Messier 13: «Όσο χαοτική περιμένεις τη μουσική μας, είναι ακόμη χαοτικότερη»

 Φέτος εν πολλοίς το αθηναϊκό κοινό είχε την τύχη να γνωρίσει λίγο καλύτερα τους ανερχόμενους Messier 13, με την κυκλοφορία του πρώτου τους ολοκληρωμένου δίσκου "Stay For A While" υπό τη δισκογραφική στέγη της πάντα επίκαιρης και επιλεκτικής Inner Ear Records, που αγαπήσαμε και εδώ στο Rocking. Για τη γράφουσα τυχαίνει τα πράγματα να είναι λίγο διαφορετικά, μιας που στην πλειοψηφία τους είναι άτομα που γνωρίζω και εκτιμώ βαθιά και είχα την τύχη να παρακολουθήσω το συγκρότημα σε όλη του την πορεία, από τα βάθη της καραντίνας μέχρι τη δημιουργία μιας ολόφρεσκης shoegaze προσέγγισης, εμποτισμένης με τις όπως θα δούμε, πολυποίκιλες μουσικές επιρροές των επί μέρους μελών της. 

Ποια καλύτερη ευκαιρία σε τέτοιες περιπτώσεις, ειδικά λίγο πριν την επίσημη ζωντανή παρουσίαση του δίσκου τους, για έναν καφέ όπου συζητήθηκαν εφ’ όλης της ύλης όλες οι πτυχές και τα βιώματα του συγκροτήματος. Και ποιος καλύτερος τρόπος για μια μουσική αρθρογράφο να περάσει ένα απόγευμα με τέσσερις ανθρώπους που όταν μιλάνε για τη μουσική, τη δική τους αλλά και γενικότερα, λάμπουν τα μάτια τους με ανεξήγητο πάθος. Στις παρακάτω γραμμές, ο Παύλος (Π), ο Γιώργος (Γ), ο Νίκος (Ν) και η Ναταλία (Νατ) περιγράφουν όλα τα βήματα των Messier 13, τη συνθετική τους προσέγγιση, την ελληνική πραγματικότητα για ένα σχήμα που βάζει προτεραιότητα τη μουσική του και πολλά όμορφα πράγματα ακόμη.

Οι Messier 13 θα παρουσιάσουν ζωντανά το "Stay For A While" την Κυριακή 11 Μάη στο Ίλιον Plus με special guests τους Get Violet

Καλησπέρα αγαπημένοι, καλώς ήρθατε στο Rocking.gr. Επιτέλους βρισκόμαστε μαζί σε μια συνάντηση και ας ξεκινήσουμε από τα βασικά. Ποιοι είναι οι Messier 13, πώς γνωρίστηκαν και τι σημαίνει το όνομά σας.

Γ: Εγώ είμαι ο Γιώργος και παίζω κιθάρα και Wall of Sound.

Ν: Εγώ είμαι ο Νικόλας και παίζω τύμπανα.

Π: Εγώ είμαι ο Παύλος και είμαι ο κιθαρίστας και τραγουδιστής του γκρουπ.

Νατ: Εγώ είμαι η Nαταλία και παίζω μπάσο.

Ν: Η μπάντα δημιουργήθηκε το 2020, μετά το τέλος της πρώτης καραντίνας της πρώτης μεγάλης και βαριάς καραντίνας για όλους, με τελείως αυθόρμητο και απρόσμενο τρόπο θα έλεγα υπό την έννοια του ότι ο Γιώργος και ο Παύλος είχαν γνωριστεί μέσω internet παλιότερα και είχαν δοκιμάσει να παίξουν μαζί κάποια τζαμαρίσματα που μεταφέρθηκαν με κάποιον ντράμερ στο στούντιο μετέπειτα μπήκε η Ναταλία, μετέπειτα μπήκα εγώ, το αστείο είναι ότι είχα κόψει τον τένοντά μου εκείνη την περίοδο από ένα ηλίθιο ατύχημα και είχα έρθει σαν παρέα σε μια πρόβα και ο ντράμερ…

Γ είχε φύγει από τη μπάντα λίγο νωρίτερα.

Ν έρχομαι λοιπόν με το χέρι μου σε γύψο δεμένο και μου λένε κάτσε στη μπότα να μας δίνεις ένα ρυθμό γιατί δεν έχουμε ντράμερ. Τι καλά, κάθομαι παίζω δυο λούπες, μετά ξαναβρεθήκαμε ως παρέα και μου είπανε να μπω στο συγκρότημα. Εγώ τότε ούτε καν σκεφτόμουν να μπω σε συγκρότημα, είχα το τότε συγκρότημα μου τους Message In A Cloud, οι οποίοι όδευαν προς το τέλος τους ούτως ή άλλως, είχανε κολλήσει τελείως. Συμπληρώθηκε το lime up με την τότε τραγουδίστρια την Άννα-Μαρία, που παίζαμε στο σχήμα των Nibiru παλαιότερα, και κυριολεκτικά μέσα σε τρεις μήνες είχαμε γράψει τα τρία πρώτα κομμάτια του πρώτου ντέμο, το οποίο κυκλοφόρησε τον Σεπτέμβρη του 2020.

Γ: "Metaholic", "Beach Chaos" και "Kevin", που αργότερα το "Kevin" το αλλάξαμε τελείως και το βάλαμε στο "Stay For A While", καθώς ήταν το κομμάτι που δουλεύαμε για να βρούμε τους ήχους μας.

Νατ: Στην αρχή μας λέγαμε Vàthos, αλλά συνειδητοποιήσαμε ότι υπήρχαν πάρα πολλές μπάντες που λεγόντουσαν Vàthos, οπότε θεωρήσαμε ότι πρέπει να βρούμε καινούριο όνομα, και βρήκα τυχαία τον αστερισμό Messier 13, και μου άρεσε γιατί μου θύμισε τους Galaxy 500 που είναι επιρροή μας. Είναι και λογοπαίγνιο.

Ν: σαν να λέμε πως όσο χαοτική περιμένεις τη μουσική μας, είναι ακόμη χαοτικότερη.

Οι ηλικίες μας αντιπροσωπεύουν τέσσερις διαφορετικές γενιές ανθρώπων

Αυτό που παρατηρεί κάποιος και εκ πρώτης όψης είναι πως εκπροσωπείτε και διαφορετικές γενιές μουσικών. Υπάρχουν διαφορετικές ηλικίες στο συγκρότημα. Υπήρξε ποτέ αυτό πρόβλημα στην επικοινωνία σας ή σας βοήθησε να γεφυρώσετε διαφορετικές επιρροές και εποχές;

Π: Αμα δεν είχαμε κοινά ακούσματα και συνισταμένη δεν θα ήταν τόσο εύκολο να συνυπάρξουμε μέχρι και τώρα. Μετά από χρόνια χρησιμοποιούμε αναφορές από κομμάτια που μας αρέσουν για να έχουμε ένα κοινό πάτημα όταν κάνουμε μια σύνθεση. Υπάρχει διαφορετικό background κι από τους τέσσερίς μας ξεχωριστά, το κοινό είναι ο ήχος του shoegaze και με την κλασσική, παλιά του έννοια αλλά και με την τωρινή.

Ν: Οι ηλικίες μας πάνε ως εξής: 22, 25, 32 και 36. Που είναι κυριολεκτικά σαν να λέμε τέσσερις γενιές ανθρώπων. Παρ’ όλα αυτά χάρη στις κοινές ηχητικές συνισταμένες καταφέραμε να το βρούμε. Το εντυπωσιακό στην υπόθεση είναι ότι οι μεγαλύτεροι μαθαίνουν από τους μικρότερους και το αντίστροφο. Είναι αμφίδρομο. Για παράδειγμα, εγώ όταν γνώρισα τη Ναταλία και τον Παύλο, σκέφτηκα πως στην ηλικία τους δεν ήξερα ούτε τα μισά που ακούνε αυτά τα παιδιά. Εμείς αυτά τα πράγματα για να τα ακούσουμε έπρεπε να περάσουμε τα 25-26 και να τα εκτιμήσουμε.

Γ: κι εγώ το ίδιο! Μπορεί να φταίει το διαδίκτυο, μπορεί να φταίνε πολλοί παράγοντες.

