Plebeian Grandstand: «Βίαιη μουσική, δίχως κανένα σεβασμό προς καμία παράδοση»

Υπάρχουν μερικά συγκροτήματα που όταν θες να μιλήσεις για αυτά, οι κανόνες περί πολιτισμένου διαλόγου πάνε περίπατο. Μια τέτοια περίπτωση, είναι για μένα, οι Plebeian Grandstand. Το πειραματικό extreme metal σχήμα επέστρεψε με νέο δίσκο πέντε χρόνια έπειτα από το ισοπεδωτικό "False Highs, True Lows", μια από τις κορυφαίες metal κυκλοφορίες της χρονιάς του, δικαιώνοντας την προσμονή που είχε δημιουργήσει.

Το "Rien Ne Suffit" βρήκε τους Γάλλους να εξελίσσουν την ηχητική τους πρόταση, με το αποτέλεσμα να είναι ένας δίσκος δομημένος με τη λογική μιας κινηματογραφικής ταινίας, αποτελώντας μια μοναδική ακροαματική εμπειρία. Απευθυνθήκαμε λοιπόν στον εκπληκτικό ντράμερ της μπάντας, Ivo Kaltchev, ο οποίος, ιδιαίτερα πρόθυμος και σαφής, μας μύησε στον τρόπο σκέψης και σύνθεσης των Plebeian Grandstand. Με τη συζήτηση να επεκτείνεται από την προέλευση του ξεχωριστού ονόματος του σχήματος, μέχρι τον γαλλικό κινηματογράφο, και από τη συνθετική προσέγγιση του καινούριου δίσκου έως την ακρότητα στην τέχνη και το avant-garde, ένα από τα πιο ιδιαίτερα και επίκαιρα σχήματα του σύγχρονου ακραίου ήχου αποκαλύπτεται στους αναγνώστες του Rocking.gr με την κάτωθι συνέντευξη.

Η μουσική μας είναι ένα μέσο μαζικής έκφρασης, μια πλατφόρμα για ταπεινές ερωτήσεις και επιβεβαιώσεις

Καλησπέρα, είμαι ο Αποστόλης και σας καλωσορίζω στο Rocking.gr! Ελπίζω είσαι καλά και συγχαρητήρια για το νέο σας άλμπουμ, είναι εξαιρετικό! Δεδομένης της ευκαιρίας αυτής της συνέντευξης, θα ήθελα να πω πως το όνομα της μπάντας είναι φοβερό. Πώς προέκυψε;

Γεια σου Αποστόλη, σε ευχαριστώ. Το όνομα της μπάντας ήταν μια έμπνευση του Simon πριν από 16 χρόνια. Η μουσική μας είναι ένα μέσο μαζικής (λαϊκής) έκφρασης, μια πλατφόρμα για ταπεινές ερωτήσεις και επιβεβαιώσεις. Έως σήμερα μας βγάζει νόημα.

Τι feedback έχετε λάβει έως τώρα για το "Rien Ne Suffit"?

Η ανταπόκριση είναι υπέρ του δέοντος θετική. Ο κόσμος στα αλήθεια αντιλαμβάνεται το κόνσεπτ περί ταινίας και όλες οι κριτικές επιμένουν να αναφέρονται στα συναισθήματα και την εικονοπλασία περισσότερο από τα riffs ή τη μουσική. Αυτό είναι μια μεγάλη νίκη για εμάς.

Αποφασίσαμε να δημιουργήσουμε ένα άλμπουμ με τη μεθοδολογία που αξιοποιείται στη δημιουργία ταινιών

Σας πήρε πέντε χρόνια για να κυκλοφορήσετε νέο δίσκο, ενώ ανάμεσα στους προηγούμενους μεσολάβησαν συντομότερα διαστήματα. Άλλαξε τίποτα στη δημιουργική διαδικασία αυτήν τη φορά, πέραν της πανδημίας;

Ναι, η συνθετική διαδικασία ήταν πολύ διαφορετική. Τυπικά, μια μπάντα κυκλοφορεί ένα δίσκο όταν κατέχει μια τυχαία συλλογή από τραγούδια η οποία έχει αρκετή διάρκεια. Θεωρήσαμε πως αυτός δεν ήταν ο ιδανικός τρόπος για να πούμε μια ιστορία και να ξυπνήσουμε συναισθήματα. Συνεπώς, αποφασίσαμε να δημιουργήσουμε ένα άλμπουμ με τη μεθοδολογία που αξιοποιείται στη δημιουργία ταινιών. Αρχικά γράψαμε το σενάριο, το οποίο απέκτησε μορφή τόσο με στίχους όσο και από μια στοχευμένη λίστα από λέξεις-κλειδιά που αντιστοιχούν σε συναισθήματα, γεγονότα και ατμόσφαιρες. Έπειτα χωρίσαμε αυτήν τη λίστα σε δέκα κεφάλαια και ξέραμε ακριβώς τον σκοπό που θα επιτελούσε το καθένα. Εν τέλει, το τελευταίο πράγμα που κάναμε ήταν να γράψουμε τη μουσική που θα αντιστοιχούσε στο κάθε κεφάλαιο. Κατά αυτό τον τρόπο, θέλαμε να δημιουργήσουμε ένα συνεκτικό κομμάτι το οποίο προορίζεται για να ακουστεί με ιδιαίτερη προσοχή από την αρχή έως το τέλος του... Σκέψου το όπως μια ταινία, όπου όμως η εικόνα της δεν θα βρίσκεται σε μια οθόνη αλλά μέσα στο κεφάλι σου.

