Midnight, Violent Definition, Boneyard @ Temple, 22/08/19

Μια βραδιά έντονου black 'n' roll και μπόλικου ιδρώτα

Από τους Γιάννη Δούκα, Αποστόλη Ζαμπάρα, 26/08/2019 @ 10:44

Η ανακοίνωση της εμφάνισης των cult Αμερικανών metallers Midnight, μήνες πριν, ήταν σίγουρο πως θα ξεσήκωνε τους πιστούς ακολούθους του underground. Η μπάντα, με τον ιδιαίτερο συνδυασμό της σε speed metal, punk και black metal, που φημίζεται για την τρέλα των ζωντανών της συναυλιών, μιας και ο Athenar, frontman τους, δεν είναι και το πιο ήρεμο άτομο, κατάφερε τηρουμένης των αναστολών λόγω ημερομηνίας να καταφέρει να γεμίσει το Temple και να προσφέρει με εκνευριστική άνεση μια ισοπεδωτική, το λιγότερο, εμφάνιση.

Την βραδιά άνοιξαν με μια καθυστέρηση της τάξης των πέντε λεπτών, οι Boneyard. Η πεντάδα, με την συνοδεία ενός video wall που έπαιζε ένα trailer-άκι με το logo τους, επιδόθηκε για περίπου 40 λεπτά σε ένα βρώμικο black/thrash. Με ειδική μνεία στο στήσιμο τους επί σκηνής, από τις πόζες των μελών μέχρι το outfit τους, οι Boneyard ήταν ταγμένοι στον σκοπό τους. Με έντονη διάθεση τόσο εκ μέρους τους, όσο και εκ μέρους του κοινού, και με τραγούδια που το στυλ τους άλλοτε ήταν πιo punk, άλλοτε πιο sleaze-y όπως το τελευταίο τους, το οποίο ήταν μέρος του encore και το απέδωσαν ως τετράδα, και αρκετά συχνά αρκούντως καταιγιστικά, οι Boneyard ήταν φανερά εντός κλίματος και μύησαν και τον κόσμο σε όσα θα ακολουθούσαν. Το γεγονός δε, πως σε σημεία ο ήχος στα φωνητικά και περιστασιακά στα τύμπανα, αποσπούσε από την δομή των συνθέσεων, ενώ τα περισσότερα leads έφερναν μνήμες από τους σπουδαίους του ‘80s thrash metal, δεν είναι απαραίτητα αρνητικό, μιας και το πνεύμα των Venom είχε κατακλύσει την μπάντα και με σύμμαχο ένα αξιοπρεπή ήχο, απέδωσαν το υλικό τους με χαρακτηριστική άνεση.

Η συνέχεια, έφερε τους Violent Definition στην σκηνή. Οι thrashers, που αποτελούνται από εμπειρότατα μέλη της εγχώριας σκηνής, στα 45 σχεδόν της εμφάνισής τους, ξυλοφόρτωσαν τα αυτιά μας υπό τους ήχους του speed/thrash τους, που όμως δεν ήταν διόλου καθαρό, και διαφοροποιείται από τον γεινικότερο black/thrash ήχο. Μπορεί ο ήχος να μας εμπόδιζε να αντιληφθούμε πλήρως τα κιθαριστικά θέματα, καθώς στην μεγαλύτερη διάρκεια ήταν μπουκωμένος, η αίσθηση πάντως πως ακούμε ένα κράμα από Razor, Sacred Reich και Kreator, ήταν σαφής, ειδικά στην εκφορά των φωνητικών, με την μπάντα να επικεντρώνεται κυρίως στον περσινό τους δίσκο, "Life Sentence". Ο frontman ιδιαίτερα επικοινωνιακός φρόντιζε να κρατάει ζεστό το κοινό και να το εξοικειώνει με το υλικό της μπάντας, ενώ ειδική μνεία πρέπει να γίνει στον Maelstrom, που με κάθε ευκαιρία και κάθε συγκρότημα στο οποίο συμμετέχει, αποδεικνύει πόσο παικταράς είναι. Το ταχύτατο και σε πολλά σημεία punk-ικο παίξιμο του έδενε τέλεια με τον ήχο που επιδιώκει η μπάντα. Κερασάκι στην τούρτα, η αλήτικη διασκευή σε ένα πρώιμο thrash ύμνο, το "Rapid Fire" (τι ποιών;). [Α.Ζ.]

Λίγο μετά τις 10:30 και αφού είχαμε τη χαρά να βλέπουμε το τρομερό λογότυπο των Midnight κρεμασμένο στο background της σκηνής, εν μέσω σκότους και ήχους καμπάνων, οι τρεις μαύροι κουκουλοφόροι ανήλθαν με άγριες διαθέσεις. Ουδείς γνωρίζει τι καταναλώσανε στο backstage αλλά ήταν τέτοια η ενέργεια με την οποία ξαμολήθηκαν που πήραν σβάρνα τα πάντα μέχρι το τέλος.

