«A Buyer's Guide»: Falconer

Οδηγός δισκογραφίας για τους Σουηδούς folk/power metal βάρδους

Από τον Σπύρο Κούκα, 12/11/2020 @ 13:06

Από τις στάχτες των Mithotyn, μιας σπουδαίας Viking/black metal μπάντας των '90s, προέκυψαν αρκετά σχήματα και project διαφόρων ηχητικών προσανατολισμών, με σημαντικότερο εξ αυτών τους Falconer. Εκκινώντας καταρχάς ως one man project του κιθαρίστα των πρώτων, Stefan Weinerhall, γρήγορα θα εξελιχθούν σε κανονική μπάντα, με τον (επίσης πρώην τυμπανιστή των Mithotyn) Karsten Larsson και τον τραγουδιστή Mathias Blad να αποτελούν τα μέλη εκείνα που, μαζί με τον Weinerhall, θα αποτελέσουν τον πυρήνα των νεοσύστατων folk/power metallers.

Γρήγορα, θα προσελκύσουν το ενδιαφέρον της Metal Blade, η οποία θα τους προσφέρει πολυετές συμβόλαιο συνεργασίας και οι ίδιοι, δίχως να χάνουν χρόνο, θα αποδειχτούν παραγωγικότατοι, κυκλοφορώντας μέχρι και το 2006 πέντε ολοκληρωμένους δίσκους και εννέα μέχρι και σήμερα, 20 χρόνια από τη στιγμή της δημιουργίας τους.

Κομβικό σημείο για την πορεία τους αποδείχτηκε η περίοδος μετά την κυκλοφορία του δεύτερου τους άλμπουμ, "Chapters From A Vale Forlorn", καθώς ο Mathias Blad, ο οποίος συγχρόνως ακολουθούσε μια επιτυχημένη καριέρα ως ηθοποιός, έχοντας σπουδάσει πάνω στο μουσικό θέατρο και αποφοιτήσει από την Balettakademien του Γκέτεμποργκ, δεν μπορούσε να ακολουθήσει τους ρυθμούς περιοδειών που επιθυμούσε η υπόλοιπη μπάντα. Η αποχώρηση του έφερε στο προσκήνιο τον Kristoffer Göbel, αλλά και δύο άλμπουμ που ώθησαν πολλά βήματα πίσω τους Falconer, αποτελώντας πισωγύρισμα σε σχέση με τη δυναμική τους αρχή.

Έτσι, γρήγορα η επιστροφή του Blad θα ήταν γεγονός, με το touring schedule να προσαρμόζεται πια ανάλογα με τις παράλληλες υποχρεώσεις του, αλλά και το ύφος της μπάντας να επιστρέφει στη λογική των δύο πρώτων δίσκων, αρχής γενομένης με το "Northwind" του 2006. Από εκεί κι έπειτα, οι ίδιοι θα επέλεγαν να μην διαφοροποιούνται ιδιαίτερα από δίσκο σε δίσκο, ισορροπώντας άψογα στο ύφος που ήθελαν να εκφράζονται, αυτό το euro -power/ folk metal υβρίδιο.

Με αφορμή, λοιπόν, το καταληκτικό τους άλμπουμ, "From A Dying Ember", και την απόφαση τους να διακόψουν εδώ την πορεία δύο δεκαετιών που είχαν διανύσει, αυτός ο οδηγός δισκογραφίας είναι ο ελάχιστος φόρος τιμής σε μια μπάντα που δεν υπήρξε ανάμεσα στις καλύτερες ή πιο αγαπημένες του ιδιώματος της, αλλά στάθηκε αξιοπρεπώς και με συνέπεια σε αυτόν το δύσκολο χώρο, προσφέροντας μας πολλούς όμορφους λόγους για να την ανακαλούμε στη μνήμη.

 
Falconer - Falconer

Falconer
(Metal Blade, 2001)

Ούτε οι Σουηδοί ξέφυγαν ιδιαίτερα από την «κατάρα» του πολύ καλού ντεμπούτου, που στη συνέχεια αποτελούσε σημείο αναφοράς για όλη την υπόλοιπη καριέρα τους, κάτι που συνέβαινε κατά κόρον με τις power metal μπάντες της εποχής (βλέπε HammerFall, Rhapsody). Από την άλλη, αυτό δεν σημαίνει απολύτως τίποτα για την περαιτέρω δισκογραφία τους, παρά μόνο πως το ομότιτλο ντεμπούτο τους - μαζί με το άλμπουμ που το ακολούθησε (και παρουσιάζεται ακριβώς κατόπιν) υπήρξε μια εξαιρετική δουλειά μεστού και ανανεωτικού, ευρωπαϊκής κοπής power metal, με τα folk στοιχεία να υπάρχουν με φειδώ αλλά και ξεκάθαρη παρουσία, το riffing να παραμένει ντελικάτο και τη βαθιά, εκφραστική φωνή του Mathias Blad να αποτελεί τον ιδανικό εκφραστή των εκλεπτυσμένων, μεσαιωνικής υφής στίχων τους.

