Planet Of Zeus

Δεν άργησε πολύ η στιγμή που οι Planet Of Zeus έδωσαν την συνέχεια του "Loyal To The Pack", δημιουργώντας έναν δίσκο που φαντάζει πως φτιάχτηκε από το κοινό για το ίδιο το κοινό. Πρώτο κομμάτι που ήρθε στην επιφάνεια ήταν το "Revolution Cookbook", γνωστοποιώντας στους ακροατές πως πρόκειται για ένα μουσικό εγχείρημα που αυτήν τη φορά δίνει έμφαση στο στιχουργικό στοιχείο. Είναι γνωστό πως οι στίχοι των τραγουδιών τους είναι πάντα εσωστρεφείς και μάλιστα έχουν δηλώσει ότι είναι το τελευταίο στάδιο στην ηχογράφηση των δίσκων τους. Υποκλινόμενοι στην αυθεντικότητα, προτιμούν να γράφουν την τελευταία στιγμή τις λέξεις που θα πλαισιώσουν τις μελωδίες τους, έχοντας έτσι την ίδια συναισθηματική φόρτιση την ώρα που τις γράφουν με την ώρα που θα τις ερμηνεύσουν. Ακολουθώντας, λοιπόν, το ίδιο μοτίβο οι τέσσερις μουσικοί στο "Faith In Physics" επηρεασμένοι πιθανόν από τη χαρακτηριστικά έντονη αλληλεπίδραση τους με τον κόσμο, λόγω του πλήθους των συναυλιών που δίνουν κάθε χρόνο, αντιλήφθηκαν την ανάγκη του για εκτόνωση και απόδραση από τη βίαιη καθημερινότητα μέσω της μουσικής και καταπιάστηκαν με θέματα που στερούν την ελευθερία του ατόμου, όπως η θρησκεία, τα social media και ο εθισμός.

Οι Planet Of Zeus από το 2008 σε κάθε τους μουσικό βήμα μας παρουσιάζουν την αλήθεια τους, φαίνονται δεμένοι σαν οικογένεια επί σκηνής και στηρίζουν έμπρακτα οποιαδήποτε αλλαγή στον ήχο τους. Αυτό αποδείχθηκε στον προηγούμενο δίσκο με τον οποίο αρκετοί οπαδοί απογοητεύτηκαν, αλλά αυτό δεν εμπόδισε την μπάντα να γεμίσει τους συναυλιακούς χώρους, φεστιβάλ, να αποσπάσει θετικά σχόλια για την ενέργειά της επί σκηνής και να αποκτήσει καινούργιο κοινό. Σε αυτόν τον δίσκο ένα ερώτημα ταλανίζει το μυαλό των ακροατών ήδη από την κυκλοφορία του "Revolution Cookbook", αν δηλαδή το τραγούδι αποτελεί προϊόν αντιγραφής γνωστών μελωδιών. Να ξεκαθαρίσουμε πως η λέξη αντιγραφή είναι ιδιαιτέρως προσβλητική για ένα συγκρότημα που εδώ και δέκα χρόνια παίζει μουσική με το ίδιο πάθος από την πρώτη μέρα. Ο εκάστοτε καλλιτέχνης δεν έχει προφανώς το δικαίωμα να καρπώνεται τη δουλειά κάποιου συναδέλφου του, έχει όμως κάθε δικαίωμα να αποτίνει φόρο τιμής στους καλλιτέχνες που τον ενέπνευσαν και του δημιούργησαν την ανάγκη να ασχοληθεί με τη μουσική. Στη συγκεκριμένη περίπτωση οι Planet Of Zeus δεν έκρυψαν ποτέ την αγάπη τους για μπάντες όπως οι Clutch, οι Mastodon ή οι Queen Of The Stone Age και φυσικά ούτε αμφισβήτησαν ποτέ πως κινούνται σε παρόμοια μουσικά μονοπάτια.

Αν και ο δίσκος χαρακτηρίζεται από μια πιο βαριά ατμόσφαιρα η έναρξη ανήκει στο επιθετικό "Gasoline" με τη μελωδία να θυμίζει τον δίσκο "Vigilante" (2014) και οι στίχοι λόγω της φράσης "breathe in - breathe out" να σε παραπέμπουν στο "Roads Unfold" των Despite Everything.  Το καθιερωμένο κιθαριστικό σόλο, τα τύμπανα που σε χτυπούν ευθεία στην καρδιά πλαισιώνουν τις άναρθρες κραυγές του τραγουδιστή που λόγω της έλλειψης νοήματος στον στίχο ίσως και να μην χρειαζόταν να είναι τόσο έντονες, σε αντίθεση με το ηλεκτρικό φορτίο που κουβαλούν τα "All these Happy People", και "Man vs God" που τους αρμόζουν τα πιο βρώμικα ουρλιαχτά. Με μια ιδέα από ψυχεδέλεια οι Planet Of Zeus έρχονται αντιμέτωποι με τη θρησκεία μέσα από κλασσικούς hard rock ρυθμούς αποκαλύπτοντας τον «γυμνό βασιλιά» που κρύβεται πίσω από ιερατικά άμφια.

Στη φωτιά που σιγοκαίει πριν από κάθε εμφάνισή τους στη σκηνή, το λάδι αυτήν τη φορά θα ρίξει το rock 'n' roll, "On Parole", το οποίο αποτελεί εξαιρετική συνέχεια του "Devil Calls My Name" από τον προηγούμενο δίσκο, με μια κρυστάλλινη punk αίσθηση να κυριεύει τα τύμπανα του Σεραφείμ ο οποίος μάλιστα στο "Revolution Cookbook" παρεμβαίνει με τσιρίδες στην επιβλητική φωνή του Μπάμπη δίνοντας έτσι περισσότερο ενδιαφέρον στην επαναλαμβανόμενη φράση "We got our first world problems". Το "Faith In Physics" ρίχνει αυλαία με το grunge ψυχεδελικό "King Of The Circus" και μέσα από μια μακρόσυρτη εισαγωγή ο ακροατής αποκτά δυνατότητες σκηνοθέτη καθώς η μουσική αποδεσμεύει το μυαλό του και το αφήνει ελεύθερο να δημιουργήσει τις δικές του εικόνες και ιστορίες. Είναι φανερό πως το hard rock συγκρότημα παρουσιάζει μια διαφορετική οπτική σε κάθε δίσκο με αποτέλεσμα να τραβάει την προσοχή. Όμως, ας μην ξεχνάμε πως το διακύβευμα είναι οι μελωδίες τους να χαραχτούν στο μυαλό του ακροατή για πολύ καιρό και να μην έχουν τη διάρκεια μιας live εμφάνισης.