Ν: Δεν θα πω ότι φταίει τόσο το ίντερνετ, όσο ότι είναι ο τρόπος που έχουμε μεγαλώσει όλοι. Και αυτό κάνει ακόμη περισσότερο ενδιαφέρον το να ακούσει κανείς τη δουλειά μας, υπό το πρίσμα του ότι είναι τέσσερις άνθρωποι οι οποίοι δεν γεννήθηκαν στο ίδιο μέρος, την ίδια στιγμή με ακριβώς τις ίδιες επιρροές. Παρ όλα αυτά έχουμε καταφέρει να λειτουργήσει, το οποίο για μένα είναι ανεκτίμητο.

Δεν θυμάμαι την πανδημία σαν κάτι περιοριστικό για τη μουσική μου

Όπως προείπαμε δημιουργηθήκατε και κάνατε τα πρώτα σας βήματα μέσα στην δύσκολη περίοδο της καραντίνας, η πρώτη σας δουλειά κυκλοφόρησε λίγο μετά την πρώτη καραντίνα και συνεχίστηκαν να δουλεύουν τα πρώτα κομμάτια τότε. Πείτε μας για εκείνη την περίοδο και πως σας επηρέασε ο εγκλεισμός και στη σύνθεση και αν σας έφερε στην ανάγκη να δημιουργήσετε τελικά ένα συγκρότημα.

Γ: Επειδή όλοι μας ζήσαμε μια δυστοπία, ήταν ο τρόπος μας να ξεφύγουμε όταν μπορούσαμε να κάνουμε πρόβες, παίζοντας μουσική. Τότε βέβαια υπήρχε και ένα πέμπτο μέλος που τραγουδούσε και δουλεύαμε κάτι τελείως διαφορετικό ηχητικά, αλλά δεν είχε σταματήσει η δουλειά. Δουλεύαμε και ο καθένας σπίτι του, και όταν μπορούσαμε να κάνουμε πρόβες κι αυτό καλώς ή κακώς, δούλεψε και δεθήκαμε πολύ μουσικά και ίσως εξελιχθήκαμε. Μπορεί πράγματι να υπήρχε αυτή η δυστοπία του να στείλεις μήνυμα για να βγει έξω ή να πας για ψώνια, αλλά ίσως και να βοήθησε ασυναίσθητα μέσα μας να φτιάξουμε σιγά σιγά το όραμα που έχουμε και οι τέσσερις και να φτάσουμε στο "Stay For A While".

N: Δεν θυμάμαι την πανδημία σαν κάτι περιοριστικό για τη μουσική μου, κάθε άλλο θα πω. Ήταν τέτοια η ανάγκη να βρεθείς με κόσμο και να συνδημιουργήσεις, που νομίζω αυτό τα ξεπέρασε όλα. Στην περίπτωση μας είναι και μια μαγική σύμπωση, μιας που βρεθήκαμε στη θέση να θέλουμε όλοι να εξερευνήσουμε το συγκεκριμένο είδος και να δούμε που μπορούμε να το πάμε παρέα.

Δύσκολα μπορείς να φανταστείς το υλικό του "Stay For A While" με γυναικεία φωνητικά, αλλά εξίσου δύσκολα μπορείς να φανταστείς και το προγενέστερο υλικό μας με τα φωνητικά του Παύλου

Αναφέρατε πως το συγκρότημα είχε και πέμπτο μέλος στα φωνητικά. Έχετε περάσει κάποιες αλλαγές στη σύνθεση. Πως φτάσατε σε αυτό το σημείο και θα μπορούσατε πλέον να φανταστείτε το συγκρότημα χωρίς τον Παύλο στα φωνητικά όπως εν τέλει καταλήξατε;

Γ: Είναι πολύ δύσκολο να θες να καθοδηγήσεις κάποιον για να φτάσει στην ίδια θέληση που έχουν τα υπόλοιπα μέλη του συγκροτήματος. Η θέληση δεν καθοδηγείται, είναι πηγαία. Υπήρχε στους τέσσερίς μας και δεν είχαμε ούτε έχουμε την ανάγκη τουλάχιστον ακόμη, να υπάρξει κάποιο επιπλέον μέλος που θα χρειαστεί να του καθοδηγήσουμε τον ήχο και τη θέληση. Να του δώσουμε δηλαδή εμείς τις επιρροές που θα μας ικανοποιούσαν. Ακόμη και ο Παύλος είναι σαν να ξεδιπλώθηκε τότε και είπε θα το πάρω πάνω μου. Και αναρωτηθήκαμε και ο ίδιος και εμείς, για ποιο λόγο δεν το κάναμε νωρίτερα. Αλλά αν κάποιος μας ακολουθεί από την αρχή θα καταλάβει μια εξέλιξη, ακόμη και στα ανεξάρτητα μας βήματα χωρίς την Inner Ear Records, φαίνεται η πορεία και η δουλειά μας.

Ν: Δοκιμάσαμε αρκετά πράγματα στη φωνή. Υπήρχε θέληση από όλα τα παιδιά που πέρασαν για να συμπληρώσουμε το όραμα, αλλά είναι αυτό που λέμε ότι μερικές φορές απλά δεν κολλάς με τον άλλον και η ζωή συνεχίζεται. Δύσκολα μπορείς για παράδειγμα να φανταστείς το υλικό του "Stay For A While" με γυναικεία φωνητικά, αλλά εξίσου δύσκολα μπορείς να φανταστείς και το προγενέστερο υλικό μας με τα φωνητικά του Παύλου. Είναι γραμμένα για διαφορετική φωνή οπότε δεν τίθεται και θέμα σύγκρισης.

Γ: Είχαμε και διαφορετικό τρόπο σκέψης, τα κομμάτια ήταν στημένα για γυναικεία φωνή.

Ν: Ακριβώς, οπότε έπρεπε στην ουσία να συνθέσουμε καινούρια, αυτή τη φορά για τη φωνή του Παύλου κι έτσι έγινε.

Όλη αυτή διαδικασία οδήγησε στον πρώτο σας ολοκληρωμένο δίσκο, "Stay For A While", μετά από τρία χρόνια και δεκατρείς ημέρες όπως λέει και το κομμάτι σας, όπως μας έχετε εξηγήσει αναλυτικά για τα κομμάτια σας. Θα ήθελα να ρωτήσω και λίγο πιο συγκεκριμένα πως αποφασίσατε να ονομάσετε δύο από τα κομμάτια σας, τα "Kevin" και "Mimi", από ονόματα αγαπημένων σας καλλιτεχνών.

Π: Το "Kevin" γράφτηκε για τον άρχοντα και σωτήρα μας (ομαδική υπόκλιση) Kevin Shields των My Bloody Valentine, είχε κάποιες συγχορδίες ο Γιώργος που του άρεσαν πάρα πολύ και θέλαμε να τις κάνουμε τραγούδι, και σκέφτηκα τον στίχο " Wish that my life was simple, yet complicate, like the pedals of Kevin." κι έτσι μας θύμισε πάρα πολύ τον ίδιο. Τώρα για το "Mimi", επειδή είναι λίγο πιο προσωπικό εδώ, είναι αφιερωμένο στη μνήμη της Mimi Parker από τους Low. Προσωπικά πέρα από τη μουσική που έχει γράψει ο Mark Kozelek που εμένα με έχει κάνει αυτό που είμαι, όσο κλισέ κι αν ακούγεται για μένα είναι σοβαρό δεδομένο, έτσι επίσης με έχουν μάθει να τραγουδώ και να συνθέτω οι Low. O Alan Sparhawk και η Mimi Parker, αυτές οι διφωνίες ήταν πραγματικά υπέροχες. Όταν έμαθα ότι πέθανε η Mimi Parker στα 55 από καρκίνο, είχα στεναχωρηθεί, είχα πενθήσει, είχα δεθεί πολύ συναισθηματικά με αυτό το συγκρότημα. Είχαμε λοιπόν ένα κομμάτι που δεν είχαμε ιδέα προς τα που θα πήγαινε, το είχαμε αφήσει στην τύχη του, έως ότου στέλνω στα παιδιά ένα σημείο με την ακουστική μου κιθάρα και λένε είναι ωραίο, μπορούμε να το κάνουμε ένα tribute στους Low, κι έτσι προέκυψε το Mimi. Αν το ακούσεις βασίζεται σε απλά κρουστά, η Mimi είχε ένα πολύ απλό set τυμπάνων κι έκανε έτσι τη δουλειά. Για μένα ήταν πάρα πολύ σημαντικό το να το αποτυπώσω στο κομμάτι. Επίσης στα πλαίσια ενός tribute δίσκου για τους Low και τη Mimi Parker ("Nothing But Heart: A Tribute To Low") είχα συμμετάσχει με μια διασκευή στο "Over The Ocean" και μέρος των εσόδων αυτής της δουλειάς πηγαίνει σε έρευνα για τον καρκίνο των ωοθηκών στη Minnesota. Θα κλείσω με μια ωραία εμπειρία, είχε έρθει πριν από δύο χρόνια ο Alan Sparhawk στην Ουτρέχτη, είχα πάει να τον δω και είχα μαζί μου ένα CD με το "Mimi", τη διασκευή του "Over The Ocean" και μια άλλη εκδοχή του "Apartment" και ήθελα να του το δώσω να το έχει μιας που είναι από τις μεγάλες μου επιρροές και ήθελα να κάνω την παρουσία μου αισθητή σε αυτό τον άνθρωπο.

