Aeternam

Heir Of The Rising Sun

Self Released (2022)
Από τον Δημήτρη Μωυσίδη, 28/11/2022
Η Πόλις εάλω! Οι Aeternam ανατέλλουν λαμπρά από τα τείχη της Βασιλεύουσας
Πώς βαθμολογείτε το δίσκο;

Κάλλιο αργά παρά ποτέ. Και θα ήταν κρίμα να ήταν ποτέ για το πέμπτο album των Καναδών Aeternam τόσο για τη καλλιτεχνική του αξία όσο και για τη θεματολογία του. Η άλωση της Κωνσταντινούπολης το 1453 βρίσκει τη metal απόδοση της, σε ένα album φόρο τιμής τόσο στη πόλη όσο και στην κατάκτηση της από τους Οθωμανούς χωρίς να τάσσεται υπέρ του κατακτητή ή ηττημένου αλλά να εστιάζει στην ιστορία της Πόλης και των πρωταγωνιστών της. Απλά να αναφέρω για εισαγωγή ότι υπάρχει ιντερλούδιο τη Υπερμάχω ("Akathist Hymn") (!) οπότε έχει ήδη ένα έντονο ελληνικό ενδιαφέρον για το album.

Γράφαμε για το προηγούμενο album τους "Al Qassam" πως οι MENA-folk επιρροές, το ανατολίτικο φολκλόρ στοιχείο δηλαδή, είναι πολύ έντονο όσο έντονες είναι και οι ομοιότητες με τους Behemoth. Ολά αυτά παραμένουν και εδώ, ωστόσο η αλλαγή μελών της μπάντας (κιθάρα και μπάσο) έχουν μετριάσει κάπως την Behemoth επιρροή προς όφελος της επικότητας, της μελωδίας και του συναισθήματος που βγάζει το εξαιρετικό δέσιμο του storytelling με τη μουσική. Η ωριμότητα που βγάζει το "Heir" είναι κάτι το εμφανές και εξαιρετικό. "Osman’s Dream" η εισαγωγή όπως η εισαγωγή στην ιστορία της γέννησης της Οθωμανικής αυτοκρατορίας και το όνειρο που περιλαμβάνει την κατάκτηση της μεγαλύτερης Πόλης, της Κωνσταντινούπολης. "Constantinople, either I conquer you or you conquer me" και το "Beneath The Nightfall" εξιστορεί πώς το είναι το πεπρωμένο να κατακτηθεί η "Basileousa" (sic). Τρομερή ενορχήστρωση, με πολλά layers όπου το αραβικό στοιχείο δένει αρμονικά με τα melodeath χαρακτηριστικά. Ο Achraf Loudiy (φωνή, κιθάρα) είναι ένας εξαιρετικός τραγουδιστής τόσο στα ‘σκληρά’ όσο και στα νορμαλ φωνητικά και αυτό είναι φανερό στο όμορφο "Irene" όπου έχει πέσει πολλή δουλειά στα κιθαριστικά μέρη που είναι πολύπλοκα αλλά δεν κλέβουν την παράσταση από το σύνολο και την ιστορία η οποία είναι ο πρωταγωνιστής εδώ πέρα. Παύση για ultra folk ιντερλούδιο με το "Kasifi’s Verses" όπου ακούω μέχρι και μπουζούκι; Αγνοήστε το norse θέμα του "Where the River Bends" το οποίο κυριαρχείται από φανταστικά solos και την επιβλητική φωνή του Loudiy. Είναι εμφανές πως όσο πλησιάζουμε στο φινάλε έρχεται η κορύφωση. Και πριν την κορύφωση και την πτώση της Πόλης έχουμε τη μάχη. "The Treacherous Hunt" όπου μπορείς να φανταστείς τις ορδές των πολιορκητών να επιτίθενται στα τείχη της Πόλης. Επιβλητικά drums, ρυθμικό και αγριεμένο melodeath που διακόπτεται από τον Ακάθιστο Ύμνο που τραγουδούν οι πολιορκημένοι πριν την τελική άλωση. Το δεκάλεπτο "The Fall Of Constantinople" αποτελεί την επιτομή του album, το σημείο όπου ολοκληρώνεται μια επική διαδρομή με την κορύφωση του δράματος. "Κάτω από τη σοφία σου, διοικούμε Θεοτόκος" ακούγεται η χορωδία πριν γίνει επίκληση προς τη Παναγία καθώς οι βομβαρδισμοί σαν αστραπές γκρεμίζουν τα τείχη της Πόλης. Ένα επιθετικό κρεσέντο απελπισίας και ύστατης μάχης καθρεφτίζεται στη φωνή του Loudiy με τα συμφωνικά μέρη να δρουν ιδανικά συμπληρωματικα στο στιβαρό rhythm section. Μέχρι το φινάλε. Όπου η αποδοχή της ήττας μετατρέπεται σε ένα συνταρακτικό μοιρολόι, από αυτά που η παράδοση μας διατήρησε ανά τους αιώνες. Ένα από τα διασημότερα Ελληνικά μοιρολόγια για την Άλωση δένει αρμονικά στο φινάλε, όπου παρά την ξενίζουσα προφορά το "Γιατί πουλί μ’ δεν κελαηδείς" προκαλεί μια σχετική ανατριχίλα.

Σπανίως συναντάμε τέτοιες κυκλοφορίες. Τόσο συμπαγείς, δεμένες, αφοσιωμένες στην ιστορία που αφηγούνται, με ιδανική συνοδεία μουσικής και ενορχήστρωσης. Οι Aeternam είχανε ένα όραμα και το πέτυχαν στο 101%. Το θέμα σίγουρα θα αρέσει στο ελληνικό κοινό. Πρόκειται για ένα αριστοτεχνικά φτιαγμένο album που με το δράμα και τη ποιότητα του θα αποτελέσει σταθμό τόσο για τους ίδιους όσο και για το MENA/folk metalcore. Εύγε.

  • SHARE
  • TWEET