Ο εξάντας πάνω στην αφίσα του Primavera

Στο ίδιο τεύχος: «οι μέηντεν να κερδάνε» and other stories...

Από τον Μάνο Πατεράκη, 22/01/2016 @ 08:28

Φάγαμε τον γάιδαρο και έμεινε μονάχα η ουρά του μεγάλου πρότζεκτ των αφιερωμάτων της χρονιάς που μας πέρασε. Λίγα πράγματα μένουν, τα οποία θα διαβάσετε πολύ-πολύ σύντομα. Δεν είμαι κατά του να ευλογούμε τα γένια μας, οπότε θα πω ξεκάθαρα πως σε παγκόσμια κλίμακα δεν θα βρείτε παρά ελάχιστα περιοδικά, διαδικτυακά ή μη, με τόσο εκτενές πρότζεκτ για να καλύψει τη μουσική χρονιά που έφυγε.

Επιτρέψτε μου να σταθώ στην ψηφοφορία σας λιγάκι, μιας και δημοσιεύτηκε προχθές. Οι μέηντεν να κερδάνε, έτσι; Θα μου πεις, αν δεν βγουν πρώτοι οι Iron Maiden με το "The Book Of Souls", τότε πότε θα βγαίνανε; Ακόμα και "St. Anger" να μας πετάξουν στη μάπα, πάλι φαβορί θα είναι, οπότε γιατί όχι.

«Πάντως, για να σας δώσω ένα insight, πήρε ψήφους από το κοινό και ο Kendrick Lamar...»

Επίσης, να σας βγάλω το καπέλο που καταδείξατε τη μεγαλύτερη απώλειά μας. Τα πρώτα έξι της λίστας είναι και στη δική μας τριαντάδα, οπότε η πιο σημαντική απουσία  αυτόματα ανακηρύσσεται το νούμερο επτά: το "Under The Red Cloud" των Amorphis. Πάρα πολύ καλό, όλα κι όλα, η αλήθεια να λέγεται. Φάουλ μας. Βέβαια, θα φωνάξει κανείς, τόσα metal είχαμε μέσα και υποτίθεται ότι είμαστε συντάκτες, ελιτιστές και ολίγον τι πιο φλώροι. Ας κρατήσουμε και τα προσχήματα.

Πάντως, για να σας δώσω ένα insight, πήρε ψήφους από το κοινό και ο Kendrick Lamar που σάρωσε τα πάντα σε κριτικές το 2015. Αλλά έπεσε λίγο πιο κάτω απ' την 30αδα. Θα έβρισκα συναρπαστική μια hip hop είσοδο να μιαίνει το rock(-ing), αλλά τέτοιος είμαι.

Εν πάση περιπτώσει, ας είμαστε δίκαιοι. Ως συντάκτες θα μπορούσαμε να είχαμε βάλει λιγότερους μαλλιάδες και τίποτα πιο αρτιστίκ. Καμιά Julia Holter ρε παιδάκι μου... Την οποία, παρεμπιπτόντως, έπιασε ο μεγεθυντικός μου φακός στην αφίσα του εξωπραγματικού lineup του Primavera. Είπαμε ρε Ισπανοί, φεστιβάλ, αλλά αυτό είναι πιο υπερβολικό και από τη γιαγιά μου όταν δεν τρώω μεσημεριανό. Κοιτάω τα μικρά, πολύ μικρά ονόματα και αρκετά από αυτά θα ήταν χαρά μου να δω σε headline εμφάνιση εδώ. Καλά, δεν ανεβαίνω καν προς τα πάνω να φτάσω μέχρι τους Radiohead...

«Έξω θες μεγεθυντικό φακό για να εντοπίσεις τα ονόματα του φεστιβάλ στην αφίσα και εδώ θες για να εντοπίσεις φεστιβάλ που να είναι πραγματικό φεστιβάλ»

Έτσι είναι τα πράγματα. Έξω θες μεγεθυντικό φακό για να εντοπίσεις τα ονόματα του φεστιβάλ στην αφίσα και εδώ θες μεγεθυντικό φακό για να εντοπίσεις φεστιβάλ που να είναι πραγματικό φεστιβάλ. Και, για να το πάμε και στο πιο νεοφιλελέ, μιλάμε για ένα event που θα φέρει στην καταπονημένη Ισπανία κόσμο και συνάλλαγμα από κάθε γωνιά του κόσμου. Εμείς εδώ, στη χώρα όπου παρακαλάνε οι Ευρωπαίοι να έρθουν, το μόνο event που τους ετοιμάζουμε για υποδοχή είναι καλοφουσκωμένες αποδείξεις για κατεψυγμένα καλαμαράκια και, στην καλύτερη, εμφάνιση του Κιάμου στο πούντα μπητς. Την οποία, φυσικά, σνομπάρουν και πάει μονάχα η τίμια ελληνική νεολαία.