Πέρα βέβαια από τις κοινές σας επιρροές έχετε και κάποιες πολύ διαφορετικές. Από που προέρχεται ο καθένας και πως το ενσωματώνει αυτό στους Messier 13;

Γ: Εγώ στα 36 μου είχα την τύχη να δω κάποιες μπάντες που μου άρεσαν πάρα πολύ ζωντανά. Οπότε έβλεπα τον εαυτό μου σε αυτές τις μπάντες, να ήμουν μέλος τους και να παίζω μαζί τους μουσική. Όλο αυτό με ξύπνησε. Για παράδειγμα έχω δει Arcade Fire μαζί με David Bowie και ο τρόπος που βγάλανε αυτό το indie, μου ξύπνησε το ενδιαφέρον. Είδα Interpol, Radiohead, Jimmy Eat World, και όλα αυτά σου δημιουργούν την ανάγκη να κάνεις κάτι κι εσύ. Βέβαια εγώ ξεκίνησα από τους Red Hot Chilli Peppers και αργότερα με την προσωπική δισκογραφία του John Frusciante, που απλά μου άνοιξε την πόρτα του χάους και μου είπε «έλα εδώ Γιωργάκη μου», ειδικά με ηχητικές σφαλιάρες όπως το "Empyrian" ή το "The Will To Death" και το "Shadows Collide With People", με έκαναν να δω τελείως διαφορετικά τη μουσική και παράλληλα, ένας κύριος Thom Yorke έδινε κι εκείνος τις σφαλιάρες του, όπως το "Ok Computer", "Kid A", το "The Bands", όλα αυτά με εισήγαγαν και σε άλλους χώρους του alternative: το shoegaze - Slowdive, Ride, My Bloody Valentine, Jesus And The Mary Chain – και έφτασα σε ένα σημείο να λέω μάλλον εδώ είναι ο ήχος μου, αυτό μου αρέσει να ακούω και με γεμίζει. Κι έψαχνα να βρω άτομα που ήθελαν να παίξουν παρόμοια μουσική και να λατρεύουνε τη μουσική το ίδιο. Και είμαι πολύ χαρούμενος που τα βρήκα τα άτομα αυτά και τα αγαπώ πάρα πολύ. Δεν πιέστηκε κανένας μας να παίξει αυτό που παίζουμε. Βγήκαν όλα φυσικά. Και τέλος, όταν άνοιξα αυτή την πόρτα στο shoegaze, άκουσα χωρίς να το ήθελα η γνώριζα τότε την πιο σύγχρονη, αμερικάνικη εκδοχή της που μπλέκει πολύ το grunge, το παλιό shoegaze – μου αρέσουν δηλαδή πολύ οι Nothing, οι Whir, οι Narrow Head, οι Trauma Ray, που πραγματικά χτύπησαν μέσα μου και ένιωσα ότι ήθελα αυτό να κάνω, αυτό το wall of sound, αυτό το τούβλο που ακούμε, αυτό που ακούς και λες ουάου, ο θόρυβος.

Π: Εγώ προέρχομαι από λίγο πιο ήρεμους ήχους, κυρίως από το folk και από το slowcore ξεκίνησαν μου αρέσουν τα αργά και τα λίγο πιο εσωτερικά είδη μουσικής. Η μεγαλύτερη μου επιρροή όπως είπα και πριν είναι ο Mark Kozelek με οτιδήποτε έχει κάνει, και με τους Red House Painters, και με τους Sun Kil Moon και φυσικά μόνος του. Με έκανε να δω τις προσωπικές μου κακουχίες και να τις μεταμορφώσω σε τραγούδια. Είμαι πολύ ευγνώμων και τυχερός που έχω μοιραστεί τη σκηνή μαζί του δύο φορές, στη Βουδαπέστη και στο Μιλάνο, κάτι που μου έδωσε ώθηση και αυτοπεποίθηση πως αυτό που κάνω ενδεχομένως μπορώ να το εξελίξω παραπάνω, με τη δική μου ταυτότητα και ήχο. Λατρεύω τον Elliot Smith και τον Nick Drake, το ύφος του singer-songwriter στη μουσική, έπειτα οι Low και οι Kodeine. Μου αρέσει αρκετά και η indie / diy αισθητική, μου αρέσουν οι καλλιτέχνες που επί σκοπού δημιουργούν πιο «φθηνιάρικες» παραγωγές, με τραβάει αυτό, π.χ. οι Dusted. Έχω ακούσει και αρκετά την παλιά σκηνή της alternative rock. Εκφράζω αρκετά και αυτή την αδυναμία μου στο singer-songwriter ιδίωμα και στην προσωπική μου δουλειά, έχω κυκλοφορήσει και έναν προσωπικό δίσκο σε αυτόν τον ήχο με τίτλο "Hummingbirds".

Ν: Το δικό μου background είναι ίσως το πιο μακροσκελές. Εγώ είμαι ο μεταλλάς της παρέας, ξεκίνησα κυρίως ακούγοντας power, progressive και death ως έφηβος, η ανακάλυψη συγκροτημάτων όπως οι Isis και The Gathering και οι ατμόσφαιρές τους, με έφεραν σε επαφή με ένα πιο ευρύ φάσμα ακουσμάτων, από εκεί και πέρα ξέφυγα τελείως όσον αφορά τα ακούσματά μου, δηλαδή μπορούσα να πάω από το black metal μέχρι το bebop. Γενικά φροντίζω να έχω τα αυτιά μου ανοιχτά για τα πάντα. Κάπως έτσι ήρθε το shoegaze στη ζωή μου, κάπως έτσι ήρθε η grunge και τo Midwest emo το οποίο παραλείψαμε να αναφέρουμε ως μεγάλη μας επιρροή και μεγάλη μας αγάπη, συγκροτήματα όπως οι Mineral, American Football, Sunny Day Real Estate, Bark Psychosis. Έπαιζα επίσης, κυρίως κιθάρα και μπάσο σε μπάντες στο παρελθόν, σε διάφορα είδη, ήμουν κιθαρίστας στους Decemberance, μπάσο στους Nibiru που παιζαμε avant-garde παλαιότερα, είχα ένα δικό μου σχήμα τους Message In A Cloud, είχαμε βγάλει κι ένα δίσκο σε post rock και post metal ήχους, είχα δοκιμάσει αρκετά. Πιστεύω πως το metal background μου δεν έχει παίξει καθόλου ρόλο στον τρόπο που αντιμετωπίζω τα τύμπανα όταν πρόκειται να συνθέσουμε ένα κομμάτι για τους Messier. Η λογική που προσπαθώ να ακολουθώ είναι εντελώς αφαιρετική. Αυτό ίσως να έχει να κάνει με το γεγονός ότι εγώ δεν θέλω να ειμαι το επίκεντρο της προσοχής μέσα στο κομμάτι. Αφενός γιατί δεν το θέλω προσωπικά και αφετέρου επειδή δεν πιστεύω ότι θα βοηθήσω το κομμάτι με αυτόν τον τρόπο. Νομίζω ότι το "less is more" με έχει βοηθήσει ως λογική περισσότερο από κάθε άλλη, που όποιος το ακούσει θα καταλάβει πως είναι πολύ απλά, αλλά είναι αυτό που ταιριάζει κάθε φορά.

Νατ: Η πρώτη μου αγάπη στη μουσική εμένα ήταν στα δώδεκά μου οι Linkin Park, καμία σχέση με αυτά που ακούω τώρα. Μετά σιγά σιγά και μέσω διαδικτύου ανακάλυψα τους Radiohead, εκεί πέρα είναι που άλλαξε ο κόσμος μου. Έπειτα και από άτομα που γνώριζα αλλά και από τον Antony Fantano άρχισα σιγά σιγά να μαθαίνω για το shoegaze που βέβαια δεν είχα γεννηθεί όταν ήταν δημοφιλές για να το γνωρίζω καλά και σιγά σιγά επεκτάθηκα και σε άλλα είδη, από post-hardcore, screamo, skramz μέχρι ambient. Πιστεύω φαίνονται σιγά σιγά και πως τα υπόλοιπα είδη που ακούμε ως σύνολο, δηλαδή Midwest emo και post-hardcore στα κομμάτια που γράφουμε τώρα, που δεν είναι καθαρό shoegaze, μα βάζουμε και άλλα στοιχεία.

