Irreversible Entanglements

Αυτό που ακούς είναι ένα τρίπτυχο προχωρημένης jazz, ποίησης και πνευματικής μουσικής, το οποίο τελικά δεν αντιλαμβάνεσαι αν έρχεται από το παρελθόν ή ακούς κάτι από το μέλλον. Φανταστικός ή φευγάτος ή αλλοπρόσαλλος ή ιδιότροπος ή ξεχωριστός ρυθμός είτε αυτός έρχεται από τα όργανα, είτε από τη φωνή της Camae Ayewa (Moor Mother).

Όπως και πέρσι έτσι και το φετινό δημιούργημα αυτής της ξεχωριστής κολεκτίβας παραμένει επίκαιρο. Φέτος όμως φαίνεται σαν να έχει διευρυνθεί ο ήχος τους. Νιώθω ότι έχουν εμπλουτίσει την έμπνευσή τους με επιπλέον συναίσθημα και μεγαλύτερη ελευθερία. Τύμπανα, synth, κρουστά, κοντραμπάσο, μπάσο, σαξόφωνο και τρομπέτα δίνουν μια εξαιρετική παράσταση και έρχονται απέναντι από όμορφες απαγγελίες. Ίσως τα synth και οι φρέσκοι ηλεκτρονικοί ήχοι που εισάγουν φέτος, τελικά κάνουν μικρή και σε στοχευμένα σημεία μεγάλη διαφορά. Το ξεκίνημα με το ομώνυμο κομμάτι αν και ελάχιστο χρονικά σε σχέση με τα δεκάλεπτα και εικοσάλεπτα κομμάτια τους, μπορεί να σε εισάγει απευθείας στην ιδέα αυτής της μπάντας ακόμα κι αν δεν έχεις ακούσει τίποτα από αυτούς στο παρελθόν.

Open the gates, we arrive, energy time. Universal sound law, not guilty, not doing time, unbound. An offering for freedom. We hold you soft forever as Neptune’s bliss in exchange with Saturn and new Mars. Energy time. It’s energy time. We arrive. Open the gates

Αυτό που θέλουν να σου περάσουν, αυτό που οφείλεις να νιώσεις και ουσιαστικά το επιθυμητό αποτέλεσμα αυτής της τέχνης, είναι ένα διεγερτικό συναίσθημα που γεννήθηκε από τον αγώνα και μια ζωή πάλης. Δεν χρειάζεται να το νιώσεις συνδέοντας το με προσωπικές εμπειρίες, αρκεί να καταλάβεις τι θέλουν να πουν, αρκεί να γευθείς τον θυμό τους και τον δυναμισμό τους.

Οι μουσικές τους είναι σχετικά δύσκολες. Χωρίς να τις νιώθεις απαιτητικές ή αρκετά επίπονες βέβαια. Δεν είναι σπαστικά επίμονες, ούτε πάρα πολύ αυτοσχεδιαστικές σε σημείο να μην αντιλαμβάνεσαι ρυθμούς και βηματισμούς. Απλά είναι αρκετά πειραματικές και μπορούν να περάσουν και να δημιουργήσουν μια ατμόσφαιρα που ο καθένας μπορεί να την εκλάβει (και καλά θα κάνει) εντελώς διαφορετικά. Ο τολμηρός μελωδισμός post-bop που βρίσκεται σε κομμάτια όπως το "Lágrimas Del Mar" όμως, κάνει την κυκλοφορία πιο προσιτή, διατηρώντας παράλληλα τη φωτιά, την οργή και την ποιητική δύναμη της ζωντανής τους εμφάνισης. Το "Keys Τo Creation" διοχετεύει την αλήτικη και ίσως πολεμική αλληλεπίδραση σε ένα σκοτεινό jazz σκηνικό, με το μπάσο να προσαρμόζει σταδιακά το groove πάνω στις επικλήσεις της Ayewa. Το "Water Meditation" ακολουθεί ένα παρόμοιο μοτίβο, ξεκινώντας με μια έντονη τρομπέτα και φωνές και τελειώνοντας με κάτι αρκετά παραδοσιακό και παλιομοδίτικο. Στο "Storm Came Twice" ενδέχεται να χαθείς, αλλά στο "Six Sounds" θα ηρεμήσεις, θα επανέλθεις και θα κλείσεις τα μάτια για να μαγευτείς. Τέλος στο "The Port Remembers" ακούμε μια αργόσυρτη, ατμοσφαιρική funk, σταθερή αλλά μελαγχολική εξερεύνηση των συντριμμιών κοινωνίας και ψυχής που σιγοκαίει και ζεσταίνει το μυαλό.

Οι ρυθμοί είναι πιο έντονοι, οι μελωδίες πιο περίπλοκες, οι σκέψεις ξετυλίγονται παράταιρα. Οι Irreversible Entanglements κάνουν πολλά και μπορούν να περιγραφούν με πολλούς διαφορετικούς τρόπους, αλλά περισσότερο από οτιδήποτε άλλο ο δίσκος εξηγεί και αποδεικνύει το πόσο απίστευτοι μουσικοί είναι. Εδώ δημιουργήθηκε κάτι που μόνο αυτοί μπορούν.

Bandcamp