Συνέντευξη: Need

Από τον Χρήστο Καραδημήτρη, 22/02/2010 @ 19:34
Το "Siamese God" των Need ήταν το καλύτερο album που άκουσα από εγχώρια μπάντα μέσα στο 2009 και ενδεχομένως από τα καλύτερα τα τελευταία χρόνια. Με την ευκαιρία της κυκλοφορίας του επικοινωνήσαμε με τον τραγουδιστή του συγκροτήματος John V. για να μιλήσουμε τόσο για τους Need, όσο και για τα εγχώρια θέματα γενικότερα της metal σκηνής. Αφού ξεκίνησε μια μεγάλη κουβέντα για το πόσο δύσκολο είναι να συνδυάζεις δουλειά και συγκρότημα, θα μπορούσαμε να μιλάμε για πολλή ώρα, αφού πάνω από όλα είναι οπαδός της μουσικής και καλός συνομιλητής, συνδυασμός που μπορεί να καταλήξει σε εκείνες τις ωραίες ατέλειωτες συζητήσεις.


Πού βρίσκονται οι Need αυτή την περίοδο; Τι κάνει η μπάντα;
Αυτή τη στιγμή μπορείς να πεις ότι δύο μέλη ξεκουραζόμαστε λίγο γιατί αφενός είχαμε όλο το θέμα με το να πότε και πως θα βγει το, και αφετέρου το release party που θέλαμε να το κάνουμε σε ένα μεγαλύτερο χώρο και να φύγουμε λίγο από τα «μικρά club», είχε και αναλόγως περισσότερο τρέξιμο για την οργάνωση. Από τον εξοπλισμό, τις αφίσες και τη διαφήμιση του live, παράλληλα με την κυκλοφορία του cd και ότι αυτό συνεπάγεται -διαφημίσεις, merchandise, site κλπ- τα αναλάβαμε όλα μόνοι μας.

Απολύτως μόνοι σας; Δεν είχατε κάποιον να σας βοηθάει σε αυτά τα θέματα; Από manager μέχρι φίλους;
Όχι, όχι! Και δεν ξέρω αν έχει κάποιο νόημα. Ok, να υπάρχουν κάποιοι φίλοι που βοηθάνε καλώς, αλλά για manager που βλέπω να έχουν άλλες μπάντες όχι. Κάποιοι φίλοι βοηθήσανε και το καλό είναι ότι είχαν τις κατάλληλες ικανότητες, όπως αυτός που επιμελήθηκε το εξώφυλλο, ο οποίος κάθισε και ασχολήθηκε πάρα πολύ καιρό και με δικό του μεράκι το δούλευε και το ξαναδούλευε. Επίσης, κάποιοι άλλοι φίλοι μας έφτιαξαν τις διαφημίσεις, το βίντεο και λοιπά τα οποία βοήθησαν σημαντικά γιατί το κόστος μετά θα ήταν απαγορευτικό για εμάς. Δηλαδή, αν δεν ήταν όλοι οι γνωστοί / φίλοι και έπρεπε να πληρώσουμε για videoclip, site, αφίσα και λοιπά δεν ξέρω αν θα μπορούσαμε να το υποστηρίξουμε εύκολα.



Με το θέμα της εταιρείας τι ακριβώς γίνεται;
Κοίτα στην ουσία αυτό που κάναμε ήταν με την Venerate να συμφωνήσουμε σε ενός είδους licensing. Αυτό έγινε για να μην κοπεί το cd «ανώνυμα» κατά κάποιο τρόπο και να μπορεί να είναι διαθέσιμο στην αγορά και αργότερα. Θα ήταν πιο οικονομικά να το κάναμε σαν promo και να το δίναμε με ένα περιοδικό, αλλά μετά θα ήταν άχρηστο στην ουσία. Έτσι αποφασίσαμε μέσω του licensing να «κόψουμε το cd» στην Venerate και να κάνουμε αυτή την πρωτότυπη κίνηση, τουλάχιστον για τον χώρο του heavy metal με διανομή του cd μέσω του δικτύου διανομής του περιοδικού Rock Hard. Με αυτό τον τρόπο πηγαίνει το cd σε περίπτερα, πρακτορεία τύπου και σε κάποια δισκάδικα. Μας φάνηκε καλύτερο ως σχέδιο διανομής, τουλάχιστον για αρχή, αφού βγαίνει πιο οικονομικό για τον κόσμο με fixed τιμή και είναι πιο εύκολο να το βρει κάποιος. Όπως και να έχει, είναι ένα πείραμα.

Πάντως, να το πω έτσι, ως νέα μπάντα κάποια «επιτελική βοήθεια» από κάποιον τρίτο δεν είχατε;
Όχι, αυτό δεν το είχαμε. Είναι καθαρά θέμα οργάνωσης δικής μας και μάλιστα αυτή την περίοδο είμαστε και λίγο λειψοί αφού ο μπασίστας μας είναι φαντάρος οπότε μοιραζόμασταν ακόμα πιο λίγοι τις αρμοδιότητες, αλλά τα καταφέραμε να γίνουν όλα στην ώρα τους και το cd να βγει όπως είχαμε προγραμματίσει και το live να γίνει και να πάει πολύ καλά.

