Savatage: «Θα επιστρέψουμε με τον Jon Oliva μαζί μας»

Συνήθως δεν χρειάζεται κάποιος ιδιαίτερος λόγος για γράψει κάποιος κάτι για τους Savatage. Μπορεί να λείπουν πολλά χρόνια από τα μουσικά δρώμενα, αλλά η αγάπη των οπαδών τους (τέτοιοι είμαστε κι εμείς) προς τη μπάντα είναι μοναδική. Και η φλόγα – που ποτέ δεν έσβησε - αναζοπυρώθηκε με την πρόσφατη επανενεργοποίησή τους στα μουσικά δρώμενα, γεμίζοντας με χαρά, ελπίδα και προσμονή όλους μας.

Το γεγονός της επιστροφής στην ενεργό δράση και μόνο του θα ήταν αρκετό, αλλά αν προσθέσουμε την επιστροφή στις συναυλίες, την κουβέντα για νέο άλμπουμ και κυρίως την επικείμενη εμφάνιση τους στο Rockwave Festival, είχαμε ήδη πάρα πολλούς λόγους για να θέλουμε να μιλήσουμε με κάποιον από την μπάντα και να μάθουμε όσα περισσότερα μπορούμε για την τρέχουσα κατάσταση στις τάξεις της μπάντας και το τι μέλει γενέσθαι...

Ο κλήρος έπεσε στον Zachary Stevens (ή Zak για τους φίλους), την φωνή της μπάντας σε εμβληματικά άλμπουμ όπως το "Edge Of Thorns", το "Dead Winter Dead" ή το "Wake Of Magellan" για να συζητήσουμε μαζί του όλα τα παραπάνω. Και δεν εκπλαγήκαμε καθόλου από το πόσο αξιαγάπητος και υπέροχος συνομιλητής ήταν. Ενθουσιασμένος και ομιλητικότατος ο Zak μας ανέπτυξε γιατί αγαπάει τόσο πολύ την Ελλάδα και τη νιώθει σαν δεύτερο σπίτι του, μας είπε πως ο ίδιος ήταν πρώτα οπαδός και ονειρευόταν τη θέση πίσω από το μικρόφωνο των Savatage πολλά χρόνια πριν βρεθεί σε αυτή, μας μίλησε για το πως αισθάνθηκε στη σκηνή στα πρώτα σόου μετά την επανασύνδεση, για το πως επιλέγουν τα τραγούδια που θα παίξουν ζωντανά και μας έδωσε πολύ ωραίες πληροφορίες για το άλμπουμ που ετοιμάζουν (το οποίο αργεί ακόμα) και μας έκανε να ανυπομονούμε περισσότερο.

Στην πραγματικότητα, δεν υπάρχουν τυπικές ερωτήσεις, ούτε τυπικές απαντήσεις στην παρακάτω κουβέντα. Όταν η συζήτηση είναι για τους Savatage το συναίσθημα κυριαρχεί, είτε είσαι στην μια πλευρά (του συγκροτήματος), είτε στην άλλη (του οπαδού). Απλά απολαύστε τον αξιαγάπητο Zak…

Γεια σου, Zak. Τι κάνεις;

Καλά. Εσύ τι κάνεις;

Καλά είμαι… Ξέρεις, σκεφτόμουν ότι είναι κάπως σουρεαλιστικό όλο αυτό... Το γεγονός ότι 30 χρόνια πριν, όταν άρχιζα να μαθαίνω για τη μουσική μου έδωσαν μια κασέτα με το "Edge Of Thorns" και μου είχε πάρει τα μυαλά. Και τώρα, 30 χρόνια μετά, είμαι ακόμα εδώ και μιλάω με τον Zachary Stevens, τον τύπο που τραγουδούσε σε αυτή την κασέτα με τους τίτλους γραμμένους στο χέρι, που μου έδωσε ένας φίλος. Υποθέτω ότι είναι ένα από αυτά τα πράγματα που πρέπει να εκτιμάς και να απολαμβάνεις στη ζωή. Οπότε, είμαι πραγματικά χαρούμενος που έχω την ευκαιρία να συνομιλώ μαζί σου…

Σε ευχαριστώ πολύ! Κι εγώ είμαι πολύ χαρούμενος που η μουσική μας επηρέασε τη ζωή σου με θετικό τρόπο.

Η μουσική των Savatage έχει καταφέρει να αγγίξει ανθρώπους, τόσο σε καλές στιγμές τους, όσο και να τους βοηθήσει να ξεπεράσουν δύσκολες στιγμές

Ναι, νομίζω ότι αν υπάρχουν μερικές μπάντες που επηρεάζουν τη ζωή των ανθρώπων με πολύ θετικό και βαθύ τρόπο, οι Savatage έχουν το προνόμιο να είναι μία από αυτές, με τη μουσική και τα τραγούδια σας...

Ναι, το ακούμε αυτό. Είναι πολύ ξεχωριστό να ακούμε κάτι τέτοιο... όλα αυτά τα χρόνια ο κόσμος μας το λέει συνεχώς... Είναι κάτι που ακούω προσωπικά, αλλά έχω ακούσει από όλα τα μέλη της μπάντας να λένε ότι λαμβάνουν μηνύματα και email που λένε «Η μουσική σας με βοήθησε πραγματικά να περάσω μια πολύ δύσκολη περίοδο στη ζωή μου. Δεν ξέρω πώς θα τα είχα καταφέρει χωρίς τη μουσική σας». Το ακούμε συχνά, αλλά το ακούμε από όλες τις πλευρές. Προέρχεται συνήθως από ανθρώπους που περνάνε πολύ δύσκολες στιγμές στη ζωή τους, και εμείς τους βοηθάμε να τις ξεπεράσουν. Ακούμε συχνά τέτοια πράγματα. Και δεν ξέρω αν κάθε μπάντα τα ακούει συνέχεια όπως εμείς... Δεν μπορώ να ξέρω για όλες τις μπάντες! Αλλά ξέρω ότι η μουσική των Savatage, όπως είπες, έχει καταφέρει να αγγίξει ανθρώπους, τόσο σε καλές στιγμές τους, όσο και να τους βοηθήσει να ξεπεράσουν δύσκολες στιγμές. Αυτό είναι πραγματικά ξεχωριστό. Νιώθω τυχερός που παίζω σε μια τέτοια μπάντα.

Ήμουν οπαδός των Savatage πριν μπω στη μπάντα, λόγω του βάθους που έχει η μουσικής τους

Μερικές φορές νιώθω ότι η μουσική σας μεταφέρει ένα μήνυμα. Δεν ξέρω αν η έκφραση είναι σωστή. Κάθε μουσική έχει το ρόλο της, είτε είναι εκεί μόνο για να διασκεδάζει τους ανθρώπους είτε οτιδήποτε άλλο... Αλλά με τους Savatage γίνεται πιο προσωπική αν το αφήσεις να μπει μέσα σου. Τουλάχιστον, έτσι νομίζω. Και δεν είναι επιφανειακή... Μπορώ να το πω γιατί είναι εκεί 30 χρόνια. Έχω φίλους που γνωριστήκαμε επειδή και οι δύο αγαπούσαμε τους Savatage... Οπότε μπορώ να διαβεβαιώσω ότι είναι αλήθεια αυτά που σας λένε...