Για να καταφέρετε αυτό το ηχητικό αποτέλεσμα, τι εξοπλισμό χρησιμοποιείτε, μιας που γνωρίζω ότι ασχολείστε αρκετά με τα πετάλια σας, για τους λάτρεις του σπορ;

Γ: Θα πω για αρχή πως το σύνθημα μας είναι «reverb πριν το distortion» και όχι το αντίθετο που είναι ο κανόνας συνήθως. Ως προς τον εξοπλισμό μου, τo πρώτο πετάλι του chain είναι ένα chorus της electro harmonix, το electric mistress διότι εκτός από αυτό το υγρό στοιχείο στον ήχο, επηρεάζει και τα μεσαία και τα χαμηλά τόσο όσο χρειάζεται για να δώσει επιπλέον χροιά σε ότι ακολουθήσει. Δεύτερο πετάλι το strymon bigsky για reverb σε σετάρισμα και αμέσως μετά από αυτό το hizumitas της earthquaker devices για παχύ fuzz και wall of sound. Είναι σεταρισμένο τις περισσότερες φορές σε σχετικά χαμηλό gain (30-35%) αλλά επίτηδες με αρκετό sustain για να ακούγεται «θολό» και παίρνει με αυτό το τρόπο την ουρά του reverb fuzzαρισμένη, πράγμα που δίνει τεράστιο χώρο στον ήχο και ακούγεται σαν να παίζονται πολλές κιθάρες την ίδια στιγμή. Ύστερα, χρησιμοποιώ επίτηδες το rv7 της digitech από την σειρά hardwire στο setting reverse echo κολλημένο με μονωτική, καθώς ναι μεν είναι ένα πολύ καλό reverb πετάλι αλλά το χρησιμοποιώ μόνο και μόνο σε αυτό το συγκεκριμένο setting. Αυτό σε συνδυασμό με το electric mistress στην αρχή της πεταλιέρας, και με ένα μικρό boost του dod 250 amp overdrive δίνει το shimmer και το cello ήχο που έψαχνα να βρω, και το χρησιμοποιώ κατά κόρον στο κομμάτι "Deeply". Έχω ένα πετάλι που λέγεται slow engine της mooer για να μου κόβει τελείως την ατάκα της πενιάς, πολύ χρήσιμο στις αλλαγές των μερών των κομματιών στρογγυλεύοντας ηχητικά έτσι το rv7 όταν χρειάζεται (τοποθετημένο πριν το rv7) . Έχω επίσης ένα custom clone του rat distortion, τοποθετημένο πριν το mooer και μετά το dod, για να μου δώσει το παχύ distortion που θέλω, όταν το χρειάζομαι. Σε δυνατά κομμάτια του δίσκου όπως το "Boston" για παράδειγμα, οι τρεις "βρωμιές " που ανέφερα ( hizumitas - dod- rat clone) πρωταγωνιστούν διότι θέλω wall of sound από distrorted και συγχορδίες με reverb. Αυτά, δεν μπορούν να υλοποιηθούν επίσης με τα "σαπουνακια" , η αλλιώς p90 μαγνήτες της fender jazzmaster made in japan που έχω, η οποία ακούγεται μέσω ενός fender deluxe amp.

Π: εγώ από την άλλη χρησιμοποιώ ένα πιο συμβατικό setup, καθώς χρειάζεται σε πολλά σημεία στον δίσκο να ακούγονται με μεγαλύτερο impact κάποια αρπίσματα και κιθαριστικά περάσματα. Πρώτο πετάλι είναι το DA-1 της Boss και αμέσως μετά το SD-1. To DA-1 είναι ένα πετάλι όχι τόσο διαδεδομένο γιατί πολλοί κιθαρίστες δεν το προτιμούν και πηγαίνουν σε κάτι πιο συνηθισμένο. Αυτό που μου δίνει εμένα όμως είναι ότι όταν παίζω συγχορδίες, το distortion πηγαίνει σε κάθε χορδή , και όχι σε όλη την συγχορδία, δίνοντας ετσι clarity στα παιξίματα μου, σε αρπίσματα αλλά και το καθιστά εξαιρετικά σημαντικό στα open κουρδίσματα ( open g, open d) που μου αρέσει να παίζω. Με το boost που δίνει το overdrive μετά από αυτό, το SD-1 είναι αυτό το λίγο παραπάνω drive που χρειάζεται για να δώσω και εγώ αρκετό χώρο στον ήχο και στα wall of sounds του Γιώργου. Σχεδόν σε όλο το άλμπουμ παίζουμε σε διαφορετικά κουρδίσματα, κυρίως ο Γιώργος σε standard και εγώ σε ανοιχτή Σολ, διότι έτσι δίνουμε την διαφορετικότητα στην χροιά όταν χρειάζεται. Χρησιμοποιώ επίσης το whammy 5 διότι μου δίνει επίσης περισσότερες οκτάβες είτε χαμηλές είτε ψηλές πράγμα που συνεργάζεται εξαιρετικά στα κουρδίσματα μου. Επίσης έχω το Supatrem της Fulltone για τρέμολο, το οποίο το χρειάζομαι για να δώσω το ύφος της slowcore περισσότερο καθώς είναι δύο πράγματα που πάνε μαζι τις περισσότερες φορές. Χρησιμοποιώ το Memory Man with hazarai της electro harmonix, καθώς το tap tempo κουμπί με βοηθάει πολύ στο να δώσω επιπλέον modulation και ουρές στον χαοτικό ήχο που χρειάζεται ο δίσκος. Χρησιμοποιώ για reverb το RV-6 της Boss στο τέλος της αλυσίδας μου για να στρογγυλέψω οτιδήποτε συμβαίνει πριν από αυτό δίνοντας έτσι ένα αίσθημα του χώρου στα καθαρά σημεία του δίσκου. Ο Fender deluxe είναι ένας από τους αγαπημένους μου ενισχυτές και εμένα καθώς είναι ο πιο καθαρός ενισχυτής που μπορεί να συνεργαστεί εξαιρετικά με πολλά πετάλια. Έχω μια Epiphone SG κουρδισμενη σε Open G , και μια Fender Telecaster κουρδισμενη σε standard.

Νατ: εγώ έχω ένα Fender Jazz bass player series. Για τα fuzz σημεία στο άλμπουμ χρησιμοποιώ το Sansamp Bassdriver D.I. της tech 21.

Οι στίχοι μας θέλαμε να είναι προσωπικοί και όσο πιο πολύ στοχευμένοι γίνεται

Η στιχουργία σας από την άλλη είναι λιτή αλλά ιδιαίτερα άμεση. Θέλατε εξ αρχής να είναι έτσι το αποτέλεσμα ή βγήκε οργανικά επειδή ταιριάζει καλύτερα στο είδος της μουσικής που γράφετε; Είχατε σκεφτεί ή σκέφτεστε να χρησιμοποιήσετε ελληνικό στίχο;

Π: Απλά έτυχε να βγει έτσι το στιχουργικό μοτίβο. Εγώ προσπαθούσα στην ουσία να αφήσω τη μουσική να μιλήσει περισσότερο. Ήθελα να κρατήσω τους στίχους αποτελεσματικούς, τουλάχιστον από την οπτική γωνία που είχα τη στιγμή που τους έγραφα. Είχα παρακολουθήσει ένα master class του Brian Eno που είχε πει πως συνήθως όταν κάποιος τραγουδάει και παίζει σε συγκρότημα, είναι και το κυρίως πρόσωπο. Αυτό δεν ήθελα να συμβεί με τους Messier 13 η αλήθεια είναι οπότε ήθελα να κρατήσω μια ισορροπία. Δεν ήθελα να είναι γενικευμένοι οι στίχοι, ήθελα να είναι προσωπικοί και όσο πιο πολύ στοχευμένοι γίνεται.