Ωραία λοιπόν, ας πάμε και στο μουσικό κομμάτι, αφού έχετε νέο δίσκο, το "Siamese God". Βάλε μας λίγο στο κλίμα της δημιουργίας του δίσκου.
Ξεκινήσαμε να δουλεύουμε από τη στιγμή που βγήκε το "Wisdom Machine" και αφού αρχίσαμε να κάνουμε κάποια live. Στην ουσία κύριος συνθέτης είναι ο κιθαρίστας μας και είχαμε ήδη κάποια τραγούδια σε demo, σε κάποια είχαμε έναν αρχικό σκελετό και τα αναπτύξαμε ή τα δουλέψαμε πάνω στις πρόβες. Γενικά μας πήρε πάρα πολύ καιρό και να διαμορφώσουμε τα κομμάτια, αλλά και να τα ηχογραφήσουμε. Και η διαδικασία της ηχογράφησης πήρε αρκετό καιρό, ενώ ασχοληθήκαμε πολύ και με μετέπειτα στάδια, όπως της παραγωγής ή της μίξης δοκιμάζοντας διαφορετικές μίξεις, διαφορετικά mastering. Γενικά, με περιορισμένο χρόνο λόγω δουλειάς και χωρίς να έχουμε μια εταιρεία να μας πει ότι «το cd βγαίνει τότε», είπαμε να το πάμε πιο χαλαρά μέχρι να νιώσουμε απόλυτα ικανοποιημένοι ή τουλάχιστον σε ένα βαθμό γιατί ποτέ δεν είσαι απόλυτα ικανοποιημένος.

Καμιά φορά χρειάζεται και ένα deadline.
Το καλό είναι ότι είμαστε τα ίδια μέλη στην ουσία και υπάρχει συνεννόηση. Η μπάντα ξεκίνησε να είναι ουσιαστικά ενεργή στα μέσα του 2005 και μετά από λίγες αλλαγές από τις αρχές του 2006 είμαστε τα ίδια άτομα, με την εξαίρεση την προσθήκη ενός πληκτρά, αφού όπως ίσως θα παρατήρησες στο cd υπάρχουν πολλά στρώματα, εφέ και πλάτες στα τραγούδια.

Πλάτες και εφέ, όχι όμως πλήκτρα να βγαίνουν μπροστά σε επίπεδο μελωδίας.
Ουσιαστικά το υλικό τελείωσε, ηχογραφήθηκε και μετά απευθυνθήκαμε στον πληκτρά να προσθέσει τα δικά του μέρη και για αυτό το λόγο τα πλήκτρα έχουν αρκετά πιο backing ρόλο στο δίσκο. Αυτό μπορεί και να αλλάξει στο μέλλον, μπορεί και όχι. Απλά σκεφτήκαμε επειδή έχουμε περισσότερα μέρη πλέον, πως θα αποδίδονται καλύτερα live με ένα παραπάνω μέλος, οπότε είμαστε κατά μία έννοια και σε ένα στάδιο αναπροσαρμογής με ένα 5ο μέλος στο συγκρότημα.

Δηλαδή, σκεφτόσαστε να βάλετε 5ο full time μέλος στους Need;
Έτσι πάει, έτσι έχουμε ξεκινήσει. Έπαιξε και μαζί μας πρώτη φορά στο release party.



Διόρθωσέ με αν κάνω λάθος αλλά είναι και κάτι που έχω αναφέρει σε σχέση με το "Wisdom Machine", ότι δηλαδή η μπάντα προοδεύει, ότι φαίνεται να έχει μια νοοτροπία progressive με την έννοια ότι προσθέτει νέα στοιχεία. Σε αυτή τη λογική θα μπορούσα να φανταστώ τη μουσική των Need στον επόμενο δίσκο με μεγαλύτερο χώρο στα πλήκτρα μιας και το ανέφερες. Συμφωνείς;
Ναι ίσως. Γενικά, δεν μπορούμε να παίζουμε και να συνθέτουμε βάσει επιρροών και συγκεκριμένων ήχων. Όταν παίζουμε προσπαθούμε να αλλάζουμε και να βλέπουμε τι μας ευχαριστεί και όντως να κάνουμε κάτι καινούργιο και όντως το αισθανόμαστε ότι το "Siamese God" είναι ένα πολύ μεγάλο βήμα. Τώρα αν το επόμενο θα είναι ένα ακόμα μεγάλο βήμα που θα περιέχει πολλά πλήκτρα, γιατί όχι; Είμαστε υπέρ της φιλοσοφίας του να δοκιμάζεις συνέχεια και αν σου αρέσει κράτα το. Αν όχι, πέτα το.

Άρα θα δεχόσουν την ταμπέλα progressive;
Στη νοοτροπία σίγουρα.

