Ο μόνος τρόπος να μη χαθείς μέσα στο χάος είναι με οδηγό παράφρονα

No! This face is only a mask, a wicked ornament

Το "La Masquerade Infernale" είναι ένα από τα πέντε αγαπημένα μου άλμπουμ και ίσως αυτό που άλλαξε περισσότερο το μουσικό (μου) κόσμο. Το να γράψω για το πόσο καλός είναι αυτός ο δίσκος μου φαίνεται σχεδόν ηλίθιο. Το να τον παρουσιάσω, περίπου αδύνατο - αλλά σίγουρα έχει γίνει αμέτρητες φορές. Το να τοποθετήσω το έργο αυτό σε ένα μουσικό πλαίσιο που μόλις γεννιόταν και που αυτοί, περισσότερο από τους υπόλοιπους, διαμόρφωναν θα είχε νόημα - αν δεν είχε γίνει ήδη. Έτσι αυτό που κατέληξα να γράφω, είναι λίγες λέξεις που μπήκαν σε μικρές σειρές ακούγοντας, ξανά και ξανά, αυτό το ακατανόητο δημιούργημα των Νορβηγών. Κι όπως η ομορφιά αυτού είναι στην αλλόκοτη οπτική του, έτσι επέλεξα κι εγώ γραφή περίεργη που δεν ταιριάζει καθόλου σε σίγουρη και καθαρή ανάγνωση…

Και οι τρελοί θα φορέσουν μάσκες
θα βγουν στους δρόμους να χορέψουν
σ’ ένα παρανοϊκό καρναβάλι του χάους
τόσο κολάσιμα μεθυστικό
όσο κολασμένα παθιασμένο

Ένα παράξενο δείγμα ελευθερίας
απαλλαγμένο απ’ τα δεσμά της δομής
και μίζερο στην ορθότητα του λόγου.
Ένας αόριστος θόρυβος στο φως
βγάζει νόημα όλο εκεί που ζούνε τα σκοτάδια

Η αρχή της μεταμφίεσης,
η αλήθεια που άβαφη δε λέγεται.
Αλλά κι η μεταμφιεσμένη άρχουσα,
ο χαρακτήρας που ανειλικρινής
θρέφει την απελπισία

Βουβά σχεδόν
ή με λέξεις παράμορφες
η μουσική των άστρων χαιρετά το θρήνο
με ξένο θρήνο, κι όμως ασύλληπτα προσωπικό

Ασύνορος δρόμος
με αλαφιασμένο παρελθόν
μια θολή ματιά που δεν κοιτάει τίποτα
μα μέσα στο τίποτα βλέπει τα πάντα.
Το καρναβάλι δε ζει στις μάσκες, το χορό,
επιβιώνει στον ήχο της τρέλας μόνο
κι εκεί σειώμενο μεγαλουργεί.

Πιείτε λοιπόν
πιείτε να καταλάβετε
αυτά που θέλετε να ζήσετε
κι έπειτα κρυφτείτε στου δαίμονα
την άψυχη καρναβαλία
μέχρι να φτιάξετε ζωή

Εκεί θα βρει πυξίδα η μοναξιά;
Μην όμως μαζί της χαθεί και η σκέψη;
Άλλο απ' τα άλλα,
ο ποιητής του τρόμου
βρήκε εν τέλει στη φρίκη σαματά
και στέκει πια μόνος με τον ήχο

Κι αν τελικά η τραγωδία δε γεννιέται μέσα μας;
Αν φωλιάζει στην αλήθεια
κι έρχεται από θρόνο απλησίαστο;
Αν περιμένει τη σειρά της
φτύνοντας ολόγυρα σιχαμερή οδύνη;

Τότε κάθε φοβία έχει το χρώμα της
κάθε μάσκα κρύβει πόνο
και στη σωτηρία θα αντηχεί
ο θάνατος

Εκτός αν στην αμαρτία βρεθεί ομορφιά,
Αν ο τραγωδός φέρει το χάος
στην αχόρταγη φρίκη της τάξης.
Τότε ο τρόμος θα γίνει τέρας
θα ξεσκίσει τη βεβαιότητα του σήμερα
για τη γαλήνια ταραχή του νέου αύριο

Κάπου εδώ τελειώνει αυτή η παράσταση. Το χάος όμως, ασυμβίβαστο, χωρίς σαφή πορεία ή ενδεδειγμένα μονοπάτια, θα συνεχίσει να απλώνεται μέχρι να νικήσει και να ρημάξει την ορθή ροή της τάξης, μια και καλή. Το "La Masquerade Infernale" είναι το χάος σε μουσική υπόσταση, είναι το θέατρο του παραλόγου που αρνείται πεισματικά να υποταχθεί στη λογική και έτσι μένει ελεύθερο. Είναι η ελπίδα ότι όλα μπορούν να ανατραπούν, θα ανατραπούν - κι εκεί θα γεννηθεί ζωή.