«A Buyer's Guide»: Buddy Lackey/Devon Graves
Ένας οδηγός δισκογραφίας για έναν από τους κορυφαίους τραγουδιστές που γέννησε ποτέ το heavy metal
Ο ενθουσιασμός μας δεν μπορεί να κρυφτεί. Την ίδια μέρα που δημοσιεύεται αυτός ο οδηγός, οι Psychotic Waltz επιστρέφουν δισκογραφικά μετά από 24 ολόκληρα χρόνια. Έχουμε ήδη καταθέσει την άποψη μας και αυτό που μένει να δούμε είναι το πώς θα το υποδεχτεί και πως θα το αποτιμήσει το heavy metal ακροατήριο. Για τους συντάκτες αυτού του οδηγού, δύο πράγματα είναι ήδη σίγουρα: Πρώτον, τo "The God-Shaped Void" έχει θέση ανάμεσα στα καλύτερα comeback παλιάς, θρυλικής μπάντας και δεύτερον, πρόκειται για μια ακόμα ολόλαμπρη στιγμή της καριέρας του Devon Graves, ακόμα ένας δίσκος που δικαιολογεί και νομιμοποιεί τον υπότιτλο μας.
Υπάρχει όμως και δεύτερη αφορμή. Ο Devon Graves συμπληρώνει φέτος τριάντα χρόνια δισκογραφίας, με αφετηρία εκείνο το ορμητικό ‘’A Social Grace’’ του 1990 και πιο πρόσφατη κατάληξη το μεστό νέο άλμπουμ των Psychotic Waltz. Σε αυτές τις τρεις δεκαετίες, ο Buddy Lackey και στην συνέχεια Devon Graves, συνέδεσε το όνομα του με τους εκπληκτικούς δίσκους της μαγικής παρέας από το San Diego, προσέφερε όμως και περαιτέρω στιγμές μουσικής έκστασης. Οι δίσκοι του με τους Deadsoul Tribe και τους The Shadow Theory αποτελούν σημαντικά έργα και έχουμε την εντύπωση ότι, πιθανόν, δεν έχουν αξιολογηθεί από το σύνολο των σχετικών ακροατών όπως θα τους άρμοζε. Τέλεια ευκαιρία για εμάς, να προσπαθήσουμε να επανεξετάσουμε όλη του την πορεία!
Όποιο κι αν είναι το όνομα με το οποίο τον αποκαλείς και πέρα από την ιδιαίτερη του προσωπικότητα, δεν χωράνε αμφιβολίες ότι ο Buddy/Devon έχει υπάρξει ένας από τους πλέον χαρισματικούς metal ερμηνευτές. Σας προσκαλούμε να καταδυθείτε μαζί μας σε μια υπέροχη δισκογραφία και να ανακαλύψετε ή να θυμηθείτε το βελούδο, το πάθος, την φαντασία, την παράνοια και την ζεστασιά μιας μοναδικής φωνής. Χμμ, ίσως και το παράξενο μυαλό που την ορίζει. (ΑΚ)
Psychotic Waltz - A Social Grace
(Rising Sun, 1990)
Τοποθετώντας την κυκλοφορία του πρώτου άλμπουμ των Psychotic Waltz στο χρονοδιάγραμμα της εξέλιξης της metal μουσικής, κι ακόμα περισσότερο σε αυτό του progressive metal ιδιώματος, αντιλαμβάνεσαι ακόμα περισσότερο την σπουδαιότητά του και το πόσο ρηξικέλευθο υπήρξε. Οι ηχογραφήσεις του ξεκίνησαν το 1989 και ολοκληρώθηκαν την επόμενη χρονιά όταν και κυκλοφόρησε, με τον Buddy Lackey και την παρέα του να καταθέτουν ένα άλμπουμ από εκείνα που νιώθεις ότι οι δημιουργοί τους δεν θα μπορέσουν να τα ξεπεράσουν ποτέ (άσχετα κι αν μπορεί να το έκαναν). Η τεχνική κατάρτιση βρίσκεται στην εξυπηρέτηση της λυρικότητας, με τις κιθάρες των Rock/McAlpin να κεντάνε, άλλοτε ευφάνταστα metal riff κι άλλοτε υπέροχους αρπισμούς, με τον Buddy Lackey να σου τρυπάει το μυαλό με τις λέξεις και τις ερμηνείες του, μην ξεχνώντας να αποδώσει φόρο τιμής στον δάσκαλό του, τον Ian Anderson των Jethro Tull, με το κλασσικό πλέον "I Remember". Αν δεν έχεις νιώσει να χάνεσαι μέσα στο "A Social Grace" πιθανότατα δεν το έχεις ακούσει όπως του αρμόζει. (ΧΚ)