Ναι, είναι τρελό. Όπως είπες, κάθε μπάντα είναι διαφορετική. Οι Savatage έχουν ένα βάθος και αυτό είναι κάτι που πάντα με τραβούσε στη μουσική τους. Ήμουν οπαδός των Savatage πριν μπω στη μπάντα, λόγω του βάθους που έχει η μουσικής τους. Καλύπτουν ένα πολύ ευρύ μουσικό φάσμα και έχουν μεγάλο εύρος από στυλ. Πάντα ήταν πρόθυμοι να εξερευνήσουν μουσικά πολλά πράγματα, ειδικά ο Paul O'Neill... ο αείμνηστος Paul O'Neill και ο Jon Oliva. Και ο Criss Oliva. Θέλω να πω, μας προσέφεραν τόσο βάθος με τη μουσική τους... Αυτό ήταν κάτι που με τράβηξε αμέσως. Τραγουδούσα τραγούδια των Savatage όταν μεγάλωνα. Άρχισα να τους ακούω όταν ήμουν στο λύκειο και μετά στο κολέγιο. Νομίζω ότι ήμουν τελειόφοιτος, στο τελευταίο έτος του λυκείου, όταν ανακάλυψα τους Savatage, ήταν ίσως το 1983 ή το 1984. Και μετά, το 1985, νομίζω ότι τους ανακάλυψα με το "Fight For The Rock" και μετά με το "Power Of The Night"... Βασικά, το "Power Of The Night" βγήκε πρώτο, οπότε νομίζω ότι ήταν μάλλον το "Power Of The Night" αυτό με το οποίο τους έμαθα, δεν θυμάμαι ποια χρονιά ήταν... κάπου το 1985...

Πρέπει πάντα να τολμάτε να ονειρεύεστε… Είμαι η ζωντανή απόδειξη

Ήταν το 1985...

Και μετά, όταν πήγα στο κολέγιο, τραγουδούσα Savatage στο γκαράζ μοτ. Δεν έχω ιδέα γιατί! Γιατί δεν ακούγομαι καθόλου σαν αυτόν τον τύπο... (γέλια) Δεν ακούγομαι καθόλου σαν τον Jon Oliva...

Αλλά, ξέρεις, η μουσική είναι τόσο καλή, που απλά θέλεις να την τραγουδήσεις. Οπότε, απλά πήγαινα στο γκαράζ και έβαζα ό,τι ήταν της μόδας εκείνη την εποχή και ονειρευόμουν να τραγουδάω. Έπαιζα ντραμς όλη μου τη ζωή, οπότε θα γινόμουν ντράμερ. Αλλά, άρχισα να φαντάζομαι πώς θα ήταν να είμαι ο frontman μιας μπάντας... Ήμουν 19-20 χρονών και απλά τραγουδούσα τα τραγούδια τους, αλλά δεν τα κατάφερνα καλά... Δυσκολευόμουν... Είναι δύσκολο να τραγουδάς αυτό το υλικό... Ακόμα μου είναι δύσκολο να τραγουδάω τραγούδια των Savatage, μετά από όλα αυτά τα χρόνια... (γέλια)

Εκείνη την εποχή απλά ονειρευόμουν. Πάντα λέω στους ανθρώπους «Πρέπει πάντα να τολμάτε να ονειρεύεστε»... Και ποιος ξέρει; Αν το ονειρεύεστε και βάζετε τον εαυτό σας εκεί που θέλετε να βρεθεί, μπορεί να συμβεί... Σκεφτόμουν «Μπορεί να μην τραγουδάω όπως ο Jon Oliva, αλλά θα ήταν ωραίο να ερμηνεύω αυτά τα τραγούδια». Και φανταζόμουν πως βρισκόμουν μπροστά σε κοινό. Έτσι κι εσείς να φαντάζεστε τον εαυτό σας εκεί και ποτέ δεν ξέρεις τι συμβαίνει... Κάποια στιγμή, αργότερα στη ζωή, αρχίζεις να συναντάς μερικούς ανθρώπους όπως εγώ και πριν το καταλάβεις, τραγουδάς σε ένα συγκρότημα του οποίου ήσουν μεγάλος θαυμαστής. Και έτσι τα όνειρα μπορούν να γίνουν πραγματικότητα. Αυτό το όνειρο για μένα που έγινε πραγματικότητα, ξεκινώντας από το να τραγουδάω σε ένα γκαράζ, σκεπτόμενος πως «δεν ακούγομαι καθόλου σαν αυτόν τον τύπο».

Αλλά, μου άρεσαν τόσο πολύ τα τραγούδια, που δεν σταμάτησαν ποτέ να προσπαθώ να τα τραγουδήσω, όσο δύσκολο κι αν ήταν. Μαθαίνεις, βασανίζεσαι, κάθεσαι και σκοτώνεσαι. Αλλά επιμένω να λέω ότι «πρέπει να σκεφτείτε και να βάλετε τον εαυτό σας στη θέση που θέλετε να είστε». Φανταστείτε τον εαυτό σας εκεί. Τι είναι το χειρότερο που μπορεί να συμβεί; Ότι είχες ένα όνειρο που ίσως δεν πραγματοποιήθηκε... Αλλά πρέπει να βάλεις τον εαυτό σου εκεί που πιστεύεις ότι θέλεις να είσαι και ποτέ δεν ξέρεις πως θα εξελιχθούν τα πράγματα... Αν, όμως, δεν το είχες κάνει και δεν πίστευες στον εαυτό σου, δεν θα είχε συμβεί ποτέ. Αλλά, τα πάντα μπορούν να συμβούν... Είμαι η ζωντανή απόδειξη.

Και κάπως έτσι είμαστε εδώ όλα αυτά τα χρόνια μετά. Δεν είμαστε πια μια νεανική μπάντα. Το κάνω αυτό για περίπου 30-31 χρόνια με τους Savatage... Τρεις ολόκληρες δεκαετίες. Και δεν είμαι καν ένα από τα αυθεντικά μέλη. Κάποιοι άλλοι βρίσκονται στην 4η δεκαετία που το κάνουν αυτό! Είμαστε όλοι τόσο ευγνώμονες προς όλους… σε όλους όσους βρίσκονται στον ουρανό και σε όλους όσους απλά τους αρέσει το rock n’ roll. Είμαστε πολύ ευγνώμονες που είμαστε ακόμα εδώ. Είναι απλά υπέροχο.

