Sadhus, The Smoking Community, Acid Mammoth @An Club, 25/11/23

Μία από τις μεγαλύτερές μου μουσικές αδυναμίες, ήταν, είναι και θα είναι οτιδήποτε βαλτώδες. Είναι αυτή η ταύτιση και η σωτηρία που βρίσκεις σε κάτι απωθητικά γνώριμο, εκεί που συναντάς τη μίζερη καθημερινότητα αλλά το μουσικό ξέσπασμα που η sludge μουσική αυτόματα δημιουργεί σου δίνει παράλληλα μια σανίδα να πιαστείς για να μην πέσεις σε σημεία απροχώρητα. Οι Sadhus είχαν πιάσει το νόημα από την πολύ αρχή. Από τότε που το ιδίωμα είχε πάρει τα πάνω του σε μεγάλο βαθμό στη χώρα μας και μπάντες ξεπηδούσαν σαν τα μανιτάρια. Το μανιτάρι των Sadhus, ήταν από αυτά που ευδοκίμησαν. Αργά και μεθοδικά, οι Sadhus έχτισαν το κοινό τους το οποίο τους αγάπησε και δημιούργησε μια σχέση εμπιστοσύνης, με αποτέλεσμα το κοινό αυτό να μεγαλώνει. Έτσι, διέψευσαν σε μεγάλο βαθμό τους εαυτούς τους και η έκφραση «καμένοι από χέρι», τελικά δεν τους αυτοχαρακτήρισε, μα έμεινε μόνο συμβολικά ως ένα από τα πιο αγαπημένα τους κομμάτια. Φτάνουμε έτσι λοιπόν σήμερα να αναμένουμε τη συναυλία που θα παρουσιάσουν το νέο τους δίσκο, "Illegal Sludge".

Το 112 χτυπά στα κινητά μας νωρίς το απόγευμα, ωστόσο η πραγματικότητα δεν φαίνεται να ανταποκρίνεται σε αυτή την άχαρη διασπορά τρόμου για τη φυσική καταστροφή. Παρ’ όλα αυτά, οι δρόμοι του κέντρου της Αθήνας μοιάζουν περισσότερο άδειοι απ’ ότι συνήθως για Σάββατο βράδυ. Το μικρό γαλατικό χωριό του An ωστόσο, αντιστέκεται. Μαυροφορεμένοι μα πολύχρωμοι στην ψυχή άνθρωποι έχουν συγκεντρωθεί μέσα και έξω από το An Club και η διάθεση μοιάζει να μην επηρεάζεται από καμία καταστροφολογία. Σύντροφοι στην εμφάνιση των Sadhus, οι Acid Mammoth βγαίνουν στη σκηνή για να τους προϋπαντήσουν.

Η τετράδα των Acid Mammoth, αν και νεότερη ως ύπαρξη συγκροτήματος από τους Sadhus, έχει αποδείξει με τη σειρά της την αξία της. Πολυάριθμες εμφανίσεις επί ελληνικού εδάφους, μεγάλο κοινό στο εξωτερικό που τους ανταμείβει μέχρι και με sold out shows, δύο πάρα πολύ αξιόλογες κυκλοφορίες στο είδος τους. Το stoner doom των Acid Mammoth είναι παλαιάς κοπής, μα με μια ιδιαίτερα σύγχρονη νότα που για εμένα προέρχεται σε μεγάλο βαθμό από τα καθαρά φωνητικά του Χρήστου του νεότερου, είδος φωνητικών που δεν είναι και τόσο συνηθισμένα στο ιδίωμα. Παράλληλα, η θεματολογία τους, έντονα επηρεασμένη τόσο από το occult στοιχείο όσο και από το σινεμά, προκαλεί πάντοτε το ενδιαφέρον για περαιτέρω των μουσικών, αναζητήσεις. Ο κυριολεκτικά οικογενειακός χαρακτήρας των Acid Mammoth, αφού η σύσταση της μπάντας είναι παιδικοί φίλοι και ο πατέρας του ενός, μεταδίδεται κάθε φορά που τους έχω δει στο κοινό χωρίς δυσκολία. Είναι συγκλονιστικά δεμένοι επί σκηνής, με συνθέσεις στιβαρές σαν ογκόλιθους.

Εξαίρεση δεν αποτέλεσε φυσικά και αυτή τους η εμφάνιση λίγο πριν τους Sadhus. Όμως ανέφεραν και οι ίδιοι παραδόξως, σε σχέση με το πόσο καιρό υπάρχουν, βρέθηκαν για πρώτη φορά πάνω στη σκηνή του An Club. Εξίσου παραδόξως αλλά χωρίς κανένα παράπονο από εμένα, βάσισαν το σετ τους στις δύο πρώτες τους κυκλοφορίες. Αυτό που λατρεύω στις εμφανίσεις των Acid Mammoth, είναι ότι παρά τη βαρύτητα και την φαινομενική σοβαρότητα της μουσικής τους, αυτοί διατηρούν πάντα το χιούμορ τους ενώ παραμένουν ταπεινοί. Μας άφησαν με μια αψεγάδιαστη εμφάνιση όπως πάντα, παρέα με τη "White Hag", συγκρατημένοι όμως στο σημείο που δεν βρέθηκαν εκεί για να κλέψουν τα φώτα από τους βασικούς πρωταγωνιστές της βραδιάς.

