«A Buyer's Guide»: Foo Fighters

Ένας οδηγός για τη δισκογραφία της μπάντας του Dave Grohl και της παρέας του

Οι Nirvana ήταν ίσως το επιδραστικότερο σχήμα των '90s και η κληρονομιά τους δυσθεώρητη. Είχαν φτάσει που είχαν φτάσει στην κορυφή, ήρθε και η αυτοκτονία του ηγέτη για τους να τους προσδώσει ένα ακόμα μυθικότερο status. Άραγε μετά το νομοτελειακό τέλος των Nirvana που σήμανε ο χαμός του Cobain, πόσο δύσκολο ήταν να συνεχίσουν οι άλλοι δύο τους συγκροτήματος, που θέλοντας και μη βρικόντουσαν στη σκιά του εκλιπόντος; Ο ένας επέλεξε ουσιαστικά να συνταξιοδοτηθεί από τη μουσική βιομηχανία περίπου στα 30 του. Σποραδικές συνεργασίες από 'δω κι από 'κει, σποραδικά δισκογραφικά βήματα ή συνεργασίες και γενικώς, απομάκρυνση από τους προβολείς είναι η πραγματικότητα των τελευταίων δεκαετιών για τον Krist Novoselic. Ο έτερος όμως;

Foo Fighters

Ο έτερος αποδείχτηκε από την ιστορία ότι είχε άλλες φιλοδοξίες και δυνατότητες. Μετά τη διάλυση των Nirvana, ο Dave Grohl προσεγγίστηκε από διάφορα μεγάλα ονόματα της εποχής για να αναλάβει τη θέση πίσω από τα τύμπανά τους. Εμφανίστηκε μια φορά με τους Heartbreakers στο Saturday Night Live, αλλά τελικά αρνήθηκε να γίνει (δημόσιος) υπάλληλος στη δούλεψη του Tom Petty, που τελικά πήρε τον γνωστό σεσσιονά Steve Ferrone. Εμφανίστηκε τρεις φορές στη σκηνή με τους Pearl Jam στην περιοδεία του '95 στην Αυστραλία, αλλά τελικά δεν έγινε ο αντικαταστάτης του Dave Abbruzzese και στη θέση κατέληξε ο Jack Irons. Τι σχέδια είχε όμως ο Dave;

Foo Fighters

Καταρχάς, άλλαξε μουσικό όργανο, αφήνοντας τη full time απασχόληση με τα τύμπανα και πιάνοντας την κιθάρα και το μικρόφωνο. Ηχογράφησε το ντεμπούτο και αφού το κυκλοφόρησε, έστησε τους Foo Fighters. Ο παλιός γνώριμος Pat Smear, ο μειλίχιος Nate Mendel και ο William Goldsmith ήταν η πρώτη σύνθεση, η οποία άλλαξε σύντομα, εν μέσω παρεξηγήσεων, σε αναζήτηση αυτού που είχε στο μυαλό του ο Grohl.

Foo Fighters

Το μεγάλο στοίχημα που έπρεπε να κερδηθεί για να λειτουργήσει εύρυθμα το συγκρότημα, ήταν αυτό που αντιμετωπίζουν και οι ποδοσφαιριστές που γίνονται προπονητές: ο Grohl έπρεπε να «σκοτώσει» τον durmmer μέσα του, από τη στιγμή επέλεξε να γίνει frontman. Σε αυτό συνέβαλε αποφασιστικά ο παικτικός κλώνος του που ονομάζεται Taylor Hawkins. Η ένταξη του συγκεκριμένου δυναμίτη στους Foo Fighters ήταν ίσως η πιο σημαντική πέτρα στο οικοδόμημα. Το παζλ συμπληρώθηκε με την ένταξη του πολύ καλού κιθαρίστα Chris Shiflett και το συγκρότημα έχει αυτή τη βασική σύνθεση εδώ και δυο δεκαετίες. Εν τω μεταξύ έχει επιστρέψει και ο Smear, έχουν βάλει και πλήκτρα και γενικώς έχουν εμπλουτίσει και διανθίσει τον ήχο τους, αλλά και τη σκηνική τους παρουσία. Την οποία, ευτυχώς, πολλοί είχαμε την τύχη να απολαύσουμε σε μια μαγική βραδιά στο Ηρώδειο πριν λίγα χρόνια.