Γενικά το feedback που δέχεσαι για το "Siamese God";
Αν και ακόμα είναι πολύ νωρίς, αφού τώρα παίρνουμε τις πρώτες κριτικές και γνώμες από κόσμο που άκουσε το δίσκο, όλα είναι πολύ θετικά. Γενικά, όλοι συμφωνούν ότι είναι πολύ καλύτερο από το πρώτο album, ότι είναι ένα βήμα εξέλιξης κλπ. Βέβαια, είναι και θέμα γούστου τι αρέσει στον καθένα, αλλά γενικά όλα τα σχόλια είναι πολύ θετικά.

Ωραία. Εσύ τι βλέψεις έχεις για τη μπάντα μετά το
"Siamese God";
Το πρώτο πράγμα που θέλαμε το πετύχαμε. Γράψαμε τα κομμάτια, τα πήγαμε σε ένα σημείο που μας άρεσαν πολύ, τα κυκλοφορήσαμε οπότε είμαστε ok. Από εκεί και πέρα δεν θα ασχοληθώ με μια κριτική τόσο πολύ, αν είναι καλή ή κακή.

Ναι αλλά σε ένα επίπεδο παραπέρα. Όταν έχεις τη μουσική στα χέρια σου και είσαι έτοιμος να την κυκλοφορήσεις γνωρίζοντας τη δυναμική της, τι βλέψεις έχεις; Σίγουρα θες και μια αναγνώριση της δουλειάς σου. Τι πιστεύεις ότι μπορεί να επιτύχει η μπάντα με την κυκλοφορία του "Siamese God" για να πεις ότι ανταπεξήλθε στις προσδοκίες σου;
Θέλω να πιστεύω ότι έχουμε βγάλει ένα προσωπικό χαρακτήρα με αυτό το album. Έχουμε έναν προσωπικό ήχο. Θα ήθελα αυτό να αναγνωριστεί, αφού ως οπαδός της μουσικής αυτής αυτό που με ξενερώνει ως ακροατή είναι η στασιμότητα, η επαναληψιμότητα, η copyright αντίληψη που έχουν πολλές μπάντες. Μια προσέγγιση είναι να πει κάποιος ότι τρελάθηκε με τον τελευταίο δίσκο των π.χ. Isis και να θέλει να παίξει ακριβώς σαν αυτό. Επίσης, εμένα οι stoner μπάντες μου ακούγονται σχεδόν όλες ίδιες, αλλά αφού έτσι τους αρέσει δεν έχω πρόβλημα. Απλά, δεν μου αρέσει εμένα. Αυτό, λοιπόν, που θέλω είναι να αναγνωριστεί ότι προσπαθούμε να κάνουμε κάτι δικό μας. Να ξεφύγουμε από τις ταμπέλες. Ακόμα και το progressive είναι μια ταμπέλα, η οποία όμως έτσι όπως έχουν εξελιχθεί οι ταμπέλες, αν πεις σε 100 ανθρώπους ότι παίζω progressive οι 95 θα καταλάβουν διαφορετικό πράγμα από αυτό που παίζεις πραγματικά. Αν πεις σε κάποιον progressive metal ίσως πάει το μυαλό του σε μια μπάντα όπως οι Redemption ή οι Symphony X π.χ. αλλά και εκεί διαφέρουμε, είτε επειδή δεν έχουμε τόσα solos, είτε επειδή βάζουμε πιο μοντέρνα στοιχεία, ατμοσφαιρικά, ακόμα και stoner. Δεν θέλουμε να έχουμε περιορισμό. Από καλλιτεχνικής πλευράς αυτό θα ήθελα.

Να το θέσω πιο «άκομψα». Σε αναγνωρισιμότητα τι περιμένεις;
Όπως όλοι ξέρουμε οι καιροί είναι δύσκολοι. Για να πετύχεις αναγνωρίσιμότητα όπως την ξέρουμε, με τον ρυθμό που βγαίνουν τα συγκροτήματα και οι κυκλοφορίες και με τον καταιγισμό από myspace, facebook κλπ, το θέμα είναι πολύ σχετικό και πολύ δύσκολο. Με τον καινούργιο δίσκο θέλουμε να μας δοθεί η ευκαιρία να προσπαθήσουμε να κάνουμε το όνομά μας λίγο μεγαλύτερο. Θα προσπαθήσουμε να ακούσει το album όσο το δυνατόν περισσότερος κόσμος και να μάθει την μπάντα περισσότερος κόσμος. Προφανώς, αφού δεν έχουμε κάποια εταιρεία να μας στηρίξει και να μας βάλει διαφημίσεις ή κάτι άλλο θα στηριχτούμε στις δικές μας δυνάμεις, δηλαδή στις συναυλίες με μια περιοδεία ή περισσότερα live. Θέλουμε στον επόμενο δίσκο να έχουμε φύγει από το underground που είμαστε τώρα.