Όσο κι αν εκτιμώ τον ελληνικό στίχο, ειλικρινά δεν έχω νιώσει καμία σύνδεση με αυτό ως στιχουργός. Είναι απλώς εγώ. Ο τρόπος που σκέφτομαι είναι στα αγγλικά και προφανώς η μουσική που γράφω και ακούω είναι κυρίως στα αγγλικά. Οπότε έγινε αυτόματα έτσι. Μια φωτεινή εξαίρεση που με έκανε να εκτιμήσω απίστευτα τον ελληνικό στίχο, ήταν σίγουρα ο Παντελής Δημητριάδης από τα Παιδιά Της Παλαιότητας που είχαμε την χαρά και την τιμή να ανοίξουμε γι’ αυτούς και να παίξουμε μαζί του και με έκανε να δω με άλλη ματιά τον ελληνικό στίχο.

Αντίστοιχα, έχετε δουλέψει ποτέ κάποια σύνθεση που να σκεφτήκατε να την αφήσετε instrumental εφόσον θέλετε να μιλάει και η μουσική από μόνη της;

Π: ενίοτε, αλλά κατά την προσωπική μου άποψη θα ακουγόταν πολύ άδειο. Θα μου έμοιαζε κάτι που έχει χιλιοπαιχτεί. Όσο ωραία είναι η μουσική από μόνη της και αυτό είναι προσωπική μου άποψη και ίσως δεν εκπροσωπώ τα υπόλοιπα παιδιά, για μένα δίνεις παραπάνω αντίκτυπο με τους στίχους και την ερμηνεία, παίζουν πολύ σημαντικό ρόλο.

Υπόλοιποι: Μα, θα συμφωνήσουν και τα υπόλοιπα παιδιά!

Είχαμε το σκοπό να βιώσουμε τον ολοκληρωμένο κύκλο μιας δισκογραφικής δουλειάς

Κυκλοφόρησε λοιπόν λίγο νωρίτερα στη χρονιά ο πρώτος σας δίσκος, "Stay For A While" μέσω της Inner Ear Records. Πως ήταν η διαδικασία του να αναζητήσετε δισκογραφική εταιρία στα πρώτα σας κιόλας βήματα και πως νιώθετε που απέδωσε καρπούς στην πρώτη προσπάθεια;

Π: Στην αρχή είχαμε το σκοπό να βιώσουμε τον ολοκληρωμένο κύκλο μιας δισκογραφικής δουλειάς. Από τη σύνθεση των τραγουδιών και την ηχογράφηση και τη μείξη και το mastering, μέχρι και το τελικό release, υπό κάποια δισκογραφική στέγη. Στο δικό μας το μυαλό δεν θέλαμε να ήταν απλά ένα post που θα χανόταν στον αλγόριθμο, και θα θέλαμε να ήταν έστω κάτι πιο ρεαλιστικό. Θέλαμε πολύ να βγει κάτω από μια δισκογραφική στέγη. Επικοινωνήσαμε με δισκογραφικές που πιστεύαμε ότι θα ταίριαζαν στο δικό μας ηχόχρωμα σε Ελλάδα αλλά και σε εξωτερικό και να πω την αλήθεια, αυτό που μας εξέπληξε ευχάριστα, πρώτη μας έστειλε η Inner Ear, αλλά το ωραίο ήταν έπειτα από μία συνάντηση που κάναμε σε δεύτερο χρόνο, εφόσον είχαμε συμφωνήσει ότι θα συνεργαστούμε, μας είπαν πως «εμείς σαν ανακαλύψαμε τυχαία και μας αρέσατε και θέλαμε να σας στείλουμε μια πρόταση κι εμείς προτού μας στείλετε το υλικό σας». Συνέβη οριακά καρμικά θα σχολίαζα εγώ.

Ν: Ήταν μια επίπονη διαδικασία και προσωπικά νιώθω πάρα πολύ δικαιωμένος όπως και όλοι πιστεύω. Τελειώνοντας το mastering του δίσκου αντιμετωπίσαμε τρομερά προβλήματα και ως συγκρότημα και σε προσωπικό επίπεδο και στο επίπεδο της συνεννόησης με κάποιους ανθρώπους, παρ’ όλα αυτά είχαμε τη θέληση και την υπομονή να περιμένουμε έναν ολόκληρο χρόνο για να κυκλοφορήσουμε έναν καθ’ όλα ολοκληρωμένο δίσκο, επειδή θέλαμε να βγει σωστά και με τους δικούς μας όρους. Είμαι πολύ χαρούμενος που το πετύχαμε, και ευγνώμων που η Inner Ear μας πίστεψε, μας πιστεύει και είμαστε πολύ ικανοποιημένοι με τη συνεργασία μας μέχρι τώρα.

Πού βρίσκεται η φωτογραφία στο εξώφυλλο του "Stay For A While" και ποιος το επιμελήθηκε;

Γ: Ύστερα από πολλές αλλαγές και ιδέες, προήλθε αυτή η φωτογραφία από την περιοχή του Ασυρμάτου στον Άγιο Δημήτριο. Τραβήχτηκε από έναν παιδικό μου φίλο το Νίκο τον Χατζηβασιλείου με τη βοήθεια του Θανάση Ακριβιάδη. Όταν τους είπα θέλω μια φωτογραφία με αστικό τοπίο, έβγαλαν μερικές γενικά στην Αθήνα και καταλήξαμε σε αυτό διότι εκείνη τη στιγμή είπαμε όλοι «αυτό είναι». Μίνιμαλ, γραμμές, καλώδια, κεραίες, ο τοίχος με τα graffiti, είναι πολύ αστικό και είναι αυτό ακριβώς που συνόψιζε τους ήχους και ίσως και τα κομμάτια του δίσκου. Ένα Αθηναϊκό "Apartment" που βρίσκεται ένας άνθρωπος σε ένα αστικό κέντρο και θα δει αυτές τις εικόνες στην καθημερινότητά του όπως πηγαίνει στη δουλειά, όπως πηγαίνει στην κοπέλα του ή στο σπίτι του μετά από έξοδο. Ένα σημείο που είναι οικείο.

Νατ: Και να προσθέσω πως όποιος έχει δει τη σειρά "Serial Experiments Lain", καταλαβαίνει!

Κάποια μερίδα κόσμου που ακούει αυτό το είδος της μουσικής φαίνεται πως μπορεί να μας καταλάβει και χαίρομαι πολύ με αυτό το αποτέλεσμα

Ο δίσκος έχει αρχίσει να αποκτά απήχηση. Κάποιοι από εσάς βρίσκεστε κάποια χρόνια στην ελληνική σκηνή και συμμετείχατε και σε άλλα σχήματα. Πως είναι το συναίσθημα μετά από πολλές διαφορετικές εμπειρίες του να βρίσκεσαι σε ένα σχήμα μου να μοιάζει πως αναγνωρίζεται και χαράσσει μια πορεία που ο κόσμος την έχει αντιληφθεί σε μεγαλύτερη κλίμακα;

Π: Δεν περιμέναμε αυτό το αποτέλεσμα. Εμείς απλά είχαμε ένα πάρα πολύ συγκεκριμένο στόχο στη μουσική που θέλαμε να δημιουργήσουμε. Για εμάς ήταν μια δικαίωση, γιατί είχαμε πονέσει πάρα πολύ, έχουμε τσακωθεί γι’ αυτό το δίσκο. Από τη στιγμή που είσαι σε συγκρότημα, είστε τέσσερα διαφορετικά κεφάλια, τέσσερα μυαλά μαζί και πρέπει να δημιουργήσετε ένα ενιαίο αποτέλεσμα. Δεν είναι πάντα εύκολο, κι ας έχεις και κοινό παρονομαστή, άκουσμα ή όραμα. Όταν κάνεις κάτι με αγάπη, σου βγαίνει πηγαία, αβίαστα και σύμφωνα τουλάχιστον με τις απόψεις που έχω ακούσει και τις κριτικές που έχω διαβάσει, δηλαδή κάτι που μπορώ να μετρήσω, ο κόσμος εκτιμά το δίσκο μας. Κάποια μερίδα κόσμου που ακούει αυτό το είδος της μουσικής φαίνεται πως μπορεί να μας καταλάβει και χαίρομαι πολύ με αυτό το αποτέλεσμα.