Psychotic Waltz - Into The Everflow
(Dream Circle, 1992)
Τί κάνεις αν έχεις μόλις κυκλοφορήσει ένα από τα ποιοτικότερα prog metal ντεμπούτα όλων των εποχών; Αν είσαι οι Psychotic Waltz, το ξεπερνάς, τολμώντας μάλιστα να αλλάξεις πολλά στοιχεία του ήχου σου. Η πεντάδα από το San Diego εγκατέλειψε άμεσα ένα μέρος της tech υστερίας του "A Social Grace" για να μπολιάσει την μουσική της με πολλές space και ψυχεδελικές αναζητήσεις. Όλη η μπάντα έμοιαζε ταγμένη στο νέο αυτό όραμα αλλά η συνεισφορά του Buddy ήταν συντριπτική, δίνοντας την εντύπωση ότι αυτή ήταν η ακριβής στιγμή στον χρόνο κατά την οποία ο ίδιος ανακάλυψε τις δυνατότητες του. Παραμένοντας γενικά πιστός στις ψηλές οκτάβες, παραδίδει ερμηνείες ψυχεδελικές, αφαιρετικές, σουρεαλιστικές, τελικά σχεδόν άυλες, καλύπτοντας μαζί με τους συνοδοιπόρους του ένα τεράστιο εκφραστικό εύρος. Η στιχουργική δουλειά είναι αντίστοιχης εμβέλειας και το αποτέλεσμα είναι ασύγκριτο: το ανεπανάληπτο ομώνυμο, η «αρρώστια» του "Out Of Mind", η μπροστά-από-την-εποχή-του κριτική ματιά του "Little People" και ο ασυγκράτητος λυρισμός του "Hanging On A String" είναι μερικές από τις στιγμές που έγραψαν την ιστορία του πιθανότατα καλύτερου Psychotic Waltz δίσκου αλλά και της καριέρας όλων των δημιουργών του. (Α.Κ)
Psychotic Waltz - Bleeding
(Intercord, 1996)
Το αποκορύφωμα της δημιουργικής φλόγας των Psychotic Waltz, μιας φλόγας που τους ώθησε στα άκρα και σχεδόν τους έκαψε, συνέβη με την κυκλοφορία του "Bleeding". Τέσσερα τόσο διαφορετικά μεταξύ τους άλμπουμ σε έξι χρόνια, τέσσερα μοναδικά αριστουργήματα που ακόμη δεν έχουμε συλλάβει πλήρως το περιεχόμενο τους, μια δημιουργική αλυσίδα που ξεκινά με το απόκοσμο "A Social Grace" και καταλήγει στο πλέον προσβάσιμο και heavy κομψοτέχνημα του "Bleeding". Η φυσική εξέλιξη του ήχου της μπάντας (μαζί με ορισμένες εξωτερικές πιέσεις) οδήγησε σε ένα αποτέλεσμα πιο άμεσο κι εστιασμένο, το οποίο δεν στερείται μεν τον αρτιστικό του χαρακτήρα, αλλά επιτυγχάνει να δώσει το επιθυμητό catchiness σε κάθε σύνθεση. Από τις heavy metal παρυφές στις ‘60s/’70s παραπομπές, τα prog ξεσπάσματα και την πλέον νοσταλγική ‘90s ατμόσφαιρα, το τέταρτο Psychotic Waltz δημιούργημα τα είχε όλα, μοιάζοντας ως το ιδανικό αλλά γλυκόπικρο κλείσιμο μιας μεγαλειώδους καλλιτεχνικής πορείας - τουλάχιστον μέχρι φέτος. (Σ.Κ)
Deadsoul Tribe - A Murder Of Crows
(Inside Out, 2003)
Αν θεωρήσουμε τους Deadsoul Tribe ως προσωπικό σχήμα του (πλέον) Devon Graves, υπό την έννοια ότι έγραφε όλη τη μουσική και σε μεγάλο βαθμό έπαιζε όλα τα όργανα πέραν των drums, τότε το δεύτερο στούντιο άλμπουμ τους, το "A Murder Of Crows", είναι το καθαρά προσωπικό του αριστούργημα. Όταν του είχα αναφέρει το παραπάνω σε μια συνάντησή μας, σας διαβεβαιώνω πως συμφώνησε πολύ εγκάρδια. Στην πιο σκοτεινή δουλειά της καριέρας του (μαζί με το άλμπουμ των The Shadow Theory μετέπειτα) ο Devon καταπιάνεται με το θέμα του θανάτου, ορμώμενος από τον μύθο πως τα κοράκια είναι αυτά που μεταφέρουν τις ψυχές των ανθρώπων στον άλλο κόσμο. Άλλοτε