Πάλι ό,τι κάνετε, θα το κάνετε μόνοι σας;
Τουλάχιστον έτσι φαίνεται. Πιστεύω πως για να σου δοθούν οι ευκαιρίες πρέπει να προσπαθήσεις να τις «κλέψεις» και λίγο. Δεν νομίζω πως και πέντε ώρες την ημέρα στο myspace να κάθεσαι θα σε προσέξει κάποιος που η γνώμη του έχει και τόση σημασία ή θα επηρεάζει κόσμο. Γίνεται σε κάποιες περιπτώσεις, όπως με τους Σουηδούς που κέρδισαν το διαγωνισμό της Nuclear Blast είχαν δύο κομμάτια στο myspace χωρίς τίποτα άλλο. Και εμείς με χρόνια να πασχίζουμε δεν έχουμε καταφέρει κάτι τέτοιο. Δεν το λέω με παράπονο. Αλλά ό,τι κάνουμε για να υποστηρίξουμε τη δουλειά μας το κάνουμε μόνοι μας.



Κάνατε και ένα videoclip. Πώς προέκυψε και πώς επιλέξατε το "War/ning"; Δεν θα ήταν η δική μου πρώτη επιλογή.
Με ενδιαφέρει να μου πεις γιατί το συζητήσαμε αρκετά το θέμα. Δεν το αποφασίσαμε κατευθείαν, αφού δεν μπορείς να πεις ότι είναι το hit με το πιασάρικο refrain που όλοι συμφωνήσαμε ότι αυτό θα είναι. Το παιδέψαμε λίγο. Εσύ τι άποψη έχεις;

Πρώτο στο μυαλό θα μου ερχόταν το "Soon" ή το "Lie Before You Sleep" που είναι λίγο μεγάλο όμως για video. Ίσως το "In Between" που όμως ίσως δεν είναι τόσο χαρακτηριστικό και μετά το "War/ning" ή το "Flesh Macnines". Προφανώς είχατε άλλη γνώμη αν και οι διαφορές είναι μάλλον μικρές.
Σε αυτά που είπες θα κράταγα την δικιά μου πρόταση που ήταν το "Lie Before You Sleep", που όμως όπως είπες έχει μια διάρκεια κοντά στα 7:30 λεπτά και δεν θέλαμε να το κόψουμε. Θέλαμε να βάλουμε ένα τραγούδι που να ταιριάζει η διάρκειά του, αν και η διάρκεια δεν είναι απαγορευτική, αφού δεν φοβόμαστε μη χάσουμε τη θέση στην playlist του MTV! Το "War/ning" το επιλέξαμε από τα μικρά τραγούδια μιας και είναι αυτό που φανερώνει το χαρακτήρα της μπάντας που έλεγα, αφού έχει και το heavy ογκώδες riff αλλά έχει και τα μελωδικά στοιχεία με τα πολλαπλά φωνητικά, που φανερώνουν και κάτι άλλο...

Ότι σε κάποιον αρέσουν οι Savatage;
(Γέλια) Δεν μπορώ να το κρύψω.

Είναι διαφορετικό να αντιγράφεις τις επιρροές και διαφορετικό να τις αφομοιώνεις. Και εσείς τις αφομοιώνετε σωστά. Είναι φανερό από τον πρώτο δίσκο ότι έχετε μια αδυναμία σε Pantera και Nevermore. Να πω και λίγο ότι έχεις στον Ray Alder?
Ναι αλλά όχι τόσο από Redemption, όσο από τους Engine. Από τα τρία album των Redemption με τον Alder, το ένα έχω ακούσει κάπως περισσότερο, ενώ από τους Engine γουστάρω και τα δύο album πάρα πολύ.

Έχετε και μια πιο μοντέρνα πτυχή. Slipknot ίσως. Να πω και Mudvayne ή είναι παράτολμο;

Όχι, καθόλου. Έχω χάσει και τη σειρά των album τους, αλλά το προ-προηγούμενο άρεσε αρκετά και σε εμένα και στον κιθαρίστα μας πάρα πολύ, που ήταν και πιο τεχνικό και μελωδικό.



To "Lost And Found";
Ναι. Ίσως αυτός ο συνδυασμός στοιχείων είναι το ζητούμενο. Αν και κάποια στοιχεία ίσως έχουν λειτουργήσει λίγο εις βάρος μας, όπως τα brutal φωντικά που χρησιμοποιούμε γιατί απευθυνόμαστε σε κοινό που ενδεχομένως γουστάρει πιο μελωδικά πράγματα. Γενικά, είμαστε στη φάση ότι αν κολλάει κάτι να το κάνεις και μπορείς, να το κάνεις. Σε κάποια σημεία θεωρήσαμε ότι κολλάνε τα brutal φωνητικά, τα ακούσαμε, μας άρεσαν και τα κρατήσαμε. Δεν σκεφτήκαμε να τα αφαιρέσουμε αν και δεχτήκαμε κάποια παράπονα από φίλους της μπάντας.

Τελικά, για να επιστρέψουμε στο video του "War/ning", πες δύο λόγια.
Το video επιμελήθηκε ο κιθαρίστα μας Ravaya με τον Μάνο από τους Universe217 και παίζουν αρκετοί ηθοποιοί, ο Ακύλλλας Καραζήσης, ως πρωταγωνιστής που είναι παλιός γνωστός ηθοποιός και στην τηλεόραση και στο εθνικό θέατρο. Απλά, από γνωριμία και επειδή του αρέσει το συγκρότημα μας έκανε την τιμή να παίξει στο videoclip. Έτσι, όταν είδαμε το τελικό αποτέλεσμα ήταν πού ωραίο για εμάς που ένας γνωστός ηθοποιός έπαιξε σε αυτό και κυρίως έπαιξε επειδή γούσταρε το συγκρότημα.