Ν: Προσωπικά, έχοντας την περισσότερη εμπειρία από τα υπόλοιπα παιδιά σε ένα πλαίσιο μπάντας, κυκλοφοριών, να μιλάς με μαγαζιά ή εταιρίες για να κανονίσεις διάφορα θέματα, είναι πάντα ένα πολύ δύσκολο εγχείρημα το οποίο θέλει υπομονή, ιδρώτα, επιμονή και να μην απογοητεύεσαι με την πρώτη. Έχω περάσει από σχήματα που έχουν λειτουργήσει κι έχουν διαλυθεί με τον οποιονδήποτε σχεδόν τρόπο εκτός από το να γίνουμε μπάντα παγκοσμίου φήμης προφανώς. Αυτό που ξεχωρίσει για μένα τους Messier 13 από τα δικά μου προηγούμενα projects, είναι η κοινή όρεξη. Για μένα αυτό είναι πολύ δύσκολο να βρεθεί και είναι ανεκτίμητο και θα μπορούσε να ορίσει όχι μόνο την επιτυχία του δίσκου στο τώρα αλλά και όποια επιτυχία μας στο μέλλον.

Όταν τζαμάρεις, και ιδίως οι αυτοσχεδιαστές μουσικοί θα με καταλάβουν εδώ, με κάποιον άνθρωπο για πάρα πολύ καιρό και στην περίπτωσή μας μιλάμε για 5-6 χρόνια, καταλήγεις να νιώθεις το παίξιμο του άλλου πριν παίξει αυτό που θα παίξει

Μέσα σε όλα αυτά είναι και το συναυλιακό κομμάτι. Προκαλεί μια εντύπωση η άνεση και η συνοχή με την οποία παίζετε στη σκηνή. Ποιο είναι το μυστικό σας;

Ν: Τζαμάρουμε, για πολλές ώρες, από την πολύ αρχή. Όλα μας τα κομμάτια είναι προϊόν τζαμαρίσματος. Όποτε θέλουμε να συνθέσουμε, θα ξεκινήσει κάποιος με μία ιδέα και όλοι σχεδόν αυτόματα κάπως θα ενορχηστρώσουμε το υπόλοιπο για να φανεί ένα πρώτο σύνολο, το οποίο θα τζαμαριστεί ξανά και ξανά, μέχρι να φτάσει σε ένα σημείο που θεωρούμε κατάλληλο για να αποτελέσει κομμάτι. Όταν τζαμάρεις, και ιδίως οι αυτοσχεδιαστές μουσικοί θα με καταλάβουν εδώ, με κάποιον άνθρωπο για πάρα πολύ καιρό και στην περίπτωσή μας μιλάμε για 5-6 χρόνια, καταλήγεις να νιώθεις το παίξιμο του άλλου πριν παίξει αυτό που θα παίξει. Εσύ στο κεφάλι σου έχεις καταφέρει να το προβλέψεις και να προσαρμόσεις το δικό σου. Αυτό είναι το κλειδί, για να είναι μια μπάντα δεμένη πρέπει εκτός από το να κάνεις συνεχώς πρόβες, και να τζαμάρεις πάρα πολύ. Να μπορέσει να νιώσει το ένα μέλος το παίξιμο του άλλου.

Π: Επίσης, το προσωπικό δέσιμο που έχει ο καθένας ξεχωριστά. Είναι σοβαρό πράγμα πέρα από το συναδελφικό να χτίσεις έναν δεσμό προσωπικό δεν μπορείς να βγάλεις κάτι ειλικρινές, γίνονται όλα για να βγαίνει η δουλειά στην ουσία. Από τη στιγμή που γνωρίζεις τον άλλον παραπάνω ως άτομο και ως ιδιοσυγκρασία και ψυχοσύνθεση και καταλαβαίνεις γιατί κάνει αυτό που κάνει, γιατί παίζει αυτό που παίζει με τον τρόπο του, ο ένας με τον άλλον αλληλοσυμπληρώνονται. Ακόμη και αν μου ξεφύγει κάπου κάτι ξέρω ότι θα με συμπληρώσει ο Νικόλας και η Ναταλία που έχουν το ρυθμικό κομμάτι. Η θα παίξει κάτι ο Γιώργος και θα μπω κατευθείαν σε κάτι που του ταιριάζει. Αν κάποιος φέρει μισή ιδέα στο τραπέζι, κάποιος άλλος έχει σκεφτεί ήδη την επόμενή του κίνηση. Είναι επικοινωνιακό το ζήτημα.

Ν: Και το πιο σημαντικό, είναι ότι είμαστε παρέα, είμαστε τέσσερις φίλοι.

Βγαίνουμε έξω και παίζουμε μπροστά από χίλια; Χίλια πεντακόσια άτομα; Και λες κάτι γίνεται εδώ τώρα! Αμέσως εκείνη τη στιγμή πραγματοποιείται ο χειρότερος φόβος του κιθαρίστα, ξεχνάς τα πάντα, φοβάσαι αν θα δουλέψει το πετάλι, αν θα έχεις προβλήματα με καλώδια...

Από την πρώτη σας εμφάνιση ως σήμερα έχετε πραγματοποιήσει πολλές συναυλίες, νομίζω με αποκορύφωμα τις sold out εμφανίσεις μαζί με τα Παιδιά Της Παλαιότητας που είναι και η μεγαλύτερη σας εμφάνιση σε σχέση με το μέγεθος του κοινού που σας παρακολούθησε. Πως ήταν η εμπειρία από τη μία του να παίζεις μαζί με αυτό το συγκρότημα και από την άλλη μπροστά σε τόσο κόσμο;

Γ: Εγώ και με τα προηγούμενα συγκροτήματα που έπαιζα αλλά και τώρα πολύ πιο ενεργά με τους Messier 13 συνήθιζα να παίζω μπροστά από 50, μαξ 100 άτομα και λέω α εντάξει, μια συναυλία που θα είμαι εγώ, θα παίζω τη μουσική μου, μπορεί να γουστάρουν και οι από κάτω, μπορεί και όχι αλλά δεν πειράζει. Όταν ήρθε εκείνη η Παρασκευή που ανοίξαμε για τα Παιδιά Της Παλαιότητας, ναι ήταν μόνο τριάντα λεπτά αλλά με το που μπήκαμε στο χώρο για να κάνουμε soundcheck είδαμε ένα τεράστιο μέρος και αναρωτήθηκα «αλήθεια, sold out συναυλία και θα γεμίσει όλος αυτός ο χώρος; Πως γίνεται αυτό;». Δεν ήταν κάτι που είχαμε ξαναδεί. Όλος ο κόσμος που περίμενε τα Παιδιά Της Παλαιότητας είχε έρθει από νωρίς για να πιάσει τη θέση του, οπότε όταν βγήκαμε, ο χώρος ήταν φίσκα. Βγαίνουμε έξω και παίζουμε μπροστά από χίλια; Χίλια πεντακόσια άτομα; Και λες κάτι γίνεται εδώ τώρα! Αμέσως εκείνη τη στιγμή πραγματοποιείται ο χειρότερος φόβος του κιθαρίστα, ξεχνάς τα πάντα, φοβάσαι αν θα δουλέψει το πετάλι, αν θα έχεις προβλήματα με καλώδια… Βγαίνει ένα άγχος το οποίο είναι τελείως χαζό αλλά για κάποιον που δεν έχει αυτή την εμπειρία συμβαίνει. Μετά από το πρώτο κομμάτι πήγαμε με κλειστά μάτια. Σημασία έχει ότι άτομα που μας άκουσαν σε αυτή τη συναυλία ήρθαν μετά από μία εβδομάδα στην εμφάνιση μας στο Lung Festival και όντως τους άρεσε η μουσική μας. Μια μπάντα που δεν την ξέρανε πριν. Είναι τεράστιο κέρδος αυτό.

Ν: Το δικό μου σχόλιο εδώ είναι πως ήταν ένα προσωπικό επίτευγμα λόγω της σχέσης που έχω με τη μουσική του Παντελή Δημητριάδη από παλιά. Δεν περίμενα ότι θα έφτανα στο σημείο να παίξουμε μαζί και να τον γνωρίσω και να κάνουμε κουβέντες, πόσο μάλλον και Αθήνα και Πάτρα. Απίστευτη εμπειρία. Όχι μόνο ο κόσμος αλλά και η αίσθηση. Μιλάμε για δύο γεμάτες συναυλίες και νιώθαμε τόσο ο εαυτός μας πάνω στο σανίδι. Μόλις έφυγε το άγχος πετούσαμε, για μένα κάναμε δύο από τις καλύτερές μας εμφανίσεις.

