Legendary Live Recordings

Η σειρά Legendary Live Recordings προσπαθεί να κάνει κάτι πολύ-πολύ ωραίο, που φαινομενικά ίσως να μοιάζει πως δεναπευθύνεται σε πολλούς, αλλά είναι πολύ-πολύ ενδιαφέρον εγχείρημα για τους οπαδούς κάποιων συγκροτημάτων, για συλλέκτες και κυρίως για ιστορικούς λόγους.

Μαζεύοντας υλικό από συναυλίες που αναμεταδόθηκαν ζωντανά είτε μέσω του ραδιοφώνου, είτε μέσω της τηλεόρασης στην Αμερική, έχουν πάρει τα αρχικά ηχητικά αρχεία και τα έχουν επεξεργαστεί ψηφιακά με τέτοιο τρόπο ώστε να μην χάσουν την αυθεντικότητα, αλλά να γίνουν και πιο εύκολα στην ακρόαση και τα παρουσιάζουν κάποια σε CD και κάποια σε βινύλιο.

Η δουλειά που έχει γίνει είναι εξαιρετική γενικά, αλλά το πιο σημαντικό κατά την άποψή μου είναι πως έχουν καταφέρει να αφήσουν ανέπαφο το live feeling των ηχογραφήσεων, ενώ παράλληλα έχουν εμπλουτίσει τις κυκλοφορίες με πλούσια liner notes, που μπορεί να μην είναι πάντοτε τόσο ιδιαίτερα ή ακριβή, αλλά προσδίδουν ένα επιπλέον ενδιαφέρον.

Παρακάτω θα παρουσιάσουμε κάποιες από τις κυκλοφορίες που βγάζουν οι Klondike, RoxVox, Live On Vinyl και Interference και στην χώρα μας τις προμηθεύει η RockaRolla.

Dio - Live In Santa Monica 1983 (Klondike)

Εδώ βρισκόμαστε πέντε μήνες μετά την κυκλοφορία του "Holy Diver" (7 Οκτωβρίου του 1983 για την ακρίβεια) και καταλαβαίνετε ότι ο κοντός Θεός βρίσκεται στην κορυφή του. Αναλογιστείτε από τι σερί έρχεται: τρία αριστουργήματα με τους Rainbow, άλλα δυο με τους Black Sabbath και ένα ακόμα με την προσωπική του μπάντα. Παίζει κυρίως τραγούδια από το "Holy Diver", καθώς και τα "Stargazer", "Heaven And Hell", ενώ κλείνει με μια μεταλλική εκδοχή του "Man On The Silver Mountain" και το "Starstruck". Εντυπωσιακός είναι ο Vivian Campbell στην κιθάρα, ενώ ο ήχος είναι πολύ όμορφα μέτριος. Ακούγεται παράδοξο, αλλά μεγάλωσα ακούγοντας Dio από κασέτες και ένιωσα ένα πολύ ωραίο συναίσθημα με τον ήχο αυτής της ηχογράφησης, η οποία έγινε από την ζωντανή ραδιοφωνική αναμετάδοση του WPLR-FM στις ΗΠΑ, με τον υπεύθυνο από το στούντιο που και που ανάμεσα στα τραγούδια να μας θυμίζει ότι ακούμε ζωντανά τον Dio.

Queensryche - Live At The Civic Center San Jose, CA (Live On Vinyl)

Το 1983 ήταν η χρονιά που οι Queensryche συστήνονταν στον έξω κόσμο. Έχοντας κυκλοφορήσει το "Queen Of The Reich" EP, πρώτα μόνοι τους και μετά μέσω της EMI, και έχοντας το "Warning" στα σκαριά έπαιζαν τα πρώτα τους live ως support συγκροτημάτων όπως οι Zebra και οι Quiet Riot, κυρίως όμως βρέθηκαν να ανοίγουν τις συναυλίες του Dio για την περιοδεία του "Holy Diver" (βλέπε από πάνω). Αυτή η ηχογράφηση που κάνει την αντίστοιχη των Dio να μοιάζει ερασιτεχνική σε σχέση με τον ήχο τους βρίσκει να παίζουν τα τέσσερα τραγούδια του EP, ανοίγοντας με το "Prophecy" ένα τραγούδι που μετά από χρόνια βρήκε τον δρόμο του ως bonus track στο επερχόμενο πρώτο full length άλμπουμ της μπάντας. Ο Tate εδώ είναι ένας μικρός Θεός και η μπάντα στάζει US metal... μεγαλείο, δημιουργώντας ακόμα μεγαλύτερη θλίψη στην αυτόματη σύγκριση με την κατάντια της σύγχρονης ιστορίας. Κυκλοφορεί σε πράσινο βινυλιάκι και είναι ταμάμ για συλλέκτες κι όχι μόνο.