Μερικές φορές σκέφτομαι ότι δεν μπορώ να πιστέψω ότι θα επιστρέψω στην Ελλάδα σε μερικές εβδομάδες. Γιατί η Ελλάδα είναι το πρώτο μέρος που πάτησα το πόδι μου εκτός των Ηνωμένων Πολιτειών, για να είμαι ειλικρινής. Η πρώτη πόλη που επισκέφτηκα εκτός των Ηνωμένων Πολιτειών ήταν η Αθήνα. Η Αθήνα, στην Ελλάδα. Επειδή ήμουν μαθητής ανταλλαγής στο γυμνάσιο. Είχαμε ένα πρόγραμμα όπου μαθητές από την Ελλάδα πήγαιναν στην Αμερική για μερικές εβδομάδες και μετά ανταλλάσσαμε θέσεις. Και μετά πήγα στην Ελλάδα και έμεινα σε ένα μέρος... Νομίζω ότι ήταν το μικρό νησί της Σαλαμίνας. Ένα πολύ-πολύ μικρό νησί, όπου το 1983 τα μόνα αυτοκίνητα στο νησί ήταν τα ταξί. Και είχαν μόνο λίγες τηλεοράσεις. Υπήρχαν μόνο λίγες τηλεοράσεις για πολύ λίγες οικογένειες στο νησί. Όταν έρχονταν οι αγαπημένες μας τηλεοπτικές εκπομπές, που τότε ήταν αμερικανικές εκπομπές, όλοι στο χωριό έπρεπε να έρχονται στα σπίτια αυτών των δύο ή τριών διαφορετικών οικογενειών για να δουν τηλεόραση, επειδή δεν είχαν όλοι τηλεόραση. Και έμεινα με την οικογένεια σε αυτό το μικρό νησί, στο οποίο πήγαμε με πλοίο από την Αθήνα. Και αυτή ήταν η πρώτη μου εμπειρία εκτός των Ηνωμένων Πολιτειών. Έτσι, η Ελλάδα έχει μια ιδιαίτερη θέση στην καρδιά μου. Ήταν σαν να προσγειώθηκα σε έναν άλλο πλανήτη λόγω της γλώσσας. Καταλαβαίνεις τώρα, με το κυριλλικό αλφάβητο δεν ξέρουμε καν τι σημαίνουν τα γράμματα. Οπότε, προσγειώθηκα στο αεροδρόμιο και με το που κοίταξα την πρώτη πινακίδα και ήταν στα ελληνικά, σκέφτηκα «Δεν θα καταλαβαίνω τίποτα…».

Όμως, η γυναίκα μου είναι Ελληνίδα, οπότε είναι δίγλωσση. Ξέρει καλά Ελληνικά. Ο πατέρας της ήταν 100% Έλληνας...

Έχεις μάθει τίποτα;

Όχι, θα μπορούσα να τα έχω πάει καλύτερα. Άρχισα να μαθαίνω μερικές γλώσσες, αλλά δεν έχω ασχοληθεί με τα Ελληνικά, γιατί μελετώ Ισπανικά εδώ και κάποια χρόνια, και αυτά είναι εξίσου δύσκολα. Και μετά άρχισα να μαθαίνω Χαβανέζικα. Πήγα στη Χαβάη για πρώτη φορά φέτος και σκέφτηκα πως θα ήταν ενδιαφέρον... Οπότε, μπήκα σε αυτή την εφαρμογή που έχει τις διάφορες γλώσσες, μέσω της οποίας η γυναίκα μου είχε αρχίσει να μαθαίνει ελληνικά. Την χρησιμοποιούσε για να μπορεί να κάνει επαναλήψεις και να βελτιώσει τις δεξιότητές της και να γίνει πολύ καλή. Μελετάει ελληνικά κάθε μέρα. Κάνει μαθήματα εδώ και 400 συνεχόμενες ημέρες. Μιλάμε για πάνω από ένα χρόνο... Τώρα, θα έρθει στην Ελλάδα μαζί μου, κυρίως για να περάσουμε εκεί λίγο χρόνο μετά την περιοδεία. Θα πάμε στην Αθήνα και μετά θα επιστρέψει στους δικούς της στην «ιδιαίτερη πατρίδα της» όπως την αποκαλώ. Αλλά, ευτυχώς για μένα, μπορώ να την έχω μαζί μου για να μιλάει τη γλώσσα και να κάνουμε τα πράγματα πολύ πιο εύκολα.

Πάντως, δεν ξέρω γιατί άρχισα να μαθαίνω χαβανέζικα, αλλά τώρα έχω κολλήσει με αυτά. Η χαβανέζικη γλώσσα είναι σαν την ελληνική, γιατί είναι εντελώς διαφορετική και υπάρχει μόνο μία στον κόσμο και δεν ξέρεις τι σημαίνει τίποτα από αυτά που λένε. Αλλά μια από αυτές τις μέρες θα αρχίσω να μελετώ την ελληνική γλώσσα…

Θα μπορούσε να σε βοηθήσει να επικοινωνείς με τη γυναίκα σου στα ελληνικά, ώστε κανείς γύρω να μην καταλαβαίνει τι λέτε...

Αλήθεια είναι αυτό! Θα μπορούμε να μιλάμε για τους πάντες...

Ναι, εμείς οι Έλληνες το κάνουμε αυτό, ξέρεις.

Ναι, το ξέρω... το ξέρω... (πολλά γέλια)

Έχουμε ακόμα πολλή δουλειά να κάνουμε στην Αμερική, γιατί οι Savatage είναι γνωστοί, αλλά όχι όσο σε μέρη όπως η Ελλάδα, η Γερμανία ή η Νότια Αμερική

Ενώ έλεγες όλα αυτά τα ωραία περί της ένταξής σου στους Savatage σκεφτόμουν τις πλούσιες ιστορίες και τα liner notes που περιλαμβάνουν οι πρόσφατες επανεκδόσεις της δισκογραφίας σας σε βινύλιο, οι οποίες είναι συναρπαστικές για έναν οπαδό. Πχ η αναφορά πώς μπήκες στο συγκρότημα, πώς ο Paul έπαιξε το "Sleep" στην ακουστική κιθάρα, ένα τραγούδι που δεν είχε καν σκεφτεί για τους Savatage, αλλά το ερμήνευσες τόσο ωραία που κατέληξε στο "Edge Of Thorns" κλπ. Και συνειδητοποιώ πόσο όμορφη είναι η ιστορία σας , παρά τις τραγωδίες που έχετε περάσει. Υπάρχει μια συντροφικότητα, και μοιάζει σαν να είναι μια οικογενειακή υπόθεση. Οπότε, όλα όσα είπες μου φάνηκαν λογικά και φανταζόμουν πόσο υπέροχο θα ήταν αν κάποια μέρα γυριζόταν μια ταινία ή μια σειρά με την ιστορία σας. Νομίζω θα υπήρχαν τόσα πολλά ωραία να ειπωθούν…

Είναι ευλογία το να είναι κάποιος μέρος αυτού. Και πάντα φροντίζουμε να λέμε την ιστορία. Αλλά ναι, αν προέκυπτε μια κατάσταση όπου θα μπορούσαμε να φτιάξουμε μια ιστορία ή μια ταινία, νομίζω ότι είναι κάτι που θα μπορούσαμε να το φέρουμε εις πέρας! Ειδικά για το ευρωπαϊκό κοινό και τη Νότια Αμερική, όπου η μπάντα είναι πολύ γνωστή. Έχουμε ακόμα πολλή δουλειά να κάνουμε στην Αμερική, γιατί οι Savatage είναι γνωστοί, αλλά όχι και πάρα πολύ εδώ. Σίγουρα, όχι τόσο καλά όσο στην Ευρώπη και σε μέρη όπως η Ελλάδα και η Γερμανία ή σε όλη τη Νότια Αμερική. Μόλις τώρα καταφέραμε να παίξουμε σε κάποια νέα μέρη στη Νότια Αμερική, οπότε έχουμε ακόμα πολλή δουλειά να κάνουμε όσον αφορά την ανάπτυξη του ονόματος σε όλο τον κόσμο. Και κυρίως, έχουμε δουλειά να κάνουμε στη δική μας χώρα.