Π: Μας έδωσε και την ώθηση να μας ακούσουν κι άλλοι άνθρωποι. Ίσως να έχω λίγη μεγαλύτερη αδυναμία στη συναυλία της Πάτρας γιατί μας έδωσαν και την πιο έμπρακτη στήριξη, αγόρασαν τις μπλούζες και τα βινύλια μας. Είναι ωραίο όταν πας σε μια μικρότερη πόλη όπου κάποια πράγματα είναι περιορισμένα και όταν βλέπουν ένα συγκρότημα που δεν πάει τόσο συχνά εκεί, στηρίζουν έμπρακτα και αυτό μου άρεσε πολύ. Δεν θα ξεχάσω πως γνώρισα τα Παιδιά Της Παλαιότητας, τον καθένα ξεχωριστά και ειδικά οι όμορφες κουβέντες που έκανα με τον Παντελή στην Πάτρα θα μου μείνουν για πάντα.

Ποια άλλη συναυλία θα σας μείνει εξίσου αξέχαστη;

Π: Η συναυλία μαζί με τους Ploho στο Ground Stage του Gazarte ήταν μια πολύ όμορφη εμπειρία, γιατί έζησα επιτέλους αυτή την εμπειρία που θα ζούσε ένας καλλιτέχνης με backstage, με όλο το πακέτο. Πολύ ωραίος ήχος, η εμφάνισή μας ήταν ωραία όπως και αυτή των Ploho και κάναμε πολύ ωραία παρέα μαζί τους. Όταν είσαι από τα Βαλκάνια και την Ανατολική Ευρώπη και είναι και ο άλλος, κάνεις πολύ καλές συνεννοήσεις σε σχέση με άτομα που μπορεί να είναι από τη Βόρεια Ευρώπη ή την Αμερική. Έχετε έναν κοινό κώδικα, ζείτε πάνω κάτω το ίδιο πράγμα σε παρόμοιο αστικό τοπίο.

Στη συναυλία της επίσημης παρουσίασης του "Stay For A While" θα είναι η πρώτη φορά που ο δίσκος θα παιχτεί στην ολότητά του, έτσι όπως γράφτηκε

Έρχεται σύντομα και μία συναυλία για την επίσημη παρουσίαση του "Stay For A While", πως νιώθετε γι’ αυτό; Θα κάνετε κάτι ιδιαίτερο; Πως επιλέξατε να εμφανιστείτε μαζί με τους Get Violet γι’ αυτή τη συναυλία;

Γ: Αρχικά το "Stay For A While" είναι ένας δίσκος που έχει διάρκεια σχεδόν σαράντα λεπτά και ποτέ δεν τον έχουμε παίξει ολόκληρο. Παίζουμε κάποια καινούρια, κάποια παλιά. Ήρθε η στιγμή που 11 Μαϊου στο Ilion Plus θα είναι η μέρα των Messier 13 που θα παρουσιάσουμε το δίσκο από την αρχή μέχρι το τέλος και με μερικές εκπλήξεις. Θέλαμε πολύ να γίνει αυτό κι έχουμε ρίξει πολλή δουλειά. Είμαστε πολύ χαρούμενοι που υπάρχει αυτό το σχήμα που λέγεται Get Violet, που ήταν πρώτα ντουέτο με τον Στέφανο και τη Νικόλ και αργότερα συμπληρώθηκε από φίλους τους και πήραν μια μορφή ζωντανής μπάντας, που είναι αυτός ο συνδυασμός dreamy shoegaze indie σχήματος το οποίο ίσως να είναι το τέλειο συνταίριασμα για τη συγκεκριμένη συναυλία. Είναι μια γιορτή αυτή η μέρα και καλούμε φίλους να παίξουν μαζί μας, και τα παιδιά είναι φίλοι μας. Φυσικά, την αφίσα της συναυλίας την έχει σχεδιάσει η Νικόλ που είναι η φωνή στους Get Violet, έχουν δώσει κι εκείνοι το λιθαράκι τους στο να γίνει αυτό μία ωραία βραδιά.

Άλλες νέες μπάντες της ελληνικής σκηνής που έχετε ξεχωρίσει και πιστεύετε ότι κάνουν κάτι ενδιαφέρον;

Γ: Σίγουρα οι Sugar For The Pill και οι Youth Valley, οι Nix που είναι ανερχόμενη μπάντα που παίζουν κάτι κοντά σε Narrow Head, ένα grunge-gaze ωραίο, παίζουν αυτό που έχει ανάγκη ο κόσμος να ακούσει. Υπάρχουν οι Elephant που παίζουν ένα ωραίο πειραματικό post rock με shoegaze και indie καταβολές από τα Γιάννενα. Υπάρχουν οι Mindust που είναι μια slowcore μπάντα με ελληνικό στίχο. Εγώ προσωπικά θα πω ότι ένα πολύ ωραίο σχήμα νεοσύστατο είναι οι Φάλαινες που προσπαθούν να παίξουν American emo με ελληνικό στίχο, ένα πάρα πολύ έξυπνο εγχείρημα, υπάρχει χώρος και εκεί. Φαίνεται ότι υπάρχει ένα revival στην Ελλάδα ή και στην Αθήνα που έχει πολλά πράγματα να πει.

Πιστεύω πάρα πολύ στο work ethic αλλά πιο πολύ από όλα στην ειλικρίνεια και την αυθεντικότητα

Για να φτάσουμε όμως σε αυτό σημείο, περάσατε πολλά. Πως είναι η ελληνική πραγματικότητα για μια μπάντα που προσπαθεί να ακουστεί; Οφείλονται όλα στην τύχη ή τελικά έχει σημασία η σκληρή δουλειά;

Π: Έχει πάρα πολλή σημασία η δουλειά και η προσπάθεια. Όλη αυτή η δουλειά δεν έχει κανένα νόημα αν δεν την νοηματοδοτήσεις εσύ, συνεπώς από τη στιγμή που θες να ασχοληθείς με έναν ήχο που είναι πολύ εσωτερικός, χρειάζεται ειλικρίνεια. Είναι αρκετά δύσκολο και είναι δύσκολο να βρεθεί και ο κατάλληλος κόσμος ο οποίος θα το εκτιμήσει που στην Ελλάδα είναι δύσκολο το πράγμα. Και λέω στην Ελλάδα γιατί εμείς έτσι θα το εκφράσουμε γιατί μένουμε εδώ και ζούμε εδώ, δεν βιοποριζόμαστε από αυτό. Αυτή η ιστορία για τους μουσικούς είναι παρόμοια απλά αλλάζει λίγο το τι βρίσκεται στον καθένα από πίσω. Πιστεύω πάρα πολύ στο work ethic αλλά πιο πολύ από όλα στην ειλικρίνεια και την αυθεντικότητα.

Ν: Εγώ θα ήθελα να δώσω σαν μια γενικότερη εικόνα το ότι βοηθάει και η δουλειά αλλά και η τύχη. Είναι ένας συνδυασμός παραγόντων που θα σε κάνουν να ξεχωρίσεις και να βρεθείς στο επίκεντρο της προσοχής. Σε κάποιες μπάντες θα συμβεί λιγότερο, σε άλλες περισσότερο, στις περισσότερες μπάντες δεν συμβαίνει σχεδόν ποτέ. Το ζήτημα του βιοπορισμού από τη μουσική στην Ελλάδα, μπορεί να ακουστεί αστείο αλλά είναι ξέχωρο από αυτό που κάνω εγώ. Τον τρόπο δηλαδή που ασχολούμαι εγώ. Δεν το είχα ποτέ ως αυτοσκοπό χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν θα μου άρεσε να συμβεί, απλά θα ήθελα να συμβεί με τους δικούς μου όρους, το να μπορέσουμε να ζήσουμε από τη μουσική που γράφουμε, αυτό θα ήταν το όνειρο. Οι λόγοι για τους οποίους δεν είναι εύκολο είναι πολυπαραγοντικοί.