Έχει και λίγο πειραγμένο concept.
Είναι λίγο αντιπολεμικό. Το σενάριο και τη σκηνοθεσία τα ανέλαβε όλα ο κιθαριστας μας και στο αντιπολεμικό θέμα έχει διάφορους συμβολισμούς για βία, συναισθήματα που έχει στον πόλεμο, για τον θάνατο. Είναι δύσκολο να το καταλάβεις με την πρώτη, αλλά για εμάς που το ξέραμε από μέσα, μας ικανοποίησε ιδιαίτερα το αποτέλεσμα.

Γενικότερα, στους στίχους με τι καταπιάνεστε; Το "Wisdom Machine" ήταν concept δίσκος.

Ναι. Στο νέο δίσκο έχουμε ξεχωριστή θεματολογία στο κάθε τραγούδι. Θα έλεγα ότι έχει ένα κοινωνικό - πολιτικό χαρακτήρα, όχι απαραίτητα με την καυστικότητα που το κάνει ο Dane π.χ. αλλά με μια πιο μέση προσέγγιση. Θίγονται διάφορα θέματα μετά οποία έχουμε ασχοληθεί τόσο εγώ, όσο ο κιθαρίστας και ο μπασίστας εν αντιθέσει με τον πρώτο δίσκο που ήταν αποκλειστικά του κιθαρίστα. Στο πρώτο κομμάτι π.χ. ("Rainy Pieces Of Hell") έχουμε πιο αντιθρησκευτικούς στίχους αν θες, υπάρχουν θέματα για τις διαπροσωπικές σχέσεις και διάφορα θέματα που καταπιαστήκαμε.

Και γενικά πιστεύεις είναι ανοιχτοί σε ερμηνεία;

Θέλω να πιστεύω πως ναι. Γενικά, καταλαβαίνει κανείς για τι μιλάνε. Ο καθένας όμως μπορεί να το δει από τη δική του σκοπιά. Ιδιαίτερα στο ομώνυμο κομμάτι που αλλιώς το αντιλαμβανόμαστε εγώ και ο κιθαρίστας που γράψαμε από κοινού τους στίχους! Ο καθένας μπορεί να το δει όπως το θέλει, οπότε καλύτερα να μην δώσουμε και παραπάνω διευκρινήσεις.



Κεφάλαιο εγχώριας σκηνής. Είστε από τις μπάντες που περισσότερο προσπαθείτε να κάνετε πράγματα, παρά να μιλάτε. Δεν κάνετε μια φασαρία γύρω από το όνομά σας την οποία και θέλετε μετά να υποστηρίξετε. Όχι ακριβώς η συνταγή της εποχής. Τι πιστεύεις;
Αυτή η ερώτηση μου αρέσει πάρα πολύ, αφού είναι και κάτι το οποίο σκεφτόμασταν αρκετό καιρό, δηλαδή το πώς θα έπρεπε να βγάλουμε προς τα έξω όλη αυτή τη φάση. Εμένα μου κάνει λίγο αρνητική εντύπωση, ειδικά τώρα μέσω του internet που μπορεί ο καθένας να σε κατακλύζει, για ψύλλου πήδημα, με πληροφορίες και updates. Υπάρχουν πολλές μπάντες που μέσω πχ myspace ανακοινώνουν ότι έγραψαν ένα καινούργιο κομμάτι ή ότι θα κάνουν μια περιοδεία, την οποία δεν θα κάνουν τελικά, αλλά θα γίνει φασαρία. Ή ότι θα κάνουν video που δεν θα κάνουν ή ένα remaster, κλπ. Πέραν του ότι μου φαίνεται πρόχειρο και ερασιτεχνικό, είναι και ένα παιχνίδι εντυπώσεων που πρέπει να κερδίσεις. Εμείς είμαστε πιο low profile μπάντα. Δική μου ιδέα ήταν μέχρι να βγει ο δίσκος να μην δώσουμε τίποτα, ούτε εξώφυλλο, ούτε τραγούδι. Και όταν είναι όλα έτοιμα να πούμε, αυτό είναι το album, άκουσέ το δωρεάν ολόκληρο στο myspace φτιάχνοντας ένα καινούργιο αποκλειστικά για αυτό (http://www.myspace.com/siamesegod). Έτσι, αν είναι περίεργος ο άλλος να το ακούσει ας το ακούσει και αν είναι να το αγοράσει θα το αγοράσει.

