Allt

H πρώτη επαφή με τους Σουηδούς Allt ήρθε σαν έκπληξη με το "Paralyzed" πριν απο περίπου μια διετία. Παίζοντας κάτι που ακούγεται να κινείται κάπου στα απλωμένα χωράφια του "progressive metalcore" χώρου, τράβηξαν αμέσως την προσοχή μου. To EP "The Seed Of Self Destruction" ως η πρώτη τους συλλογή κομματιών, ανέδειξε μια αναπάντεχα ώριμη συνθετική προσέγγιση, χτίζοντας έναν αρκετά χαρακτηριστικό ήχο, εμπνευσμένο τόσο από το Djent (και το λεγόμενο thall - την πιο δυσαρμονική πλευρά του djent ουσιαστικά) αλλά και από την νέα γενιά του metalcore που εκπροσωπείται από ονόματα όπως οι Invent Animate και οι Currents.

Το πρώτο τους "επίσημο" άλμπουμ έρχεται λοιπόν, δυο χρόνια αργότερα να συγκριθεί και να ξεπεράσει μια βάση που ήδη έχει δημιουργήσει θετικές εντυπώσεις στους διαδικτυακούς κύκλους, αποδεικνύοντας τη συνέχεια και την εξέλιξη των Σουηδών. Θεματικά εμπνευσμένο από την παγκόσμια ανησυχία και αναταραχή, φαντάζεται τον απόηχο μιας μεγάλης πυρηνικής καταστροφής και την επάνοδο κι ανταπόκριση του ατόμου σε αυτή την πρόκληση.

Το ατμοσφαιρικό "A Flash Of Light" φέρνει τις αγωνιώδεις στιγμές πριν την ισοπέδωση που αφήνει μόνο απομεινάρια στο "Remnant" - ένα κομμάτι που περικλείει ουσιαστικά και συνοπτικά όσα δομούν τον ήχο των Allt. Κοφτά riffs, ένα μελαγχολικό ρεφραιν, δυσαρμονικές κιθάρες που κόβουν σαν ξυράφια. Ένα μίγμα πορωτικό, εθιστικό που καταφέρνει παρά την πληθωρικότητά του να γίνεται άμεσα κολλητικό.

Το απόκοσμο "Aquila" με τις καταιγιστικές κιθάρες και τα ρυθμικά σκαμπανεβάσματα σκοτεινιάζει ακόμη περισσότερο το ζοφερό ηχητικό τοπίο, ενώ το "Memory Of Light" γίνεται αποπνικτικό με τα ηλεκτρονικά στοιχεία να έρχονται στο προσκήνιο. Στο "Echoes" έρχεται η απαραίτητη ανάσα, σε μια πιο mid-tempo σύνθεση που η μελωδία σε κιθάρα, φωνή και ηλεκτρονικά στοιχεία πρωταγωνιστεί. Όλα αυτά βέβαια μεχρι το συντριπτικό breakdown που λειτουργεί ως προπομπός του "The Orphan Breed" που γκαζώνει απειλητικά. Οι κιθάρες σε παραλήρημα, σαν σμήνος εντόμων επιτίθενται ανελέητα.

Η κορύφωση του άλμπουμ έρχεται σχεδόν αναμενόμενα στα δύο τελευταία κομμάτια. Το επαναλαμβανόμενο μοτίβο του "Ephemeral" στα πλήκτρα ορίζει το νιχιλιστικό μουσικό θέμα.

"We watched it all so blind and ignorant
We were never supposed to come this far
For dust you are
And to dust you shall return"

Υποθετικό αλλά και προφητικό συνάμα, σε ένα κόσμο που κρέμεται από μια κλωστή. Ο συγκλονιστικός Robin Malmgren στα φωνητικά φτύνει κάθε κραυγή με τέτοια ένταση που νιώθεις το βίωμα της απελπισίας μαζί του. Στο "Circles", ο κύκλος κλείνει παρακολουθώντας άλλη μια αυτοκρατορία να καταρρέει. Ίσως η απόλυτη γνώση να ήταν και η κατάρα της καταστροφής. Οι μελωδίες σαν ζώα που σπαράζουν ντύνουν αυτό το σκοτεινό σκηνικό που μοιάζει να μην έχει έξοδο διαφυγής. Η σαγήνη του σκότους σε τραβάει ακόμη πιο βαθιά.

Μέσα σε τριανταπέντε περίπου λεπτά, οι Allt έχουν καταφέρει κάτι σπουδαίο. Έχοντας μεν ένα επίκαιρο ηχητικό μανδύα, βγάζουν έναν αέρα μπάντας που έχει πολλές εμπειρίες στην πλάτη, αλλά ακόμη πολλά πράγματα να πεί. Με τέτοιο δείγμα γραφής, το μόνο σίγουρο είναι ότι θα είμαστε εκεί στο μέλλον να τα ακούσουμε.

Bandcamp
Spotify