Up The Hammers Day 2: Riot V, Vicious Rumors, Cloven Hoof, Blazon Stone κ.ά. @ Gagarin 205, 20/05/23

Αυτό ήταν το Up The Hammers Festival που αγαπήσαμε!

Από τους Σπύρο Κούκα, Θοδωρή Ξουρίδα, 24/05/2023 @ 07:59

Το κοντέρ είχε γράψει ήδη αρκετά χιλιόμετρα από τις δύο εντυπωσιακές ημέρες που προηγήθηκαν σε An Club και Gagarin, αλλά η όποια κούραση δεν έμοιαζε ανασταλτικός παράγοντας για να πάρουμε από νωρίς θέση, αναμένοντας το set των Steel Arctus, το οποίο και θα αποτελούσε την επίσημη έναρξη της δεύτερης και τελευταίας κύριας ημέρας του φεστιβάλ. Άλλωστε, οι Θεσσαλονικείς μας έδιναν κάθε λόγο για να πιούμε τον μεσημεριανό καφέ μας απολαμβάνοντας τους επί σκηνής, καθώς το heavy/power υλικό των δύο δίσκων τους είναι πρώτης ποιότητας.

Τηρουμένων των συνθηκών, ευτυχώς αρκετός ήταν και ο κόσμος που σκέφτηκε ανάλογα, ανταμειβόμενος με την πρώτη αξιομνημόνευτη εμφάνιση της ημέρας. Με δυνατό ήχο, συνθέσεις βγαλμένες από τα ένδοξα για το είδος '90s κι έναν Τάσο Λάζαρη σε δαιμονιώδη κατάσταση, να μην χάνει νότα καθώς ανεβοκατέβαινε τις οκτάβες, η μπάντα απέδωσε παραπάνω από πειστικά υλικό και από τα δύο άλμπουμ της. Στο δε "Metal Daze", οι αντιδράσεις υπήρξαν αναμενόμενα ένθερμες, σε μία τιμιότατη διασκευή ενός ύμνου των πρώτων Manowar χρόνων. (η φωτογραφία προέρχεται από την επίσημη σελίδα του Up The Hammers στο Facebook)

SETLIST

Doombringer
Steel Arctus
Midnight Priest
God Of Fire
Hear My Battlecry
Hellhammer
Cry For Redemption
Metal Daze (διασκευή Manowar)
Master Of War

Από τις μπάντες που ανυπομονούσαμε να δούμε αν κι επί σκηνής είναι τόσο ανταγωνιστικές, οι Blood Star ήρθαν από την πόλη του Salt Lake και απαίτησαν άμεσα την προσοχή μας. Άλλωστε, ο Πάνος τα έγραφε για το εξαιρετικό τους ντεμπούτο και την ερωτεύσιμη φωνή της Madeline Smith, γεγονότα που επαληθεύτηκαν και σε ζωντανές συνθήκες με τον καλύτερο δυνατό τρόπο. Ομολογουμένως, οι Αμερικάνοι έμοιαζαν μπαρουτοκαπνισμένοι, με μουσικό υπόβαθρο που από μόνο του άφηνε υποσχέσεις και με την παρουσία της Smith, η οποία συμπαρέσυρε ένα σύνολο γοητευτικών αντιθέσεων μαζί της, να αποτελούν έναν ισχυρό πόλο έλξης για πλήθος κόσμου - αρκετά περισσότερου από την αντίστοιχη ώρα στην προηγούμενη ημέρα.

Οι δεσμοί με τους Visigoth δεν κρύβονται -και γιατί άλλωστε- ενώ το μεταλλικό τους hard 'n' heavy ταιριάζει απόλυτα στην ιδιοσυγκρασία του φεστιβάλ, γεγονός που πάντα έχει τη σημασία του σε τέτοιες συνθήκες όπου μια μπάντα καλύπτει μια θέση νωρίς στο billing. Μάλιστα, η διασκευή τους στο "Wild Child" των W.A.S.P. αποτέλεσε ένα μικρό φεστιβαλικό highlight, καθώς ο εν λόγω ύμνος αποδόθηκε στην ίσως καλύτερη -και πιο ζωντανή- εν Ελλάδι εκτέλεση του. [Σ.Κ.]