Δεν έχουν όλοι την ίδια αντίληψη.
Είναι ένας προβληματισμός που έχουμε. Ίσως η τεχνική του εντυπωσιασμού να αποδίδει καλύτερα, από την άλλη είμαστε σε μια φάση που ακριβώς επειδή τα κάνουμε όλα μόνοι μας, χωρίς εταιρεία να μας κατευθύνει προσπαθούμε να δούμε τι αρέσει σε εμάς. Προσωπικά, θεωρώ το να λες ότι κάνεις πράγματα, ενώ στην ουσία δεν κάνεις τίποτα είναι για την πόζα και μόνο.

Πιστεύεις ότι έχει αρκετή πόζα η ελληνική σκηνή;
(Γέλια) Άπειρη! Σίγουρα υπάρχει. Δεν ξέρω αν θα το παραδεχτούν, αλλά το βλέπω αυτό. Μπάντες που τσέκαρα πιο παλιά και έλεγαν ότι θα έκαναν το άλφα ή το βήτα είναι ακόμα στο ένα demo. Όχι ότι εμείς κάναμε κάτι φοβερό, αλλά τουλάχιστον δουλεύουμε και δεν είμαστε μόνο για τις φωτογραφίες στο myspace.

Ως μέλος της ελληνικής σκηνής πιστεύεις ότι υπάρχει στήριξη; Από άλλες μπάντες ή γενικότερα;
Τουλάχιστον με το θέμα των live λειτούργησε κάπως και είχαμε ξεκινήσει κάτι με μια μπάντα από τη Δανία του στυλ να έλα παίξεις στη συναυλία μου και να παίξω εγώ στη δική σου και να συνεργαστούμε, αφού γνωριστήκαμε μέσω της εταιρείας.



Δεν είναι θεωρητικά πιο εύκολο αυτό να γίνεται με ελληνικές μπάντες μεταξύ τους;
Αυτό που αντιλαμβάνομαι για εμάς είναι πως δεν έχει σχέση με άλλα συγκροτήματα, αλλά ίσως είναι δύσκολο λόγω της μουσικής που παίζουμε. Επίσης, επικοινωνούν μπάντες μαζί μας, αλλά η αλήθεια είναι πως τα δύο τελευταία χρόνια δεν ήμασταν και πολύ ενεργοί στα live αφού δώσαμε όλο το βάρος μας στο cd και είχε και υποχρεώσεις στο θέατρο ο κιθαρίστας μας, παραστάσεις (σ.σ.: είναι ηθοποιός) και κάναμε πολύ λίγα live.

Με δεδομένο ότι έχετε δύο τουλάχιστον αξιοπρεπείς κυκλοφορίες, πιστεύεις ότι αυτό είναι αρκετό από μόνο του να σας βάλει δυνατά στο συναυλιακό χάρτη και να δυναμώσει το όνομά σας;
Δεν νομίζω. Δεν είμαι σίγουρος τελικά τι χρειάζεται για να το κάνεις αυτό. Μπορεί να βγάλεις ένα πολύ δυνατό cd, να κάνεις και δύο τρία δυνατά live ως support σε ένα καλό όνομα π.χ. στο Gagarin και πάλι να μην ασχοληθεί η πλειοψηφία του κόσμου. Είναι λίγοι αυτοί που ασχολούνται με τα πιο underground ονόματα. Αν παίξεις support στους Nevermore και έχει 1.200 άτομα από κάτω, με το ζόρι οι 200 ασχολούνται με το κάτι παραπίσω. Για να κερδίσεις τα υπόλοιπα 1.000 άτομα πρέπει να έχεις γνωστός πρώτα έξω για να σε αναγνωρίσουν εδώ πέρα. Αν έχεις βγάλει π.χ. σε μια ξένη εταιρεία δίσκο τότε μπορεί να ασχοληθούν και άλλοι 500 μαζί σου.

Πιστεύεις ότι παίζει ρόλο το ότι στην Ελλάδα το metal έχει περισσότερο ακραίο ήχο; Και τι διαφορές έχει το να ανήκει μια μπάντα στον ακραίο ή στον δικό σας ήχο για τα εγχώρια δεδομένα;

Ο ακραίος ήχος έχει ένα πιο εξειδικευμένο κοινό και αυτό το κοινό που ακούει τη μουσική και τη γουστάρει, τη στηρίζει κιόλας. Θα στηρίξει το Αμερικάνικο death metal συγκρότημα που είναι πιο μεγάλο όνομα, αλλά και τους έλληνες που είναι πιο μικρό όνομα. Αν είναι 500 αυτοί που θα πάνε π.χ. στους Suffocation, οι 300 από αυτούς θα πάνε και σε μια εγχώρια μπάντα, ενώ στην μουσική που παίζουμε εμείς ο κόσμος των Nevermore, Fates Warning ή των Opeth στην συντριπτική πλειοψηφία δεν ασχολείται με το τι κάνουν οι πιο underground μπάντες και αυτό όχι μόνο για τις εγχώριες.