Foo Fighters

Η rock μουσική δεν είναι ανάγκη να είναι αποκλειστικά προβληματισμένη, λυπημένη ή ποιητική. Ένας από τους ρόλους της - και μάλιστα ένας από τους πιο ουσιώδεις, για τους γράφοντες - είναι το να μπορεί να σε κάνει να διασκεδάσεις. Και η μπάντα που έχει στήσει ο Dave Grohl αυτό το κάνει κατ' εξοχήν και με συνέπεια εδώ και ¼ του αιώνα. Οι Foo Fighters έχουν καταφέρει να αναδειχτούν σε ένα συγκρότημα που μας έχει δώσει σπουδαίους δίσκους, δεκάδες σπουδαία τραγούδια, video clips που είναι μικρά έργα τέχνης και έχουν μερίδιο στην εμπορική επιτυχία του συγκροτήματος.

Foo Fighters

Μέσα σ' όλα αυτά, ο Grohl είναι ο τύπος που θα πάει να παρακολουθήσει μια συναυλία ως αρρωστάκι μέσα από το κοινό, όπως έκανε με τους Soundgarden, τραγουδώντας μαζί με τους φανατικούς από το κάγκελο. Που δε θα διστάσει να πετάξει έναν ταραξία έξω από μια δική του συναυλία. Που θα συγκινηθεί από την υπερπροσπάθεια χίλιων Ιταλών οπαδών να φέρουν τους Foo Fighters στην πόλη τους και θα κινήσει Γη και ουρανό για να τους κάνει το χατίρι. Που είναι ο τελευταίος, ίσως, μεγάλος rock star.

Οι αγαπημένοι του David Letterman έχουν τακτική δισκογραφική παρουσία, καθώς φέτος έβγαλαν αισίως τον δέκατο δίσκο τους, που τους βρίσκει να επιστρέφουν σε φόρμα. Με αυτήν την αφορμή, σας παρουσιάζουμε έναν οδηγό της μέχρι σήμερα δισκογραφίας τους.

 
Foo Fighters - Wasting Light

Wasting Light
(RCA, 2011)

Υπάρχει μια, αναπόδεικτη φυσικά, θεωρία που λέει πως ένα συγκρότημα βγάζει τους καλύτερούς του δίσκους μέσα στην πρώτη δεκαετία από τη δημιουργία του. Δίσκοι σαν το "Wasting Light" κατακρημνίζουν αυτούς τους αφορισμούς. Μετά το απώγειο των διαδοχικών sold out στο Wembley και τη συνεργασία με τα παιδικά τους ινδάλματα, που αλλού να πάνε οι Foos;. Η απάντηση έδειξε, λίγο ακόμα πιο πάνω. Με τον Butch Vig (είναι ο παραγωγός του "Nevermind") να καθοδηγεί τους Grohl, Mendel, Hawkins, Smear και Shiflett καθήμενος πίσω από την κονσόλα, το αποτέλεσμα είναι ίσως ο καλύτερος δίσκος της καριέρας τους ως Foo Fighters. Σχεδόν όλα τα τραγούδια είναι εν δυνάμει singles. Τα "These Days", "Rope", "Dear Rosemary" και "Arlandria" είναι χαρακτηριστικά παραδείγματα μοντέρνου καλοπαιγμένου rock. Στο άγριο "White Limo" ... οδηγός είναι ο Lemmy, τα έγχορδα στο "I Should Have Know" αποπνέουν έναν αέρα μεγαλείου (με συμμετοχή των Bob Mould και Krist Novoselic), ενώ το κλείσιμο με το "Walk" είναι απολαυστικό - ειδικά αν φέρουμε στο μυαλό μας και την κωμική παρωδία της ταινίας "Falling Down" στο οπτικό μέρος του τραγουδιού. Δίσκος που τον βάζεις να παίξει και όταν τελειώσεις την ακρόαση βγαίνεις εγγυημένα με καλύτερη διάθεση. Μεγάλο πράγμα. (Π.Κ.)