Είμαι χαρούμενος που επιστρέψαμε και πλέον μπορούμε να κάνουμε αυτό που πρέπει να κάνουμε. Όταν είσαι εκεί έξω και παίζεις ζωντανά έχεις τη δυνατότητα να κερδίσεις ακόμα περισσότερους νέους οπαδούς. Ξέρω ότι οι Savatage έχουν οπαδούς όλων των ηλικιών... βλέπουμε τόσα πολλά νέα παιδιά... Μάλλον, αυτό οφείλεται στο ότι οι αρχικοί οπαδοί είναι της ηλικίας μου και έχουν παιδιά και τους λένε ότι «πρέπει να ακούσετε αυτό το συγκρότημα». Η γενιά των οπαδών των Savatage την οποία αποκαλώ ως «αρχική γενιά», είναι μεγαλύτεροι σε ηλικία άνθρωποι που έχουν παιδιά περίπου στην ηλικία των δικών μου παιδιών. Έχω δύο κόρες, 27 και 22 ετών, και σε αυτή την ηλικία είναι που αρχίζουν να ενδιαφέρονται λίγο περισσότερο. Οπότε, βλέπουμε πολλά παιδιά στην ηλικία των 20. Μερικές φορές βλέπεις και ακόμα νεότερα παιδιά, στην εφηβεία ή 12-13 ετών. Είναι πολύ ωραίο που η μουσική μας έχει καταφέρει να αγγίξει πολλές γενιές. Αυτό είναι που θα μπορέσουμε να υποστηρίξουμε, όταν παίζοντας τη μουσική μας ζωντανά, στη σκηνή..

Ένα μεγάλο πλεονέκτημα για τους Savatage το να έχει κάποιος πλέον δυνατότητα να κάνει απλά κλικ στο YouTube ή να πάει στα social media και να μπορεί να βρει τη μπάντα. Γιατί δεν ήταν πάντα εύκολο...

Όπως είναι η τρέχουσα κατάσταση, υπάρχουν πλεονεκτήματα και μειονεκτήματα στη σημερινή μουσική βιομηχανία. Γιατί θυμάμαι για χρόνια να προσπαθώ να βρω κάποιον που να έχει κάποιο άλμπουμ σας σε κασέτα, για να την αντιγράψω και να έχω πρόσβαση στη μουσική σας, στα μέσα της δεκαετίας του '90. Σήμερα, αρκεί ένα κλικ κι έχεις την όλη τη δισκογραφία στο πιάτο σου. Οπότε αν κάποιος ενδιαφερθεί, μπορεί αμέσως να χαθεί στον κόσμο των Savatage, αν το θελήσει. Αλλά ταυτόχρονα υπάρχουν και μειονεκτήματα γύρω από όλη αυτή την κατάσταση, κυρίως όσον αφορά τους καλλιτέχνες και τα προβλήματα που έχει φέρει το streaming, αλλά και το ότι η μουσική είναι τόσο προσβάσιμη που δεν εκτιμάται πλέον…

Νομίζω ότι αυτό είναι ένα μεγάλο πλεονέκτημα για τους Savatage, το να έχει κάποιος πλέον δυνατότητα να κάνει απλά κλικ στο YouTube ή να πάει στα social media και να μπορεί να βρει τη μπάντα. Γιατί έχεις δίκιο! Τη δεκαετία του '90, ειδικά στην Ελλάδα, ήταν πολύ δύσκολο να βρεις το προϊόν. Μπορεί να είχαμε διανομή όπως στη Γερμανία - νομίζω ότι από εκεί προερχόταν η κύρια διανομή, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι μπορούσε να μετατρέψει σε μια ισχυρή αγορά την Ελλάδα. Αυτό δεν συνέβη. Οπότε είναι καλό που δεν χρειάζεται να ψάχνεις για κάποια κασέτα ή να προσπαθείς να αντιγράψεις μία. Καταλαβαίνω τι εννοείς, γιατί έκανα το ίδιο πράγμα ακόμα και στην Αμερική όταν δεν μπορούσα να βρω μια μπάντα. Αλλά, νομίζω ότι είναι πολύ θετικό για τους Savatage να μπορούν είναι στη θέση όπου οι άνθρωποι μπορούν απλά να πουν «Επ, ποια είναι αυτή η μπάντα;» και να μας βρουν στο YouTube, να βρουν μερικά παλιά βίντεο και να προσπαθήσουν να δουν μερικά live, πρόσφατα ή παλιά. Αυτό ήταν πολύ σημαντικό για τους Savatage.

Δεν ξέρω αν υπάρχει ένας πραγματικά καλός τρόπος για να περιγράψω την αίσθηση όταν ανεβήκαμε στη σκηνή

Οκ, λοιπόν! Ας πάμε στο παρόν! Πώς νιώθετε τώρα που ξαναβάλατε μπροστά τη μηχανή των Savatage μετά από τόσα χρόνια; Ποια είναι η αίσθηση και ποια είναι η γεύση που σου άφησαν τις πρώτες σας ζωντανές εμφανίσεις και η επιστροφή σας στη σκηνή;

Λοιπόν, είναι δύσκολο να το περιγράψω. Είναι μαγικό! Δεν ξέρω αν υπάρχει ένας πραγματικά καλός τρόπος για να περιγράψω την αίσθηση...

Την πρώτη φορά που βγήκαμε στη σκηνή μετά από 15 χρόνια, είχαμε από κάτω μας 45.000 ανθρώπους σε ένα φεστιβάλ στο Σάο Πάολο της Βραζιλίας. Και μετά συμβαίνει αυτό... Πρόκειται για μια μόνιμη σκηνή που βρίσκεται σε ένα γήπεδο ποδοσφαίρου. Η σκηνή μένει εκεί γιατί γίνονται ψυχαγωγικά σόου μετά τους ποδοσφαιρικούς αγώνες. Έχει λοιπόν μια μακριά ράμπα που βγαίνει προς τα έξω έξω, γιατί ο τρόπος που διασκεδάζουν εκεί είναι ότι οι καλλιτέχνες κατεβαίνουν αυτή τη μακριά ράμπα. Είναι σαν σκηνή, αλλά έχεις αυτή τη πολύ μακριά ράμπα. Και σκέφτηκα «Αυτό θα το χρησιμοποιήσουμε στο έπακρο. Δεν θα αφήσω αυτή τη ράμπα να κάθεται εκεί χωρίς να κάνουμε τίποτα με αυτήν». Μου είπαν, βέβαια, ότι μπορούσα να τη χρησιμοποιήσω και πως δεν είχαν κανένα περιορισμό. Αρχικά, δεν ξέραμε αν μπορούσαμε να τη χρησιμοποιήσουμε, καθώς οι μπάντες που είναι πιο ψηλά στο πρόγραμμα... όπως πχ οι Judas Priest ή οι Scorpions στην Ευρώπη, μερικές φορές σου λένε «Δεν μπορείτε να τη χρησιμοποιήσετε. Μόνο οι headliners μπορούν να τη χρησιμοποιήσουν!» Αλλά μας είπαν ότι δεν υπάρχει πρόβλημα, επειδή δεν θα τη χρησιμοποιούσαν οι πιο μετά από εμάς, γιατί όταν πέφτει ο ήλιος οι μπάντες δεν χρειαζόταν να τη χρησιμοποιούν, αφού στηρίζονται κυρίως στο βίντεο σόου.