Πόσο δύσκολο σας ήταν να κυκλοφορήσετε τον νέο σας δίσκο σε περίοδο πανδημίας; Πώς επηρέασε η όλη κατάσταση την κατεύθυνση του δίσκου;

Πιθανώς η κατάσταση να μας οδήγησε σε ιδιαίτερα περίεργα μέρη μέσα στο κεφάλι μας. Αυτό που είναι ενδιαφέρον, είναι πως το σενάριο του δίσκου, αν και γράφτηκε πριν το ξέσπασμα του Covid-19, ταιριάζει πολύ καλά σε όλα όσα ζούμε.

Αυτός είναι ο πρώτος σας δίσκος μέσω της Debemur Morti Productions. Πως προέκυψε η συνεργασία;

Δεν υπήρχε τίποτα προσωπικό ή κάποια σύγκρουση που μας οδήγησαν στην αποχώρησή μας από τη Throatruiner Records, ανέκαθεν μας στήριζαν και μας φέρονταν πολύ καλά και είμαστε ακόμη φίλοι. Όταν η DMP μας προσέγγισε, επέδειξαν πολύ πάθος για τη μουσική μας, οπότε θεωρήσαμε πως ήταν η κατάλληλη στιγμή ώστε να επιλέξουμε μια νέα προσέγγιση, να συνεργαστούμε με καινούριους ανθρώπους και να προσεγγίσουμε ένα διαφορετικό κοινό. Επιπρόσθετα, το να βρισκόμαστε στο ίδιο ρόστερ με μπάντες όπως οι Blut Aus Nord και οι Ulcerate, με τους οποίους νιώθουμε δημιουργικά κοντά, αν και απέχουμε μουσικά αρκετά, είναι αξιοσημείωτο για εμάς.

Θέλοντας να εξελιχθούμε, καταλήγουμε να βρισκόμαστε πρακτικά στο σημείο εκκίνησης, έτοιμοι για άλλο ένα κύκλο προσπάθειας

Το "Rien Ne Suffit" μεταφράζεται σε «τίποτα δεν είναι αρκετό». Θα ήθελες να εξηγήσεις τη σημασία αυτής της φράσης; Πρόκειται για concept άλμπουμ;

Η πλοκή περιστρέφεται γύρω από τις συνέπειες της ανθρώπινης φύσης σχετικά με την κυκλικότητα της εξέλιξης και την ανικανότητα της εμφάνισης πραγματικής προόδου σε συγκεκριμένους τομείς. Θέλοντας να εξελιχθούμε, να προσπαθήσουμε για το καλύτερο, αναλογιζόμενοι πως το πράττουμε όντως για κάποια περίοδο, καταλήγουμε να συνειδητοποιούμε πως βρισκόμαστε πρακτικά στο σημείο εκκίνησης, έτοιμοι για άλλο ένα κύκλο «προσπάθειας». Αυτό μπορεί να περιγράψει τόσο ένα επεισόδιο στη ζωή ενός συγκεκριμένου ατόμου, όσο και μια περίοδο της κοινωνίας σε μια μεγαλύτερη κλίμακα.

Το εξώφυλλο του άλμπουμ αποτυπώνει ένα θρυμματισμένο καθρέπτη που λειτουργεί και ως πύλη. Τι συμβολίζουν αυτά τα παγιδευμένα χέρια;

Τα χέρια που απεικονίζονται είναι μια προϊστορική τοιχογραφία από σπήλαιο. Τα καθαρά λευκά σχήματα συμβολίζουν τη μοντέρνα κοινωνία. Τόση προσπάθεια και χρόνος έχουν μεσολαβήσει ανάμεσα στις δύο χρονικές περιόδους, και όμως παρ’ όλα αυτά ο δαρβινισμός συνεχίζει να μας κρατάει πίσω, να ορίζει ντετερμινιστικά την αποτυχία μας.