SETLIST

Tortured Earth
All For Nothing
Fearless Priestess
No One Wins
Cold Moon
Going Home
Wild Child (διασκευή W.A.S.P.)
Wait To Die
The Fear

Η πρώτη από τις δύο γερές δόσεις New Wave Of British Heavy Metal ήρθε νωρίς το απόγευμα του Σαββάτου με τους Millennium. Ή μήπως όχι; Με μόλις δύο στα δέκα τραγούδια από το ντεμπούτο τους άλμπουμ στα 1984 και την φωνή του μοναδικού παλιού Mark Duffy να είναι πλέον αρκετά πιο τραχιά, δύσκολα θα μπορούσαμε να κάνουμε λόγο για παλιακές καταστάσεις. Από την άλλη, δεν γίνεται να «κατηγορήσεις» ένα συγκρότημα που πιστεύει στις τωρινές δυνατότητές του.

Το νεότερο υλικό είναι μεν heavy metal, διαθέτει όμως σαφέστατα πιο σύγχρονη αύρα. Σε όρους ποιότητας, είναι «τόσο όσο» καλό. Κρατάμε βεβαίως τα παλιά "Demons Of The Light" και "The Devil Rides Out", την διάθεση, την πειστική απόδοση, τις αγγλόφατσες που πάντοτε μας αρέσουν και άμα λάχει δίνουμε μια ευκαιρία στο "The Sign Of Evil", που μόλις κυκλοφόρησε, διαδεχόμενο το "Awakening" του 2017 και το "A New World". Τα σέβη μας στο μακρινό Billingham. [Θ.Ξ.]

SETLIST

False Reality
Revolution Calls
Demons Of The Light
The Sign Of Evil
The Devil Rides Out
Virus
Lies All Lies
There is A Devil
Give Me A Sign
We Don't Trust You

Μπορεί τον μεγάλο πόθο των Ελλήνων power-άδων, τους ιστορικούς Running Wild, να μην έχουμε ακόμη την τύχη να τους ξαναδούμε στα μέρη μας, αλλά το κοντινότερο υποκατάστατο αυτών, οι ικανοί Blazon Stone, πλέουν σε αντίστοιχα ύδατα και αποτελούν κάτι παραπάνω από μια μπάντα-tribute στους πατέρες του πειρατικού metal.

Βέβαια, οι Σουηδοί είναι μπάντα με μία, μοναδική και κυρίαρχη επιρροή στη μουσική της και αυτό είναι ευχή και κατάρα ταυτόχρονα. Πέραν, όμως, αυτού, στέκεται κι ως ένα σχήμα που σέβεται πλήρως αυτό που κάνει, αποδίδοντας στο βέλτιστο εκτελεστικό επίπεδο, με πάθος, ορμή και μια σχεδόν παράτολμη ενέργεια που χάρισε μερικές από τις πιο εντυπωσιακές σκηνικά στιγμές του φεστιβάλ (βλ. το άλμα πίστης του ενός κιθαρίστα τους, που χάρισε ένα φοβερό στιγμιότυπο).

Στην τελική, αυτό το καταιγιστικό up tempo παίξιμο τους -έστω και με ήχο που δεν κολάκευε την ορθή απόδοση των μελωδικών τους εκφάνσεων- χρειαζόταν για να επανέλθουμε σε καταστάσεις κανονικότητας έπειτα από τη mid tempo σταθερότητα των προηγηθέντων Βρετανών, προετοιμάζοντας μας ιδανικά για τα ακόμη σπουδαιότερα που θα ακολουθούσαν στην τελική ευθεία της βραδιάς.

