Metallica @ Nynex Arena, Manchester, 15/10/96

Το 1996 με βρίσκει φοιτητή στο πανεπιστήμιο του Huddersfield. Aγοράζοντας το αγγλικό Metal Hammer, το οποίο είχε πρόσφατα θάψει το "Load", είδα ότι οι Metallica θα έπαιζαν στο κοντινό Manchester. Την επόμενη μέρα αγόρασα το εισιτήριο και περίμενα με ανυπομονησία να φτάσει η ημέρα της συναυλίας, καθώς θα ήταν η πρώτη φορά που θα έβλεπα τους Metallica.

Support στους Metallica ήταν οι κολλητοί τους, Corrosion Of Conformity, οι οποίοι είχαν κυκλοφορήσει το πολύ καλό "Wiseblood". Μάλιστα, κάποιοι υποστήριζαν ότι θα έπρεπε το "Load" να ηχούσε σαν το "Wiseblood" (!). Στην περίπου 40λεπτη εμφάνιση τους, οι C.O.C. έπαιξαν μερικά κομμάτια από το τελευταίο τους album, καθώς και μερικά τραγούδια από τα προηγούμενα τους. Σε κάποια στιγμή, μου φάνηκε ότι είδα ένα γνώριμό πρόσωπο να τους παρακολουθεί από την άκρη της σκηνής... ήταν ο Hetfield!



Μετά από μια σύντομη αλλαγή του σκηνικού, περίμενα να πέσουν τα φώτα, και από το πουθενά να εμφανιστούν οι Metallica επί σκηνής. Η είσοδός τους στην σκηνή, όμως, ήταν σαν την εμφάνιση των μπασκετμπολιστών. Ένας-ένας πέρναγε μέσα από τους οπαδούς, αντάλλαζε χειραψίες, έπαιρνε το όργανό του και τσουπ... ξεκινάνε με το "So What" και καπάκι το "Creeping Death". Θα περίμενε κανείς το Nynex να είχε πάρει φωτιά, αλλά οι αντιδράσεις του κοινού ήταν σχετικά συγκρατημένες. Βέβαια, για τον γραφών, ήταν τελείως διαφορετικές, μιας και κατηγορούσα τον εαυτό μου που δεν είχε πάει στην συναυλία τους το 1993 στην Ελλάδα!

Σύντομα ήρθε η ώρα για ένα από τα καινούρια κομμάτια από το "Load". "Ain't My Bitch" και τα πράγματα στο στάδιο είναι κάπως περίεργα. Το "Load", κατά την προσωπική μου άποψη, είναι ένα πολύ καλό album, άλλα όχι για τους Metallica. Τα 4 συνολικά καινούρια κομμάτια, "King Nothing", "Wasting My Hate" και "Until It Sleeps", που ακούσθηκαν εκείνη την ημέρα, δε μπορώ να πω ότι ενθουσίασαν το κοινό. Ακόμα θυμάμαι τις δηλώσεις για το ότι το "Until It Sleeps" είχε τη δυναμική να γίνει το επόμενο "Enter Sandman", κάτι που φυσικά δεν αποδείχτηκε ποτέ. Στα παλιά κομμάτια όμως η μπάντα έδειξε ότι παρέμενε δυνατή.

Μετά από το "Master Of Puppets", το οποίο παίχτηκε μέχρι τη μέση, ως ένα μέρος του show τους, οι Metallica είχαν το να καταστρέφονται τα φώτα από πάνω τους και να φαίνεται ότι τελειώνει άδοξα η συναυλία. Ως δια μαγείας όμως θα έβγαιναν να παίξουν το encore, έστω και με ελάχιστα φώτα... όπως και έγινε. Ίσως εάν είχα πληροφορηθεί το γεγονός από πριν, μέσω internet, να το περίμενα με ανυπομονησία, αλλά ανυποψίαστος, βλέποντάς το live, δε μου άρεσε καθόλου. Για το τέλος κράτησαν τα "Breadfan" και "Motorbreath" και αφού μας καληνύχτισαν τελείωσε η συναυλία που είχε διάρκεια 2 ώρες.

Η γεύση που μου είχε αφήσει η πρώτη συναυλία των Metallica ήταν περίεργη. Λίγο τα καινούρια κομμάτια, λίγο και το «show» που έκαναν, δεν ήταν αρκετά για να με ικανοποιήσουν. Ευτυχώς υπήρξαν κι άλλες ευκαιρίες να ξαναδώ τους Metallica. Ειδικότερα μετά από 10 χρόνια, λίγο πιο κάτω από το Manchester, οπού από το "Load" δεν υπήρχε ούτε ένα κομμάτι στο set list τους, έπαιξαν 2,5 ώρες και δε χρειάστηκαν τέτοιου είδους κόλπα στο show για να μας αποδείξουν το αυτονόητο: Ότι live $%^@ και δέρνουν.

Με μια μικρή επιφύλαξη, το set list ήταν το ακόλουθο:

So What / Creeping Death / Sad But True / Ain't My Bitch / Whiplash / King Nothing / One / Wasting My Hate / Nothing Else Matters / Until it Sleeps / For Whom The Bell Tolls / Wherever I May Roam / Fade To Black / Kill / Ride Medley / Last Caress / Master Of Puppets
Enter Sandman / Breadfan / Motorbreath