Pavlov's Dog, Before Sunday @ Eightball, 23/11/19

Νοιώθω εδώ και καιρό μια μεγάλη συναυλιακή έλλειψη στο «παλιό» rock. Μια έλλειψη η οποία εκ πρώτης όψεως δεν έχω διαπιστώσει αν πραγματικά υπάρχει και ακόμα περισσότερο δεν έχω διασταυρώσει αν τη νοιώθει εξίσου το συναυλιακό κοινό της χώρας μας. Δεν αναφέρομαι τόσο στα μεγάλα και γνωστά ονόματα τύπου Deep Purple και Scorpions, συγκροτήματα δηλαδή που τα οποία ανέκαθεν ήταν αγαπημένα στην Ελλάδα, όσο στα λιγότερο δημοφιλή αλλά καταξιωμένα στον χώρο. Οι Pavlov's Dog αποτελούσαν ένα ιδανικό παράδειγμα για να διαπιστώσουμε ορισμένα πράγματα.

Φτάσαμε μια μικρή καθυστέρηση στο Eightball όπου συναντήσαμε πλήθος κόσμου τόσο στον εσωτερικό όσο και στον εξωτερικό χώρο, αφού ο επίκαιρος αντικαπνιστικός νόμος (τον οποίο φυσικά και δεν θα αναλύσουμε εδώ) έφτασε πλέον και στις ελληνικές συναυλίες. Στη σκηνή βρίσκονταν οι Before Sunday με έδρα το Λονδίνο. Σε μια πολύ ενεργή περίοδο για την μπάντα αφού ο πρώτος τους δίσκος είναι κατά πάσα πιθανότητα έτοιμος, οι εμφανίσεις τους με τους Pavlov's Dog έμοιαζαν μια ιδανική ευκαιρία για να ξεσκάσουν. Η μουσική τους περιέχει πολλές και διάφορες επιρροές περασμένες μέσα από ένα pop-rock φίλτρο, έντονο και το στοιχείο του ρυθμού αλλά στο τέλος της ημέρας η επιλογή φάνηκε κάπως ακατάλληλη αφού μάλλον το κοινό δεν κατάφερε να συνδέσει με κανέναν τρόπο το ύφος τους με αυτό του headliner.

Σε μια sold out συναυλία όπως αυτή που ετοιμαζόμασταν να παρακολουθήσουμε σίγουρα οι συνθήκες δυσκολεύουν αν και είναι πάντα ευχάριστο να βιώνεις την επιτυχία, εμπορική σε πρώτη φάση, μιας διοργάνωσης και ενός συγκροτήματος ταυτόχρονα. Ο χρόνος για περιττές σκέψεις και περισυλλογή έληξε γρήγορα όμως αφού η αρχή της εμφάνισης των Pavlov's Dog με τα "Late November" και "Fast Gun" έμοιαζε ονειρική. Ιδανική φάνηκε και η σύνδεση μεταξύ παρελθόντος και παρόντος με το "Shaking Me Down" από το "Prodigal Dreamer". Εδώ όμως άρχισε να φαίνεται η ρίζα του προβλήματος της συγκεκριμένης βραδιάς.

Ενώ η μπάντα του David Surkamp έδινε τον καλύτερο της εαυτό και ενώ ο συμπαθέστατος frontman προσπαθούσε να πραγματοποιήσει μια αξιοπρεπέστατη ιστορική αναδρομή της καριέρας του συμπεριλαμβάνοντας νέα και παλιά κομμάτια όπως το "She Came Shining" από το "At The Sound Of The Bell" του μακρινού 1976 η πλειοψηφία του κόσμου περίμενε μονάχα ορισμένα από τα κομμάτια του θρυλικού ντεμπούτου, για να μην πω μόνο το "Julia" και φανώ κακεντρεχής. Αντίθετα εμείς απολαύσαμε χορεύοντας το "Heart Of Mine" από την εποχή των Hi-Fi, του project δηλαδή του Surkamp με τον Ian Matthews των Fairport Convention πριν επιστρέψουμε στις ανατριχίλες με το "Of Once And Future Kings".

Τα τελευταία πέντε κομμάτια της βραδιάς ήταν όλα από το, κυριολεκτικά τέλειο, "Pampered Menial" γεγονός που έδωσε την τελική θριαμβευτική αίσθηση. Δυστυχώς όμως είχε προηγηθεί μια μεγάλη διάρκεια μουρμουρητών που δεν αξίζει στις συνθέσεις των υπόλοιπων δίσκων των Pavlov's Dog όσο υποδεέστερες του ντεμπούτου και αν είναι. Το τέλος ήρθε με το "Song Dance" και φυσικά το "Julia" κλείνοντας έτσι με τον καλύτερο δυνατό τρόπο τη συγκεκριμένη βραδιά.

Κυρίαρχη σκέψη κατά την έξοδο μας από τον χώρο ήταν ότι είχαμε την ευκαιρία για άλλη μια φορά να παρακολουθήσουμε ζωντανά έναν από τους καλύτερους δίσκους όλων των εποχών, το εξαιρετικό "Pampered Menial". Ταυτόχρονα όμως η μεγάλη προσέλευση του κόσμου έδειξε μια ξεκάθαρη «δίψα» του κοινού για αυτό που αναφέραμε αρχικά ως «παλιό» rock.

Φωτογραφίες: Γιάννης Βόλκας