Η κινηματογραφική πρόταση της εβδομάδας: The Wolf Of Wall Street

Τι γίνεται όταν δαγκώνεις παραπάνω απ' όσα μπορείς να μασήσεις;

Από την Τίνα Καππάτου, 09/01/2014 @ 12:29
Τι παίζει: Η ιστορία του Jordan Belfort από το ξεκίνημά του ως χρηματιστής στην Wall Street όπου στα 26 του χρόνια ήταν ήδη εκατομμυριούχος μέχρι την κατρακύλα και το πώς έφτασε να μπει φυλακή για απάτες.

Δηλαδή: Εντάξει, μακράν η ταινία του Scorsese με το περισσότερο χιούμορ. Ο Leonardo Di Caprio στο ρόλο του ηδονιστή Belfort αποδίδει εξαιρετικά όλη αυτή την απληστία, την πλεονεξία και φιλαργυρία που έχει ο συγκεκριμένος χαρακτήρας με έναν απίστευτο Jonah Hill στον ρόλο του καλύτερού του φίλου όπου δεν ξέρεις ποιος παρασύρει ποιον και ποιος είναι χειρότερος στις κραιπάλες από ποιον. Είναι τόσο καλή η παρέα τους (όχι μόνο των Hill και Di Caprio αλλά και όλης της παλιοπαρέας) που σου δίνουν την αίσθηση ότι πρέπει να πέρασαν πολύ καλά στα γυρίσματα. Η f** word δίνει και παίρνει σπάζοντας ρεκόρ (όντως) κάτι που είναι και σαν στάμπα του σκηνοθέτη αφού μαζί με την όλη συμπεριφορά των χαρακτήρων θυμίζει κάτι από το ανάλογο ύφος που είχε στο "Goodfellas" και το "Casino", έχουν δηλαδή αυτή την εικόνα της παρέας που ο ένας είναι χειρότερο ρεμάλι από τον άλλο και αλληλοτραβιούνται στο βούρκο της ακολασίας άσχετα που στις δύο προηγούμενες ταινίες ήταν περιθωριακοί ενώ εδώ έχουμε να κάνουμε με golden boys. Ωστόσο τα πιο πολυσυζητημένα πρόσωπα είναι η Margot Robbie στο ρόλο της γυναίκας του Jordan Belfort η οποία κερδίζει το κοινό από την πρώτη σκηνή που εμφανίζεται αφού η παρουσία της και μόνο είναι απλά σαγηνευτική και ο Matthew McConaughey  που εμφανίζεται στα πρώτα πέντε λεπτά της ταινίας και  υποδύεται τον μέντορα του πρωταγωνιστή και είναι σαν να τον υπνοτίζει με ένα κάπως παράξενο τραγούδι μυόντας τον στον κόσμο της φιλαργυρίας, της εξαπάτησης και των ουσιών. Να σημειωθεί ότι μαζί με τον Di Caprio o McConaughey υπνωτίζει θεατές και κριτικούς αφού ακούγεται (επάξια κιόλας) ως φαβορί για τα φετινά Oscar στην κατηγορία Καλύτερου Β' Αντρικού Ρόλου. Στον «Λύκο Της Wall Street» το τέμπο είναι γρήγορο και ξέφρενο, όσο και αν χωλαίνει κάπως στο τέλος, παρασύροντας και τον θεατή στον τρελό κόσμο της αλαζονείας του πρωταγωνιστή.  Η ταινία βέβαια διαρκεί τρεις ώρες και παρόλο που οι πρώτες δυόμιση περνάνε χωρίς να το καταλάβεις στο τέλος καταφέρνει να σε κουράσει και αυτό γιατί ο Scorsese επιλέγει να τραβήξει χρονικά κάποιες σκηνές πολύ παραπάνω απ'όσο χρειαζόταν χωρίς αυτό να εξυπηρετεί κάτι δραματουργικά αλλά για έναν και μόνο λόγο: ξέρει ότι μας αρέσει να βλέπουμε μέσα από την «κλειδαρότρυπα» ακραία σκηνικά όπου οι όπου οι πρωταγωνιστές ξεπερνούν τα όριά τους είτε από τις καταχρήσεις είτε από την φιληδονία τους και το αξιοποιεί στο έπακρο. Βέβαια αυτός είναι και ο λόγος που μπορεί να μας πονάει λίγο η μέση μας μετά την ταινία... Όπως καταλάβατε το έργο δεν επικεντρώνεται στο πώς ο Belfort έγινε από «κουτάβι», «λύκος» αλλά στα ξέφρενα party, τα ναρκωτικά, τις πόρνες, τα παράνομα έσοδα με τα ασύλληπτα έξοδα αφού αγοράζει ότι μπορεί να αγοραστεί αλλά και κάθε άλλης λογής κραιπάλη πάντα στον υπερβολικό της βαθμό. Το "The Wolf Of Wall Street" είναι επίκαιρο όσο ποτέ καθώς δείχνει όλη αυτή την ψεύτικη καλοπέραση που είχε ο κόσμος στα 80s / 90s με όλο το νόημά της ταινίας να είναι σε μία φράση που λέει ο ίδιος ο πρωταγωνιστής, ότι έχει δαγκώσει παραπάνω απ' όσο μπορεί να μασήσει.

Τελικά: «Ο Λύκος Της Wall Street» είναι ένα φίλμ με καυστικό χιούμορ με τον σκηνοθέτη Scorsese να είναι σε φόρμα. Yπόσχεται ένα τρίωρο βουτηγμένο στην πιο αστεία όψη της αμαρτίας με μία απίστευτη ιστορία ενός ανθρώπου που πολλοί αποκάλεσαν ως «σύγχρονο Καλιγούλα».

Trailer



Κατά τα άλλα:

Θα δούμε:
Inside Llewyn Davis: Ένα οδοιπορικό μαζί με έναν μουσικό της folk / rock του 1961 στο Greenwich Village της Νέας Υόρκης γεμάτο σκοτεινές στιγμές και δυνατές συγκινήσεις. Είναι αδύνατον να χάσουμε το κομψοτέχνημα από τα χέρια των αδερφών Coen που βραβεύτηκε στις Κάννες με το Μεγάλο Βραβείο της Επιτροπής.

American Hustle: Ένα από τα φετινά oscarικά φαβορί που έχει καταφέρει να συζητηθεί πολύ πριν βγει στις αίθουσες κάνοντας μας να το περιμένουμε εναγωνίως.

Το σκεφτόμαστε:
Renoir: Μία ρομαντική ταινία με ωραία χρώματα όπου ο ζωγράφος Renoir βρίσκει τη Μούσα του και ο γιος του Renoir τον έρωτα. Κάτι μας λέει ότι η ταινία θα προτιμηθεί περισσότερο από το γυναικείο κοινό...

Θα αποφύγουμε:
Cuban Story: Ένα ντοκιμαντέρ του 1959 ξαναβγαίνει στις αίθουσες, μπορεί να το δούμε αλλά όχι στο σινεμά.
  • SHARE
  • TWEET