Ereb Altor

Δεν πέρασαν παρά λίγοι μήνες αφότου ασχοληθήκαμε με τους Σουηδούς και το ΕΡ Eldens Boning. Η μπάντα είχε αποφασίσει εξαρχής να σπάσει σε δύο κυκλοφορίες τις δύο ντουζίνες τραγούδια που είχε συνθέσει. Καθόλου κακή ιδέα κρίνοντας εκ του αποτελέσματος, βρίσκονται σε καλό φεγγάρι. Αυτό που κατάπιαν στο Ragnarok τα τέκνα του Fenris, Skoll και Hati.

Η αίσθηση είναι πάντως ότι το συγκεκριμένο συγκρότημα δε λάθεψε μουσικά εξαρχής. Τους χαρακτηρίζει μια συνέπεια, ποιότητα, ξεκάθαρη σκέψη και άποψη. Επικοί, με ρίζες στην παράδοση του τόπου τους και ακραίοι με black ηχοχρώματα, ισορροπούν εδώ και αρκετό καιρό μεταξύ αυτών, έχοντας αποτινάξει πλέον τις μέτριες παραγωγές. Η μουσική τους «ανασαίνει» και ξεχύνεται με όλη τη δυναμική και τη μεγαλοπρέπειά της. Μιλώντας για Viking/Norse metal, συγκαταλέγονται στους κυριότερους εκφραστές του και στους πιο αυθεντικούς.

Πάλι θα ακούσουμε ιστορίες από μύθους του Βορρά, με τον Fenris, τον Heimdal, τον Odin και τ’ άλλα παιδιά και πάλι θα μας αρπάξουν και θα μας τραβήξουν στη μαγεία και στην ατμόσφαιρά τους. Θα γίνει μεγάλη προσπάθεια να μην αναφερθούν εδώ τα ονόματα Bathory και Quorthon, καθώς νιώθω πως η συνεχής σύγκριση και αναφορά, τους αδικεί. Δεν έχουν κρύψει ποτέ τη λατρεία τους για τον συγκεκριμένο τεράστιο μουσικό, τον τιμούν από τα πρώτα τους βήματα με σεβασμό δίχως γραφικότητες και υπερβολές.

Ο συγχρονισμός της κυκλοφορίας με την εποχή είναι άψογος: ασπρόμαυρο εξώφυλλο με τον Χάρο να οδηγεί μια γέρικη μορφή στο τελευταίο της ταξίδι, μουντές και παγωμένες συνθέσεις σε ταξιδεύουν σε μέρη που γεννήθηκαν οι θρύλοι και οι μύθοι των Βόρειων λαών. Ένας δίσκος για τον χειμώνα, λες και βρίσκεσαι με παρέα σε κάποιο ορεινό καταφύγιο, όπου ο καθένας αφηγείται και μια ιστορία. Και οι υπόλοιποι να τον παρακολουθούν με δέος και υγρά μάτια, παρακαλώντας η ιστορία να μην τελειώσει ποτέ. Βοηθάει να ακούς τέτοιες ιστορίες με e bow και hammond ως συνοδεία, με μια δόση από καθάρια - τύπου Borknagar - φωνητικά ή ψιθύρους.

Συνήθως οι μουσικοί λένε τα καλύτερα για το πιο πρόσφατο δημιούργημά τους. Αν τυχόν το ισχυριστούν και οι Ereb Altor φέτος, θα συμφωνήσουμε μαζί τους. Πέτυχαν μια ιδανική ένωση όλων όσων πρεσβεύουν και ακόμα δεν έχουμε ακούσει την κορυφή τους. Κάπου εκεί παραμονεύει, στις σπηλιές, στα δάση και στα χιονισμένα τους βουνά. Τέλος, το "Alvablot" είναι το καλύτερο τραγούδι του Q.. από Β... και για τούτη τη χρονιά.

Bandcamp