SETLIST

Raiders Of Jolly Roger
Hell On Earth
Bohemian Renegade
Soldier Blue
Eagle Warriors
Stand Your Line
Wandering Souls
Chainless Spirit
Hanged, Drawn, And Quartered
Down In The Dark
Highland Outlaw

Δύο στροφές πριν το τέλος, η μέρα μας επιφύλασσε την μεγαλύτερη έκπληξη του φετινού Up The Hammers, καθώς η παρουσία του τεράστιου Harry "Tyrant" Conklin στους Cloven Hoof μετατρέπει και την τωρινή υπόσταση των Βρετανών σε μπάντα παγκόσμιας κλάσης. Όχι πως το σχήμα δεν έχει τη δική του κληρονομιά, με σπουδαία άλμπουμ στο ενεργητικό του, αλλά την τελευταία δεκαετία συνέβησαν ορισμένα ατυχή γεγονότα που «λέρωσαν» το όνομα τους στην συναυλιακή πιάτσα.

Παρόλα αυτά, το παρελθόν βρίσκεται πίσω και αυτοί οι Cloven Hoof, με αυτόν τον frontman, ενδεχομένως να διεκδικούν με αξιώσεις μια θέση στο βάθρο των κορυφαίων εμφανίσεων ολόκληρου του τριημέρου. Τρομερός ήχος, ασύλληπτο setlist όπου και αποδόθηκαν ύμνοι από τα τρία πρώτα τους, κλασικά άλμπουμ σε ονειρικές εκτελέσεις, με έναν Τύραννο εξωπραγματικό, να αποδεικνύει ξανά τους λόγους για τους οποίους ανήκει εδώ και 40 χρόνια στην ελίτ των metal τραγουδιστών.

Το ντουέτο του, δε, με τη Dejana των Claymorean έδωσε έναν ακόμη πιο ξεχωριστό αέρα στο "Astral Riders", η οποία έμοιαζε αρκετά ψαρωμένη που μοιραζόταν τη σκηνή με δύο θρυλικές μορφές του παραδοσιακού metal χώρου, όπως ο Lee Payne και ο Αμερικάνος ερμηνευτής. Ιδιαίτερη μνεία, πάντως, αξίζει και ο Chris Dando, αφού ο Βρετανός θεούλης μάλλον ευχαριστήθηκε περισσότερο απ’ όλους την επί σκηνής παρουσία του, έχοντας έναν μουσικό ρόλο πληκτρά/δεύτερου frontman και κόβοντας κατά το δοκούν βόλτες στη σκηνή, σιγοντάροντας στα φωνητικά και φορώντας metal μπλουζάκι της... Celine Dion.

SETLIST

The Gates Of Gehenna
The Fugitive
Nova Battlestar
Cloven Hoof
Highlander
Astral Rider
Crack The Whip
Laying Down The Law
Reach For The Sky

Η δεύτερη -και πιο σημαντική- αντικατάσταση στη πορεία προς την διεξαγωγή του φεστιβάλ ήθελε τους Vicious Rumors να παίρνουν τη θέση των Toxik, ένα γεγονός που, εκ του αποτελέσματος, υπήρξε κομβικό για την τρομερή επιτυχία την φετινής εκδοχής του φεστιβάλ. Βλέπετε, οι πεπειραμένοι US metallers αποτελούν μια καθόλα ενεργή μπάντα, με δισκογραφία που συνεχίζεται ανταγωνιστικά μέχρι και σήμερα και με ένα line-up που έμοιαζε ακόμη και στα χαρτιά ικανότατο.

Με τους Geoff Thorpe και Larry Howe ακλόνητους, να πλαισιώνονται από εξαιρετικούς παίκτες, η μόνη ανησυχία υπήρχε για τη φωνητική παρουσία τους, καθώς μιλάμε για μια θέση που είχε στιγματίσει ο αδικοχαμένος Carl Albert με τις ερμηνείες του. Ο τωρινός κάτοχος της θέσης, ο Ronny Munroe, δεν είναι κανένας τυχαίος, αφού έχει διατελέσει, μεταξύ άλλων, για χρόνια τραγουδιστής των Metal Church, με το old school setlist (με κομμάτια μόνο από τα τέσσερα πρώτα άλμπουμ) να αποτελεί μεγάλη πρόκληση που -ευτυχώς για όλους- έβγαλε με επιτυχία εις πέρας. Κάτι παραπάνω από αξιοπρεπής, προσπάθησε να γεμίσει τα παπούτσια του ιστορικού frontman της μπάντας και να αποδώσει το καλύτερο δυνατό, σεβόμενος τις πρωτότυπες φωνητικές γραμμές και, σε έναν βαθμό, τα κατάφερε.