αλληγορικός, άλλοτε απόλυτα και ψυχρά ανθρώπινος καθηλώνει τον ακροατή με τους υπέροχους στίχους και τις ερμηνείες του, ενώ χτίζει μουσικά πάνω στους Jethro Tool (pun intended) και δη στα riff των δεύτερων και στις ακουστικές κιθάρες (και ενίοτε το φλάουτο) των πρώτων. Το γκρίζο του εξωφύλλου απλώνεται παντού με την μπασογραμμή του "Some Things You Can’t Return", το πιάνο του "Regret" σε κάνει να τραγουδάς με τόση χαρά ένα τόσο θλιμμένο θέμα, τα "In A Garden Made Of Stones" και "Angels In Vertigo" σε παγώνουν και σε πορώνουν ταυτόχρονα και όλο το άλμπουμ είναι ένα μοναδικό, ξεχωριστό αριστούργημα. Credit πρέπει να δοθεί ακόμα και στο παίξιμο του Adel Mustafa στα drums, ενώ μέχρι και το (στιχουργικά άσχετο) bonus track "Time" είναι άψογο. Σπουδαίο άλμπουμ! (ΧΚ)
Psychotic Waltz - Mosquito
(Zardoz, 1994)
Το 1994 ήταν γενικώς μια ιδιαίτερα δύσκολη περίοδος για το heavy metal και δεν είναι τυχαίο ότι το "Mosquito" αποτελεί το μόνο άλμπουμ των Psychotic Waltz που θεωρήθηκε στην εποχή του αρκετά αμφιλεγόμενο. Η στροφή της μπάντας σε πιο απλές συνθετικές φόρμες και η διάθεση της να «ροκάρει» ξύπνησε σε πολλούς grunge υποψίες - αν και στο σήμερα φαντάζει περισσότερο ως προπομπός του πιο μοντέρνου prog. Παράλληλα, η φωνή του Buddy μοιάζει περισσότερο σαν να παίζει έναν συγκεκριμένο ρόλο: παραμένει συνεχώς σε ψηλές νότες αλλά εισάγει περισσότερα 70s και rock στοιχεία, διατηρώντας ταυτόχρονα μέρος της παρανοϊκής της υφής. Το αποτέλεσμα είναι μια πιο αλήτικη εκδοχή της μπάντας και η ανάδειξη ενός περισσότερο street συναισθήματος που μπλέκεται περίτεχνα με τις progressive αιτιάσεις της, σε ένα άλμπουμ που ακόμα και σήμερα διατηρεί την παράξενη μαγεία του και τον παραισθησιογόνο του χαρακτήρα. Έμελλε να τελειοποιήσουν αυτό το στυλ στο "Bleeding", αφήνοντας ταυτόχρονα πίσω τους για κληρονομιά μικρά έπη όπως τα "Shattered Sky" και "Mindsong", καθώς κι ένα από τα πιο ειλικρινή και βιωματικά τραγούδια που άκουσε ποτέ ο metal ακροατής - λέγε με "Haze One". (Α.Κ)
Deadsoul Tribe - Deadsoul Tribe
(Inside Out, 2002)
Στην πραγματικότητα, το project των Deadsoul Tribe υπήρξε, κατά κάποιον τρόπο, η κατ’ ουσίαν solo καριέρα που αποζητούσε ο Devon Graves, με τη βοήθεια φίλων. Όντας συνειδητά μακριά από τον ήχο των Psychotic Waltz, αλλά και της μορφής του progressive rock/metal που έρχεται πρώτα στο νου όταν ακούμε τον συγκεκριμένο όρο, ο ίδιος ο δημιουργός αποδέχεται καλύτερα τον όρο του modern alternative metal (κοντά στα Tool πρότυπα), οπότε κι εμείς δύσκολα θα διαφωνήσουμε επ’ αυτού. Με τις συναισθηματικές κορυφώσεις της στιχουργικής προσέγγισης να βρίσκονται σε πρώτο πλάνο, το πιο απλό μουσικά, σταδιακά κλιμακούμενο υλικό να κερδίζει τον ακροατή ακρόαση με την ακρόαση και τον ουσιωδώς progressive χαρακτήρα να δηλώνει παρών, το ντεμπούτο των Deadsoul Tribe υπολείπεται σε συγκρίσεις στη δισκογραφία τους μονάχα του "A Murder Of Crows", έστω κι αν ο γράφοντας παρουσιάζει μια ελαφριά προτίμηση στο "The January Tree" άλμπουμ. (Σ.Κ)
The Shadow Theory - Behind The Black Veil