Εμείς, όμως, παίζαμε κατά τη διάρκεια της ημέρας, ακριβώς πριν το ηλιοβασίλεμα. Έτσι, το πρώτο πράγμα που έκανα ήταν να τρέξω μέχρι το τέλος της ράμπας και να αρχίσω να τραγουδάω το "Welcome", το εναρκτήριο κομμάτι του σετ μας, και πήγα όσο πιο μακριά μου επέτρεπαν τα ακουστικά μου. Δεν μπορείς να απομακρυνθείς πολύ από το πηγή του σήματος, γιατί τότε δεν θα μπορούσα να ακούσω τίποτα, αλλά έφτανε σε αρκετά καλή απόσταση. Δοκίμασα τα όρια του συστήματος και τελικά το χρησιμοποίησα σε όλη τη διάρκεια. Οφείλω να πω ότι ήταν μια καλή προπόνηση. Ήταν σχεδόν σαν είχα πάει για τρέξιμο, αυτή η συναυλία. Ένιωσα σαν να έτρεξα 5 μίλια. Ήταν απλά καταπληκτικά.

Αλλά ο παράγοντας αδρεναλίνης του να παίζεις ξανά... Δεν πρόλαβα να το σκεφτώ καν. Οι οπαδοί, προφανώς, απόλαυσαν πραγματικά αυτό που κάναμε. Δεν είχα δει ξανά διάδρομο να φτάνει ως το τέλος... (γέλια). Δεν ξέρω αν θέλω να δω άλλο. Είναι δύσκολο, αλλά σε βγάζει εκεί έξω, στη μέση του κοινού. Είχες κόσμο στα δεξιά σου, στα αριστερά σου, παντού...

Και μας είπαν να κλωτσήσουμε μερικές μπάλες ποδοσφαίρου στο κοινό. Τις υπογράψαμε, βάλαμε το S [σ.σ.: το χαρακτηριστικό S των Savatage] και μας είπαν να τις κλωτσήσουμε. Κλώτσησα τρεις στο "Edge of Thorns" και νομίζω άλλες τρεις στο "Hall Of The Mountain King". Τις κλότσησα μακριά και μετά είδα ανθρώπους να παλεύουν για να πάρουν την μπάλα. Οκ, δεν πλακωνόντουσαν κιόλας, αλλά πάλευαν κανονικά. Ήταν ιδέα του Jon Oliva όλο αυτό…

Μακάρι να το είχαμε κάνει πριν από 10 χρόνια. Αν το είχαμε κάνει τότε, θα ήταν διαφορετική η κατάσταση τώρα...

(γέλια) Φυσικά...

Αυτός είναι που σκέφτεται διάφορα... Ξέρεις, ασχολείται με ό,τι κάνουμε.

Πάντως, το να βγαίνεις εκεί έξω και να προσπαθείς να θυμηθείς όλες τις μελωδίες και όλα τα σχετικά, είναι καταπληκτικό. Δεν μπορώ καν να το περιγράψω. Είναι λίγο συγκλονιστικό. Είμαστε πολύ χαρούμενοι...

Και πραγματικά πιστεύω ότι η μπάντα είναι πολύ καλύτερη. Νομίζω ότι είμαστε καλύτεροι από ό,τι ήμασταν... Θεέ μου... πριν από πολύ, πολύ καιρό. Επειδή όλοι νοιάζονται. Όλοι νοιάζονται γιατί για καιρό δεν το είχαμε αυτό που έχουμε τώρα! Δεν είχαμε καταφέρει να το κάνουμε να λειτουργήσει. Παίξαμε στο Wacken το 2015 και υποτίθεται ότι θα συνεχίζαμε, αλλά ο Paul O'Neill πέθανε δύο χρόνια αργότερα, ενώ προσπαθούσαμε να τα βάλουμε όλα σε λειτουργία. Αυτό μας πήγε πολύ πίσω, επειδή ήταν ξαφνικό. Είχαμε συζητήσεις, αλλά δεν καταφέραμε να τις ολοκληρώσουμε. Είχαμε λοιπόν τόσα πολλά πράγματα να αντιμετωπίσουμε. Αλλά, χαίρομαι που τελικά επανήλθαμε. Μας πήρε πολύ χρόνο. Μακάρι να το είχαμε κάνει πριν από 10 χρόνια. Αν το είχαμε κάνει τότε, θα ήταν διαφορετική η κατάσταση τώρα. Αλλά πρέπει να ξεκινήσεις κάποια στιγμή. Είμαι, λοιπόν, χαρούμενος που ξεκινήσαμε. Είναι καλύτερο από το να είχαμε ξεκινήσει καθόλου. Τώρα, έχουμε ένα καλό σχέδιο μπροστά μας για πολύ καιρό. Έχουμε ένα καλό 10ετές πλάνο και θα συνεχίσουμε να χτίζουμε πάνω σε αυτό. Θα χτίσουμε στην αγορά της Αμερικής, θα χτίσουμε σε όλο τον κόσμο και θα κυκλοφορήσουμε κι ένα δίσκο. Αυτό είναι το σχέδιο...

Επίσης, το σχέδιο είναι να βρεθούμε ξανά επί σκηνής με τον Jon,όταν θα είναι καλά. Ξέρεις, συνεργάζεται εντατικά με τους γιατρούς του. Ο Jon συμμετέχει σε όλα όσα κάνουμε, αλλά προς το παρόν πρέπει να συνεργαστούμε με τους γιατρούς του. Πρέπει να τον κάνουν αρκετά καλά, ώστε να μπορεί να ταξιδέψει. Και αυτό είναι αρκετά δύσκολο, το να βγει έξω και να ταξιδέψει ξανά. Καταλαβαίνεις ότι αυτό είναι δύσκολο. Και καθώς μεγαλώνεις, γίνεται όλο και πιο δύσκολο. Ελπίζω ότι όλα θα πάνε καλά. Μου λείπει πολύ ο Jon στη σκηνή. Μου λείπει. Είναι ο μέντοράς μου και πάντα ήταν σαν μέντορας και δάσκαλός μου. Μου λείπει που δεν είναι εκεί πάνω. Αλλά έχω βρεθεί σε αυτή την κατάσταση και στο παρελθόν, γιατί όταν εντάχθηκα στο συγκρότημα το '92, δεν είχαμε τον Jon μας. Είχε πει τότε «Πρέπει να κάνω ένα διάλειμμα». Οπότε, το έχω ξαναδεί. Δεν είναι το ιδανικό για μένα, αλλά έχουμε βρεθεί σε όλες αυτές τις διαφορετικές καταστάσεις στο παρελθόν. Είναι απλά ένα άλλο κεφάλαιο και θα είμαστε εντάξει. Και ο Jon, ξέρουμε ότι θα συμμετάσχει σε μερικές συναυλίες. Αλλά προσπαθούμε να τον κάνουμε να μπορεί να έρθει σε όλες, γιατί θα ήταν υπέροχο.