Προσεγγίζουμε τόσο τα ιδιώματα όσο και τα μουσικά μας όργανα σαν μια χρωματική παλέτα

Πιστεύω ειλικρινά πως ο δίσκος είναι εκπληκτικός. Το δελτίο τύπου περιλαμβάνει την έκφραση «ηχητική σκηνοθεσία», την οποία βρήκα εύστοχη. Πως προσεγγίζεται αυτό το μουσικό καλειδοσκόπιο από τόσα ιδιώματα όταν ξεκινάτε να συνθέσετε και προς τα πού στοχεύετε;

Σε ευχαριστώ, για ακόμη μια φορά. Προσεγγίζουμε τόσο τα ιδιώματα όσο και τα μουσικά μας όργανα σαν μια χρωματική παλέτα. Κάθε τραγούδι είχε στοχευμένες λέξεις κλειδιά, οπότε έπρεπε να επιλέξουμε τα σωστά χρώματα για να τα αντιστοιχήσουμε με αυτές τις λέξεις. Αποσκοπούμε αποκλειστικά και μόνο στο να διηγηθούμε μια ιστορία με τον πιο αποτελεσματικό τρόπο.

Αν και δεν έχω εμβαθύνει στον γαλλικό κινηματογράφο ιδιαίτερα, η μουσική σας ανέκαθεν μου φάνταζε ως soundtrack σε ταινίες όπως «To Μίσος» (σ.σ. "La Haine"). Συμφωνείτε; Υπάρχει κάτι στην οργή και τη βία το οποίο θέλετε να μεταμορφώσετε σε μουσική;

Δεν αντιλαμβάνομαι πλήρως την ερώτηση. Το "La Haine" είναι μια σπουδαία ταινία και πράγματι είναι κοντά στο μήνυμά μας, όπως και άλλες γαλλικές όπως οι "Seul Contre Tous" και το "Irreversible" (και οι δύο του Gaspar Noe), ή το "Les Miserables".

Πέραν του μίσους, νομίζω πως ο δίσκος μεταδίδει επίσης φόβο και απόγνωση. Θεωρείς πως η τέχνη οφείλει να είναι επικίνδυνη ώστε να ξεπεράσει πραγματικά τα όριά της;

Όχι. Η τέχνη οφείλει να επικεντρωθεί στο 100% στο να καθορίσει ένα συναισθηματικό πλαίσιο το οποίο θέλει να δημιουργήσει, καθώς και στο να αναζητήσει τα κατάλληλα εργαλεία ώστε να το πραγματοποιήσει. Το να νιώθεις επικίνδυνος ή το να σπας σύνορα, είναι απλώς μέσα προς τον πρωταρχικό στόχο.

Θέλουμε να παίζουμε βίαιη μουσική, δίχως κανένα σεβασμό προς καμία παράδοση

Στον δίσκο, υπάρχουν αρκετά οργισμένα δυσαρμονικά/mathcore σημεία, που συνδυάζονται με industrial και harsh noise. Το αποτέλεσμα είναι ένας ιδιαίτερα μοντέρνος δίσκος. Θεωρείτε τους εαυτούς σας μια extreme metal μπάντα, ή αυτή η ταμπέλα σας είναι περιοριστική;

Θέλουμε να παίζουμε βίαιη μουσική, δίχως κανένα σεβασμό προς καμία παράδοση. Δεν μας ενοχλεί να αποκαλούμαστε μια metal μπάντα, αξιοποιούμε αρκετά στοιχεία από το metal. Προσπαθούμε απλώς να ενσωματώσουμε αυτά τα μέσα σε μια μεγαλύτερη εικόνα, και να τα απορροφήσουμε αρκετά ώστε να αποφύγουμε πολλά κλισέ του ήχου.

Κλείσε τα μάτια σου. Ξέχνα τα όργανα. Άσε τις εικόνες να έρθουν κατά πάνω σου

Η Γαλλία έχει πλούσια παράδοση στην τέχνη του avant-garde. Θα μπορούσα να χρησιμοποιήσω αυτό τον όρο για να περιγράψω τη μουσική σας. Πως τον εκλαμβάνετε; Μπορεί το metal να είναι πραγματικά avant-garde σήμερα;

Το μεγαλύτερο κεκτημένο της Γαλλίας όσον αφορά την τέχνη είναι πως οι Γάλλοι αρέσκονται στο να αντιφάσκουν και να κριτικάρουν. Νιώθουμε εντάξει με τον όρο "avant-garde" αν και φαντάζει ελαφρώς υποκριτικός και επικεντρωμένος σε έναν αυτοσκοπό για καινοτομία. Δεν είμαστε. Το να ηχούμε διαφορετικοί είναι μια συνέπεια της επικέντρωσής μας σε συναισθήματα, όχι αυτοσκοπός. Δεν υφίσταται κάποιος διαγωνισμός για το ποιος θα φτάσει πιο μακριά πρώτος, και ποτέ δεν υπήρξε.

