Katatonia @ Fuzz Club, 27/05/23
Live void of guitars
Πάνε τρία χρόνια από την τελευταία επίσκεψη των Katatonia στη χώρα μας, ακριβώς πριν ολόκληρος ο πλανήτης μπει στον πάγο λόγω της πανδημίας. Η επιστροφή τους, με δυο ακόμη πολύ καλούς δίσκους στις αποσκευές τους, σίγουρα ήταν πολυαναμενόμενη για όλους όσους αρέσκονται στο να ταξιδεύουν στα σκοτεινά, μελαγχολικά ηχοτοπία της μπάντας.
Χωρίς κανένα support act, και με το Fuzz να έχει γεμίσει, τα φώτα χαμήλωσαν, τα χειροκροτήματα δυνάμωσαν, και οι πρώτες νότες από το "Sky Void Of Stars" ήρθαν με ορμητική ενέργεια, με τα "Austerity" και "Colossal Shade". Από την πρώτη στιγμή ωστόσο, ήταν εμφανής η απουσία του Anders 'Blakkheim' Nyström, του συνιδρυτή της μπάντας. Κάπου το Γενάρη είχε ανακοινωθεί ότι ο Nico Elgstrand των Entombed θα αντικαθιστούσε τον Anders για κάποια shows, ωστόσο στην περίπτωσή μας, η δεύτερη κιθάρα έλαμψε δια της (σκηνικής) απουσίας της. Βέβαια, δε χρειάστηκε πολύς χρόνος για να καταλάβουμε ότι πέραν των πλήκτρων και των ηλεκτρονικών στοιχείων, αυτή τη φορά είχαμε και προηχογραφημένη κιθάρα, αφού ερχόταν ο ήχος από το υπερπέραν ανα διαστήματα είτε με leads είτε με riffs.
Στο "Lethean" το κοινό ζεστάθηκε και τραγουδούσε δυνατά, με τον Jonas Renske να ευχαριστεί για τη θερμή υποδοχή, κάνοντας και μια αναδρομή στο προ-τριετίας live τους στην Αθήνα, που ήταν και το τελευταίο για τη μπάντα και τους άφησε μια ζεστή ανάμνηση για όλο το διάστημα που δεν μπορούσαν να παίξουν live. H προσήλωση στο πιο πρόσφατο υλικό συνεχίστηκε με το "Birds", ενώ στο "Behind The Blood" άρχισε να "κλωτσάει" η αόρατη κιθάρα, τουλάχιστον στα δικά μου αυτιά.
Όσο κι αν η χρήση backing tracks αποτελεί πραγματικότητα για τις περισσότερες μπάντες πλέον, να βάζεις και την κιθάρα στο ίδιο τσουβάλι θαρρώ πως υπερβαίνει τα όρια σεβασμού προς το κοινό. Τουλάχιστον μια αναφορά σε αυτό θα έκανε λίγο πιο τίμια αυτή την προσέγγιση. Φυσικά, όταν μιλάμε για μια μπάντα που μας έχει σημαδέψει με τις δουλειές και τα τραγούδια της, τα κριτήρια είναι ακόμη πιο αυστηρά.
Παρά τα παράπονα, το "Forsaker" ήρθε σαν ογκόλιθος να φέρει ενα συντονισμένο headbanging με τα κοφτά του riffs. Ενα κομμάτι που αναμφίβολα θα σπάει κόκκαλα σε κάθε live. Ο Jonas φάνηκε να θέλει να έχει λίγη παραπάνω αλληλεπίδραση με το κοινό, αναφέροντας πολλές φορές το γεγονός ότι ένα σαββατόβραδο οφείλει να είναι αφορμή για ξεφάντωμα. Βέβαια πόσο να ξεφαντώσεις με μουσικές εσωστρεφείς και μελαγχολικές;
Eνα από τα highlights της βραδιάς ήταν και το "μοναδικό hit" των Katatonia, το "My Twin", όπου οι φωνές από το κοινό υπερκάλυπταν τη μπάντα, που έδειξε να το απολαμβάνει. Στο "Old Heart Falls" το ρεφραίν τραγουδήθηκε από σχεδόν όσους ήταν γύρω μας, αν και τα λαθάκια στο solo δεν πέρασαν απαρατήρητα.
Η γκρίνια για τα πολλά backing tracks μάλλον έφερε κάποια κακοτυχία, αφού το "Untrodden" δεν παίχτηκε ποτέ μετά τις αποτυχημένες απόπειρες να ξεκινήσει, αλλά για καλή μας τύχη το "July" ήρθε να φέρει τα πράγματα στη θέση του, αξεπέραστο όπως πάντα. To κιθαριστικό σόλο του Roger Öjersson από την άλλη, φάνηκε λίγο παράταιρο, παρά τη δεξιοτεχνία του. Μια ακόμη προσθήκη της τελευταίας στιγμής από το "The Great Cold Distance", με το προσωπικό αγαπημένο "Soil’s Song" να είναι μια ευχάριστη έκπληξη, επανέφερε την ατμόσφαιρα εκεί που έπρεπε. Το κλείσιμο ήρθε με το "Evidence", που νιώθω πως έσωσε την παρτίδα. Αδιαμφισβήτητα ένα από τα καλύτερα κομμάτια τους, ήρθε να ολοκληρώσει τη σχετικά σύντομη (περίπου 80 λεπτά) εμφάνισής τους. Παρά τα "we want more" και το δυνατό χειροκρότημα, δεν έκαναν την έκπληξη προσθέτοντας το κάτι παραπάνω στο σετ τους.
Από την απόδοση της μπάντας, πέρα από τα μικρολαθάκια δεν νομίζω πως μπορεί να υπάρχει παράπονο. Η έλλειψη κομματιών από την pre- "Viva Emptiness" εποχή αφήνει μια αίσθηση ανικανοποίητου, αν και η προσήλωση στις νεότερες δουλειές τους δείχνει την πίστη που έχουν στο υλικό. Αυτό που εν τέλει δεν άφησε το live να πιάσει τις προσδοκίες και τις απαιτήσεις μας, ήταν η διαδικαστική του φύση. Με τις προηχογραφημένες κιθάρες ανά διαστήματα να μας αποσπούν, δεν καταφέραμε να μπούμε στο κλίμα όπως θα θέλαμε, ή όπως ίσως θυμόμασταν στην τελευταία τους εμφάνιση στη χώρα μας. Παρόλα αυτά, η θερμή υποδοχή του κοινού και η μεγαλύτερη προσέλευση, μας κάνει να ελπίζουμε πως θα μας ξανάρθουν σύντομα, με πλήρες lineup αυτή τη φορά.
Φωτογραφίες: Γιώργος Κρίκος
Austerity
Colossal Shade
Lethean
Deliberation
Birds
Behind the Blood
Forsaker
Opaline
Buildings
My Twin
Atrium
Old Heart Falls
July
Soil's Song
Evidence