Falconer - Chapters From A Vale Forlorn

Chapters From A Vale Forlorn
(Metal Blade, 2002)

Έναν χρόνο μετά το σπουδαίο ντεμπούτο τους, τα όσα έχουν αλλάξει για τους Falconer είναι συγκεκριμένα, στοχεύοντας σε μια πιο ποικιλόμορφη, πλούσια αποτύπωση του μουσικού τους οράματος. Έτσι, το songwriting έχει αναβαθμιστεί με πιο σύνθετες δομές, ακόμη εντονότερα folk στοιχεία με ταυτόχρονη χρήση οργάνων όπως το φλάουτο και το βιολί, και τον Blad να έχει ενστερνιστεί πλήρως το ρόλο του μεσαιωνικού βάρδου. Ενδιαφέρον παρουσιάζουν οι διάφορες μεταφορές που υπάρχουν κρυμμένες στο στιχουργικό περιεχόμενο, εν αντιθέσει με τον μερικό προβληματισμό στον τομέα της παραγωγής, η οποία σε σημεία αδικεί - ως ένα βαθμό - το αποτέλεσμα και τα πολλαπλά ηχητικά στρώματα εκείνου . Σε κάθε περίπτωση, ωστόσο, μιλάμε για ένα δίσκο ώριμο και συνεπή, που βρίσκει την μπάντα στην καλύτερη της φάση, να αποτελεί ανταγωνιστική εναλλακτική για όσους προτιμούσαν τους Blind Guardian τους πιο folk και «δαντελένιους».

 

Falconer - Northwind

Northwind
(Metal Blade, 2006)

Το πρώτο άλμπουμ της μπάντας που είχε την τύχη να ακούσει ο γράφων, αποτελεί κι ένα από τα καλύτερα της δημιουργήματα, όντας η επιστροφή στη φόρμα που χρειαζόταν, έπειτα από την μέτρια παρένθεση των δύο δίσκων που προηγήθηκαν αυτού. Ο Mathias Blad είχε επιστρέψει, άλλωστε, πίσω από το μικρόφωνο, σε έναν ρόλο που του άνηκε δικαιωματικά, ενώ και η συνολική αίσθηση του υλικού αποπνέει αυτήν την back to the roots αύρα, την επίσκεψη στα έργα και τις ημέρες των δύο πρώτων, επιτυχημένων δίσκων. Έτσι κι αλλιώς, μιλάμε για μια εποχή που παρουσίαζε δυσκολίες για τις περισσότερες μπάντες αυτού του χώρου, με τους Falconer να βρίσκονται στην αφρόκρεμα του είδους τους για το 2006, χάρη στο μελωδικό και ουσιώδες folk/power metal τους, καταφέρνοντας, δίχως υπερβολές, να κερδίσουν τη δική τους θέση ανάμεσα στα αξιόλογα acts της Γηραιάς Ηπείρου.

Falconer - Among Beggars And Thieves

Among Beggars And Thieves
(Metal Blade, 2008)

Κατασταλαγμένοι πια και με πέντε δίσκους στις πλάτες τους, οι Falconer εδώ επιτυγχάνουν την ιδανική ισορροπία, το πιο ώριμο και συγκρατημένο συναπάντημα των επιρροών και των ιδιαίτερων χαρακτηριστικών τους, δημιουργώντας το πλέον απαραίτητο - μετά τα δύο πρώτα - άλμπουμ τους. Τα πάντα υπάρχουν εδώ σε ποσότητες που δικαιολογούν την αναφορά τους: ο folk άνεμος που πάντοτε τους χαρακτήριζε, τα power metal ξεσπάσματα σε μελωδίες και ταχύτητα, ο επικότροπος χαρακτήρας που οδηγούσε τις πιο «σκανδιναβικές» συνθέσεις, ακόμη και η θύμηση των Mithotyn μέσω του "Vargaskall" και του παγωμένου του riffing. Ακόμη και ο Blad, ο οποίος υπήρξε ανέκαθεν μια σταθερά που πάντοτε προσέφερε τα αναμενόμενα, εδώ παραθέτει μερικές από τις κορυφαίες του ερμηνείες, με την πεντακάθαρη σε χροιά και άρθρωση φωνή του να αποτελεί ένα από τα χαρακτηριστικά γνωρίσματα του σχήματος.