Θα ένιωθα υπέροχα να είναι μαζί μας, γιατί το να είμαστε και οι δύο πάνω στη σκηνή, έχοντας αυτή η διχοτομία των φωνών θα ήταν τόσο ωραίο. Πάντως, όλοι στο συγκρότημα τραγουδούν εξαιρετικά. Το συγκρότημα έχει υπέροχες φωνές αυτή τη στιγμή, με τους πληκτράδες μας...

Είναι αναπόσπαστο μέρος της μουσικής σας…

Ναι είναι! Έχουμε δύο πληκτράδες μαζί μας. Έχουμε τον Πάολο από την Κολομβία, τη Νότια Αμερική, και έχουμε τον Σον, ο οποίος ζει αυτή τη στιγμή στο Νάσβιλ, ή κάπου κοντά στο Νάσβιλ, στο Τενεσί. Είναι πραγματικά φανταστικοί και οι δυο. Λειτουργεί πολύ καλά αυτό. Αλλά αυτό που θέλω να πω είναι πως το απόλυτο θα έρθει όταν έχουμε τον Jon μαζί μας... Θα είναι υπέροχο.

Οπότε, θα αφήσετε τη δουλειά στη μέση, γιατί θα πρέπει να φέρετε τον Jon πίσω στην Ελλάδα. Είμαι σίγουρος ότι θα ήθελε να έρθει εδώ...

Ναι!

Το σχέδιο είναι να επιστρέψουμε παντού με τον Jon Oliva μαζί μας

Μας αγαπάει και ξέρει ότι τον αγαπάμε...

Ναι! Σωστά! Η ιστορία θα μείνει ημιτελής παντού. Όπως είπες, πρέπει να τελειώσουμε τη δουλειά, να πάρουμε τον Jon και να επιστρέψουμε. Αυτό είναι το σχέδιο. Δουλεύουμε προς αυτή την κατεύθυνση και όλα πάνε καλά μέχρι τώρα. Νομίζω ότι όλα πάνε σύμφωνα με το σχέδιο.

Δουλεύουμε πάνω σε πολλά διαφορετικά τραγούδια για να έχουμε επιλογές , ώστε να μπορούμε να βάζουμε δύο ή τρία διαφορετικά τραγούδια σε διαφορετικές βραδιές

Ένα ακόμα πράγμα που αναρωτιόμουν είναι ότι πρέπει να ήταν μεγάλος πονοκέφαλος το να επιλέξετε τα τραγούδια που θα παίξετε ζωντανά. Στο κύριο σετ σας είδα ότι παίζετε περίπου 20 τραγούδια και πάλι όλοι σκεφτόμασταν «Ω, μου λείπει αυτό ή το άλλο τραγούδι». Πώς καταλήξατε στην επιλογή των τραγουδιών που παίζετε ζωντανά και πώς σκοπεύετε να το αντιμετωπίσετε το θέμα της ζήτησης του κοινού;

Ήταν όντως δύσκολο να το κάνουμε αυτό. Αυτό που κάνουμε είναι ότι δουλεύουμε πάνω σε πολλά διαφορετικά τραγούδια για να έχουμε επιλογές , ώστε να μπορούμε να βάζουμε δύο ή τρία διαφορετικά τραγούδια σε διαφορετικές βραδιές, ίσως και περισσότερα... Το σετ διαρκεί περίπου δύο ώρες. Νομίζω ότι είναι περίπου μία ώρα και 45 λεπτά ή κάτι τέτοιο. Είναι κυρίως τραγούδια που βασίζονται στα φωνητικά. Αυτό που κάναμε ήταν να πούμε «Ποια είναι τα τραγούδια των τελευταίων 30 χρόνων που έχουν την καλύτερη ανταπόκριση από το κοινό;». Μερικές φορές κοιτάζουμε ακόμη και στο διαδίκτυο και βλέπουμε τα νούμερα για να δούμε ποια τραγούδια είναι δημοφιλή σε ποια χώρα. Τώρα έχουμε όλα αυτά τα δεδομένα που μπορούμε να αξιοποιήσουμε… Μπορούμε να δούμε πόσα download ή πόσες φορές έχουν παιχτεί τα τραγούδια σε διαφορετικές χώρες ή ακόμη και σε διαφορετικές πόλεις.

Δεν βασιζόμαστε αποκλειστικά σε αυτά τα δεδομένα, γιατί δεν μπορείς να βγάλεις όλα τα συμπεράσματα από αυτά. Αλλά εξετάζουμε αυτή την πτυχή και την λαμβάνουμε υπόψη στη συνολική μας απόφαση. Ξέρουμε πχ πως τα ομότιτλα τραγούδια θέλει να τα ακούσει ο κόσμος. Τo "Wake Of Magellan", το "Handful Of Rain", το "Edge Of Thorns"… Ή τραγούδια όπως το "Chance"… Ο κόσμος θέλει να ακούσει τα ομότιτλα τραγούδια από κάθε άλμπουμ, οπότε αυτό ήταν εύκολο. Και μετά περνάμε στα πιο βαθιά κομμάτια, όπου η διαδικασία γίνεται λίγο πιο χρονοβόρα. Αλλά ποτέ δεν θα είναι εύκολο, γιατί, όπως είπες, μπορεί να έχεις 25 τραγούδια και ο κόσμος να λέει «Ήθελα να ακούσω περισσότερα τραγούδια από το "Streets"»...

Ναι, ακριβώς...

Πχ το "Streets"... αυτός θα ήμουν εγώ! Γιατί θα κοίταζα το σετ και επειδή πάντα ήμουν οπαδός του "Streets" θα έλεγα «Γιατί δεν μπορούμε να έχουμε μερικά από αυτά τα πιο deep cuts τραγούδια του "Streets" στο σετ; Αλλά ίσως κάποια μέρα να γίνει κι αυτό…

Αλλά ο Jon... αυτό είναι άλλο θέμα. Ο Jon παίζει πολύ σημαντικό ρόλο στην επιλογή του setlist. Κάνει εξαιρετική δουλειά, γιατί προφανώς θα κάνει καλή δουλειά…. Οπότε, τον ακούσαμε. Μας παρουσίασε την πρώτη λίστα με τραγούδια και ήταν τεράστια, πραγματικά μεγάλη. Αυτό που μας διευκόλυνε ήταν ότι τον αφήσαμε να μας δώσει μια μεγάλη λίστα με τα αγαπημένα του κομμάτια και μετά μπορούσαμε να αρχίσουμε να βγάζουμε μερικά που δεν θεωρούσαμε απολύτως απαραίτητα και να κοιτάξουμε άλλα που θα μπορούσαμε να προσθέσουμε στη θέση τους...

Αλλά, ναι, θα είναι ένα σετ που θα αλλάζει συνεχώς από εδώ μέχρι το τέλος, όποτε κι αν είναι αυτό. Όσο είμαστε εκεί έξω, θα μπορούμε να προσθέτουμε πολλά διαφορετικά κομμάτια για να αλλάζουμε τα πράγματα και να κρατάμε το ενδιαφέρον. Θα κρατήσουμε αυτά που αποκαλώ «παλιά κλασικά», όπως είναι τα ομότιτλα τραγούδια των δίσκων, αλλά θα έχουμε τη δυνατότητα να αλλάζουμε αρκετά πράγματα. Και θα συνεχίσουμε να αλλάζουμε διαρκώς τα τραγούδια γιατί με αυτό τον τρόπο θα μπορούμε να συμπεριλάβουμε μερικά από τα -όπως ανέφερες - λιγότερο γνωστά τραγούδια που ο κόσμος εξακολουθεί να θέλει να ακούσει.