Μουσικά πιστεύεις υπάρχουν διαφορές; Μήπως είναι πιο δύσκολο να γράψεις έναν πραγματικά καλό δίσκο στο δικό σας στυλ παρά έναν καλό black ή death metal δίσκο;
Δεν είμαι σίγουρός για κάτι τέτοιο. Το ίδιο που ισχύει για μια ακραία μπάντα στο επίπεδο έμπνευσης ή αντιγραφής ισχύει και για μια άλλη μπάντα. Όπως ο ένας μπορεί να κλέβει π.χ. Cannibal Corpse, ο άλλος μπορεί να κλέβει Dream Theater. Αν πάμε στο θέμα έμπνευσης είναι το ίδιο εύκολο να κλέψεις σε όλα τα ιδιώματα. Άρα δεν θεωρώ πιο εύκολο να γράψεις καλό δίσκο στο ακραίο metal. Απλά πιστεύω ότι στον ακραίο χώρο στηρίζουν πολύ περισσότερο το underground από τα άλλα είδη. Είναι πολύ πιο εύκολο για μια black ή death metal μπάντα να γίνει γνωστή ακόμα και στο εξωτερικό στον underground κύκλο από ότι είναι να κάνεις μικρά βηματάκια στον μελωδικό χώρο. Είναι όμως και διαφορετικά τα μεγέθη που πρέπει να ανταγωνιστείς. Άλλο να πρέπει να ανταγωνιστείς του Suffocation και άλλο τους Nevermore ή τους Machine Head.



Ωραία. Να το πω διαφορετικά. Ένας οπαδός του black metal πολύ πιθανόν να έχει στις αγαπημένες του μπάντες του Rotting Christ ή ένας οπαδός του death metal τους Septic Flesh ή ένας οπαδός του ήχου θα σου πει ενδεχομένως ότι οι Dead Congregation είναι από τα καλύτερα πράγματα που άκουσε τα τελευταία χρόνια στο χώρο. Εσύ από την ελληνική σκηνή στον ήχο σου ποια μπάντα θα ξεχώριζες για να τη βάλεις δίπλα στις πολύ αγαπημένες σου (Nevermore, Savatage κλπ).
Αυτό είναι ένα θέμα! Δεν υπάρχει κάτι που να μου έρχεται στο μυαλό. Δεν υπάρχει κάτι που θα σκεφτώ στο heavy ή στο progressive. Π.χ. μια μπάντα που μπορώ να σκεφτώ, αλλά και πάλι πάει στο ακραίο είναι οι Tardive Dyskinesia οι οποίοι όμως είναι στην ευρύτερο prog χώρο και βάζω τα albums τους ισάξια με αυτά του εξωτερικού. Στον πιο μελωδικό χώρο πήγε να γίνει ένα άνοιγμα πριν μερικά χρόνια με τους Wastefall ή με τους Fragile Vastness, αλλά χωρίς να θέλω να μειώσω κάποια από τις δύο μπάντες δεν θα έβαζα κάποιο δίσκο τους δίπλα σε αυτά που θεωρώ κορυφαία.

Τελικά, πιστεύεις ότι εσείς είστε λίγο πιο low profile από ότι απαιτείται;

Καταλαβαίνω τι λες, απλά το motto το δικό μου είναι ότι «θα κάνουμε αυτό που μπορούμε να κάνουμε και αν πετύχει πέτυχε». Αρκεί να το κάνουμε σωστά. Δεν μπορούμε να μπούμε στο κεφάλι του κόσμου. Κάναμε το καλύτερο που μπορούσαμε με το δίσκο που βγάλαμε, οποίος στέκεται πάρα πολύ καλά παντού εκεί έξω και ειδικά άμα ασχολείσαι με τον μοντέρνο ήχο, είτε αυτός λέγεται Nevermore, είτε Machine Head, είτε Meshuggah. Πιστεύω ότι άνετα θα ακούσει το δίσκο μας κάποιος και θα του αρέσει, ειδικότερα με την δημοτικότητα αν θέλεις που απολαμβάνει η ευρεία έννοια του progressive είτε λέγεται Mastodon, είτε Gojira, είτε ακόμα και οι σύγχρονοι King Crimson. Θεωρώ πως έχουμε μια θέση εκεί και θα ήθελα να βρούμε το δρόμο μας προς τα εκεί. Τώρα το πώς αυτό είναι καλύτερα να γίνει έχει να κάνει και με αυτό που συζητάγαμε νωρίτερα. Δεν ξέρω αν είχαμε αρχίσουμε και εμείς τις πόζες αν θα μας βοηθήσει, αλλά από τη στιγμή που δεν μας εκφράζει δεν θα το κάνουμε. Άμα κάναμε και καλύτερες φωτογραφήσεις ίσως βοήθαγε, αλλά  δεν είμαστε και μακρυμάλληδες γαμώτο (γέλια). Πάντως αν ψάξεις θα βρεις πολλές μπάντες με πολύ γαμάτες φωτογραφίες στο site τους, που δεν έχουν όμως ούτε demo και είναι πάρα πολλές. Κάτι τέτοιο δεν το χωράει το κεφάλι μου. Μου φαίνεται αστείο.

