Godsleep, Okwaho, Khirki, Loud Silence @ Temple, 23/12/21

Όταν είχα διαβάσει το αρχικό billing, μου είχε φανεί πολύ δελεαστικό. Τους έμπειρους Godsleep και The Big Nose Attack τους είχα ξαναδεί, αλλά πρόθυμα τους ξανάβλεπα. Όσον αφορά τις πρώτες μπάντες όμως, τους μεν Loud Silence τους είχα σταμπάρει από πέρσι, ενώ η δισκάρα των Khirki είναι μεγάλο φετινό πουλέν για μένα και ήθελα πολύνα τους δω και τους δυο. Λόγω κρούσματος στο περιβάλλον τους, οι The Big Nose Attack ακύρωσαν μόλις μια μέρα πριν το live και στη θέση τους μπήκανε οι Okwaho. Δεν τους ήξερα μεν, δε με χάλασε καθόλου να δω ένα νέο όνομα, δε.

Μπαίνοντας στον χώρο, διαπίστωσα ότι λειτουργούσε μεγάλο merch stand, με υλικό από όλα τα συγκροτήματα, αλλά και πολύ ωραία μπλουζάκια, φούτερ κλπ, ειδικά σχεδιασμένα για τη βραδιά από την Out Of Medium. Αρκετοί πιστοί προσήλθαμε και καταθέσαμε τον οβολό μας είτε σε ρουχισμό, είτε σε μουσική, μιας και η ποικιλία όπως είπα ήταν μεγάλη.

Οι Loud Silence πέρσι έβγαλαν έναν ενδιαφέροντα δίσκο, το "Elements". Με βασικά στοιχεία από τη μεγάλη σχολή του hard rock, ήταν αρκετά ώριμο για τη νεαρή ηλικία της μπάντας και μου είχαν κεντρίσει το ενδιαφέρον. Με μικρή καθυστέρηση σε σχέση με το πρόγραμμα, οι δίδυμοι Αντρέας και Νίκος Γιαννακόπουλος σε φωνή-κιθάρα και τύμπανα, αντίστοιχα, και ο μπασίστας Ιάσονας Θεριός ανεβήκανε στη σκηνή, σε ένα μισογεμάτο Temple.

Στα 35 λεπτά που έπαιξαν, πρόλαβαν να μας παρουσιάσουν τρία κομμάτια από το "Elements", τα οποία ήταν όλα σούπερ. Το νέο κομμάτι που μας έπαιξαν δε με κέρδισε πολύ, αλλά μόνο με μια ακρόαση αυτό δεν έχει και τόση σημασία. Το "Ball N' Chain" που βγήκε νωρίτερα μέσα στη χρονιά είναι σε πιο straightforward ύφος, με ωραίο ρεφρέν. Ωραίο το ξεκίνημα της βραδιάς και καλή σκηνική παρουσία από τους Loud Silence.

Τους Khirki τους έχοχυμε εκθειάσει σε διάφορες ευκαιρίες, αρκούντως και δικαίως. Ο Αντώνης Καλαμούτσος μάλιστα, είχε και μια πολύ ενδιαφέρουσα κουβέντα μαζί τους. Η "Κτηνωδία" είναι από τους αγαπημένους μου δίσκους για τη χρονιά που μας πέρασε και για καιρό περίμενα πώς και πώς να καταφέρω να δω τη μπάντα ζωντανά. Ε λοιπόν, αυτή η εμφάνιση ήταν όπως την περίμενα. Το πάντρεμα hard rock και παράδοσης, ό,τι έκφανση κι αν έχει αυτός ο όρος, λειτουργεί εξαιρετικά και στη σκηνή. Ακόμα και χωρίς τα ατμοσφαιρικά βιολιά, μόνο με κιθάρα, μπάσο, τύμπανα και φωνή.

Από το "Black And Chrome" ήδη είχαν πάρει μπροστά για τα καλά. Το όντως καυτερό "Bukovo" στροβιλίστηκε δαιμονισμένα στα αυτιά μας, ενώ το "Wolf’s Lament" έβγαλε και ζωντανά την έντονη folk αύρα του. Καταπληκτικό ετερόκλητο δίδυμο. Το ατμοσφαιρικό "Medea" μας ταξίδεψε στα βουνά και το "Raging Bull" έκλεισε οργισμένα το set των Khirki. Ενδιάμεσα, ακούσαμε κι από αυτούς ένα νέο κομμάτι, το οποίο είναι σε παρόμοιο ύφος με το υλικό που έχουμε ακούσει ήδη.

Μου άρεσε πάρα πολύ το παίξιμο του Σπύρου Στεφανή στα τύμπανα, χωρίς όμως ο μπασίστας Ορέστης Κατσαρός και ο κιθαρίστας/τραγουδιστής Δήμος Ιωάννου να υστερήσουν. Μακάρι να γίνει η προγραμματισμένη για αρχές Ιανουαρίου συναυλία τους με τους Hidden In The Basement, για να τους ξαναπολαύσουμε, με άλλη παρέα αυτήν τη φορά.

