Μπάσταρδο του Ozzy Οsbourne και μιας Εσκιμώας, ηδονίζεται εξίσου από τον Muddy Waters και τους Manilla Road. Έχει μάθει απ' έξω κάθε νότα από τα αγαπημένα του τραγούδια στην αέρινη κιθάρα του και φυσικά...

Crypt Sermon
Out Of The Garden
Aριστουργηματικό επικό doom metal
To underground metal γιορτάζει. Εδώ και λίγους μήνες που κυκλοφορεί το ντεμπούτο των Αμερικάνων Crypt Sermon, όσοι τυχεροί έπεσαν πάνω του, μακαρίζουν την ώρα και τη στιγμή. Πρόκειται για αριστουργηματικό επικό doom metal a la Solitude Aeturnus, τίμιο, παλιομοδίτικο και ονειροπόλο.
Ο δίσκος περιέχει επτά συνθέσεις, όλες σχεδόν άνω των πεντέμισι λεπτών, όλες -ανεξαιρέτως- βαρειές και ασήκωτες και ξεχειλίζουσες έμπνευση, άψογο musicianship και καλό γούστο. Ακόμα και το εξώφυλλο, με τα πανέμορφα χρώματα και το dreamy τοπίο, σε προδιαθέτει ιδανικά για ένα heavy metal ταξίδι στην ιστορία, τους μύθους αλλά και τα μείχια συναισθήματά σου. Η μουσική διακρίνεται για το μεγαλοπρεπές και πομπώδες ύφος της, το οποίο αναδεικνύεται άριστα μέσα από μια ζεστή και ανθρώπινη παραγωγή που αφήνει το όλο άκουσμα να αναπνεύσει.
Οι Crypt Sermon δεν ντρέπονται για τις επιρροές τους. Αντιθέτως, τις τιμούν και τις σέβονται, χωρίς να τις κλέβουν. Οι ίδιοι είναι «παιδιά» των Candlemass (τεσσάρων πρώτων δίσκων), των Solitude Aeturnus (προφανώς) και των Solstice, ενώ πιστεύω ότι γουστάρουν και πιο «βασανιστικά» πράγματα, όπως είναι οι Reverend Bizarre ή οι Saint Vitus της Scott Reagers εποχής. Τα τραγούδια τους είναι ένα tribute απέναντι σε αυτά τα συγκροτήματα, δίχως καμία διάθεση ανανέωσης ή πρωτοπορίας, και αυτό -εννοείται πως- δεν χαλάει κανέναν οπαδό του doom metal παρακλαδιού...
Οι αργοί έως μέσοι ρυθμοί κυριαρχούν στον δίσκο και, παρ' όλα αυτά, αυτός ακούγεται «νεράκι», χωρίς να καταλαβαίνει κανείς πότε άρχισε και πότε τελείωσε. Και αυτό γιατί το συγκρότημα δεν αναλώνεται σε ατελείωτα, δήθεν απελπισμένα solo για να γεμίσει τον χρόνο, ενώ δεν γίνεται καμία κατάχρηση στα ατμοσφαιρικά, ημι-ακουστικά περάσματα, τα οποία ασφαλώς και υπάρχουν και γλυκαίνουν τον ήχο, χωρίς να γίνονται ψυχαναγκαστικά.
Η ουσία και το πάθος είναι, άλλωστε, που κυριαρχούν μέσα στο άλμπουμ και δεν τολμώ να μιλήσω καν για filler tracks. Το "Temple Doors", το ομώνυμο κομμάτι, και το αδιανόητα επικό "Into The Holy Of Holies", είναι μάλλον οι απάτητες κορυφές ενός πραγματικά άριστου ντεμπούτου, που έρχεται να προστεθεί δίπλα σε αυτό των «δικών μας» Doomocracy για να δοξάσουν το doom metal ιδίωμα.
Δεν προβλέπω να γίνουν ποτέ οι Crypt Sermon headliners στο Wacken ή στο Hellfest... Ούτε οι ίδιοι πιστεύω ότι το επιδιώκουν. Οι διαθέσεις και οι προθέσεις τους είναι να μας προσφέρουν τη μουσική που και οι ίδιοι γουστάρουν με πάθος, ασυμβίβαστα και ανόθευτα από τις σειρήνες της επίπλαστης επιτυχίας. Ας τους υποδεχτούμε λοιπόν και ας κάνουμε δώρο στον εαυτό μας ένα ακατέργαστο, υπέρβαρο και κοφτερό ηχητικό διαμάντι.