Spinalonga Indie / Alternative Fest @ An Club

20/12/2005, AN Club, Αθήνα

Το τελευταίο, για το 2005, φεστιβάλ της Spinalonga Records πραγματοποιήθηκε την Τρίτη 20 Δεκεμβρίου στο ΑN, με τη συμμετοχή 5 συγκροτημάτων και είσοδο 6 ευρώ. Αφορμή αυτού του φεστιβάλ , αλλά και αυτού που έγινε στο Rodeo, η κυκλοφορία της συλλογής "In The Junkyard Vol.2".

Πρώτοι ανέβηκαν στη σκηνή οι Madame. Το πενταμελές σχήμα το έβλεπα για πρώτη φορά και από την αρχή μου κέντρισε το ενδιαφέρον, τόσο γιατί είχε 3 κιθάρες αλλά και γιατί είχε αρκετά πεταλάκια στημένα. Ο ήχος τους ήταν πολύ προσεγμένος και κατάφεραν να μην ακούγεται μια απλή βαβούρα (με 3 κιθάρες πολύ εύκολα...). Αντίθετα οι συνθέσεις τους ήταν έξυπνες και ξέφευγαν από το πλαίσιο της post-rock. Οι επιρροές από Tool, ειδικά σε κάποια κοψίματα, ήταν κάτι παραπάνω από καλοδεχούμενες. Σίγουρα μου κέντρισαν το ενδιαφέρον για να τους ξαναδώ και πιστεύω πως γενικά άφησαν πολύ καλές εντυπώσεις και στους υπόλοιπους παρευρισκόμενους.

Επόμενη μπάντα οι Fingers Crossed. Όσοι ασχολούνται με τον indie ήχο λογικά τους γνωρίζουν καθώς είναι μια ανερχόμενη, για κάποιους, μπάντα στο χώρο. Προσωπικά δε με «κράτησαν» με την απόδοση τους καθώς οι περισσότερες συνθέσεις τους ήταν προβλέψιμες και ανάλατες. Ίσως πάλι απλά δε μου άρεσαν τα φωνητικά που μου έμοιαζαν σαν Placebo στο πιο ελληνικό. Αν εξαιρέσουμε πάντως κάποια δυνατά ξεσπάσματα σε μερικά κομμάτια, η γενικότερη εμφάνιση της μπάντας ήταν κάπως αδιάφορη.

Τρίτη κατά σειρά μπάντα οι Ludmila. Τα 'χουμε πει και τα 'χουμε γράψει για τα παιδιά σε προηγούμενες ανταποκρίσεις συναυλιών αλλά και στην κριτική για το demo τους. Σε όλες τους τις εμφανίσεις είναι σταθερά καλοί και πάντα αφήνουν μια θετική αίσθηση στους ακροατές. Τόσο τα παλιότερα κομμάτια τους όσο και τα καινούργια (ηχογραφήστε να τα ακούμε ΚΑΙ σπίτια μας!) έχουν έναν προσωπικό τόνο που βρίσκεται κάπου ανάμεσα στους Tool και τους The Gathering. Επιπλέον η μπάντα καταφέρνει να έχει μια ισορροπία ανάμεσα στη δύναμη και τη μελωδία, χαρακτηριστικό που της δίνει το κάτι παραπάνω. Όποιος δεν τους έχει δει ακόμα live καταδικάζεται σε συνεχή ακρόαση των -original- δίσκων της Christina Aguilera...

Για τους Slimshine Musik Box τώρα δυστυχώς δε μπορώ να γράψω και πολλά, γιατί κατά τη διάρκεια της εμφάνισης τους οι δυνάμεις μου με εγκατέλειψαν και απλά κάθισα κάπου απόμερα. Από μακριά που τους άκουγα μου φάνηκαν σα να έχουν πολλές επιρροές από Red Hot Chilli Peppers, αλλά κάτι δε μου άρεσε στον ήχο τους. Στο επόμενο live θα επανορθώσω. Μέχρι τότε ζητάω ταπεινά συγγνώμη...

Headliners της βραδιάς οι Marmaladies. Τα παλικάρια, εκ Κρήτης ορμώμενα, ήταν αυτoί που με εντυπωσίασαν πιο πολύ σε όλη τη βραδιά. Soul, funk, jazz ήχοι μιξαρισμένοι με ψυχεδέλεια γέμισαν το ΑΝ. Τα περισσότερα σόλο ήταν από την τρομπέτα και το σαξόφωνο, γεγονός που έδινε άλλη διάσταση στη μουσική των παιδιών. Μπάσο και τύμπανα έδωσαν ρεσιτάλ groove και έδιναν τον ρυθμό στους υπόλοιπους, την ώρα που ο κιθαρίστας πρόσφερε με ουσιαστικές κινήσεις (κάτω η ποζεριά!) μια πιο σύγχρονη προσέγγιση. Κρίμα που αρκετός κόσμος, λόγω της ημέρας και του προχωρημένου της ώρας, είχε αποχωρήσει και δεν παρακολούθησε το κουαρτέτο, γιατί πραγματικά άξιζε. Μην τους χάσετε live!

Παρά το κρύο που τσάκιζε κόκκαλα, το βράδυ της Τρίτης αποδείχτηκε αρκετά ζεστό για τα περίπου 200 άτομα που ήρθαν στο ΑN. Μακάρι να συνεχιστεί αυτή η παράδοση που έχει ξεκινήσει με τα φτηνά και καλά live που στηρίζονται σε ελληνικές μπάντες, γιατί αν μη τι άλλο έχουμε εθιστεί. Όσοι από εσάς δεν έχετε πειστεί ακόμα πως υπάρχουν όντως αξιόλογα ελληνικά σχήματα δεν έχετε παρά να παρακολουθήσετε κάποιο από τα live που διοργανώνονται. Τα λέμε στους Nighstalker :)