Η ώρα περνάει, και το An Club έχει γεμίσει συγκλονιστικά πολύ δεδομένων των εξωτερικών συνθηκών. Γυρνώντας πίσω στις αναμνήσεις μου, η στήριξη που έχουν κερδίσει οι Sadhus ανά τα χρόνια εντελώς με το σπαθί τους, είναι συγκινητική. Ένα συγκρότημα προσγειωμένο, πιστό στο σκοπό του, με συνθέσεις που ξεκίνησαν καλά και μόνο ανεβαίνουν σε ποιότητα. Το "Illegal Sludge" ήρθε φέτος από τα χέρια τους μόνο για να μας επιβεβαιώσει και βρεθήκαμε εκεί για να τους συγχαρούμε. Όπως είναι φυσικό, ο δίσκος αποδόθηκε στην ολότητά του μαζί με άλλα αγαπημένα κομμάτια. Οι Sadhus βγαίνουν ταπεινά στη σκηνή. Είναι παιδιά που δεν βασίζονται σε φανφάρες. Πιάνουν τα όργανά τους και τα δίνουν όλα. Δεν είναι όμως πλέον η άγουρη, παθιασμένη μπάντα που ήταν πριν δέκα και βάλε χρόνια. Είναι συγκροτημένοι μα εξίσου παθιασμένοι. Ο Σταύρος στο μικρόφωνο, μιλάει τόσο όσο. Όσο χρειάζεται για να ευχαριστήσει, φανερά συγκινημένος, μιλώντας εκ μέρους όλων. Δεν το χρειάζεται άλλωστε. Η γκαρίδα του είναι το σήμα κατατεθέν των Sadhus. Ανεβάζει τα κομμάτια των Sadhus στο επίπεδο αδρεναλίνης που τους αρμόζει.

Και πρόσεξε για τη στιγμή που θα δεις πίσω από την κιθάρα να βγαίνει η μπλούζα, και πίσω από τα κρουστά να μπαίνει η μπαντάνα. Η κατάσταση θα σοβαρέψει επικίνδυνα. Τα νέα κομμάτια των Sadhus βρίσκουν το χώρο τους στο σανίδι ζωντανά, η σκηνή τους ταιριάζει ακόμη περισσότερο από την ηχογραφημένη εκδοχή τους. Θες τα "Fuckin’ Apes" και "Fuck Off And Die" που ξεσηκώνουν το κοινό το οποίο τα έχει μάθει απέξω σε μία μόλις εβδομάδα; Θες την στιγμή ηρεμίας του "Filthy Trust" που θεριεύει σε μια μανιασμένη φωνητική ερμηνεία; Το βρωμόξυλο του "Woodsman" ή μήπως το μελωδικό sing along στη μελωδία των Black Sabbath στο τέλος του "Eye On Man". Όλα τα χρώματα του "Illegal Sludge" αποδίδονται στη σκηνή. Οι αποχρώσεις, κοκκινοπράσινες, αφήνουν τα πρόσωπα γύρω μου στο κοινό χαμογελαστά. Ένα ζεστά γεμάτο An Club που φωτογραφίζει τη στήριξη της εγχώριας σκηνής στους Sadhus, ειδικά όταν συνειδητοποιείς ότι μεγάλο μέρος του κοινό αποτελείται από μέλη άλλων συγκροτημάτων του χώρου.

Σε ένα απολαυστικό set που πλέον είναι πολύ περισσότερο οργισμένο παρά μακρόσυρτο και φαζαρισμένο σε σχέση με το παρελθόν, οι Sadhus φυσικά δεν ξεχνούν από που ξεκίνησαν. Το θα τολμούσα να πω μέχρι και κλασσικό πλέον για το χώρο, ομώνυμο album τους, εκπροσωπείται στο τελείωμα του set των Sadhus. Άλλα δύο κομμάτια. Το "Make Me 20 Euros" στέλνει υποσυνείδητα μηνύματα να πάμε να αγοράσουμε τρέχοντας το "Illegal Sludge" που τόσο καλά μας έκανε να περάσουμε σήμερα, προκαλεί χαρά, προκαλεί και stagedive. Ο κόσμος, καθ’ όλη τη διάρκεια της συναυλίας δίνει φιλικές αρπαχτές στο χώρο του moshpit, με μία μόνο εξαίρεση. Για το τέλος, ο Σταύρος κατεβαίνει στο κοινό για το "Colombian Boat Blues" και αρχίζει το χαμό ο ίδιος, φυσικά ενώ τραγουδάει. Θαρρώ, δεν έχω ξεχάσει και κάτι για ένα πλήρως επιτυχημένο set.

Οι Sadhus στο ζεστό σπίτι του An Club έκλεισαν στόματα αμφισβήτησης. Είναι ολοφάνερο το πόσο έχουν δουλέψει και τι τεράστια μπάντα έχουν γίνει σκηνικά αλλά και δισκογραφικά. Ένας φίλος με ρώτησε, «καλά πως είναι δυνατόν να μην έχουν παίξει ακόμη αυτά τα παιδιά σε κάποιο μεγάλο φεστιβάλ του ήχου στο εξωτερικό;». Θα κλείσω με την απάντησή μου. Έλα ντε, μήπως ήρθε η ώρα; Μέχρι αυτό να γίνει πραγματικότητα, αυτό που ξέρουμε όσοι βρεθήκαμε εκεί είναι ότι μέσα στο An το Σάββατο, μετουσιωθήκαμε όλοι σε ένα αληθινό Smoking Community.

Φωτογραφίες: Ειρήνη Τάτση