Foo Fighters - The Colour And The Shape

The Colour And The Shape
(Capitol, 1997)

Στο δεύτερο άλμπουμ τους, οι Foo Fighters υπήρξαν για πρώτη φορά σχεδόν κανονική μπάντα. Οι Pat Smear (κιθάρα) και Nate Mendel (μπάσο) ήρθαν για να μείνουν ως και σήμερα στο πλευρό του Dave Grohl, αλλά ο δύσμοιρος William Goldsmith δεν στέριωσε καθώς ανακάλυψε ότι ο Dave ηχογράφησε τελικά μόνος του τα drums για το άλμπουμ, προς τέρψη όλων ημών. Το αποτέλεσμα βρίσκει το "The Colour And The Shape" να στέκεται ως ένα από τα καλύτερα άλμπουμ της δεκαετίας του '90 και να αποτελεί την αρχή της εκτόξευσης των Foo Fighters σε μια από τις μεγαλύτερες και σημαντικότερες rock μπάντες των τελευταίων 25 ετών. Και μόνο το ότι περιλαμβάνει τα "Everlong", "My Hero" και "Monkey Wrench" θα αρκούσε ως τεκμήριο σπουδαιότητας, αλλά υπάρχουν επίσης η riffάρα του "Hey, Johnny Park", το πυρακτωμένο "Enough Space" ή τα υπέροχα "February Stars" και "Walking After You" μεταξύ άλλων στιγμών που καθιστούν το "The Colour And The Shape" μια εκ των δυο καλύτερων δουλειών των Foo, καθώς και την αξία του αναλλοίωτη στο χρόνο. (Χ.Κ.)

 

Foo Fighters - In Your Honor

In Your Honor
(RCA, 2005)

Διπλός δίσκος;που αποτέλεσε στην ουσία breakthrough album στο σταυροδρόμι που είχαν βρεθεί μετά τα δύο προηγούμενα (ελαφρώς το ένα, βαρύτερα το άλλο) άνισα βήματά τους. Ο συνθετικός οίστρος στον οποίο βρέθηκαν αποτυπώθηκε στη μουσική, βγάζοντας έναν ηλεκτρικό κι έναν ακουστικό δίσκο σε μία συσκευασία. Ο μεν πρώτος ακούγεται μονοκοπανιά, είναι συμπαγής, έχει singles που είναι ένα κι ένα, χωρίς όμως τα υπόλοιπα κομμάτια να υστερούν. Το "Best Of You", ένας από τους rock ύμνους των '00s, το "Resolve" δεν έχει να ζηλέψει και πολλά, το "The Last Song" μόνο άθρωπος σε κώμα δεν το τραγουδάει, το "No Way Back" και το "DOA" βαράνε με ουσία,, το "Hell" είναι ένα ψευτο-οργισμένο σφηνάκι και το "End Over End" ένα πολύ ωραίο ηλεκτρισμένο κλείσιμο. Στον δεύτερο δίσκο βγαίνει στην επιφάνεια μια γλυκύτερη νότα. Ο Taylor Hawkins αναλαμβάνει τα φωνητικά στο "Cold Day In The Sun", ενώ υπάρχουν και συμμετοχές φίλων τους (Norah Jones στο "Virginia Moon", Josh Homme στο "Razor", John Paul Jones στο "Miracle"). Το αποτέλεσμα είναι ένας χαλαρωτικός, ολοκληρωμένος ακουστικός δίσκος στον οποίο οι Foo Fighters μας έδειξαν και μια άλλη πλευρά τους, η οποία προέκυψε κι αυτή ενδιαφέρουσα. Με το "In Your Honor" πάτησαν το γκάζι και δεν ξανακοίταξαν πίσω. (Π.Κ.)

Foo Fighters - Echoes, Silence, Patience & Grace

Echoes, Silence, Patience & Grace
(RCA, 2007)