 
Falconer - Sceptre Of Deception

Sceptre Of Deception
(Metal Blade, 2003)

Αιρετική άποψη μεν, αλλά όντως θεωρώ πως το τρίτο άλμπουμ της μπάντας δεν είναι τόσο επιλήψιμο όσο έχει περάσει στη συλογική συνείδηση, εξαιτίας και της απουσίας του Mathias Blad από αυτό. Τουναντίον, η διάθεση υπάρχει, το υλικό είναι γεμάτο από συνθέσεις που τιμούν τον euro-power metal χαρακτηρισμό τους, με το χαρακτηριστικό riffing του Stefan Weinerhall σε πρώτο πλάνο, άλλα και τον «νέο» Kristoffer Göbel να προσπαθεί να φανεί αντάξιος των προσδοκιών. Σίγουρα, η φωνή του τελευταίου εμφανίζει διαφορές από εκείνη του προκατόχου του, όντας πιο κοντά στα πρότυπα ενός «τυπικού» heavy/power τραγουδιστή, όσο κι αν η λογική της συνέχισης του ήχου της μπάντας του «επέβαλε» ένα μερικό μιμιτισμό ανά στιγμές, αλλά και η παρουσία του Blad δεν έπαψε να υφίσταται (καθώς τον βρίσκουμε να συνεισφέρει σε ιδέες και backing vocals). Το ουσιαστικό θέμα, ωστόσο, είναι το εμφανές downgrade στο επίπεδο των συνθέσεων συγκριτικά με το παρελθόν, αφού οι ανάλογες ιδέες του τότε, παρουσιάζονται ξανά με σαφώς λιγότερες προοπτικές. Σε κάθε περίπτωση, πάντως, αναφερόμαστε σε ένα άλμπουμ που θα αναδεικνυόταν παραπάνω αν κυκλοφορούσε μια δεκαετία αργότερα, γεγονός που δείχνει και την πτώση της σκηνής γενικότερα.

Falconer - Black Moon Rising

Black Moon Rising
(Metal Blade, 2014)

Πιο κοντά στη λογική του ντεμπούτου (αλλά και του "Northwind"), το "Black Moon Rising" είναι ένα αμιγώς power metal άλμπουμ, ίσως περισσότερο από κάθε άλλη τους κυκλοφορία. Αυξημένες ταχύτητες με τα τύμπανα κάπως πιο ψηλά στη μίξη, το folk στοιχείο να εμφανίζεται οπισθοχωρημένο και να εκφράζεται κυρίως μέσα από ορισμένες κιθαριστικές μελωδίες, αλλά κι ένας από τους συμπαγέστερους σε ροή δίσκους της καριέρας τους, το όγδοο άλμπουμ των Falconer υπήρξε μια ευπρόσδεκτη έκπληξη που έσβηνε τις όποιες κακοτοπιές του "Armod". Μάλιστα, τραγούδια όπως το "There's A Crow On The Barrow" ή το "Wasteland" εμφανίζουν κάποια από τα γρηγορότερα μέρη που έχουν εμφανιστεί σε δίσκο τους, την ίδια ώρα που ο Blad φαίνεται ξεκάθαρα στο δικό του κόσμο, ερμηνεύοντας αγέρωχος και δίχως να προβληματίζεται να ακολουθήσει τους ξέφρενους ρυθμούς.

Falconer - From A Dying Ember

From A Dying Ember
(Metal Blade, 2020)

Τα είπαμε αναλυτικότερα και στην παρουσίαση του, ας τα πούμε συνοπτικά κι εδώ σχετικά με το τελευταίο - απ' ό,τι φαίνεται - πόνημα των Σουηδών βάρδων. Ως το επιστέγασμα μιας καριέρας που χαρακτηρίστηκε από τη συνέπεια και τη συνθετική σταθερότητα, το "From A Dying Ember" δεν λαθεύει, φανερώνοντας πως η δημιουργική τους φλόγα μονάχα έτοιμη να σβήσει δεν μοιάζει. Δίσκος που φαντάζει και ως περίληψη καριέρας, αφού ακολουθεί την πεπατημένη της μπάντας πιστά, ανακαλώντας τις γνωστές της μανιέρες, εμφανίζοντας μια ισορροπία ανάμεσα στα πιο folk και power στοιχεία, που ως γνωστόν γέρνει την πλάστιγγα προς τα δεύτερα. Μακάρι, ωστόσο, αυτό να μην είναι το τέλος, αφού οι ίδιοι αποτέλεσαν μια από τις συμπαθέστερες και πλέον αξιόπιστες μπάντες «δεύτερης γραμμής» στο είδος.