Δεν θέλω να φανώ επικριτικός, εδώ έχουμε πολύ πιο στοιχειώδη πράγματα να λύσουμε, όπως θα διαπιστώσει όποιος ανοίξει έστω και για λίγα λεπτά το χαζοκούτι του. Η πιο αμφιλεγόμενη λέξη του 2015 ήταν η «επένδυση», για να κάνω τη δική μου ανασκόπηση. Και ενώ τα χειρότερα έρχονται, εγώ θα παραμείνω με την αγνή απορία πώς γίνεται χώρα που είναι τεράστιος πόλος έλξης κάθε τουρίστα το καλοκαίρι να μην έχει ένα αντίστοιχο θερινό φεστιβάλ. Όσο και αν κάνουν τα αεροπορικά για εδώ. Αδυνατώ να πιστέψω ότι κάποιος λεφτάς θα προτιμήσει να πάει Γερμανία το καλοκαίρι αντί για Ελλάδα. Νομίζω, ωστόσο, πως ξέρω την απάντηση.

Footnotes

♠ Πηγαίνοντας πίσω στο χρόνο πάνω στο πεντάγραμμο, κρατώντας -ή μάλλον ανεπαίσθητα αγγίζοντας- τον δυσδιάκριτο μίτο της Αριάδνης της «μουσικής μας», από τα τραγούδια των σκλάβων και από τα ροζιασμένα δάχτυλα που έθρεφε το Δέλτα μέχρι τις καλοχτενισμένες χωρίστρες του rock 'n' roll, ορισμένες στιγμές θα διακρίνεις κάποια πράγματα που ξεδιπλώνουν πολλά κουβάρια. Από τα 1600 views αυτής εδώ της εμφάνισης του μεγάλου Gene Vincent, τα μισά θα μπορούσαν να είναι δικά μου. Επτά χρόνια μετά τη σύνθεση ενός εκ των πιο κλασικών κομματιών της εποχής του, του "Be-Bop-A-Lula", κάνει μια πραγματικά τεράστια εμφάνιση στην Γαλλία -ήταν η εποχή που πάλευε το breakthrough στην Ευρώπη. Καθώς οι κιθαρίστες του χτυπιούνται στο πάτωμα ακόμα και όταν έχει βγει το βύσμα, εγώ βλέπω τους Motorhead, τους Arctic Monkeys, τους Swans, τους AC/DC, τους Mastodon. Στο βλέμμα του Gene Vincent, που, παρά τα κοστούμια και το καθωσπρέπει του αρχικού στησίματος, καταλαβαίνεις ότι κάτι δεν πάει καλά, εγώ διακρίνω από Jethro Tull μέχρι Machine Head και Neurosis. Μην ψάξετε να βρείτε μουσική σύνδεση, δεν υπάρχει. Δεν ξέρω πόσο ακραίο μπορεί να φαινόταν αυτό το performance στις αρχές των '60s, και τι έκαναν οι λοιποί ροκαμπιλάδες, αλλά είναι αδιανόητο το πόσο μπροστά από την εποχή του μοιάζει, ακόμα και τώρα.

♠ Τα υπέροχα νέα είναι πως οι Άγγλοι prog / folk rockers Messenger υπέγραψαν στη Μέκκα των προοδευτικών, InsideOut, και κυκλοφορούν δεύτερο δίσκο. Το αριστουργηματικό τους ντεμπούτο ήταν νούμερο τέσσερα στη λίστα μου το 2014 και ευκαιρία για μία γερή βόλτα στην κατασκήνωση του BandCamp για να τους λατρέψετε όσοι δεν έτυχε να τους έχετε γνωρίσει μέχρι στιγμής. Ούτως ή άλλως, μετά τις τζίφρες τέλειωσε το BandCamp γι' αυτούς και παίζουν με άλλους κανόνες. Trailers, ανακοινώσεις tracklist και τα τοιαύτα. Καλό πράγμα η πρόοδος.

♠ Τα άλλα καλά νέα είναι πως αυτό το νέο κομμάτι των Dream Theater μου άρεσε ανέλπιστα πολύ. Βρε λες; Μπα, νά 'χαμε να λέγαμε ρε παιδάκι μου. Αλλά λες;

♠ Για τίτλους τέλους, θα σας πετάξω ένα ολόφρεσκο κομμάτι-παλιά ηχογράφηση (1994, τη χρονιά που μάζευα το πρώτο μου άλμπουμ πανίνι) από τον αγαπημένο μου Bonnie Prince Billy. "When Thy Song Flows Through Me". Ενδιαφέρον και το βίντεο με ράντομ σκηνές από τη φύση και τον Will Oldham να εμφανίζεται έτσι, χωρίς λόγο, στα τελευταία δευτερόλεπτα.

  • SHARE
  • TWEET