Την ίδια στιγμή, η υπόλοιπη μπάντα παρέδιδε μια διδαχή στο πως παίζεται το πυρακτωμένο, στιβαρό US metal, με απόλυτη προσήλωση και τρομακτική συνοχή, η οποία πάντως, αδικήθηκε από τον χαμηλωμένο ήχο του δεύτερου κιθαρίστα σε ένα μεγάλο μέρος της εμφάνισης τους. Με μια ηγεμονική εμφάνιση σε ένα κοινό που τους ανταπέδωσε τα μέγιστα με άμεση συμμετοχή κι αλληλεπίδραση, διαρκές sing along και λοιπές εκδηλώσεις πώρωσης, οι Vicious Rumors έδειξαν πως η παρουσία τους ως co-headliners ήταν πολυτέλεια. Τρομερή ποιότητα, κιθάρες για σεμινάριο, σοβαρότητα και σεβασμός· οι Αμερικάνοι είναι συνώνυμο του πρωτοκλασάτου US metal, είτε στουντιακά, είτε σε live συνθήκες, και μας χάρισαν μια παράσταση που γράφτηκε με χρυσά γράμματα στην ιστορία του Up The Hammers. [Σ.Κ.]

SETLIST

On The Edge
Abandoned
You Only Live Twice
World Church
Digital Dictator
Minute To Kill
Ship Of Fools
Lady Took A Chance
Six Stepsisters
Strange Behavior
Down To The Temple
Hellraiser
Soldiers Of The Night
March Or Die
Don't Wait For Me

Οι Riot είναι ήταν ένα από τα κάπως ξέμπαρκα συγκροτήματα που συμμετείχαν το περασμένο φθινόπωρο στο αφιερωμένο στο New Wave Of British Heavy Metal φεστιβάλ Keep It True Rising, στο Würzburg της Γερμανίας. Περιγράφοντας τις εντυπώσεις του, θυμάμαι τον φίλο και αδελφό Κώστα Πολύζο να εκμυστηρεύεται το εξής: «Είναι να παίξουν οι Riot, λέμε πωωω, πάλι Riot, τους έχουμε δει τόσες φορές. Ξεκινάνε ναι παίζουνε και είναι από άλλο πλανήτη.» Έχοντας αυτό στο μυαλό, δεν είχα καμία αμφιβολία ότι οι Riot θα αποτελούσαν τον ιδανικό επίλογο για το φετινό Up The Hammers. Ευτυχώς είχαμε την τύχη να τους δούμε πολλές φορές στην χώρα μας τα τελευταία 25 χρόνια και ξέρουμε ότι δεν γίνεται να είναι λιγότερο από γαμάτοι.

Η μαγκιά τους το βράδυ του Σαββάτου είναι ότι έδωσαν το κάτι παραπάνω, ξεσήκωσαν ολόκληρο το Gagarin πιάνοντας το νήμα από τους προηγούμενους, και με την πρώτη τους εμφάνιση στο Up The Hammers θεωρώ ότι έχουν καταφέρει να περάσουν ήδη στο πάνθεον με τις μεγάλες εμφανίσεις του φεστιβάλ. Χωρίς να συντρέχει κάποια ειδική περίσταση. Απλά έχουν κορυφαίαο ρεπερτόριο απέδωσαν για δέκα στα δέκα. Είτε έπαιζαν ένα τραγούδι που κυκλοφόρησε πριν πέντε, δέκα, τριάντα, τριανταπέντε, σαράντα ή σαρανταπέντε χρόνια, τα γούστα που έβγαζαν και η ανταπόκριση που έπαιρναν από το κοινό δεν είχε σημαντικές διαφορές.

