωνάξω να κάνει brutal αλλά και όχι». Είναι το στοιχείο που δένει τη μουσική με την αισθητική, και είναι τεχνικά άρτιος με την κιθάρα παράλληλα στα χέρια.

Παραδόξως, την παράσταση πάντα του κλέβει σκηνικά λίγο περισσότερο ο Johnny με την ηλίθια περσόνα του και τα χορευτικά του που πάλλονται μεταξύ μπάσου και πλήκτρων, ο συνδυασμός της παρουσίας τους όμως είναι ένα απολαυστικό θέαμα. Μέχρι να συνειδητοποιήσεις πως τίποτα δεν θα ήταν σωστό χωρίς τη spinal-tap φιγούρα του BJ πίσω από τα κρουστά με το πάντα πλατύ του χαμόγελο και τις πλούσιες μπούκλες του να ανεμίζουν, καλύπτοντας το αχώριστο αξεσουάρ του, την κορδέλα γυμναστικής στο κεφάλι. Από το “Crack Metal” στο “Stone Fist” και το “We Are Water” και φυσικά το “Future Of Hell”, αλλά και στο soundtrack του Max Payne 3, όλα έχουν τη θέση τους για να χορέψει και ο τελευταίος μέσα στο χώρο. Φυσικά δεν λείπει και η σήμα κατατεθέν διασκευή στους Deftones, " Be Quiet And Drive (Far Away)”.

Oι Health έχουν ελάχιστη επαφή με τον κόσμο όση ώρα παίζουν μουσική. Αρκέστηκαν στα λίγα ενδιάμεσα λόγια του Jake που μας είπε πόσο λατρεύει το μέρος μας και πως ήδη μετά την πρώτη φορά έχουν σκοπό να έρχονται συχνά, όπως και το γεγονός πως δεν κάνουν encore γιατί δεν τους φαίνεται οργανικό, μιας που όπως είπε στο backstage τους περιμένει «αλκοόλ και συλλογή από τυράκια», οπότε ήταν η ευκαιρία μας να τα δώσουμε όλα, στο τυπικό κλείσιμο με το “Dsm-V”. Με το που τελειώνουν όμως το σετ, ο Johnny μας καλεί κοντά για να ζήσει τη στιγμή του και να κάνει stage – dive, κάτι που πέτυχε θα πούμε, ενώ αμέσως μετά, το συγκρότημα κατεβαίνει για να μιλήσει στον κόσμο και να βγάλει φωτογραφίες, τελείως προσεγγίσιμο και φιλικό, όπως απ’ όσο γνωρίζω, σε κάθε τους συναυλία ανά τον κόσμο.

Για άλλη μια φορά λοιπόν οι Health μας έκαναν να περάσουμε ένα υπέροχο βράδυ με την τόσο συγκεκριμένη ποιότητα και έλξη της μουσικής τους, αλλά απέδειξαν και κάτι ακόμη. Με συστηματική δουλειά και συχνές εμφανίσεις (καθώς είναι ένα συγκρότημα που περιοδεύει ασταμάτητα), είναι πάρα πολύ εύκολο να στήσεις μια δυνατή ομάδα οπαδών σε κάθε πόλη που να σε ακολουθεί συστηματικά, και φαίνεται πως η Health-παρέα των Αθηνών όλο και μεγαλώνει. Την επόμενη φορά ελπίζω με έναν ολοκαίνουριο δίσκο, πως θα είναι ικανοί να διαλύσουν τα πάντα σε διπλάσιο χώρο.

Φωτογραφίες: Ρωμανός Λιούτας