Φτάνοντας στο έκτο στούντιο άλμπουμ της η παρέα του Dave Grohl είχε ήδη ανέβει στο επόμενο επίπεδο δημοφιλίας, κυρίως λόγω του "Best Of You" που αποτέλεσε έναν εκ των rock ύμνων της γενιάς του. Αλλά οι Foo ευρισκόμενοι σε δαιμονιώδη φόρμα κατάφεραν να γράψουν ένα ακόμα τραγούδι που με τον ίδιο αντίκτυπο, το "The Pretender", το οποίο αποτελεί φυσικά και το σημείο αναφοράς του "Echoes, Silence, Patience & Grace". Πέραν αυτού, το άλμπουμ είναι μοιρασμένο μεταξύ δυνατών και ακουστικών στιγμών, ενώ υπάρχουν συνθέσεις που αναμιγνύουν τις δυο αυτές προσεγγίσεις, ξεκινώντας πιο ήρεμα για να κλιμακώσουν την ένταση σταδιακά, όπως τα εξαιρετικά "Come Alive" και "But, Honestly", σε μια συνταγή που δούλεψε πολύ καλά. Υπάρχουν δυναμικές συνθέσεις που ξεχωριζουν, όπως το "Let It Die" ή το "Long Road To Ruin" (με ένα ακόμα υπέροχο video), αλλά η πραγματική μαγεία κρύβεται στο μελαγχολικό κλείσιμο του "Home" και στο φανταστικό, ακουστικό "Stranger Things Have Happened". Με αυτό το άλμπουμ οι Foo ανέβασαν ακόμα περισσότερο τις μετοχές τους, φτάνοντας να κάνουν sold out στάδια 80 χιλιάδων θέσεων, αν αυτό λέει κάτι. (Χ.Κ.)

 
Foo Fighters - Foo Fighters

Foo Fighters
(Capitol, 1995)

Με την εξαίρεση του Greg Dulli που παίζει επιπλέον κιθάρα στο υπνωτιστικό "X-Static", ο Grohl έχει γράψει και παίξει τα πάντα στο ντεμπούτο, όμως επέλεξε να το βγάλει υπό το όνομα των Foo Fighters - οι φωτογραφίες έχουν τραβηχτεί μετά. Με τι έχουμε να κάνουμε εδώ; Με μια πολύ καλή συλλογή τραγουδιών που αποτελεί την ταυτότητα του Grohl για την εποχή που βγήκε, αλλά είχε και ευθεία υποννοούμενα για την εξέλιξή του. Τα hits της εποχής "This Is A Call" και "I'll Stick Around" αποτελούν τους κράχτες αυτών που θα βλέπαμε λίγο αργότερα, τα "Big Me" και "For All The Cows" τραβούν την προσοχή με τις μελωδίες τους, τα ελαφρώς «χύμα» "Good Grief", "Weenie Beenie" και "Wattershed" τονίζουν τις punk καταβολές του Dave και τα "Floaty" και "Exhausted" είναι η ταξιδιάρικη νότα του δίσκου. Ο drummer των Nirvana αποκτά δικό του συγκρότημα και ξεκινάει να χαράζει τη δική του πορεία, επιχειρώντας να αποτινάξει από πάνω του το βάρος της φήμης του συγκροτήματος που τον έκανε γνωστό. (Π.Κ.)

Foo Fighters - There Is Nothing Left To Lose

There Is Nothing Left To Lose
(RCA, 1999)

Μετά τα δύο πρώτα πιο σκληρά albums, στο πρώτο τους βήμα με τον παικτικό σωσία του Grohl, Taylor Hawkins, πίσω από τα τύμπανα και τρίτο συολικά, οι mellow στιγμές ήταν αισθητά αυξημένες. Οι Foos από την αρχή ήταν και παραμένουν μέχρι σήμερα ένα συγκρότημα με πολύ δυνατά singles. Το πρώτο χρονικά που κυκλοφόρησε, το "Learn To Fly", είναι πολύ κοντά στον ορισμό του τέλειου rock τραγουδιού. Φουλ μελωδικό, με απλή δομή και έξτρα κολλητικό ρεφραίν, σε κάνει να θέλεις να τραγουδήσεις και να χορέψεις από την πρώτη μέχρι την τελεταία νότα. Αν δεις και το video clip, τότε είναι που δεν υπάρχει περίπτωση να μη διασκεδάσεις με την ψυχή σου. Το "Stacked Actors" πωρώνει με τις βαριές του κιθάρες, ενώ το γκαζωμένο "Breakout" έχει αυτά τα φωνητικά που εμείς λατρεύουμε και άλλοι λατρεύουν να μισούνε. Τα "Aurora" και "Next Year" ξεχωρίζουν από τις πιο ήρεμες στιγμές, ενώ το "Generator" είναι χαρούμενο και βγάζει feelgood συναίσθημα. Δίσκος με πολλές καλές στιγμές που έχει αντέξει στον χρόνο -το κινητό μου ακόμα χτυπάει με το "Learn To Fly". (Π.Κ.)