Τρομερός ο ήχος, τρομερή και η απόδοση, τόσο σε επίπεδο πεντάδας, όσο και σε επίπεδο ατόμων, σε ένα σετ είκοσι συνολικά τραγουδιών με χρονική διάρκεια που υπερέβη αρκετά το προγραμματισμένο 90λεπτο. Ο ακούραστος πίσω από το μικρόφωνο Todd Michael Hall μας άφησε για μία ακόμη φορά με το στόμα ανοιχτό. Πίσω από τα τύμπανα, ο καταιγιστικός Frank Gilchriest συνέθεσε με τον Don Van Stavern ένα μπετονένιο rhythm section, με τον δεύτερο να κατεβάζει ξανά την τεκίλα απ' το μπουκάλι. Ο Mike Flyntz, έτερο ήμισυ για δύο και πλέον δεκαετίες του αείμνηστου Mark Reale, παρέδωσε ξανά μαθήματα, και με τον ξεψάρωτο Lance Barnewold μερικές υποδειγματικές δισολίες. 

Ο απόντας Nick Lee επέστρεψε, όπως πληροφορηθήκαμε, την ίδια ημέρα στην ενεργό δράση, σε σκηνή της Νέας Υόρκης, μετά την σοβαρή περιπέτεια που είχε (κατέρρευσε από αδιευκρίνιστα αίτια), οπότε θα τον περιμένουμε την επόμενη φορά. Από την άλλη, η ευτυχής συγκυρία της συνύπαρξης των Cloven Hoof, έφερε τον Harry "Tyrant" Conklin στη σκηνή για δύο ντουέτα με τον Hall, με σαφώς καλύτερο το μαγικό "Magic Maker". Για τα όσα προηγήθηκαν ή ακολούθησαν, πραγματικά δεν ξέρεις από που να αρχίσεις και που να τελειώσεις! Σε "Flight Of The Warrior" και στους κολλητούς μεγάλου ύμνους "Bloodstreets" και "Take Me Back" είχαμε βεβαίως μεγάλα sing along και αυτοαναδυόμενα σερφαρίσματα.

Αλλά ο μεγάλος χαμός έγινε από το "Swords And Tequila" και μετά. "Warrior"! "Thundersteel"! "Outlaw"! "Bloodstreets" για δεύτερη φορά, ώστε να τηρηθεί και η παράδοση του φεστιβάλ και "Road Racin'" στο μεγάλο φινάλε. Το sing along ήταν καθολικό και ολόκληρο το Gagarin σηκώθηκε στο πόδι. Οι Riot πήραν δέκα σε όλα, πραγματοποιώντας μια ιστορική εμφάνιση για το φεστιβάλ. Τόσο απλά. Κι ας είναι στην πραγματικότητα οι Riot V και όχι οι κλασικοί Riot του Reale. Μπράβο και πάλι μπράβο σε όλους όσους συνετέλεσαν σε μια συναυλιακή εμπειρία ζωής.

Κρίνοντας συνολικά το φεστιβάλ, νομίζω πως όλοι είναι ευχαριστημένοι, καθώς το Up The Hammers επέστρεψε για τα καλά στα προ πανδημίας στάνταρ και συνεχίζει ακάθεκτο. Δεν είχαμε απογοητεύσεις αλλά ούτε και μεγάλες εκπλήξεις, είχαμε όμως πολλές σπουδαίες εμφανίσεις σε ένα γεμάτο Gagarin, με τη δεύτερη ημέρα να έχει πολύ καλό ήχο και πολλές συγκινήσεις. Σε λιγότερο από δέκα μήνες, δεν μπορώ να φανταστώ τί θα γίνει με Cirith Ungol, Visigoth, τον Jack Starr να παίζει Virgin Steele όπως πρέπει, με Sumerlands, Night Demon και ένα σπουδαίο line-up εν γένει που ακόμη δεν έχει ολοκληρωθεί. Αυτός είσαι Up The Hammers! [Θ.Ξ.]

Φωτογραφίες: Μιχάλης Κουρής

SETLIST

Fight Or Fall
On Your Knees
Victory
Fire Down Under
Flight Of The Warrior
Bring The Hammer Down
Johnny's Back
Bloodstreets
Take Me Back
Angel's Thunder, Devil's Reign
Overdrive
Black Leather And Glittering Steel (με τον Harry Conklin)
Magic Maker (με τον Harry Conklin)
Swords And Tequila
Warrior
Thundersteel
Outlaw
Sign Of The Crimson Storm
Bloodstreets
Road Racin'

  • SHARE
  • TWEET