Amenra, Oathbreaker@ Gagarin 205, 28/04/17

In Church of Ra we trust! We talked to the gods and asked them for help...

Το ορθώς ονομασμένο Descent Edition του Smoke The Fuzz Fest -το οποίο μας έχει προσφέρει ανέλπιστα απίστευτες στιγμές στις εκάστοτε εκδοχές του- ξεκινούσε την Παρασκευή με μόνο σκοπό την ψυχική κάθοδο σε μέρη θεοσκότεινα. Μέρη τόσο δυσπρόσιτα όσο και καθαρτικά. Ο κόσμος είχε γεμίσει ολόκληρο το Gagarin, ανταποκρινόμενος στο κάλεσμα της Βέλγικης κολεκτίβας των Church Of Ra, οι δύο σημαντικότεροι μύστες της οποίας επρόκειτο να κατακλύσουν τη σκηνή. Και, προτρέχοντας λίγο, να πω πως παρόλο που ερχόμουν κυρίως για τους Oathbreaker μιας και ο προοδευτισμός τους είναι πιο κοντά στα ακούσματά μου, ο οδοστρωτήρας, το τελετουργικό οπτικοακουστικό στήσιμο και η μελετημένα ερεβώδης εμφάνιση των Amenra είναι αυτή που θα μείνει στην ιστορία.

Oathbreaker για αρχή λοιπόν, οι οποίοι ήρθαν έχοντας παραμάσχαλα ένα εξαιρετικό δισκάκι, το περσινό "Rheia", όπου το δαιδαλώδες και ασφυκτικά συναισθηματικό blackened hardcore punk τους έγινε πιο προσβάσιμο, μπολιασμένο με blackgaze. Με την εφιαλτική φωνή της Caro Tanghe να δένει εξαιρετικά πάνω στο πολύπλοκο μα ουσιαστικό κιθαριστικό παίξιμο, οι Oathbreaker τίμησαν το άλμπουμ που, όπως και το προηγούμενο, έχει όνομα παρμένο από την ελληνική μυθολογία.

Oathbreaker

Από την, κατ' εμέ, καλύτερη δουλειά τους, "Eros|Anteros", ακούστηκε μόνο ένα τραγούδι ενώ το ντεμπούτο αμελήθηκε εντελώς, κάτι που ενδεχομένως να φάνηκε αρνητικό στους λάτρεις της πρώιμης περιόδου της μπάντας. Οι μουσικές των Oathbreaker είναι δύσκολο να αποδοθούν ζωντανά. Πρώτον, λόγω της πολυπλοκότητας που απαιτεί τεχνική και αμέριστη προσοχή στα μουσικά όργανα και δέσιμο με τους συμπαίκτες ώστε να βγει το σωστό αποτέλεσμα. Δεύτερον, γιατί θέλει αψεγάδιαστο ήχο για να ακουστούν οι (φανταστικές) λεπτομέρειες στο background. Τρίτον, διότι οι ήρεμες στιγμές απαιτούν σιγή ιχθύος από το ακροατήριο, κάτι που δεν σεβάστηκαν πολλοί. Παρά το τελευταίο, οι Oathbreaker εκτέλεσαν εξαιρετικά τις συνθέσεις τους και παρέδωσαν μαθήματα του πώς μια τέτοια μπάντα οφείλει να προσέχει το κάθε λιθαράκι της μουσικής της να έχει νόημα και ουσία, δίχως να κρύβεται με τετριμμένα riff πίσω από την οργή του θορύβου.

Μ.Π.

Μετά και από την απολαυστικότατη εμφάνιση των επίσης Church Of Ra μυστών, Oathbreaker, μπήκαμε σε ένα τριπάκι πολύ δύσκολο και μυστήριο. Όπως ακριβώς και οι ιδρυτές, πυλώνες, αισθητικοί και ιδεολογικοί καθοδηγητές της εκκλησίας του Ra, Amenra. Οι Βέλγοι προσπαθούν με τις συναυλίες τους να μεταφέρουν ένα συναίσθημα πόνου, αγωνίας και απόγνωσης σε όσους και όσες βρίσκονται από κάτω και δέχονται το σκοτεινό τους ερέθισμα. Το να παρακολουθείς μία live εμφάνιση των Amenra είναι επίπονη διαδικασία. Σίγουρα για τους ίδιους, καθώς η μία ώρα και κάτι λεπτά που παίξανε φάνηκε πως τους στράγγιξε σωματικά και ψυχικά.

Amenra

Το κοινό, από την άλλη, μπορεί και να άντεχε λίγο ακόμα. Ο άνθρωπος που γράφει αυτές τις γραμμές ωστόσο μπορεί και να είχε ανταπεξέλθει σε άλλο ένα δεκάλεπτο έπος τους, αν και σε στιγμές μέσα στο Gagarin ένιωθες τόσο κλειστοφοβικά που ενστικτωδώς ήθελες να βρεις μία διέξοδο από αυτό που σε μαστιγώνει τόση ώρα. Δεν μπορείς όμως να βρεις καμία διέξοδο από την κινούμενη άμμο πάνω στην οποία πατάς. Και εν τέλει, αποκαμωμένος, αφήνεσαι να σε καταπιεί το σκοτάδι.

Amenra

Δεν υπάρχει λόγος να μιλήσουμε ατομικά για τον καθένα από την πεντάδα πώς αποτύπωσαν στη σκηνή τα τραγούδια του -σχεδόν best of- setlist, αλλά μία γραμμή στον άνθρωπο που εσωτερικεύει περισσότερο τη μαυρίλα της μουσικής των Amenra, του τραγουδιστή, Colin H. Van Eeckhout, πρέπει να γίνει. Τα ουρλιαχτά του στο "Nowena | 9.10" είναι κατακλυσμιαία και ασφυκτικά. Εξαιρετικός frontman, αν ο αυτός ο όρος είναι δόκιμος σε τέτοιου είδους μπάντες.

Γ.Φ.

Φωτογραφίες: Αφροδίτη Ζαγγανά

  • SHARE
  • TWEET