Foo Fighters - Concrete And Gold

Concrete And Gold
(RCA, 2017)

Όταν μια νέα δουλειά έχει για προπομπό ένα τραγούδι σαν το "Run" και κυρίως ένα video σαν αυτό που ντύνει το εν λόγω τραγούδι τότε αρχίζεις να υποπτεύεσαι ότι κάτι θα πάει πολύ καλά. Κι όταν το δεύτερο δείγμα έρχεται με ένα τόσο υπέροχα όμορφο και κολλητικό τραγούδι όσο το "The Sky Is A Neighborhood" είσαι πλέον βέβαιος. Μπορεί εν τέλει αυτά τα δυο να ήταν τα καλύτερα και με διαφορά τραγούδια του άλμπουμ, αλλά όπως και να έχει το "Concrete And Gold" δικαίωσε τις προσδοκίες των οπαδών των Foo Fighters. Μέσα από μια συνθετική και ηχητική ποικιλομορφία που εκτίνεται από το alt στο classic, περιλαμβάνει μερικές κάμποσες εξαιρετικές συνθέσεις, όπως το "Dirty Water" και το "Sunday Rain" (με τον Hawikins στα φωνητικά), αποτελώντας ένα ακόμα δυνατό χαρτί της δισκογραφίας της μπάντας. (Χ.Κ.)

 
Foo Fighters - Sonic Highways

Sonic Highways
(RCA, 2014)

Αν ακούσεις τα οκτώ τραγούδια του "Sonic Highways" χωρίς να έχεις παρακαλουθήσει τα οκτώ επεισόδια του ομότιτλου ντοκιμαντέρ, για να δεις πως προέκυψαν, σε ποιο στούντιο γράφτηκαν και υπό ποιες συνθήκες, και για τι μιλάνε οι στίχοι, πιθανότατα θα το βρεις ένα απλώς συμπαθητικό άλμπουμ. Θα έχεις χάσει, όμως, τη μαγεία της ολοκληρωμένης εμπειρίας να ακούσεις τα τραγούδια όπως τους αρμόζει. Δεν θα αντιληφθείς το PMA attitude για το οποίο μιλάει το "Feast And The Famine" και από που προέρχεται η punk ορμή του, δεν θα σκεφτείς τις ανοιχτές ερήμους στο Los Angeles του "Outside" με τη γαμάτη μπασογραμμή, μπορεί μην μάθεις ποτέ τι είναι το Bluebird στο Nashville, το οποίο αναφέρεται στο "Congregation" και αντί να σκέφτεσαι την ιστορία του Muddy Waters θα αναλώνεσαι στο αν ξεσήκωσαν το riff του "Holy Diver" όταν ακούς το "Something From Nothing". Ως συνολική εμπειρία το "Sonic Highways" είναι ένα μοναδικό εγχείρημα και ανήκει ξεκάθαρα στα καλύτερα άλμπουμ των Foo Fighters, αλλά επειδή δεν είναι όλοι υποχρεωμένοι να το προσεγγίσουν με αυτό τον τρόπο, προτείνεται ως κάτι που θα εκτιμήσουν καλύτερα οι οπαδοί της μπάντας. (Χ.Κ.)

 
Foo Fighters - One By One

One By One
(RCA, 2002)

Ο δίσκος ξεκινάει πάρα πολύ ωραία, με τα τέσσερα πρώτα κομμάτια να είναι όλα από πολύ καλά και πάνω, κάτι που κατάλαβαν και οι ίδιοι και μάλλον γι' αυτό ήταν τα τέσσερα τραγούδια που κυκλοφόρησαν σε single. Ειδικά το "Times Like These" και το εναρκτήριο "All My Life", βρίσκουν ακόμα τακτικά τον δρόμο για τα setlists τους. Δυστυχώς όμως, από εκεί και πέρα φάνηκε ότι τα πράγματα δεν τους πήγαν και τόσο καλά από συνθετικής άποψης εκείνη την περίοδο, μιας και τα ομολογουμένως δυνατά singles συνοδεύτηκαν από ορισμένα fillers. Για να δέσει το μέτριο γλυκό, από άποψη παραγωγής και mastering μιλάμε για ένα από τα πιο χαρακτηριστικά παραδείγματα κατεστραμμένων δυναμικών και loudness war, που εκείνη την εποχή ήταν στο αποκορύφωμά του. Στη special edition υπήρχε το "Walking A Line", που ήταν η πρώτη συνεργασία του Grohl με τον παλιόφιλο Krist Novoselic μετά τους Nirvana. Το "One By One" άφησε τους Foo Fighters σε ένα οριακό σημείο καλλιτεχνικά, σε ένα μεταίχμιο αναφορικά με το αν τελικά θα κατάφερναν να ξεπεταχτούν σε μόνιμη βάση ή αν θα γινόντουσαν has beens. Ευτυχώς, συνέβη το πρώτο. (Π.Κ.)

