Final Gasp

Οι Final Gasp κατάγονται από τη Βοστώνη και παίζουν post-punk. Ή heavy metal. Μάλλον και τα δύο. Για την ακρίβεια, το σχήμα, με 2 Ep το 2019 και το 2021 (το δεύτερο υπό τη σκέπη της Triple B Records παρακαλώ), φανέρωσε εξαρχής την εκτίμησή του για το μεταλλίζον post-punk των Killing Joke και το death rock των Christian Death, για το Danzig-ικό heavy metal, για την σπορά των In Solitude και Beastmilk, με λίγα λόγια. Η άφιξη του ντεμπούτου full length του, "Mourning Moon", στα τέλη Σεπτέμβρη μέσω της Relapse Records, πέραν του ότι γίνεται υπό κατάλληλη σκέπη, βρίσκει το συγκρότημα να εντυπωσιάζει με τα συνθετικά άλματα και την καλλιτεχνική του οπτική.

Οι Final Gasp, από το πρώτο λεπτό, καθίσταται σαφές πως έρχονται να προστεθούν σε ένα ευδιάκριτο κύμα νέων συγκροτημάτων. Εντάσσονται στην συνομοταξία των Lunar Shadow, Idle Hands / Unto Others, Rope Sect, Sonja, Encyrcle, Commando, και εσχάτως The Night Eternal, οι Final Gasp δείχνουν πως έχει πολλά να δώσει αυτός ο ήχος σε ενεστώτα χρόνο. Τo "Mourning Moon" βέβαια, διαθέτει μια πιο άγρια χροιά. Για την ακρίβεια, μου δημιουργεί συνειρμούς με τους Age Of Apocalypse. Ναι, οι Final Gasp διατηρούν πολλά στοιχεία από το hardcore (άκου απλώς το σχεδόν δίλεπτο "Blood And Sulphur") και τα ενσωματώνουν ιδανικά στο μακάβριο κλίμα που συνθέτουν. Το μυστικό έγκειται όμως στις κιθάρες.

Ακόμη και όταν ο τραγουδιστής James Murphy τιμά τον συνεπίθετο θρύλο - επιρροή του στο ομότιτλο άσμα, φαίνεται πως οι παραδοσιακές επιρροές έχουν εμποτιστεί με ένα αιχμηρό τρόπο. Με κίνδυνο να κριθώ βλάσφημος από την heavy metal πτέρυγα της συντακτικής μας ομάδας, βλέπω μια νοητή γραμμή που ενώνει τους Final Gasp με σχήματα όπως οι Sumerlands, και δεν εννοώ αυτή του escapism. Από την έναρξη του άλμπουμ με το "Climax Infinity", που αν δεν γίνει σύγχρονο underground classic hit τότε ζούμε σε μια άδικη κοινωνία, μέχρι τον καλπασμό και τα βρυχητά του "The Vanishing", οι άγουρες και άγριες φωνητικές γραμμές δίνουν στα μελιστάλακτα leads μια εθιστική ομορφιά και ανάποδα, τα metal ρυθμικά γίνονται οι αιματοβαμμένοι κυνόδοντες των gothic καταστάσεων και ατμοσφαιρών. Με λίγα λόγια, οι Final Gasp φλερτάρουν έντονα με τις εκτός metal επιρροές τους σε σημείο να θολώνουν το χώρο και να χάνονται σε ένα κρυφτό με αυτές.

Τα 38 ιδανικά λεπτά του "Mourning Moon" μοιράζονται σε δώδεκα συνθέσεις και διατηρούν μια εξαιρετική ροή. Παρά τις επιμέρους, σπάνιες βέβαια, ηχητικές και ποιοτικές ακροβασίες, μερικά ambient σημεία/ιντερλούδια που διαρκούν περισσότερο του αναμενόμενου, καθώς και το, λογικό φυσικά, γεγονός πως μερικά ρεφραίν δεν υποστηρίζουν τις κιθαριστικές εμπνεύσεις και τούμπαλιν, οι Final Gasp ηχούν εξαιρετικά στοχευμένοι στο ντεμπούτο τους. Οι επιρροές τους μερικές φορές αφήνουν βαριά τη σκιά τους, αλλά το νεύρο και το πάθος των συνθέσεων (άκου το "Homebound") μαζί με την άγρια ομορφιά που επιτυγχάνει η συνύπαρξη των επιμέρους, συνθέτουν ένα απολαυστικό αποτέλεσμα.

Οι Final Gasp κυκλοφόρησαν ένα από τα πιο ενδιαφέροντα heavy metal ντεμπούτα της χρονιάς. Βλέπεις, όσο και αν παίξουν με το σκοτάδι ή θρυνήσουν το φεγγάρι, η καρδιά τους χτυπάει στα δέρματα, τα καρφιά, τα μακριά μαλλιά, ή ό,τι συνθέτει τέλος πάντων την αρχετυπική ‘80s metal φιγούρα. Με μια υποσημείωση. Το "Mourning Moon" αφορά κατά βάση νεότερο κοινό, με ποικιλία ακουσμάτων. Μια λεπτή γραμμή που δεν είναι εύκολο να περπατηθεί. Αλλά όταν έρθει η ώρα του λύκου, θα εκτιμηθεί.

Bandcamp
Youtube