Oxbow

Mε τη βοήθεια της Hydra Head η οποία επιστρέφει(;) μετά από χρόνια, ο δίσκος έγινε πραγματικότητα και επιτέλους κυκλοφορεί. Οι ίδιοι αναφέρουν ότι ο χρόνος (δέκα χρόνια πέρασαν από τον προηγούμενο) ήταν όσος έπρεπε για να καταλήξουν στα καλύτερα τραγούδια, από τις χιλιάδες που έχουν φανταστεί, φτιάξει ή απλά προβάρει κατά την διάρκεια αυτής της δημιουργίας.

Η μουσική, ο ήχος και το γενικότερο ύφος παραμένουν ίδια. Διατηρούν αυτήν την πειραματική διάθεση σε ένα αρκετά θορυβώδες και άσεμνο rock με ακουστικές και jazz ιδέες. Εάν έχετε ακούσει το απίθανο "The Narcotic Story" δεν θα σας φανεί τίποτα παράξενο. Σχεδόν πουθενά δεν μπορείς να βρεις το στυλ τους. Καλό θα ήταν να ακούσετε τον δίσκο "An Evil Heat" που βγάζει ακόμα και sludge γούστα. Γιατί όχι και τα "Serenade Ιn Red" και "King Οf Τhe Jews" που κάνουν μια περίεργη παραγωγή blues κομματιών μέσα σε πειραματικό noise-rock. Ε και για τέλος τα "Let Me Be Α Woman" και "Fuckfest" για να νιώσετε την πιο punk -ας πούμε- πλευρά τους. Με λίγα λόγια για να καταλάβετε το εκτός ορίων, υπερ-πειραγμένο και άκρως πειραματικό rock τους, η ακρόαση πλήρης δισκογραφίας είναι απαραίτητη. Μόνο έτσι θα καταλάβετε ότι είναι μια μπάντα με εντελώς δικό της χαρακτήρα. Είτε είναι ο τρόπος που τραγουδάει, ανασαίνει και μιλάει ο Robinson, είτε αυτή η διαφορετική και πολυποίκιλη προσέγγιση στις κιθάρες, είτε αυτή η γοητευτική και jazzy βαρβαρότητα στα κρουστά. Όλα πάντως τους κάνουν μοναδικούς. Είναι όλα πειραγμένα. Ακόμα και τα μουσικά είδη που καταγράφω, είναι κατά προσέγγιση, με την προϋπόθεση ότι έχουν έστω κάποια στοιχεία από αυτά.

Αν είστε προσεκτικοί θα αντιληφθείτε ότι άλλαξε λίγο ο τρόπος τους. Αυτή η ηλεκτρακουστική τακτική και το καθαρό τους παίξιμο κάνει τα πάντα πιο ξεκάθαρα και ευδιάκριτα. Στο πολύ όμορφο "Other People" και στο αρκετά jazz "Ecce Homo" θα διαπιστώσεις, δίνοντας προσοχή σε κάθε ήχο, αυτήν τη νέα και μοντέρνα αντίληψη στον τρόπο που φτιάχνουν και παρουσιάζουν τα κομμάτια τους. Αυτά και το επίσης καλοφτιαγμένο και γλυκό "Cold And Well-Lit Place" το οποίο ακούγεται σαν να σιγοβράζει μέχρι να εκραγεί, αρκούν για να νιώσεις τη βασική ιδέα του δίσκου. Μαζί με τα "A Gentleman's Gentleman" και "Host" στα οποία θα βρεις τα πιο δυνατά, επίμονα και θορυβώδη σημεία τους έχεις σίγουρα καταλάβει τι σημαίνει νέοι Oxbow. Συμπληρωματικά, τα πιο ατμοσφαιρικά και συναισθηματικά κομμάτια τους "Letter Of Note" και "The Upper" επαναφέρουν και τα εντελώς πειραματικά τους στοιχεία στο προσκήνιο. Το κλείσιμο με το "The Finished Line" είναι και η έκπληξη της κυκλοφορίας. Πλησιάζει post-rock φόρμες, θυμίζει μέχρι και πατέρες του είδους και καταφέρνει να στριμώξει πολλές προοδευτικές ιδέες στη διάρκεια του, παρά το νωχελικό του ύφος.

Το άλμπουμ είναι απολαυστικό. Είναι πολύ καλό και προσεγμένο. Είναι ώριμο και προοδευτικό. Παραδίδει μαθήματα πειραματισμού και τέχνης. Έχει νέες ιδέες και όργανα όπως βιολιά, βιόλες και τσέλο. Παρουσιάζει και αναδεικνύει το ταλέντο στη σύνθεση, την εγγραφή και τη θέληση. Είναι για να το λατρέψεις. Αν δεν σε προσελκύσει από το πρώτο άκουσμα, όπως κάθε τι ακραίο ή πειραματικό, δεν θα το αγαπήσεις ποτέ. Αν σε τραβήξει άμεσα όμως, θα το λατρέψεις. Εύχομαι σε όλους το δεύτερο, το οποίο είναι και το πιο πιθανό.

Bandcamp