Μιας και σε βλέπω ενημερωμένο και ξέρω πως είσαι οπαδός του ήχου πες μου τώρα που είναι και η εποχή ποιες ήταν οι αγαπημένες σου κυκλοφορίες για το 2009;
Δεν θα σου πω με σειρά προτεραιότητας, αλλά των Mastodon σίγουρα. Θα ήταν ο δίσκος της χρονιάς γιατί με έκανε να τους αγαπήσω, ενώ παλιότερα απλά μου άρεσαν. Με το "Crack The Skye" έπαθα την πλάκα μου. Επίσης, το album που έκανε ο Soto με τους W.E.T., το Alice In Chains, αφού ξεπέρασα τους ενδοιασμούς που είχα πως θα ακούγεται χωρίς τον Staley. Ακόμα και το Bon Jovi μου άρεσε πολύ. Είμαι ο περίγελος στην μπάντα για τους Jovi, αλλά είναι παιδική ασθένεια (σ.σ.: γέλια και κουβέντα για Bon Jovi και τον δίσκο, αφού είμαστε συμπάσχοντες ). Επίσης, κάποιοι όχι τόσο γνωστοί, οι Σουηδοί Korea, των οποίων το cd μου άρεσε πάρα πολύ. Αυτά πάνω κάτω.

Και για τη δεκαετία που έκλεισε.
Με κόλλησες τώρα!



To "Dead Heart In A Dead World" ίσως;
Είμαι πιο πολύ του "Dreaming Neon Black", αλλά φυσικά και το "Dead Heart In A Dead World" και λόγω ηλικίας όταν βγήκε. Τους Tool θα έλεγα ως ευρύτερη επιρροή. Οι μπάντες που έκαναν κατά κύριο λόγο αίσθηση ήταν οι Tool, οι System Of A Down, οι Meshuggah οι οποίοι είναι η αγαπημένη μπάντα των μουσικών. Από albums το τελευταίο album των Rush (σ.σ.: "Snakes And Arrows") που είναι να μένεις με το στόμα ανοιχτό. Οι Slipknot έκαναν επίσης μεγάλη αίσθηση.

Κάτι άλλο να προσθέσεις;
Θέλω να πω κάτι που δεν αναφέρθηκε προηγουμένως και έχει να κάνει με το θέμα της υποστήριξης και το release party που κάναμε. Πήγε καλά από ανταπόκριση και είμαστε ευχαριστημένοι, αλλά είχα την αίσθηση ότι θα είχαμε πολύ περισσότερο κόσμο δεδομένης της προσπάθειας που είπα και νωρίτερα ότι είχαμε κάνει. Έχουμε φίλους που έγιναν fans και το αντίθετο οι οποίοι μας ακολουθούν και από την πλευρά μας κάναμε το καλύτερο που μπορούσαμε να κάνουμε. Γεμίσαμε με αφίσες την Αθήνα, μέσω internet το προωθήσαμε και όποιος ήταν να το μάθει το έμαθε θέλω να πιστεύω. Αλλά δεν έγινε σημαντικό ως γεγονός για να έρθει ο κόσμος στο live μας.

Αυτό είναι πρόβλημα των Need (και της εκάστοτε μπάντας), του χώρου ή των οπαδών;

Εμάς η δουλειά μας είναι να γράφουμε και να παίζουμε μουσική και δουλειά μας δεν είναι, αλλά δουλειά μας κάναμε το να το προωθήσουμε το όλο event.  Αν έκανε κάποιος το PR μπορεί να πήγαινε καλύτερα, αλλά να αισθανόμασταν εμείς ότι ξεφεύγουμε από αυτό που θέλουμε. Είναι δίκοπο μαχαίρι. Δεν ξέρουμε αν ο δρόμος μας είναι ο καλύτερος, σίγουρα δεν είναι ο πιο εύκολος. Το να χειριστούμε διαφορετικά μια κατάσταση για να πουλήσουμε είναι εκτός φιλοσοφίας μας και προτιμούμε να το κάνουμε με το δικό μας τρόπο και αν πιάσει καλώς. Το μόνο θέμα που θέλω να επισημάνω χωρίς να θέλω να βγει ως παράπονο είναι το εξής. Όταν έστειλα τα δελτία τύπου ότι θέλουμε χορηγούς επικοινωνίας, η συμφωνία ήταν να έρθει κάποιος να κάνει ένα report για τη συναυλία. Από τα 12-13 που ήταν στη λίστα δεν ήρθε ούτε ένα σε πληροφορώ. Και δεν με πειράζει, αλλά μετά μου φαίνεται υποκριτικό το να λέμε ότι πρέπει να στηρίξουμε την ελληνική σκηνή και να την κάνουμε αντάξια του εξωτερικού. Δεν θέλω ελεημοσύνη για να με υποστηρίξει κάποιος. Άκουσέ το και αν σου αρέσει υποστήριξέ το, αν όχι βάλε και μηδέν. Όταν κάνεις μια προσπάθεια τελείως μόνος σου, χωρίς εταιρεία και λες ότι «ελάτε, είστε καλεσμένοι» και δεν έρχεται κανένας, απογοητεύεσαι και λες δεν ξανασχολούμαι κανέναν. Δεν υπάρχει λόγος.



Χρήστος Καραδημήτρης
  • SHARE
  • TWEET