 
Falconer - Armod

Armod
(Metal Blade, 2011)

Αν και μακριά από το να χαρακτηριστεί μέτριο, το "Armod" αποτελεί τη χειρότερη δουλειά της μπάντας με τον Mathias Blad πίσω από το μικρόφωνο, δίχως αμφιβολία. Το πρόβλημα, στην ουσία, είναι το ίδιο με καθένα άλμπουμ που είχε την ατυχία να διαδεχτεί ένα σημαντικό δίσκο για την πορεία της εκάστοτε μπάντας (βλέπε, στην προκειμένη, το "Among Beggars And Thieves"), με το έβδομο Falconer έργο να μπορεί να χαρακτηριστεί ως το δικό τους "Ghost Opera" (και όχι "A Night At The Opera" - αφού οι Blind Guardian παραλληλισμοί παραείναι έντονοι έτσι κι αλλιώς). Κοινώς, ένα άλμπουμ αρκετών ομοιοτήτων με τον προκάτοχο του, με εντονότερο το folk στοιχείο αλλά φτωχότερο σε όραμα και νέες προοπτικές, έστω κι αν η ιδέα των αποκλειστικά σουηδικών στίχων υπήρξε μια έκπληξη η οποία με βρίσκει απρόσμενα σύμφωνο. Με άλλα λόγια, αν αυτή είναι η πρώτη επαφή κάποιου με τους Σουηδούς δεν θα απογοητευτεί, αλλά σίγουρα υπάρχουν και καλύτερες επιλογές για να τον πείσουν να ασχοληθεί μαζί τους.

 
Falconer - Grime Vs Grandeur

Grime Vs Grandeur
(Metal Blade, 2005)

Αν ένας δίσκος της μπάντας μπορεί να χαρακτηριστεί ως προβληματικός, είναι ο συγκεκριμένος. Με περισσότερες αλλαγές μελών να κλυδωνίζουν το σχήμα, το οποίο είχε ήδη αρχίσει να απομακρύνεται από τον ήχο των δύο πρώτων δίσκων που το καθιέρωσε, η επιλογή του mainman Stefan Weinerhall να δώσει περισσότερες δημιουργικές αρμοδιότητες στον Kristoffer Göbel φαίνεται πως δεν «του βγήκε». Σίγουρα, το άλμπουμ εμφανίζεται ως το βαρύτερο και πιο straightforward heavy της δισκογραφίας τους, αλλά συνάμα και το πλέον ανέμπνευστο και τυπικό, το οποίο και όριζε τους Σουηδούς ως μια ακόμη μπάντα του power σωρού της εποχής. Αποφύγετε.

 
Falconer - Demo

Demo
(Self Released, 2000)

Η απουσία ενός ζωντανά ηχογραφημένου άλμπουμ από τη δισκογραφία της μπάντας, μας «αναγκάζει» να καλύψουμε τη συγκεκριμένη θέση με το ιστορικό ντέμο της από την αυγή της νέας χιλιετίας. Τότε ως project του πρώην κιθαρίστα/τραγουδιστή των Mithotyn, Stefan Weinerhall, με τον ίδιο να παίζει τα περισσότερα οργανικά μέρη, οι Falconer έδειχναν από τότε πως είχαν τις προοπτικές για να σταθούν. Οι συνθέσεις που παρουσιάστηκαν, δουλεύτηκαν ξανά για να μπουν στο ντεμπούτο, με τον Mathias Blad που τραγουδά και σε αυτές τις πρώιμες εκδοχές τους, να αποτελεί κατ' ουσίαν έναν session τραγουδιστή (ουδέν μονιμότερο του προσωρινού) και στα τύμπανα να είναι εμφανής η χρήση drum machine. Εναλλακτικά, ως προτροπή του Αποστόλη Ζαμπάρα, τσεκάρετε τις δουλειές των Mithotyn, σε πιο viking/black metal χωράφια.

A Compilation

Συνθέσεις που μας μεταφέρουν νοητά σε μια πιο μεσαιωνική εποχή, power metal δυναμίτες, μπαλάντες αλλά και κρυμμένα διαμαντάκια της δισκογραφίας των Σουηδών, απ' όλα έχει ο μπαχτσές/συλλογή τραγουδιών που καλύπτει το σύνολο της καριέρας τους:

Spotify Playlist

1. Upon the Grave of Guilt (Falconer)
2. Mindtraveller (Falconer) 
3. Lord Of The Blacksmiths (Falconer) 
4. Enter The Glade (Chapters From A Vale Forlorn)
5. The Clarion Call (Chapters From A Vale Forlorn)
6. Portals Of Light (Chapters From A Vale Forlorn)
7. Waltz With The Dead (Northwind) 
8. Spirit Of The Hawk (Northwind) 
9. Vargaskall (Among Beggars And Thieves) 
10. Pale Light Of The Silver Moon (Among Beggars And Thieves) 
11. Night Of Infamy (Sceptre Of Deception)
12. Wasteland (Black Moon Rising) 
13. Vid Rosornas Grav (Armod) 
14. Rejoice The Adorned (From A Dying Ember)
15. Fool's Crusade (From A Dying Ember) 
16. Rapture (From A Dying Ember)

  • SHARE
  • TWEET