Κάτι ξεχωριστό σε εσάς είναι και το προσωπικό σας δέσιμο, εμένα μου κάνει φοβερή εντύπωση που πάντα πριν ανέβετε στη σκηνή κάνετε ένα group hug και δίνετε ένα οικογενειακό αίσθημα. Πόσο σημαντικό και σωτήριο είναι στις δύσκολες συναισθηματικά εποχές που διανύουμε να βρίσκει κανείς τέτοιες μουσικές και προσωπικές διεξόδους συντροφιάς για να προχωρήσει στη μουσική του και τι σημαίνει το συγκρότημα στην προσωπική σας ζωή;

Π: Εμείς κάνουμε μια φορά την εβδομάδα πρόβα και συγκεκριμένα τρεις ώρες. Και οι τέσσερίς μας, ακριβώς όπως στο λέω, ανυπομονούμε και μετράμε τις ώρες που επιτέλους θα πάμε στο στούντιο και θα παίξουμε. Για να βγάλουμε οτιδήποτε μας έχει βαρύνει μέσα στην καθημερινότητα και τη ρουτίνα της εβδομάδας, το βλέπουμε και σαν την ώρα του παιδιού αλλά κυρίως είναι η προσπάθεια που θα βγάλουμε. Πάντα μου αρέσει όταν έχουμε μια νέα ιδέα, γιατί ένα μικρό ατού μας είναι να δημιουργούμε κομμάτια από το πουθενά και όταν τελειώνουμε από αυτό, φεύγουμε με μια ωραία δόση ικανοποίησης. Ή άλλες φορές φεύγουμε από μια πρόβα κι ένα κομμάτι που μας έχει ζορίσει πολύ και μας έχει κάνει το κεφάλι καζάνι, το αντιμετωπίζουμε ως μέρος της διαδικασίας. Το συγκρότημα δεν είναι απλά ένα ιδεόγραμμα, ασχολούμαστε πάνω σε αυτό επί του πρακτέου, που διαφέρει πολύ από το φαντασιακό. Θέλουμε και τώρα και στις επόμενες δουλειές μας να διατηρήσουμε αυτό το μοτίβο της φιλικότητας της συντροφικότητας και κυρίως πως αγαπάμε και γουστάρουμε αυτό που κάνουμε κι ας πάμε απλά για πρόβα. Κάποια δικά μας προσωπικά βάρη, τα αποτυπώνουμε μέσα από τη μουσική μας και αυτό είναι ένα μεγάλο συν στη δική μας συνθετική δεξιότητα.

Ν: Αναλόγως με το πως έχει πάει μια πρόβα, είναι η διάθεσή μας με το που βγαίνουμε. Υπάρχουν πρόβες που βγαίνουμε και χοροπηδάμε από τη χαρά μας γιατί έχουμε βρει ιδέες που μας αρέσουν πάρα πολύ και υπάρχουν άλλες φορές που μπορεί να έχουμε προσπαθήσει τόσο πολύ να βγάλουμε κάποια πράγματα που θέλουμε χωρίς να το καταφέρνουμε, που βγαίνουμε από την πρόβα και είμαστε λες και αύριο δίνουμε Πανελλήνιες. Και μόνο το αντίκτυπο μιας πρόβας πάνω μας αρκεί πιστεύω για να καταδείξει το πόσο σημαντικό είναι να έχεις και φιλικές σχέσεις μέσα στο συγκρότημα πέραν της μουσικής συνεννόησης.

Γ: έχουν περάσει βδομάδες μεταξύ προβών για μένα που δεν έχω ακούσει άλλη μουσική εκτός από τις πρόβες μας. Γιατί; Θέλω να ξεκοκαλίσω κάθε κομμάτι, κάθε παίξιμο ξεχωριστά, θέλω να δω τι δίνει το κάθε όργανο στο κομμάτι, ώστε να μπορέσω να γίνω καλύτερος ως μουσικός στη μπάντα αλλά και για να οραματίζομαι πιο ξεκάθαρα τη μορφή του εκάστοτε κομματιού πριν ολοκληρωθεί. Με βοηθά πάρα πολύ, είναι ωραίο να ακούς τον εαυτό σου να παίζει και μπορείς να μάθεις από αυτό και τα λάθη σου και πολλά ακόμη.

Αν σε δέκα χρόνια δίνουμε πάλι συνέντευξη για τους Messier 13, για μένα θα είναι ένα μεγάλο κερδισμένο στοίχημα, γιατί θα σημαίνει ότι παρά τις αντιξοότητες και παρά τις αλλαγές που επιφέρει η ζωή πολλές φορές, εμείς καταφέραμε να κρατήσουμε μια σταθερά η οποία μας κάνει χαρούμενους!

Πώς θα θέλατε να δείτε το συγκρότημα να πηγαίνει μουσικά στο μέλλον ώστε αν πούμε ότι σε δέκα χρόνια ξαναδιαβάσετε αυτές τις γραμμές, θα μπορείτε να πείτε πως ναι, πετύχαμε το στόχο μας;

Ν: Εφόσον μετά από δέκα χρόνια βρεθώ ξανά σε κατάσταση να δίνω συνεντεύξεις για κάποιο καινούριο άλμπουμ ή εφόσον η μπάντα υπάρχει ακόμα και τρέχει, για μένα αυτό θα είναι μεγάλο επίτευγμα. Είναι σημείο των καιρών τα συγκροτήματα, πόσο μάλλον τα μικρά που τώρα ξεκινούν, να διαλύονται πάρα πολύ γρήγορα, ακόμη κι αν έχουν δώσει ποιοτικό υλικό έτσι; Πιστεύω πως αν σε δέκα χρόνια δίνουμε πάλι συνέντευξη για τους Messier 13, για μένα θα είναι ένα μεγάλο κερδισμένο στοίχημα, γιατί θα σημαίνει ότι παρά τις αντιξοότητες και παρά τις αλλαγές που επιφέρει η ζωή πολλές φορές, εμείς καταφέραμε να κρατήσουμε μια σταθερά η οποία μας κάνει χαρούμενους!

Νατ: Και κυρίως το να διατηρήσουμε την ίδια όρεξη που έχουμε τώρα, αυτή τη στιγμή.

Ν: Την ίδια όρεξη και την ίδια καύλα!

Γ: Ακόμη και τώρα που είμαστε σε μια καφετέρια και κάνουμε μια συνέντευξη, αν μας πάρει κάποιος τηλέφωνο και μας πει σε δύο ώρες ελάτε ή στήστε εδώ κάτι να παίξετε, θα μπορούμε να σου βγάλουμε άνετα κάτι, χωρίς πρόβα χωρίς τίποτα λόγω αυτής της όρεξης. Αυτό το πράγμα δεν το έχω ζήσει εγώ προσωπικά με άλλη μπάντα που έχω συμμετάσχει στο παρελθόν, κι αυτό εύχομαι να συνεχίσει να γίνεται.

Μαζί: Το όνειρό μας είναι να συνεχίσουμε και όπου φτάσει!

Και τα σχέδιά σας στο άμεσο μέλλον;

Γ: Υπάρχουν κάποια κομμάτια που δουλεύουμε, έχουν και τίτλους και συνθέσεις, είμαστε όμως στη διαδικασία μορφοποίησης και τελειοποίησης. Υπάρχει στο μυαλό μας να γίνει ένα pre-production χωρίς να έχουμε ακόμη στο μυαλό μας να γίνει δίσκος. Να δούμε πρώτα που είμαστε και τι μπορούμε να κάνουμε με αυτά που έχουμε. Είμαστε πολύ χαρούμενοι γιατί σε κάθε πρόβα όλο και κάτι προσθέτουμε, όλο και κάτι ανακαλύπτουμε ή αλλάζουμε, οπότε αυτό συνοψίζει πως λειτουργούμε με τις συνθέσεις. Μόλις νιώσουμε και οι τέσσερις, χωρίς καν να το συνεννοηθούμε, ότι «πάμε να το γράψουμε» θα γίνει.

Ν: Είμαστε και στην περίοδο που σκεφτόμαστε ακόμη, παραπάνω τρόπους για να προωθήσουμε το "Stay For A While".

Π: Στόχοι μας είναι να συνεχίσουμε να κάνουμε μουσική με την ίδια όρεξη και την ίδια αγάπη και να βοηθήσουμε το δίσκο μας.

Για το κλείσιμο μπορείτε να πείτε ότι εσείς επιθυμείτε να μοιραστείτε με τους αναγνώστες μας και τους ακροατές σας. Σας ευχαριστώ πολύ για αυτό το όμορφο απόγευμα!

Π: Ευχαριστούμε πάρα πολύ που μας φιλοξενήσατε!

Ν: Να αγαπάτε τον εαυτό σας και τη μουσική.

Γ: Στηρίξτε τις τοπικές μπάντες γιατί το χρειάζονται και υπάρχουν πάρα πολλά διαμάντια εκεί έξω τα οποία αξίζει πραγματικά να ακούσετε και να στηρίξετε όπως μπορεί ο καθένας. Ένα μεγάλο μπράβο στο Lung με το Lung Festival που κάνει κάθε χρόνο φιλοξενώντας νέες μπάντες του ήχου και στο Rocking που βοηθά με τον τρόπο του την underground σκηνή γιατί το χρειάζεται.

Νατ: Και να δοκιμάσετε το reverb πριν το fuzz!