Miles Kane

Οι The Last Shadow Puppets με το εξαιρετικό ντεμπούτο τους "The Age Of Understatement" του 2008 εν μία νυκτί θεωρήθηκαν μια πολύ σοβαρή και υπολογίσιμη δύναμη στο εναλλακτικό βρετανικό rock. Ένας αυτόφωτος δίσκος που δεν χρειάστηκε τη λάμψη των Arctic Monkeys αφού όλες οι συνθέσεις κέρδιζαν τον ακροατή με χαρακτηριστική ευκολία. Στο πλευρό του ήδη πασίγνωστου Alex Turner ανακαλύψαμε τότε τoν Miles Kane των άγνωστων, στο ευρύτερο ελληνικό κοινό, Rascals. Η ενεργή συμμετοχή τους Miles στους puppets όμως μας προκάλεσε να ασχοληθούμε με το όνομά του και την προσωπική του καριέρα ακόμα και σήμερα, μιάμιση δεκαετία αργότερα.

Χοντρικά, ανά τέσσερα χρόνια επιστρέφει με νέο δίσκο ο Βρετανός καλλιτέχνης και το φετινό "Change The Show" είναι αισίως ή τέταρτη κυκλοφορία του. Το ντεμπούτο του "Colour Of The Trap" είχε αρκετά μεγάλο ενδιαφέρον αλλά η δισκογραφία του Miles στο σύνολό της έχει να επιδείξει κυρίως μερικά καλά singles και όχι ολοκληρωμένους αξιοπρόσεκτους δίσκους. Ότι και αν κυκλοφόρησε ο Kane ακούγεται ευχάριστα αλλά στο τέλος της ημέρας διαπιστώνουμε ότι ίσως και να μπορούσαμε να ζήσουμε και χωρίς τα προσωπικά του πονήματα.

Οι ηχογραφήσεις του "Change The Show" ξεκίνησαν στις αρχές του προηγούμενου έτους άλλα μια απρογραμμάτιστη συνεργασία με τον Oscar Robertson και τον Dave Bardon των Sunglasses For Jaws οδήγησαν στην επαναηχογράφηση του δίσκου και στην αναβολή της κυκλοφορίας του μέχρι τις αρχές της φετινής χρονιάς. Το τελικό αποτέλεσμα προέκυψε αρκετά νοσταλγικό και με έντονες '60s και '70s αναφορές. Το ρόστερ της Motown Records αλλά και η βρετανική soul δείχνουν να έχουν ασκήσει μεγάλη επιρροή στον Miles Kane ενώ ο old school ήχος, είτε ήρθε επιτηδευμένα είτε απλά προέκυψε, δεν μπορεί παρά να θυμίσει το μουσικό ύφος των Last Shadow Puppets. Οι ομοιότητες του "Change The Show" με το συγκρότημα των Turner/Kane έχουν όμως να κάνουν περισσότερο με την αισθητική παρά με το μουσικό περιεχόμενο των συνθέσεων.

Η αρχική αίσθηση που προκύπτει από τον δίσκο είναι παρόμοια με την υπόλοιπη δισκογραφία του Kane. Ευχάριστη μεν, όχι εξαιρετική δε. Ενώ στις πρώτες ακροάσεις νομίζεις ότι με τα ήδη υπάρχοντα singles τα έχεις ακούσει όλα, αργά και σταθερά διαπιστώνεις ότι το "Change The Show" καταφέρνει, τελικά, να σταθεί και ως σύνολο. Η ρετρό αισθητική, το χαλαρό αλλά χορευτικό groove και ένας ρομαντισμός που διακατέχει την ολότητα του δίσκου σου δίνει κίνητρο ώστε να επιστρέψεις και να ανακαλύψεις ολοένα και περισσότερα σε συνθέσεις που εκ πρώτης όψεως νόμιζες ότι δεν είχαν και πολλά να σου προσφέρουν.

Ανάμεσα στις συνθέσεις που ξεχωρίζουν είναι το, ήδη γνωστό, "Caroline", η πολύ όμορφη συνεργασία με την Corinne Bailey-Rae στο "Nothing’s Gonna Ever Be Good Enough" αλλά και το απρόβλεπτα σαγηνευτικό "Adios Ta-Ra Ta-Ra" που κλείνει τον δίσκο. Η μικρή διάρκεια του δίσκου (σχεδόν 37 λεπτά) παραπέμπει στις χρυσές εποχές του βινυλίου δίνοντας ακόμα πιο έντονη την αίσθηση ότι ακούμε μια κυκλοφορία της δεκαετίας του ’60 ή του ’70. Συμπερασματικά ο καινούργιος δίσκος του Miles Kane αξίζει την προσοχή σας. Χωρίς να θεωρείται δεδομένο ότι θα εντυπωσιαστείτε, είναι πολύ πιθανό να περάσετε ευχάριστα, ίσως περισσότερο από οποιαδήποτε άλλη σόλο κυκλοφορία του συγκεκριμένου καλλιτέχνη.