Μέχρι τη στιγμή που διεξάγεται αυτή η συνέντευξη, δεν έχετε αποκαλύψει κάποιο δείγμα από το άλμπουμ, κάτι που εκτιμώ. Πως θα θέλατε να προσεγγιστεί το "Rien Ne Suffit";

Κλείσε τα μάτια σου. Ξέχνα τα όργανα. Άσε τις εικόνες να έρθουν κατά πάνω σου.

Το "Rien Ne Suffit" είναι ένα εξελικτικό βήμα, καθώς κομμάτια όπως το "Espoir, Nuit, Naufrage", το κάνουν να ηχεί εφιαλτικό με τη χρήση του χειροκροτήματος. Πως αποφασίσατε να το αξιοποιήσετε και γιατί αυξήσατε τα noise/industrial στοιχεία του ήχου σας συγκριτικά με τα πιο κιθαριστικά προηγύμενα άλμπουμ;

Όπως προείπα, τα εξωτικά στοιχεία (όπως το modular synth) είναι απλώς ένα σετ χρωμάτων που προσθέσαμε στο σύμπαν μας, επηρεάζει τον τρόπο που μιλάμε, όχι όσα επικοινωννούμε. Εξαιτίας του πόσο διαφοροποιημένο και το πόσο εγγενώς κινηματογραφικό είναι αυτό το μουσικό όργανο, ήμασταν σε θέση να δημιουργήσουμε ιδιαίτερα στοχευμένες εικόνες. Το να «γίνουμε electro" δεν ήταν ποτέ κάποιος στόχος μας.

Το αγαπημένο μου κομμάτι του δίσκου είναι το "Part Maudite". Είναι βασισμένο στο έργο του George Bataille; Ζούμε σε έναν κόσμο όπου η τέχνη και η ικανοποίηση δέχονται επίθεση από ένα απάνθρωπο οικονομικό σύστημα;

Ναι, ο George Bataille όντως ενέπνευσε τον Adrien (φωνητικά, στίχοι). Ως μουσικός, με θεωρώ εντελώς ακατάλληλο για να αναλύσω το οικονομικό μας σύστημα, αλλά ο κόσμος που ζούμε μου φαντάζει ιδιαίτερα «ανθρώπινος», κάτι που δεν είναι απαραίτητα ούτε καλό ούτε κακό. Διαμορφώνουμε αυτό τον κόσμο όπως τα γονίδιά μας μας επιβάλλουν.

Θεωρείς την τέχνη σας πολιτική, ή εμπνευσμένη από κοινωνικά ζητήματα; Τι είναι πολιτικό για τους Plebeian Grandstand;

Οι Plebeian Grandstand δεν είναι μια πολιτική μπάντα και ποτέ δεν ήταν. Αφηγούμαστε ιστορίες. Είναι όπως ένα τεστ Rorschach, ο καθένας μπορεί να εντοπίσει διαφορετικά πράγματα.

Θα ήθελες να μας ξεναγήσεις σε μερικές μη μουσικές σου επιρροές;

Βιβλία: Proudhon, Cioran, Chomsky, Bukowski, Camus, Debord, Harari, Julia Galef, Gramsci, Bataille, Naomi Klein.

Σκηνοθέτες: Gaspar Noé, Denis Villeneuve, David Lynch.

Υπάρχει καμία σύγχρονη μπάντα που εκτιμάς; Θα ήθελες να προτείνεις στους αναγνώστες μερικούς καλλιτέχνες με τους οποίους αξίζει να ασχοληθούν;

Το να «εκτιμώ», είναι μια υπερβολική λέξη. Πάντως νιώθω έντονα συναισθήματα όταν ακούω μπάντες όπως οι Kowloon Walled City, παλιοί Neurosis, Enablers, Knut, Dälek, Primitive Man ή Unsane. Όσον αφορά πρόσφατες κυκλοφορίες, το τελευταίο άλμπουμ της Lingua Ignota είναι πραγματικά κάτι ξεχωριστό.

"The fall is near. What to follow"? Φράση που ορίζει το κλίμα στην ανακοίνωση του δίσκου. Παρ' όλ' αυτά, τι επιφυλάσσει το μέλλον για τους Plebeian Grandstand; Ελπίζω κάποια στιγμή στο μέλλον να σας δούμε και στην Ελλάδα.

Έως και σήμερα, δεν έχουμε απολύτως καμία ιδέα του τι πρόκειται να κάνουμε στο εγγύς ή μακρινό μέλλον. Θα δούμε τι θα έρθει κατά πάνω μας.

Αυτά από εμένα, θα ήθελα να σε ευχαριστήσω για τον χρόνο σου, και να ευχηθώ ξανά τα καλύτερα σε όλα τα μέτωπα για την μπάντα.

Σε ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια και την υποστήριξη φίλε. Να προσέχεις.