Metallica - Live: Reunion Arena, Dallas, TX, 5 Feb 89 (RoxVox)

Ο τίτλος λέει σχεδόν τα πάντα, απλά να δώσω την επιπλέον λεπτομέρεια πως είναι ηχογραφημένο πέντε μήνες μετά την κυκλοφορία του "...And Justice For All", που είναι το άλμπουμ το οποίο τους έδωσε ένα σημαντικό boost αναγνωρισημότητας στις ΗΠΑ (πριν το big bang του ομότιτλου άλμπουμ φυσικά). Ο επεξεργασμένος ήχος δεν το διαφοροποιεί σημαντικά από τα άπειρα bootleg των Metallica που οι φανατικοί είμαι σίγουρος ότι κατέχουν, αλλά αν κάτι ξεχωρίζει σε αυτή την ηχογράφηση - που έγινε από την αναμετάδοση του ραδιοφωνικού σταθμού Z-Rock FM - είναι τα κέφια του James (και τα ρεψίματα στο "Seek And Destroy"), ο χώρος που δίνουν στον Jason Newkid (έτσι τον αποκαλεί ο James) και φυσικά το setlist, που έχει μόνο ύμνους (αλλά και το σπάνια παιγμένο live "Eye Of The Beholder") και τελείωμα με σερί διασκευών, σε μια βραδιά που υποθέτω ότι το αλκοόλ θα πρέπει να έρρεε άφθονο πάνω και πίσω από τη σκηνή.

Nirvana - Live...The Pat O’Brien Pavilion, Del Mar 1991 (Interference)

Αυτό εδώ το CD μου θύμισε και μου ξεκαθάρισε κάποια πράγματα με μια μόλις ακρόαση. Πρώτα από όλα μου θύμισε γιατί όταν ήμουν πιτσιρικάς ήθελα να δω ζωντανά τους Nirvana περισσότερο από κάθε άλλη μπάντα. Και μου ξεκαθάρισε κάτι που πολλοί ξεχνάνε. Πως δεν χρειάζεται να είσαι ο καλύτερος για να είσαι ο... καλύτερος. Ίσως πρόκειται για την καλύτερη εκ των παρουσιαζόμενων κυκλοφοριών, καθώς καταφέρνει και σε βάζει ο μέσα στον παλμό της συναυλίας, με τον ήχο και την απόδοση της μπάντας. Με το "Nevermind" να έχει κυκλοφορήσει πριν λίγο καιρό, στην εν λόγω συναυλία που αναμεταδόθηκε από το Syndicated FM Radio τον Δεκέμβριο του 1991, οι Nirvana άνοιγαν για τους Red Hot Chili Peppers, οι Cobain/Novoselic/Grohl βρίσκονται στην καλύτερη φάση τους. Τα φρέσκα χιτάκια είναι αναμενόμενα καλά, αλλά η πραγματική δύναμη βρίσκεται σε τραγούδια όπως το "School", στο "Floyd The Barber" και στο "Aneurysm". Εξαιρετικό live αποτύπωμα.

Soundgarden - Live At The Palladium Hollywood (Live On Vinyl)

Στις 6 Οκτωβρίου του 1991 το περιοδικό RIP έκλεινε τα πέντε χρόνια ύπαρξης κι έκανε ένα μικρό πάρτι στις φτωχογειτονιές του Hollywood. Τη συναυλία του πάρτι άνοιξαν οι Spinal Tap και στη συνέχεια εμφανίστηκαν κατά σειρά οι Pearl Jam, οι Alice In Chains και οι Soundgarden. Αφού κλάψτε μαζί μου και σημειώστε την ημερομηνία σε περίπτωση που κάποια στιγμή βρεθεί η χρονομηχανή, ας πάμε σε αυτή εδώ την κυκλοφορία που περιλαμβάνει επτά τραγούδια από την εμφάνιση των  headliners και τρία από την εμφάνιση τους στο ίδιο venue στις 25 Απριλίου του επόμενου έτους. Ξεκινάει με την διασκευή στο "Into The Void" των Black Sabbath, του οποίου έχουν αλλάξει τους στίχους, χρησιμοποιώντας λόγια του Chief Seattle, του τύπου από τον οποίο πήρε το όνομά της η πόλη. Μάλιστα, η εν λόγω διασκευή υπήρχε στο bonus EP της limited έκδοσης του "Badmotorfinger" που λεγόταν "Satanoscillatemymetallicsonatas". Πάντα τόσο Θεοί ήταν. Κλείνει με μια επική εκτέλεση του "Slaves & Bulldozers" όπου κάποια στιγμή περνάνε και από το "Stranglehold" του Ted Nugent. Ενδιάμεσα, οι Soundgarden τα σπάνε σαν να μην υπάρχει αύριο, παίζοντας μόνο κομματάρες, κυρίως από το "Badmotorfinger" που κυκλοφόρησε μεταξύ των δυο συναυλιών. Ο ήχος είναι φανταστικός, η απόδοση σπουδαία και είναι αδύνατο τελειώνοντας την ακρόαση να μην ξεφυσήσεις ένα «Γιατί ρε Χρηστάρα;». Το μόνο (μικρό) κακό του βινυλίου είναι ότι κόβει το "Jesus Christ Pose" στη μέση της μιας και της άλλης πλευράς, θυμίζοντας εποχές κασέτας κι εδώ.

