Khemmis

Desolation

Nuclear Blast (2018)
Από τον Σπύρο Κούκα, 29/06/2018
Tο εμφατικό τρίτο βήμα που εδραιώνει τους Khemmis δισκογραφικά και συνειδησιακά
Πώς βαθμολογείτε το δίσκο;

Η επιτυχία και η προσέγγιση του doom metal ήχου που ξαναέφεραν στην επικαιρότητα οι Pallbearer φαίνεται πως προκάλεσε ένα νέο κύμα ενδιαφέροντος για το είδος, το οποίο βρήκε στους Spirit Adrift και τους Khemmis δύο ακόμη πανάξιους συνεχιστές. Ειδικά, δε, οι τελευταίοι, αποτελούν, τρόπον τινά, τους άμεσους «συναγωνιστές» των doomsters από το Arkansas τόσο υφολογικά, όσο και ποιοτικά, με τις μέχρι τώρα κυκλοφορίες τους να είναι η μία καλύτερη από την άλλη και το γεγονός πως έφτασαν αισίως (και μέσα σε μόλις μια τριετία) στο παραδοσιακά σημαντικό τρίτο άλμπουμ να γεννούν σημαντικές προσδοκίες για το νέο τους δισκογραφικό βήμα.

Η αλήθεια, βέβαια, παρουσιάζεται πολύ πιο απλή στο "Desolation", αφού δεν χρειάζεται κάποιος να είναι εξοικειωμένος με τα έως τώρα πεπραγμένα της μπάντας ή να το κρίνει ως τον, θεωρητικά, πιο κρίσιμο σε ό,τι αφορά την εξέλιξη και την πορεία της δίσκο, για να τον εκτιμήσει όπως του πρέπει. Βλέπετε, ο συνθετικός οίστρος του σχήματος βρίσκεται σε πλήρη ισχύ, χαρίζοντας μας ένα πραγματικό doom metal κομψοτέχνημα, ο οποίος και καταφέρνει να διατηρεί τα ιδιαίτερα γνωρίσματα του είδους του (heaviness, low-mid tempo δυναμικές, μελαγχολικές ψευδο-επικές ατμόσφαιρες) ενώ το ευεργετεί συγχρόνως με πινελιές διαφορετικότητας από τον άμεσο ανταγωνισμό του.

Πράγματι, το μπόλιασμα των διαφορετικών επιρροών που φέρει μαζί του το κάθε μέλος στον βασικό doom metal κορμό μοιάζει αριστοτεχνικό, αφού οι classic heavy εμπνεύσεις, οι αρχαίοι Fates Warning του "The Spectre Within", οι High On Fire και οι Paradise Lost, τα σποραδικά growls και οι σπαρακτικές μελωδίες κι, εν τέλει, η Candlemass-meets-While Heaven Wept-meets-Argus συνθετική προσέγγιση εντάσσονται σε ένα δημιουργικό πλαίσιο που φέρει μονάχα την ανεξίτηλη σφραγίδα των Khemmis. Ταυτόχρονα, οι μελωδικές γραμμές των φωνητικών παρουσιάζονται καθ’ όλα βελτιωμένες σε σχέση με το πρόσφατο παρελθόν του (έτσι κι αλλιώς κορυφαίου) "Hunted", σαφώς πιο προσβάσιμες κι εύκολα ανακαλούμενες στο νου, με τον Phil Pendergast να εντυπωσιάζει με το ολοκάθαρο και αντιφατικά γαλήνιο της χροιάς του και τον Ben Hutcherson να προσφέρει τους εντασιακούς «βρυχηθμούς» του σε καίρια σημεία και πάντα για το εύρυθμο της εκάστοτε σύνθεσης.

Απλωμένο σε 41 λεπτά και έξι συνθέσεις αψεγάδιαστης heavy metal τραγουδοποιίας, εκ των οποίων το καταληκτικό (παρολίγον) δεκάλεπτο "From Ruin" φαντάζει από τώρα κιόλας ως μια από τις καλύτερες στιγμές της χρονιάς, το "Desolation" αποτελεί το εμφατικό τρίτο βήμα που εδραιώνει την μπάντα δισκογραφικά και συνειδησιακά. Έχοντας, πλέον, υπερκεράσει το πρώτο χρονικά σημείο καμπής που βρέθηκε στο διάβα τους και με τις δυνατότητες να ενταχθούν δυνητικά στην κλειστή και κυνικά επιλεκτική συνομοταξία των μεγάλων του είδους, μένει να διαπιστώσουμε ποιο είναι το πραγματικό δημιουργικό ταβάνι των Khemmis ή αν το μόνο τους όριο είναι ο ουρανός.

Bandcamp

  • SHARE
  • TWEET