Σπάνια συναντάς τόση τσίτα σε Live. Ασταμάτητο headbanging, πήγαινε έλα, σκαρφαλώματα στους ενισχυτές ή ηχεία και ένας γενικός πανικός. Είναι τέτοια η μουσική τους, παίζουν και τόσο ψυχωμένα οπότε λογική η συμπόρευση του κοινού στο ίδιο καζάνι κοχλάζουσας αδρεναλίνης. Ο Athenar και η παρέα του ξεκίνησαν με τα "Penetratal Ecstasy" και "Poison Trash" από το πιο φρέσκο "Sweet Death And Ecstasy". Το μόνο στενάχωρο, προσωπικά κολλήματα βέβαια, είναι ότι δεν έπαιξαν τίποτε άλλο από αυτή τη δισκάρα. Δεν τρέχει όμως ιδιαίτερα κάτι αφού ήρθαν για πρώτη φορά, προφανώς έπρεπε να καλύψουν όλη τη δισκογραφία τους, ενώ το συνολικό σκορ των 17 τραγουδιών δεν το λες και λίγο. Αν έπαιζαν κι άλλο θα αφήναμε το κόκκαλα μας εκεί.

Ήταν πολύ εντυπωσιακή η αλληλεπίδραση group και κόσμου. Σε κάποια τραγούδια super hit όπως τα "You Can’t Stop Steel", "Satanic Royalty", "Violence On Violence", "Black Rock 'n' Roll" ή του απίστευτου "Vomit Queens" έβλεπες ένα άγριο πάρε δώσε ενέργειας μεταξύ σκηνής και κοινού. Απίστευτο το πόσο φαινόταν να πιάνουν το παλμό του club και το πόσο αυτό απορροφούσε. Έβλεπες ότι υπήρχε όντως γνώση των τραγουδιών και τόση έκσταση που ώρες ώρες ένιωθες ότι είχες μπροστά σου ένα group με 30 χρόνια ιστορίας και τα συγκεκριμένα άσματα είχαν περάσει στο πάνθεον του κλασικού. To pit έπαιρνε φωτιές και το stage diving ήταν συνεχόμενο.

Οι Midnight έχουν βρει τη χρυσή τομή. Με δύο riff σε στέλνουν αδιάβαστο. Παίρνουν ότι καλύτερο απ’ τη παράδοση των Venom, Motorhead, Slayer κ.α. και με δούρειο ίππο τα refrain που σου γαργαλούν τον εγκέφαλο σε κατακτούν. Συνταγή κλασική μεν αλλά δύσκολα πραγματοποιήσιμη. Θέλει αυθεντικό respect στις επιρροές σου, δηλαδή οι αφορμές που παίρνεις από αυτές να πηγάζουν από πραγματική πώρωση. Φέρ’ ειπείν σήμερα πάρα πολλοί ακούνε Venom, αρκετοί παίζουν μουσική σαν tribute σ’αυτούς, ελάχιστοι όμως συγκλονίζουν. Η μουσική ασχέτως από πού αντλείς ερεθίσματα για να τη παράγεις, είναι η έκθεσή σου, ο προσωπικός σου αντικατοπτρισμός. Εάν θες να προσποιηθείς και επίτηδες (ή και ακούσια) να ζωγραφίζεις διάφορα στον καθρέφτη για να φαίνεσαι κάπως, αυτό γίνεται εύκολα αντιληπτό. Και αισθητικά κακό. Ο Athenar λοιπόν μπορεί να μοιάζει ότι κάνει κάτι τετριμμένο αλλά ειλικρινά ο τύπος παίρνει scalp και μάλιστα με άνεση.

Ακόμα και στα αργά τους, όπως πχ στο ‘συναισθηματικό’ "Woman Of Flame" δείχνουν ασυγκράτητοι. Απίστευτο το σκηνικό στο "Unholy And Rotten" όπου ο Athenar σκαρφάλωσε στο μπαλκόνι (!!!) και αφού γύρισε όλο το μαγαζί επανήλθε στη σκηνή για να το ολοκληρώσουν. Στο τέλος δε, προφανώς ενθουσιασμένοι από την όλη ανταπόκριση του κοινού, μας χάρισαν άλλο ένα τραγούδι, το "I Am Violator". Αποκλείεται κάποιος να έφυγε από το Temple και να μη γούσταρε από αυτό που είδε και άκουσε. Live που σου μένουν και απλά αδημονείς για το πότε θα επαναληφτεί. [Γ.Δ.]

SETLIST
 

(με δισκογραφική χρονολογική σειρά)

All Hail Hell
Unholy And Rotten
I Am Violator
Endless Slut
Black Rock 'N' Roll
Vomit Queens
Satanic Royalty
You Can’t Stop Steel
Lust Filth And Sleaze
Violence On Violence
Holocaustic Deafening
Evil Like A Knife
Degradation
Woman Of Flame
Who Gives A Fuck
Penetratal Ecstasy
Poison Trash

  • SHARE
  • TWEET