Οι Okwaho, όπως προανέφερα, πήραν τελευταία στιγμή τη θέση των The Big Nose Attack στο billing της βραδιάς και πήραν και τη θέση τους στη σειρά εμφάνισης. Δεν ήμουν εξοικειωμένος με τη μουσική τους, όμως το βαλτώδες sludge τους τελικά το εκτίμησα. Το τρίο δεν ήταν και οι πιο επικοινωνιακοί άνθρωποι του κόσμου, όμως ο ήχος τους ήταν γεμάτος και ωραίος, με καλή ισορροπία ανάμεσα στη λάσπη και στην καθαρότητα. Άλλωστε, μόνο και μόνο λόγω της «τελευταίας στιγμής», δικαιολογείται τόσο ένα μικρό τρακ.

Ο βόρβορος στα φωνητικά ήταν πολύ κατάλληλος σε δόσεις για αυτό που αντέχει το αυτί μου. Προφανώς και οι Okwaho έπαιξαν νέο υλικό, μιας και η πανδημία έχει προσφέρει και κάτι θετικό: έχει κάνει όλα σχεδόν τα συγκροτήματα να δουλέψουν στο studio. Θετικό πάντως ήταν και το πρόσημο της εμφάνισης των Okwaho, που συνέβαλαν κι αυτοί στην επιτυχία του "Amplifier Worship".

Με το πρόγραμμα να έχει πάει λίγο πίσω, οι Godsleep πάτησαν σανίδι μετά τις 11. Από τα λεγόμενά τους, φάνηκε ότι τους είχαν λείψει πολύ οι ζωντανές εμφανίσεις και τους καταλαβαίνω απόλυτα, μιας και είναι μια πολύ βασική διέξοδος για κάθε μπάντα προκειμένου να δείχνει και να μοιράζεται τη δουλειά της. Κοντά δυο χρόνια είχαν να παίξουν στην Αθήνα - εμείς τους είχαμε ξαναδεί πριν δυόμισι.

Από τη στιγμή που οι Godsleep έχουν κάνει την τεράστια αλλαγή σε γυναικεία φωνητικά, ήταν λογικό το μεγαλύτερο μέρος του set τους να βασιστεί στον δεύτερό τους δίσκο, τον οποίο ακούσαμε ολόκληρο. Το "Basic (The Fundamentals Of Craving)" ξεχώρισε με τη μία. Για διάστημα 2-3 κομματιών στην αρχή ένιωθα ότι ο ήχος ήταν πολύ μπάσος, όμως εκεί κατά το "N.O.U." έστρωσε. Το "Karma Is A Kid" συνήθως το παίζουν ξεχειλωμένο στις ζωντανές τους εμφανίσεις και δε ζήσαμε κάποια εξαίρεση. Στο τέλος του κομματιού, ένα μακρόσυρτο τζαμάρισμα επέτρεψε στον κιθαρίστα Γιάννη Τσούμα και στον μπασίστα Φαίδωνα Κτενά να ξεδώσουν και να αυτοσχεδιάσουν, ενώ και η Amie το διάνθισε με στίχους.

Η δυάδα "Unlearn" και "Celestial" ήταν μπετό, ενώ και το "Thirteen" από το ντεμπούτο με το πιο «χύμα» στυλ του κόλλησε καλά. Το κλείσιμο με το "Ded Space" ήταν πολύ ωραίο, με μια ακόμα εκτεταμένη έκδοση σε σχέση με το studio. Μου αρέσει που δε μένουν εντελώς πιστοί στις αρχικές εκδοχές αλλά «πειράζουν» λίγο ορισμένα κομμάτια και τα φέρνουν σε μέτρα που ταιριάζουν καλύτερα σε μια ζωντανή εμφάνιση. Το encore τους ήταν πράγματι απρογραμμάτιστο, μιας και είχαν ήδη συμπληρώσει την ώρα που όριζε το πρόγραμμα. Μας έδωσαν λοιπόν το "The Call" από τον πρώτο τους δίσκο, το οποίο αν και απροβάριστο, όπως οι ίδιοι μας είπαν, δεν είχε να ζηλέψει κάτι από τα προβαρισμένα τους κομμάτια εκτελεστικά.

Οι Godsleep μας έδειξαν και πάλι ότι η προσέγγισή τους με τα γυναικεία φωνητικά είναι κάτι διαφορετικό και ιδιαίτερο Το παλιότερό τους υλικό ακούγεται πολύ ωραίο με την Amie στο μικρόφωνο - το φρέσκο, άλλωστε, είναι ήδη προσσαρμοσμένο στη φωνή της. Το μόνο που με χάλασε πάρα πολύ δυστυχώς ήταν το κάπνισμα. Σα να μην υπάρχει καμία απαγόρευση στους κλειστούς χώρους. Η μάσκα ευτυχώς βοήθησε να περιοριστεί η ενόχληση στο αναπνευστικό μου, αλλά το πλυντήριό μου σίγουρα δεν έμεινε ευχαριστημένο από την κάπνα με την οποία ποτίστηκαν τα ρούχα μου. Γιατί έτσι ρε παιδιά;

Η βραδιά άξιζε και τον κόπο και τον χρόνο συνολικά. Είδα για πρώτη φορά δύο συγκροτήματα που ήθελα πολύ να δω, η πρόταση των Godsleep με τα γυναικεία φωνητικά έχει ζουμί, ενώ οι Okwaho μου φάνηκαν ενδιαφέροντες. Οι δε ευκαιρίες για πάσης φύσεως μπλουζάκια και γενικότερη ενδυμασία, ήταν αρκετές και καλές. Και εις τα επόμενα, με υγεία.

Φωτογραφίες: Παντελής Κουρέλης