 
Foo Fighters - Skin And Bones

Skin And Bones
(RCA, 2006)

Κάποιος θα περίμενε ως πιο προφανή επιλογή συναυλιακής κυκλοφορίας το DVD από τη συναυλία στο Wembley Stadium, όπου όχι μόνο ζαλίζεσαι από το πόσο κόσμο μάζεψαν, αλλά στο τέλος βγαίνουν στη σκηνή και οι Jimmy Page και John Paul Jones για να τιμήσουν τους Foo. Αλλά, το "Skin And Bones" - για να το θέσω όσο πιο λιτά γίνεται - θα έπρεπε να μνημονεύεται δίπλα στα καλύτερα ακουστικά (unplugged) άλμπουμ που έχουν κυκλοφορήσει. Σαγηνευτικό venue, τρομερές νέες ενορχηστρώσεις των τραγουδιών, επιπλέον μουσικοί και όργανα, καταπληκτική απόδοση, ακόμα και η εικόνα και η σκηνοθεσία προσθέτουν πόντους και είναι του υψηλότερου επιπέδου. Βασισμένο εν πολλοίς (και ως ιδέα και ως σετ) στο δεύτερο CD του "In Your Honor", φέρνει στην επιφάνεια τραγούδια όπως το "February Stars", το "Walking After You" ή το "Next Year", περιλαμβάνει όλα τα ως τότε σούπερ hits, έχει μια νέα σύνθεση, μέχρι κι ένα τραγούδι από Nirvana. Απλά υπέροχο. (Χ.Κ.)

A Compilation

Πόσα rock συγκροτήματα έχουν γράψει περισσότερα hits ή rock anthems τα τελευταία χρόνια; Πιθανότατα κανένα ή έστω ελάχιστα. Και πάλι μέσα στη δισκογραφία τους υπάρχουν και πολλά λιγότερο δημοφιλή διαμαντάκια. Η παρακάτω playlist (την οποία μπορείτε να ακούσετε στο Spotify) είναι γεμάτη κι από χιτάκια κι από κρυμμένα διαμαντάκια:

1. This Is A Call (Foo Fighters)
2. I'll Stick Around (Foo Fighters)
3. Big Me (Foo Fighters)
4. Monkey Wrench (The Color And The Shape)
5. My Hero (The Color And The Shape)
6. Everlong (The Color And The Shape)
7. Breakout (There Is Nothing Left To Lose)
8. Learn To Fly (There Is Nothing Left To Lose)
9. All My Life (One By One)
10. Times Like These (One By One)
11. Best Of You (In Your Honor)
12. Resolve (In Your Honor)
13. Cold Day In The Sun (In Your Honor)
14. The Pretender (Echoes, Silence, Patience And Grace)
15. Long Road To Ruin (Echoes, Silence, Patience And Grace)
16. Stranger Things Have Happened (Echoes, Silence, Patience And Grace)
17. Rope (Wasting Light)
18. Dear Rosemary (Wasting Light)
19. Arlandria (Wasting Light)
20. Walk (Wasting Light)
21. Congregation (Sonic Highways)
22. Outside (Sonic Highways)
23. I Am A River (Sonic Highways)
24. Run (Concrete Ang Gold)
25. Sky Is A Neighborhood (Concrete And Gold)
26. Dirty Water (Concrete And Gold)
27. Waiting On A War (Medicine At Midnight)
28. Medicine At Midnight (Medicine At Midnight)
29. Wheels (Greatest Hits)
30. Saint Cecilia (Saint Cecilia EP)
31. Young Man Blues (Medium Rare)

  • SHARE
  • TWEET