Πριν από χρόνια συζητούσαμε να παίξουμε ολόκληρο το "Dead Winter Dead" στο Σαράγεβο

Ανέφερες ότι έχετε ένα μακροπρόθεσμο σχέδιο μπροστά σας. Στο πλαίσιο αυτού, θα σκεφτόσασταν να οργανώσετε μια παραγωγή για να παίξετε ζωντανά κάποια άλμπουμ ολόκληρα; Επειδή τα άλμπουμ σας είναι φτιαγμένα για να ακούγονται στην ολότητά τους... Πόσο υπέροχο θα ήταν να παρουσιάσετε το "Wake Of Magellan" ολόκληρο ζωντανά; Ή το "Dead Winter Dead" ολόκληρο; Ίσως είναι το ονειρεύομαι, αλλά είναι δωρεάν... (γέλια)

Ναι, σίγουρα το έχουμε συζητήσει. Και πιο συγκεκριμένα σε μέρη που σχετίζονται με αυτά ή ίσως στα μέρη όπου διαδραματίστηκαν οι ιστορίες... Είχαμε συζητήσει να παίξουμε ολόκληρο το "Dead Winter Dead" – παρεμπιπτόντως, να ένα ακόμα ομώνυμο τραγούδι που ξέχασα να το αναφέρω, το "Dead Winter Dead"... Πριν από χρόνια συζητούσαμε να παίξουμε ολόκληρο το "Dead Winter Dead" στο Σαράγεβο ή κάπου εκεί κοντά και να γυρίσουμε ένα βίντεο στο μέρος όπου συνέβη η ιστορία του δίσκου, στα Βαλκάνια. Δεν ξέρω πόσο εφικτό είναι αυτό σήμερα. Αλλά έχουμε φτάσει στο σημείο που σκεφτόμαστε τέτοια πράγματα και ίσως να κάνουμε ένα live DVD. Πάντως, ναι, σίγουρα θα μπορούσαμε να παίξουμε ολόκληρο το "Handful Of Rain", το "Dead Winter Dead" ή κάποια από αυτά τα άλμπουμ. Σίγουρα είναι κάτι που έχουμε συζητήσει, οπότε νομίζω ότι είναι απολύτως εφικτό. Το συζητάμε αρκετά, για να είμαι ειλικρινής.

Έχουμε τουλάχιστον δύο τραγούδια που περιλαμβάνουν ντουέτο με εμένα και τον Jon για πρώτη φορά!

Αυτό θα είχε μεγάλο ενδιαφέρον! Ανέφερες επίσης ότι ετοιμάζετε νέο άλμπουμ. Τα τελευταία αρκετά χρόνια ακούμε τον Jon να λέει ότι είναι σε φάση δημιουργίας του νέου άλμπουμ κλπ. Υπάρχει κάποια πρόοδος; Έχουν προχωρήσει οι ηχογραφήσεις; Υπάρχει κάποιο χειροπιαστό χρονοδιάγραμμα για το πότε θα κυκλοφορήσει ή πότε θα είναι έτοιμο; Ή απλά είναι κάτι που υπάρχει και περιμένετε να δείτε πως θα πάει;

Λοιπόν, έχω πολλά αρχεία στα χέρια μου... Έχω είκοσι διαφορετικά τραγούδια στον υπολογιστή μου αυτή τη στιγμή. Αλλά, το θέμα είναι ότι ο Jon γράφει συνεχώς και ειδικά τώρα που μαζευτήκαμε μαζί ως συγκρότημα και παίζει μαζί μας στις πρόβες... Ξέρεις, ήταν μαζί μας όταν προετοιμαζόμασταν για τη Νότια Αμερική. Και τώρα που μπήκε ξανά στο κλίμα με τις πρόβες για τις ζωντανές εμφανίσεις, αυτό τον έχει εμπνεύσει. Μας λέει ότι έχει μια ολόκληρη νέα σειρά από τραγούδια τώρα. Οπότε, αυτό είναι θέμα… διότι, είτε θα πρέπει να κυκλοφορήσουμε ένα διπλό άλμπουμ ή θα πρέπει να αρχίσουμε να αντικαθιστούμε τα παλαιότερα κομμάτια που έχουμε, κάτι που είναι απολύτως φυσιολογικό. Ήξερα ότι αυτό θα συνέβαινε σε κάποιο βαθμό, ότι θα αρχίζαμε να «κόβουμε» κάποια κομμάτια και να λέμε «αυτό είναι καλύτερο από το παλιό κομμάτι». Οπότε, εκείνο μένει εκτός». Βέβαια, κι αυτά που κόβουμε, συνεχίζουμε να τα κρατάμε, καθώς να μπουν σε ένα μελλοντικό άλμπουμ. Σε κάθε περίπτωση, αυτή είναι η διαδικασία που τρέχει τώρα. Παίρνουμε τα νέα τραγούδια και βλέπουμε ποια παλιά αντικαθιστούν. Σε τι είναι καλύτερα; Και αυτό που με ενθουσιάζει είναι ότι έχουμε τουλάχιστον δύο τραγούδια που νομίζω ότι πιθανότατα θα τα κρατήσουμε, επειδή είναι πολύ δυνατά, και τα οποία περιλαμβάνουν ντουέτο με εμένα και τον Jon για πρώτη φορά!

Αυτό είναι καταπληκτικό!

Αν κοιτάξεις σε όλα όσο έχουμε κάνει, είναι παράξενο και περίεργο για μένα που δεν είχαμε ποτέ ένα τραγούδι που να τραγουδάμε εγώ και ο Jon ταυτόχρονα.

Ένα από τα νέα τραγούδια είναι το αγαπημένο μου. Έχει στοιχεία από το "Chance", έχει και λίγο από το «Wake Of Magellan», γίνεται σαν Queen, έχει τα πάντα...

Ναι, είναι αλήθεια!

Τώρα, όμως, έχουμε και επίτρεψέ με να σου πω πως είναι πραγματικά πολύ καλά! Ένα από αυτά είναι ίσως το αγαπημένο μου τραγούδι από όλα τα νέα... Θεέ μου, έχει στοιχεία από το "Chance", αλλά μετά αλλάξει και έχει και λίγο από το «Wake Of Magellan», έχει τα πάντα... Το ωραίο είναι ότι αρχίζει με μια καθαρή εισαγωγή, κάπως πιο απαλή, με την καθαρή φωνή του Jon. Και μετά με αφήνει να μπω πολύ δυνατά στο κουπλέ και μετά αρχίζουμε να τραγουδάμε και οι δυο και αλλάξει και γίνεται τρελό. Γίνεται σαν Queen. Καταλαβαίνει, ότι γίνεται ένας χαμός…