(Inside Out, 2010)
Αν κάτι μετάνιωνε από τις επιλογές που έκανε ο Devon Graves από τους Deadsoul Tribe ήταν ότι δεν έκρινε σκόπιμο να έχει μαζί του ιδιαίτερα ικανούς μουσικούς. Έτσι, όταν αποφάσισε να προχωρήσει στο νέο του project είχε προαποφασίσει να συνεργαστεί με τους καλύτερους μουσικούς που μπορούσε. Ο πρώτος ήταν ένας άγνωστός μουσικός από την Ελλάδα με τον οποίο αλληλογραφούσε και αντάλλασσε μουσικές ιδέες, ο Δημήτρης Σκοτίνης, για τον οποίο ο Devon μου εξομολογήθηκε κάποια στιγμή πως τον θεωρεί το μεγαλύτερο ταλέντο με το οποίο έχει συνεργαστεί ποτέ. Εν συνεχεία, εντόπισε σε ένα φεστιβάλ τον κιθαρίστα Arne Schuppner των επίσης άσημων Complex 7 και με αυτούς τους δυο έγραψε όλη την μουσική για το πρώτο άλμπουμ των The Shadow Theory, βάζοντας στην εξίσωση δυο ακόμα σπουδαίους και πιο καταξιωμένους μουσικούς, τον Kristoffer Gildenlow (ex-Pain Of Salvation) στο μπάσο και τον Johanne James (Threshold) στα drums. Το "Behind The Black Veil" είναι ένα από τα καλύτερα progressive άλμπουμ της περασμένης δεκαετίας, με ένα καθηλωτικό concept που φέρνει τις καλύτερες στιγμές του King Diamond και ένα σύνολο τραγουδιών γεμάτο από τρομακτικά καλές ιδέες. Από το πιασάρικο "Welcome", στις ακουστικές κιθάρες του "Selebrate" και από τα riff του "Sleepwalking" στους θρακιώτικους ρυθμούς του "The Black Cradle" και το ανυπέρβλητο φινάλε του "A Symphony Of Shadows" εδώ έχουμε ένα άλμπουμ που εξαιρώντας την παραγωγή (η οποία έχει κάτι ταιριαστά παλιακό, αλλά θα μπορούσε να είναι καλύτερη) κοιτάζει στα μάτια οποιαδήποτε άλλη δουλειά του Devon. Όμως, λίγο μετά την κυκλοφορία του άλμπουμ, οι πρώην συμπαίκτες του αποφάσισαν να επανενώσουν τους Psychotic Waltz και τον έφεραν μπροστά σε ένα δίλημμα, που τελικά στέρησε από το άλμπουμ την στήριξη που άξιζε και από όλους μας μια συνέχεια που άφηνε πολλές υποσχέσεις.
Buddy Lackey - The Strange Mind Of Buddy Lackey
(Clandestine Music, 1993)
Ανάμεσα στις κυκλοφορίες των "Into The Everflow" και "Mosquito", ο frontman των Psychotic Waltz κυκλοφόρησε το ένα και μοναδικό προσωπικό του άλμπουμ (στο οποίο και ανέλαβε τα περισσότερα, εκτελεστικά και δημιουργικά, πόστα), προοικονομώντας κατά έναν τρόπο και τη δημιουργική κατεύθυνση που θα ακολουθούσε κατόπιν η βασική του μπάντα. Έτσι, το άλμπουμ εμφανίζεται σαφώς πιο riff-οκεντρικό, με λιγότερο πολύπλοκες συνθετικές δομές και αναμενόμενα με μια ατμόσφαιρα απογυμνωμένη, η οποία εκουσίως κρατάει ορισμένες αποστάσεις από τα Psychotic Waltz πρότυπα, δίχως όμως να στερείται τον προοδευτικό χαρακτήρα του. Σε κάθε περίπτωση, βέβαια, έχουμε να κάνουμε με μια δουλειά αξιοπρόσεκτη, όντας ακόμη ένα δείγμα γραφής που αντανακλά τον ψυχισμό ενός Καλλιτέχνη με όλα τα γράμματα κεφαλαία. (Σ.Κ)
Psychotic Waltz - Dark Millennium
(Institute Of Art, 1999)