Megadeth - Night Of The Living Megadeth - Live In New York City (RoxVox)

Λίγες ημέρες πριν την κυκλοφορία του "Youthanasia" οι Megadeth βρέθηκαν καλεσμένοι του MTV για να παίξουν ζωντανά σε μια βραδιά που ονομάστηκε "Night Of The Living Megadeth" καθότι ήταν και κοντά στο Halloween. Έχω ένα μεγάλο soft spot για το συγκεκριμένο άλμπουμ και με την κλασσική σύνθεση της μπάντας στα (σχεδόν) καλύτερά της το ευχαριστήθηκα αρκετά, με κύριο κλου το κλείσιμο με το "Victory", ένα τραγούδι που δεν περίμενα να έχουν παίξει ποτέ ζωντανά. Έχω ακούσει και καλύτερες live κυκλοφορίες από τους Megadeth αλλά κι αυτή δεν την βρήκα χωρίς λόγο ύπαρξης. Μετά σκέφτηκα ότι αφού έπαιξε στο MTV, λογικά θα υπάρχει και στο youtube κι όντως υπάρχει, αλλά ο επεξεργασμένος ήχος στο CD είναι αρκετά καλύτερος.

Dream Theater - Metropolis Part 1... Live - Summerfest Milwaukee June ’93 (Klondike)

Στο Milwaukee δεν είναι τυχεροί μόνο γιατί βλέπουν τον Γιάννη το 2017, αλλά και γιατί είδαν τους Dream Theater live το 1993, με την μπάντα να περιοδεύει για το “Images And Words”, σε μια κορυφή που δεν ξαναπατιέται. Όσοι έχουν δει το live από το Tokyo της κοντινής εποχής ξέρουν πόσο στα ντουζένια τους ήταν όλοι και ο James LaBrie βρίσκεται στην εποχή πριν το επεισόδιο με την δηλητηρίαση που του άλλαξε πολύ τη φωνή στις συναυλίες. Μπορεί να πετάει μερικά κοκόρια στην αρχή μέχρι να ζεσταθεί, αλλά η φωνή του έχει τρομερή δύναμη σε αυτή την ηχογράφηση. Επίσης, έχει πολύ ενδιαφέρον η απόδοση δυο φοβερών τραγουδιών από το "When Dream And Day Unite" του "Fortune In Lies" και του "Status Seeker", αλλά τα highlight είναι η δεκάλεπτη, φανταστική εκτέλεση του "To Live Forever" και το "Eve" που αυτοί που επιμελήθηκαν της κυκλοφορίας μάλλον δεν το ξέρουν και το αναφέρουν ως τζαμάρισμα. Αυτό είναι ένα από τα λίγο αστεία της επιμέλειας, κααθώς στο booklet έχουν βάλει φωτογραφία της εποχής Dominici εκεί που αναγράφουν (λανθασμένα) τα ονόματα, όπως και γενικότερα φωτογραφίες από πιο σύγχρονες εποχές της μπάντας που δεν συνάδουν με το περιεχόμενό του. Κυρίως όμως δείχνουν μια άγνοια (ή άλλη αντίληψη στις ΗΠΑ) αναφέροντας συνεχώς τους Dream Theater ως σημαντική AOR και melodic rock μπάντα. Αφήστε μας ρε να απολαύσουμε τον Kevin Moore. Πέραν των υπολοίπων, έχοντας στην κατοχή μου αρκετά bootleg των Theater, αυτό είναι από τα αρκετά καλά. Για την ιστορία έγινε ζωντανή αναμετάδοση του Summerfest από τον Lazer 103 σταθμό κι από εκεί προέρχεται η ηχογράφηση. Στο τέλος ακούγεται ο υπεύθυνος του φεστιβάλ να λέει στον κόσμο ότι την επόμενη μέρα συνεχίζεται το φεστιβάλ με τους Triumph...