Οπότε, είμαι ενθουσιασμένος. Ελπίζω να καταλήξουμε σύντομα σε συμφωνία. Θα περιμένουμε να κλείσει η συμφωνία με τις δισκογραφικές εταιρείες για το πότε μπορούμε να το κυκλοφορήσουμε. Το θέμα είναι ότι πρέπει να αποφασίσουμε αν θα πάμε σε περιοδεία ή αν θα κάνουμε το άλμπουμ, γιατί χρειάζεται χρόνος για να ολοκληρωθεί… Θα πρέπει να ξεκινήσουμε το άλμπουμ αμέσως μετά την περιοδεία με τους TSO, που είναι τον Ιανουάριο. Να ξεκινήσουμε αμέσως, να προσπαθήσουμε να το τελειώσουμε και μετά να μπορέσουμε με τους Savatage να παίξουμε σε μερικά φεστιβάλ το επόμενο καλοκαίρι. Νομίζω ότι αυτό είναι που πρέπει να κάνουμε. Πρέπει να τελειώσουμε το άλμπουμ στην περίοδο Ιανουάριο, Φεβρουάριο, Μάρτιο ως και Απρίλιο, και μετά να κάνουμε τα συνηθισμένα μας πράγματα τον Μάιο και τον Ιούνιο, ίσως κι αργότερα, όταν όλοι πάνε διακοπές. Αλήθεια, πότε πάτε διακοπές στην Ευρώπη, τον Ιούλιο;

Τον Ιούλιο και τον Αύγουστο...

Οκ. Τον Ιούλιο και τον Αύγουστο...

Αλλά, κατά κύριο λόγο, τον Αύγουστο... Όλα τα κύρια φεστιβάλ είναι τον Ιούνιο και τον Ιούλιο...

Αυτό ακριβώς είπα στη γυναίκα μου. Οπότε έχω δίκιο. Μου αρέσει να έχω δίκιο! (γέλια). Είπα ότι όλοι πάνε διακοπές τον Αύγουστο..

Ναι, ισχύει...

Αναρωτιέμαι αν αυτή είναι η καλύτερη περίοδος για να κλείσεις αεροπορικά εισιτήρια, για να βρεις καλές προσφορές…

Νομίζω οι τιμές είναι πιο υψηλές εκείνη την περίοδο...

Όλες οι τιμές είναι υψηλές τον Αύγουστο, σωστά;

Στην Ελλάδα, οι πτήσεις είναι συνήθως υπερπλήρεις τον Αύγουστο. Οπότε, δεν ξέρω αν είναι σοφή απόφαση όσον αφορά την τιμή...

Δεν είδαμε, πάντως, να υπάρχει κάποιο πρόβλημα. Υπάρχουν πτήσεις όλη την ημέρα από τη Θεσσαλονίκη προς την Αθήνα...

Δεν νομίζω ότι θα έχεις κανένα πρόβλημα την περίοδο που θα έρθεις...

Ναι, γιατί είναι Ιούνιος...

Παίζετε σε περίπου 20 ημέρες εδώ, στις 28 Ιουνίου…

Η περίοδος που θέλω να ταξιδέψω εκεί είναι μετά την περιοδεία, περίπου μια εβδομάδα μετά την περιοδεία, γύρω στις 7 Ιουλίου. Οπότε νομίζω ότι δεν υπάρχει πρόβλημα…

Όχι, κανένα...

Δεν θέλω να πάρω το τρένο, γιατί μου έχουν πει ότι το τρένο εκεί χαλάει συνέχεια και χάνεις ατελείωτες ώρες... Τα ακούμε αυτά γιατί έχουμε πολλούς συγγενείς εκεί, η γυναίκα μου έχει όλη την οικογένειά της εκεί, οι συγγενείς της είναι στην Ελλάδα, ενώ έχουμε και φίλους εδώ που ταξιδεύουν συχνά στην Ελλάδα. Έχουμε και φίλους στην πόλη μου, εδώ που ζω, στη Νότια Καρολίνα που είναι Έλληνες. Υπάρχει ένας μεγάλος ελληνικός πληθυσμός που μετανάστευσε από την Ελλάδα. Ζουν εδώ τώρα, αλλά η οικογένειά τους είναι από την Ελλάδα, οπότε έχουμε μεγάλο ελληνικό πληθυσμό.

Ναι, το ξέρω. Κι εγώ θα έλεγα όχι τρένο. Να προτιμήσεις το αυτοκίνητο. Έχουμε αρκετά καλούς δρόμους πια...

Μου έχουν πει ότι τα λεωφορεία είναι καλύτερα από το τρένο, αν δεν μπορείς να πάρεις αεροπλάνο. Αλλά, θα πάμε με αεροπλάνο. Για δεύτερη επιλογή, καλύτερα να πάρεις λεωφορείο κι ας κάνει μια αιωνιότητα, είναι καλύτερη επιλογή από το τρένο. Μόλις μιλήσαμε με τη Σάλι, μια φίλη μου από την Ελλάδα, και μας είπε ότι αν χαλάσει το τρένο, απλά χάνεις 7 ώρες...

Καλά, δεν νομίζω να είναι και τόσο άσχημα, αλλά μάλλον καλύτερα να πάρεις το λεωφορείο αν χρειαστεί...

Εντάξει, ευχαριστώ!

Αγαπάμε την Ελλάδα! Και προσωπικά την αγαπώ! Είναι σαν δεύτερη πατρίδα για μένα. Είναι σαν οικογένεια

Λοιπόν, πριν κλείσουμε αυτή τη συζήτηση, επειδή η συνάντησή μας στο zoom τελειώνει, πρέπει να μεταφέρω τους χαιρετισμούς από τον Greek Legion και τον Γιάννη. Είναι πολύ καλός φίλος μου και μιλούσαμε λίγο πριν την συνέντευξη. Παίζει με το συγκρότημά του, τους Need, την ίδια μέρα με εσάς στο Rockwave Festival. Φαντάζομαι θα είναι εκεί όλη η οικογένεια του Greek Legion...

Αλήθεια; Τέλεια! Δώσε του χαιρετίσματα! Τον αγαπάμε, όπως αγαπάμε κι όλους εσάς! Φίλε, αγαπάμε την Ελλάδα! Και προσωπικά την αγαπώ! Είναι σαν δεύτερη πατρίδα για μένα. Είναι σαν οικογένεια. Κι είμαι πολύ χαρούμενος που ερχόμαστε και για τη γυναίκα μου και για όλους τους φίλους μου που έχουν ελληνική καταγωγή. Κι αυτοί είναι πολύ χαρούμενοι που θα έρθω εκεί. Και χαίρομαι που θα μπορέσουν να έρθουν κι αυτοί στην Ελλάδα για να δουν από πού κατάγονται, να γνωρίσουν την οικογένεια της γυναίκας μου. Αν δεν ήταν η Ελλάδα, δεν θα ήταν εδώ, αφού ο πατέρας της είναι πρώτης γενιάς μετανάστης στις Ηνωμένες Πολιτείες!

Σε ευχαριστώ πολύ Zak! Ελπίζω να σε δω από κοντά στο Rockwave Festival. Ελπίζω να σε συναντήσω εκεί από κοντά! Ήταν μεγάλη μου χαρά που μίλησα μαζί σου!

Εγώ σε ευχαριστώ πολύ! Σ’ ευχαριστώ πολύ για το χρόνο σου. Σου στέλνω μια διαδικτυακή αγκαλιά! Ή μάλλον όχι, θα το κάνω από κοντά! Χάρηκα που μίλησα μαζί σου! Τα λέμε σύντομα από κοντά!