To "Dark Millennium" αποτελεί την δεύτερη κυκλοφορία των Psychotic Waltz έπειτα από την διάλυση τους (μετά το "Live & Archives") κι είναι ο ορισμός της «αυστηρά για βαμμένους οπαδούς» συλλογής. Οι μισές ηχογραφήσεις δεν ανήκουν καν στην μπάντα αλλά αποτελούν προσωπικό υλικό του Brian McAlpin (με τον τίτλο "Penetralia") και του Dan Rock (υλικό από το project των Darkstar). Τα Psychotic Waltz tracks είναι κάκιστες ηχογραφήσεις από το live τους στο Dynamo το 1991 και στο San Diego το 1990, καθώς και η αξιομνημόνευτη studio διασκευή στο "Disturbing The Priest" των Black Sabbath. Παρά τις επιμέρους ενδιαφέροντες στιγμές που μπορεί να βιώσει ο οπαδός τους, το "Dark Millennium" είναι μια κυκλοφορία καθαρά αρχειακού και συλλεκτικού χαρακτήρα και δεν προσφέρει απολύτως τίποτα ουσιαστικό στον μύθο των Psychotic Waltz, πέραν του να συμπληρώνει την σχετική περιοχή στο ράφι μας. (Α.Κ)
Psychotic Waltz - Live & Archives
(Institute of Art, 1998)
Μια κυκλοφορία που έχει τον χαρακτήρα ενός rarity, το "Live And Archives" είναι ακριβώς αυτό που περιγράφει το όνομά του. Χωρισμένο σε δύο μέρη, το πρώτο εξ αυτών αποτελείται από μια ζωντανή ηχογράφηση μιας εμφάνισης της μπάντας στο Αμβούργο, το 1991, ενώ το δεύτερο από σπάνιες ηχογραφήσεις , live outtakes, τζαμαρίσματα και ανολοκλήρωτο υλικό που υπήρχε στα συρτάρια της. Επιπλέον, το δικό τους ενδιαφέρον παρουσιάζουν και τα εκτενή liner notes, αλλά και η πληθώρα φωτογραφιών που υπάρχουν στο booklet που συνοδεύει την κυκλοφορία, τοποθετώντας την ως μια αξιόλογη προσθήκη στη συλλογή του οπαδού του σχήματος. (Σ.Κ)
A Compilation
Τι κι αν είμαστε μόνο τρεις άνθρωποι; Εδώ παραλίγο να κόψουμε φιλία όταν άρχισε η συζήτηση για το ποια τραγούδια να επιλέξουμε! Ο λόγος απλός: δεν μπορεί να «κοπεί» κανένα από την λίστα, για την ακρίβεια νιώθουμε μόνο θλίψη για τις διπλάσιες σε ποσότητες κομματάρες που δεν χώρεσαν. Η λύση είναι μόνο η χωρίς τέλος ακρόαση όλων των δίσκων στους οποίους τραγούδησε ποτέ ο Devon Graves. Αν απλώς ζητάτε μια συμπυκνωμένη τρίωρη λίστα - βάλσαμο για τα αυτιά και την ψυχή, προχωρήστε άφοβα:
1. " …And The Devil Cried" (A Social Grace)
2. "Halo Of Thorns" (A Social Grace)
3. "I Remember" (A Social Grace)
4. "Ashes" (Into The Everflow)
5. "Into the Everflow" (Into The Everflow)
6. "Out of Mind" (Into The Everflow)
7. "Hanging on a String" (Into The Everflow)
8. "Mosquito" (Mosquito)
9. "Haze One" (Mosquito)
10. "Mindsong" (Mosquito)
11. "Faded" (Bleeding)
12. "Morbid" (Bleeding)
13. "Northern Lights" (Bleeding)
14. "My Grave" (Bleeding)
15. "Windsong" ( The Strange Mind of Buddy Lackey)
16. "Whispering Into Oblivion" ( The Strange Mind of Buddy Lackey)
17. "The Haunted" (Deadsoul Tribe)
18. "Under the Weight of My Stone" (Deadsoul Tribe)
19. "A Garden Made Of Stones" (A Murder Of Crows)
20. "Angels In Vertigo" (A Murder Of Crows)
21. "Regret" (A Murder Of Crows)
22. "Spiders And Flies" (The January Tree)
23. "Just Like A Timepiece" (Strange Mind /The January Tree)
24. "Goodbye City Life" (A Lullaby For The Devil)
25. "By The Crossroads" (Behind The Black Veil)
26. "Sleepwalking" (Behind The Black Veil)
27. "A Symphony Of Shadows" (Behind The Black Veil)
28. "All The Bad Men" (The God-Shaped Void)
29. "Demystified" (The God-Shaped Void)
30. "Sisters of the Dawn" (The God-Shaped Void)
